ΑΕΚ: To καλύτερο σημάδι το έδωσε ο Αλμέιδα

Ο Ματίας Αλμέιδα δεν είναι ένας επαγγελματίας που νοιάζεται πολύ να βγάλει την προσωπικότητά του μέσα από τα media και τα social media. Δεν είναι λοιπόν κάποιος που σε αφήνει εύκολα να τον διαβάσεις και να τον μάθεις στην διάρκεια των περίπου 2,5 χρόνων που εργάζεται στην Ελλάδα. Δεν είναι κάποιος που μπορείς να ισχυριστείς ότι “τον ξέρεις”. Συνεπώς δεν είμαι κάποιος που μπορεί να τον ερμηνεύει. Μπορώ όμως πολύ εύκολα να πω ότι το πιο αισιόδοξο σημάδι για την ΑΕΚ από όλο αυτό που έκανε το περασμένο Σάββατο απέναντι στον Άρη ήταν η ηρεμία με την οποία διαχειρίστηκε όλη αυτή την εμπειρία ο Αργεντινός προπονητής.

Τι έζησε; Την ομάδα του να κάνει επιδόσεις πολύ πάνω από τον φετινό μέσο όρο της σε όλες τις βασικές παραμέτρους του παιχνιδιού και να φτάνει σε μια άνετη και μεγάλη σε σκορ νίκη επί ενός εκ των πιο ισχυρών αντιπάλων που συναντά στο ελληνικό πρωτάθλημα. Τους θεατές του γηπέδου της Νέας Φιλαδέλφειας να του δείχνουν στήριξη προτού αρχίσει το παιχνίδι, να τον “τραγουδούν” αρκετές φορές κατά τη διάρκεια και να τον αποχαιρετούν με ζεστό χειροκρότημα στη λήξη. Και στο μεταξύ είχε δει τους ποδοσφαιριστές να τρέχουν στον πάγκο για να πανηγυρίσουν μαζί του τα γκολ.

Κάποιος με ανασφάλεια, στη θέση του Αλμέιδα θα στηνόταν μετά από το τέλος του αγώνα μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα για να φλεξάρει. Να καμαρώσει και παρουσιάσει τις αποδείξεις της στήριξης και της εκτίμησης των ποδοσφαιριστών και του κόσμου. Να προσπαθήσει να μας πείσει. Ο Αργεντινός προπονητής όμως δεν έκανε αυτό. Κράτησε τους συνήθεις χαμηλούς τόνους του, κράτησε το βλέμμα του στο σύνηθες ύψος και στα λόγια του απέφυγε κάθε υπερβολή. Δηλαδή έδωσε την εντύπωση ενός ανθρώπου που δεν κινείται με αυτό το κίνητρο. Τις “απαντήσεις” τις ζητούσε από τους παίκτες του στο τερέν - όχι στην δημιουργία εντυπώσεων.

Ένας προπονητής με αυτή τη συμπεριφορά είναι ένας προπονητής που δίνει την εντύπωση ότι στη δεδομένη στιγμή, που ήταν/ είναι η πιο δύσκολη και απαιτητική περίοδος που ζει από τότε που ανέλαβε την ΑΕΚ, παραμένει ψύχραιμος. Δηλαδή καταφέρνει αποτελεσματικά να διαχειριστεί τα συναισθήματά του. Και αυτό προφανώς τον βοηθά να πάρει αποφάσεις με καθαρό μυαλό, και την ίδια ώρα τον βοηθά να υποστηρίξει την ψυχική και την πνευματική προετοιμασία των ποδοσφαιριστών του. Λογικά τον βοηθά να κάνει μια αξιολόγηση του έργου του και να αναγνωρίσει τις αδυναμίες του και τις αδυναμίες που έχουν δείξει μέλη του γκρουπ των ποδοσφαιριστών του.

Ο Αλμέιδα του Σαββάτου δημιουργεί εγγύηση για την ΑΕΚ ότι οι μεγάλες αγωνιστικές δοκιμασίες είναι πίσω και όχι μπροστά στη σεζόν; Προφανώς όχι. Όμως είναι βέβαιο ότι ο προπονητής της στη δεδομένη στιγμή δεν λειτουργεί με εκνευρισμό στην διαχείριση της κατάστασης που αντιμετωπίζει λόγω της βαριάς ήττας από τον Ολυμπιακό και λόγω του συνωστισμού ποδοσφαιριστών στα αποδυτήριά του. Και επειδή κοντά σε αυτή την διαπίστωση έρχεται να προστεθεί και αυτή της συμπεριφοράς του συνόλου των ποδοσφαιριστών, από την οποία έλειπε ο κακώς εννοούμενος εγωισμός, το άθροισμα αποτελεί μια πολύ ενθαρρυντική σημείωση για την ΑΕΚ. Σε μια πολύ επίκαιρη στιγμή, το γκρουπ έδειξε ότι εμπνέεται από τον προπονητή και εμπιστεύεται την ηγεσία του. Όσο έχω καταλάβει τον Αλμέιδα, αυτό τον “καίει” πολύ περισσότερο από όλα τα άλλα στοιχεία που αντλεί από την συμπεριφορά του περίγυρου και του δημιουργούν τις όποιες ανασφάλειες. Ερχόταν από μια εβδομάδα κατά της οποίας είχε διαβάσει ονόματα υποψηφίων διαδόχων του και δεν είπε λέξη για αυτό δημοσίως. Προφανώς επειδή δεν τον “καίει”.

Φυσικά είναι τα επόμενα δύο παιχνίδια, στο “Κλεάνθης Βικελίδης” απέναντι στον Άρη και στο Ηράκλειο απέναντι στον ΟΦΗ που θα μας δείξουν αν αυτό που της συνέβη της ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη ήταν μια εξαίρεση σε έναν κανόνα καλών εμφανίσεων στην διάρκεια του τελευταίου μήνα ή αποτελούσε μια ακόμη ένδειξη για τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή της. Αυτό είναι κάτι που θα δείξει ο χρόνος, δηλαδή οι επόμενες ημέρες. Αυτό που απέδειξε η προηγούμενη εβδομάδα όμως είναι ότι ο προπονητής παραμένει συναισθηματικά συνδεδεμένος με τα αποδυτήριά του και ότι δεν αισθάνεται καμία ανάγκη να το αποδείξει οπουδήποτε αλλού εκτός από τον αγωνιστικό χώρο. Αν έτσι αισθάνεται, σίγουρα αυξάνει τις πιθανότητες να βοηθήσει την ομάδα του να αντιμετωπίσει τις επόμενες προκλήσεις.