Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων Με Αναπηρία: «Τα περισσότερα γήπεδα στην Ελλάδα δεν έχουν μπάρα για ΑΜεΑ»

• «Πολύ βοηθητικές οι ΠΑΕ, στην πλειονότητά τους τα γήπεδα δεν είναι προσβάσιμα»
• «Αν δεν έχεις συνοδό δεν μπορείς να πας στο γήπεδο»

Ελλάδα 2024 (προς 2025). Αλήθεια, πόσο προσβάσιμα είναι τα γήπεδα της Stoiximan Super League για άτομα με κινητικά προβλήματα;

Αν δεν το ζήσεις δεν μπορείς να ξέρεις. Κι αν δεν μιλήσεις με όσους πραγματικά τους απασχολεί το θέμα, δεν θα μάθεις.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων Με Αναπηρία, οι Γιάννης Αλαμπασύνης και Γιάννης Παπαστεφανάκης, δύο φίλοι του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ αντίστοιχα μιλούν στο Gazzetta για την έλλειψη μπάρας για αμαξίδια στα γήπεδα, στέκονται στην αλλαγή που απαιτείται από την κοινωνία, ενώ κι οι δύο συμφωνούν ότι πρέπει να αλλάξει κάτι ώστε να έχουμε πιο προσβάσιμους χώρους στα γήπεδα.

Σε πόσα γήπεδα έχεις πάει στην Ελλάδα; Ποιο είναι το πιο... φιλόξενο για άτομα με προβλήματα στην κίνηση και που έχεις αντιμετωπίσει τα μεγαλύτερα προβλήματα;

Γιάννης Αλαμπασύνης: «Εχω πάει σε όλα τα γήπεδα της Super League εκτός από την Τούμπα. Στα περισσότερα έχω πάει πάνω από μία φορά, όπως στο Αγρίνιο που έχω πάει τέσσερις φορές, στην Τρίπολη άλλες τόσες, στον Λεβαδειακό και στη Λαμία άλλες τόσες. Τα περισσότερα γήπεδα της επαρχίας, όμως, δεν παρέχουν ποιοτική πρόσβαση στα ΑΜεΑ. Πολλά γήπεδα, επειδή είναι παλιά και δημοτικά, δεν έχουν ποιοτική πρόσβαση. Είναι μικρά, ανοίγουν μια πόρτα και τους βάζουν στο γήπεδο γιατί δεν υπάρχουν θέσεις».

Γιάννης Παπαστεφανάκης: «Από τις 5 μεγάλες ομάδες έχω πάει σε όλα τα γήπεδα εκτός από το γήπεδο Καραϊσκάκη του Ολυμπιακού. Έχω πάει στα γήπεδα Παναιτωλικού, Λεβαδειακού, Λαμίας, Ατρόμητου, Πανσερραϊκού, στο Πανθεσσαλικό. Πρέπει να ομολογήσω ότι το πιο φιλόξενο για άτομα με προβλήματα κίνησης, σύμφωνα με αυτά που έχω πάει είναι της ΑΕΚ. Δεν θυμάμαι κάποιο γήπεδο που να έχω αντιμετωπίσει μεγάλο πρόβλημα. Όπως γνωρίζετε είμαι πάντα μαζί με τον μπαμπά μου που συνήθως κάνει για μένα τα δύσκολα εύκολα!».

Photo Credits: Χρήστος Ζωίδης

«Πολύ βοηθητικές οι ΠΑΕ, στην πλειονότητά τους τα γήπεδα δεν είναι προσβάσιμα»

Οι ΠΑΕ πόσο βοηθητικές είναι τουλάχιστον με εσένα ώστε να κάνουν την παρουσία σου στο γήπεδο όσο πιο άνετη γίνεται;

Γιάννης Αλαμπασύνης: «Όσον αφορά εμένα, ναι, είναι θετικές στο να πάω. Λίγες φορές έχω αντιμετωπίσει θέματα, όπως γνωρίζεις πηγαίνω με τον πατέρα μου, οπότε ζητάω δύο εισιτήρια και τις πιο πολλές φορές παίρνουμε το "ΟΚ" και πηγαίνουμε παρέα στα γήπεδα.

Πάνω σ' αυτό θέλω να τονίσω - και γι' αυτό δέχτηκα να μιλήσω - είναι πως εγώ είμαι ένα άτομο που περπατάω και δεν δυσκολεύομαι τόσο. Όμως, ένα άτομο με αμαξίδιο, άμα θέλει να δει την ομάδα του στην επαρχία, δεν μπορεί γιατί δεν υπάρχει πρόσβαση σε αρκετά γήπεδα για άτομα με αμαξίδια. Φανταστείτε ότι στον Παναιτωλικό δεν υπήρχε πρόσβαση στο γήπεδο μέχρι πρόσφατα. Ευτυχώς είδα ότι πρόσθεσαν ειδικό ανυψωτικό σύστημα. Στο γήπεδο του Αστέρα Τρίπολης υπάρχουν ελάχιστες θέσεις σ' ένα μικρό σημείο. Χωράνε δύο καρότσια νομίζω - τουλάχιστον αυτό συνέβη μέχρι πρόσφατα που είχα πάει εγώ. Στη Λαμία δεν υπάρχει πρόσβαση για ΑΜεΑ, στον Λεβαδειακό το ίδιο. Μιλάμε πάντα για άτομα με αμαξίδια. Για εμένα είναι πιο εύκολο, αλλά δεν είμαι μόνο εγώ.

Πολλά γήπεδα είναι φιλόξενα όπως κι οι οπαδοί επίσης. Το Καραϊσκάκης είναι το πιο φιλικό προς την πρόσβαση σε άτομα με αμαξίδιο. Δεν το λέω επειδή είμαι Ολυμπιακός, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα δυστυχώς. Και λέω δυστυχώς γιατί πλέον είναι 21 χρόνια γήπεδο. Πήγα στην ΟΠΑΠ Arena για τον τελικό του Conference League και τα ΑΜεΑ δεν είχαν τόσο καλή θέαση. Ρώτησα κιόλας και μου είπαν ότι δεν ήταν τόσο ωραία. Να δούμε τι μπορεί να αλλάξει».

Γιάννης Παπαστεφανάκης: «Οι ΠΑΕ είναι πολύ βοηθητικές προκειμένου να κάνουν την παρουσία μου όσο πιο άνετη γίνεται, σύμφωνα πάντα με όσο επιτρέπουν οι συνθήκες - εγκαταστάσεις κάθε γηπέδου. Η πλειονότητα των γηπέδων, δυστυχώς δεν είναι προσβάσιμα. Επιπλέον όλες οι ΠΑΕ θα έπρεπε να έχουν μεριμνήσει έτσι ώστε τα άτομα με αναπηρία να έχουν δωρεάν πρόσβαση στα γήπεδα. Να μου πεις βέβαια αυτό προϋποθέτει να υπάρχει προσβάσιμος χώρος».

«Αν δεν έχεις συνοδό δεν μπορείς να πας στο γήπεδο»

Ενα άτομο με κινητικές δυσκολίες, αν δεν έχει συνοδό, μπορεί να πάει στο γήπεδο να δει την αγαπημένη του ομάδα;

Γιάννης Αλαμπασύνης: «Αν δεν έχεις συνοδό δεν μπορείς να πας στο γήπεδο ως ΑΜεΑ, είναι πολύ δύσκολο. Ειδικά στην επαρχία δεν μπορείς. Αμα δεις πως είναι τα γήπεδα θα καταλάβεις, γιατί το ξαναλέω: Πολλά γήπεδα δεν έχουν καν πρόσβαση γιατί δεν έχουν ράμπες και ειδικά όταν είναι Δημοτικά τα έχουν ψιλοπαρατήσει. Λέμε για την επαρχία, αλλά εδώ στο ΟΑΚΑ που είναι το μεγαλύτερο γήπεδο στην Ελλάδα, αν θες να πας στο ΟΑΚΑ να δεις Ελλάδα-Αγγλία, θα πας σε μια γωνία στον εξώστη και για να δεις μια φάση θα πρέπει να μαντέψεις ποιος έχει τη μπάλα. Σε βάζουν πολύ ψηλά στο ΟΑΚΑ, είναι πολύ άσχημο το σημείο και ουσιαστικά δεν βλέπεις τίποτα, άρα γιατί να πας; Να τα λέμε κι αυτά».

Γιάννης Παπαστεφανάκης: «Σύμφωνα με αυτά που έχω δει οι υποδομές στα γήπεδα τις χώρας μας, δεν είναι παντού κατάλληλες. Σίγουρα στο γήπεδο της ΑΕΚ μπορεί καποιος σαν εμένα, χωρίς συνοδό να παρακολουθήσει την ομάδα του και από όσο έχω ακούσει και στο γήπεδο του Ολυμπιακού!».

Γενικότερα στην κοινωνία ποια είναι τα πιο συνηθισμένα προβλήματα που έχεις παρατηρήσει; Τι πιστεύεις ότι θα πρέπει να γίνει για να πάμε ένα βήματα παρακάτω ως κοινωνία πρωτίστως και μετά στα γήπεδά μας;

Γιάννης Αλαμπασύνης: «Αυτό που πρέπει να αλλάξει σε επίπεδο κοινωνίας είναι τα βασικά. Όταν βλέπουμε την ένδειξη για το πάρκινγκ να μην παρκάρουμε γιατί βαριόμαστε να περπατήσουμε ή δεν θέλουμε να περπατήσουμε ή δεν βρίσκουμε πάρκινγκ, κάνοντας τη ζωή κάποιων άλλων ανθρώπων πιο δύσκολη. Είναι θέμα νοοτροπίας αλλά και παιδείας. Είμαστε πολύ πίσω και σε λίγες μέρες μπαίνουμε στο 2025».

Γιάννης Παπαστεφανάκης: «Όπως ξέρεις πρόσφατα έκανα ένα ταξίδι στις ΗΠΑ. Εκεί κατάλαβα πΌσο εύκολα ήταν όλα για κάποιον με κινητικά προβλήματα σε σχέση με τη χώρα μας. Γυρνώντας πίσω το ένιωσα πιο έντονα, όχι πως δεν το βίωνα και πριν! Μεγάλο πρόβλημα είναι η προσβασιμότητα παντού, όπως η έλλειψη πεζοδρομίων για να μπορείς να κινηθείς. Η κινητική μου αναπηρία δεν με εμπόδισε πότε να κάνω τα πράγματα που αγαπώ και θέλω, η οικογένειά μου στέκεται στο πλευρό μου και γίνονται τα πόδια μου όπου χρειαστεί!

Όσον αφορά αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι η συμπερίληψη όλων των ατόμων με αναπηρία στην κοινωνία που ζούμε, γιατί είναι πολύ σημαντική! "Όχι" στο κοινωνικό αποκλεισμό των ΑΜεΑ. Να κάνουμε μια κοινωνία πιο φιλική προς τα ΑΜεΑ όπως γίνεται σ' όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες! Και ποτέ μα ποτέ να μην ξεχνάμε ότι όλοι μας είμαστε εν δυνάμει ΑΜεΑ».