Ο Ελληνας ποδοσφαιριστής πρέπει να ψάξει και να βρει «τι» ήταν ο Νίκος Σαργκάνης

Ισως να έκανε εντύπωση σε ορισμένους – νεότερους – ο αντίκτυπος που είχε ο θάνατος του Νίκου Σαργκάνη σήμερα στα social media. Λογικό, διότι δεν τον είχαν παρακολουθήσει. Λογικό, διότι δεν είχαν συζητήσει ποτέ μαζί του. Λογικό, διότι δεν είχαν γευτεί από κοντά τη γλυκύτητα, την ευγένεια, την αξιοπρέπεια, την ταπεινότητα του σημαντικότερου Ελληνα τερματοφύλακα του ελληνικού ποδοσφαίρου, ενός εκ των πιο εμβληματικών στην ιστορία.

Αν περιοριστείς στην ιστορία του «Φάντομ» και στη χειραψία του Θαλή Τσιριμώκου στην «Γκόρντον Μπανκς» απόκρουση του Σαργκάνη σ' εκείνο το Ολυμπιακός – ΟΦΗ στο Γ. Καραϊσκάκης, είναι μάλλον υποτιμητικό προς τη συνολική παρουσία, καριέρα και προσφορά του εκλιπόντος στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Διότι ο Σαργκάνης, ένας σούπερ σταρ της εποχής του του οποίου το όνομα ξέραμε εμείς τα παιδάκια, αλλά και οι γιαγιάδες και οι παππούδες στα χωριά, ήταν ένα υπόδειγμα συμπεριφοράς και ένας ποδοσφαιριστής που απογείωσε την αξία της θέσης του τερματοφύλακα στην Ελλάδα για την εποχή του.

Ο Σαργκάνης είχε τα guts του Βασίλη Κωνσταντίνου, τα ελατήρια του Τάκη Οικονομόπουλου, την ταχύτητα του Ηλία Ατματσίδη τη διορατικότητα και την ηρεμία του Αντώνη Νικοπολίδη, όλα μαζί σε ένα! Είναι δύσκολο να το καταλάβει αυτό ένας σημερινός 20άρης ή 30άρης, αλλά αυτό ήταν ο Σαργκάνης. Το επώνυμό του ήταν το συνώνυμο του top τερματοφύλακα. Η φράση «Τι έπιασες ρε, ο Σαργκάνης είσαι;» πρέπει να έχει ακουστεί σε χιλιάδες σχολικά προαύλια και αλάνες, από χιλιάδες πιτσιρίκια που παίζαμε με μπουκάλια, μπάλες, μπαλάκια, οτιδήποτε μπορεί να βάλει ο νους – ακόμα και με τυλιγμένο ζευγάρι καλτσών κάναμε μέσα στο σπίτι τον τερματοφύλακα!

O Σαργκάνης σφράγισε με την παρουσία του το ελληνικό ποδόσφαιρο στα 70's και τα 80's, κέρδισε δέκα τίτλους με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό (3-2 πρωταθλήματα και Κύπελλα... αντιστρόφως) πήρε τον πρώτο του τίτλο με την Καστοριά, έμεινε όρθιος στη Λεωφόρο και στο «Ολντ Τράφορντ» με τον Αθηναϊκό, δούλεψε πάρα πολύ μόνος του, έμεινε σε υψηλό επίπεδο από τα 16 του μέχρι τα 38 του. Χωρίς ποτέ να «διαφημίζει» την κλάση του. Χωρίς ψευτοεγωισμούς, τουπέ της πλάκας και «λεζάντα» σε μια εποχή που οι top ποδοσφαιριστές, οι top ηθοποιοί, οι τραγουδιστές – φίρμες ήταν «λαϊκοί ήρωες». Δεν υπήρχαν τότε ούτε... 50 τηλεοπτικά κανάλια, ούτε internet – τελαία, παύλα. Υπήρχε η μπάλα, η κρατική τηλεόραση, το σινεμά, το θέατρο, η μουσική, τα συγκροτήματα και τα «μαγαζιά». Αυτή ήταν η διασκέδαση του Ελληνα και ο κάθε «Σαργκάνης» μπορούσε χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια να το παίζει σταρούμπα. Ηταν ένας πραγματικός σταρ στο αντικείμενό του, ο κορυφαίος στο είδος του, αλλά στο δημόσιο βίο του δεν έδωσε ποτέ αφορμές.

Η ιστορία με τον Κοσκωτά είναι γνωστή, πέραν τούτου, ουδέν. Ο Σαργκάνης ήταν ένας αυθεντικός οπαδός του Ολυμπιακού, ο οποίος δεν «πούλησε» ποτέ «ολυμπιακιλίκι». Ηταν ένας αυθεντικός οπαδός του Ολυμπιακού που φώναξε το γνωστό «τους έβαλα στον κ...ο τα λεφτά» όταν ένιωσε την πίεση στο κόκκινο στον τελικό Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός. Ηταν ένας αυθεντικός οπαδός του Ολυμπιακού χωρίς να το «παίξει» ποτέ Παναθηναϊκός, χωρίς να ζητήσει οφίτσια, χωρίς να γκρινιάζει για τον παραγκωνισμό των παλαιμάχων, χωρίς, χωρίς, χωρίς...

Ενας άνθρωπος αξιοπρεπής, που απέπνεε σεβασμό και καλοσύνη, ένας αίλουρος τερματοφύλακας, πολύ μπροστά από την εποχή του στη συγκεκριμένη θέση που είχε ωθήσει χιλιάδες παιδιά να τον μιμηθούν με εκτινάξεις στο χώμα, στο τσιμέντο, ελάχιστοι και στο γρασίδι. Ενας βετεράνος legend που πήγαινε σε ακαδημίες, σε σχολεία, σε ερασιτεχνικά γήπεδα, σε ομιλίες, σε εκδηλώσεις, όπου μπορούσε. Πάντα με τον μανδύα του ανώνυμου. Είχε τη δική του, αυτοφυή λάμψη, δεν χρειαζόταν περισσότερη, δεν αναζητούσε φωτογραφίες στα «επίσημα» και δηλώσεις στις κάμερες.

Μακάρι σε μια μεταμοντέρνα έκδοση να βρούμε κι άλλους σαν κι αυτόν. Πραγματικά αξίζει τον κόπο κάθε Ελληνας παίκτης να ψάξει και να βρει «τι» ήταν ο Σαργκάνης. Εμείς οι παλαιότεροι που τον ζήσαμε εντός κι εκτός γηπέδων, τον απολαύσαμε, οι φίλοι του και η οικογένειά του μπορούν να αισθάνονται υπερήφανοι που ο Νίκος Σαργκάνης ήταν και θα είναι για πάντα ένας δικός τους άνθρωπος.