Η αλλαγή στον Άρη δεν εμπεριέχει δικαιοσύνη αλλά κρύβει μια στόχευση

Δύσκολα θα βρει κανείς ποδοσφαιρική δικαιοσύνη πίσω από την προδιαγεγραμμένη αλλά και ξαφνική απομάκρυνση του Άκη Μάντζιου από την τεχνική ηγεσία του Άρη. Ανεξαρτήτων των όποιων ενστάσεων είχαν κατατεθεί επί της διάρκειας (καλής) απόδοσης αλλά και συνολικής αξιοποίησης των ποιοτικών χαρακτηριστικών των ποδοσφαιριστών, οι «κίτρινοι» έχασαν μεν τον στόχο του Κυπέλλου Ελλάδας αλλά διατηρούνται σ’ αυτόν της κατάληψης μιας θέσης στην τετράδα που αποτελεί και τον βασικό σκοπό της σεζόν.

Επίσης, ως οργανισμός – μέσα από τις δημόσιες τοποθετήσεις του – επιχειρηματολόγησε επί της κακής αντιμετώπισής του από τις διαιτητικές αρχές σε ήττες που πλήγωσαν και όπως αποδείχθηκε αλλοίωσαν τον τρόπο σκέψης και τον βαθμό ηρεμίας των ποδοσφαιριστών. Γι’ αυτούς τους λόγο εκλείπει το στοιχείο της δικαιοσύνης στην απόφαση που έλαβε ο Θόδωρος Καρυπίδης, μη βάζοντας στην εξίσωση άλλα ζητήματα που σχετίζονται με την καθημερινότητα.

Αντιθέτως, υπάρχει στόχευση κι αυτή αφορά τις σχέσεις στο εσωτερικό της ομάδας. Η αλήθεια πρέπει να αναφέρεται και στην προκειμένη περίπτωση ήταν φανερό ότι οι σχέσεις με του έμπειρου τεχνικού με συγκεκριμένους παίκτες δεν ήταν στο επίπεδο που είχαν βρεθεί πριν από δύο-τρεις μήνες. Αυτή η κατάσταση αναδείχθηκε μέσα από συγκεκριμένα περιστατικά μέσω των οποίων σχηματίστηκε η τελική απόφαση του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ για την αποπομπή του Έλληνα τεχνικού και την πρόσληψη του Τζον Φαν’τ Σχιπ.

Το τέλος της δεύτερης θητείας του Άκη Μάντζιου δεν έχει αγωνιστικό υπόβαθρο σε επίπεδο αποτελεσμάτων, αυτό αποδείχθηκε εξάλλου και από το γεγονός δρομολόγησής του έπειτα από τη νίκη επί του Ατρόμητου. Επί του τελευταίου, προσωπικά, έχω έναν προβληματισμό. Υποθετικό το ερώτημα αλλά, αν ο Κίκε Σαβέριο και ο Μανού Γκαρθία αξιοποιούσαν τις μεγάλες ευκαιρίες στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου και «ξεχείλωνε» το σκορ, ποιο θα ήταν το μέλλον της συνεργασίας με τον Άκη Μάντζιο;

Η διαφαινόμενη πρόσληψη του Ολλανδού προπονητή εμπεριέχει ρίσκο όπως κάθε μορφή συνεργασίας. Αν κανείς επιχειρήσει την καταγραφή των πλεονεκτημάτων του 60χρονου τεχνικού θα εστιάσει σε τρία.

Η γνώση της ελληνικής πραγματικότητας παράλληλα της ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας του η οποία ταιριάζει στα αγωνιστικά χαρακτηριστικά των παικτών που διαθέτει το γκρουπ, προφανέστατα, είναι τα δύο. Ωστόσο, ο Φαν’τ Σχιπ δούλεψε στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα και όχι σε συλλογικό επίπεδο. Αυτό που σίγουρα γνωρίζει είναι η βασική δομή του ελληνικού ποδοσφαίρου παράλληλα με τη νοοτροπία του περιβάλλοντος του τελευταίου.

Καθαρά ποδοσφαιρικά, στο παρελθόν εφήρμοσε διαφορετικά αγωνιστικά σχέδια και στην Εθνική έπαιξε έως και με τριάδα στην άμυνα. Στην πραγματικότητα, το αγωνιστικό πλάνο εξαρτάται από τους ποδοσφαιριστές που διαθέτει το γκρουπ. Ειδικά σε περιπτώσεις πρόσληψης στα μέσα της αγωνιστικής περιόδου, καθώς εκεί δεν υπάρχουν προπονητικά δόγματα αλλά απαιτείται η προσαρμογή του προπονητή στις υπάρχουσες συνθήκες.

Το τρίτο στοιχείο βρίσκεται στην προσωπικότητά του και στη λάμψη που εκπέμπει λόγω του αγωνιστικού βίου του. Κανείς από τους τωρινούς ποδοσφαιριστές του Άρη δεν μπορεί να σταθεί απέναντί του συγκρίνοντας τη δική του καριέρα με την αντίστοιχη του Φαν’τ Σχιπ την εποχή που ήταν ποδοσφαιριστής. Τί να του πει ο Λορέν Μορόν και ο κάθε Μορόν όταν ο Ολλανδός έχει κατακτήσει ευρωπαϊκούς τίτλους σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο ως βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος μιας εκ των σπουδαιότερων ευρωπαϊκών club όπως είναι ο Άγιαξ. Θέλοντας και μη δηλαδή, κάποιες φωνές θα σωπάσουν και πίσω από την πρόσληψή του, υποψιάζομαι ότι, κρύβεται η αναγκαιότητα συμβιβασμού του καθενός με τον ρόλο του.

Ο προπονητής οφείλει να καταστρώνει το αγωνιστικό σχέδιο και παράλληλα να διαθέτει ικανότητα στη διαχείριση πολλών και διαφορετικών χαρακτήρων με σκοπό την άντληση του 100% από τον καθένα. Ο ποδοσφαιριστής υποχρεούται να περιοριστεί στις δικές του επιδόσεις. Οτιδήποτε άλλο δεν ανήκει στον κύκλο της κανονικότητας αλλά καλλιεργεί συνθήκες ανωμαλίας. Η δε διοίκηση οφείλει να διευκολύνει τους δύο παραπάνω μέσα από τις συνθήκες της καθημερινότητας. Ο Άκης Μάντζιος ήταν ελαστικός ως προς το τελευταίο. Ο Φαν’τ Σχιπ, εκτιμώ ότι, δεν θα είναι οπότε με τη διαφαινόμενη πρόσληψή του κάποια ζητήματα θα πρέπει να λυθούν…