Η συμφωνία του Άρη με τον Ουζουνίδη και τα μεγάλα κύματα της πρώτης τρικυμίας

Η θέσπιση κανόνων παράλληλα της υποχρέωσης τήρησης αυτών απ’ όλους είναι δύο από τους απαράβατους νόμους προς όφελος της μακροημέρευσης ενός γκρουπ. Κάθε προνομιακή μεταχείριση, αργά ή γρήγορα, επιφέρει βαρύ τίμημα και η διαχείριση των συνεπειών είναι μια αναπόφευκτη διαδικασία με ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Τα δε σοβαρά ζητήματα λύνονται εν τη γενέσει τους ανεξαρτήτων προσώπων ή σημασίας αυτών στο αγωνιστικό project. Επίσης αδιαπραγμάτευτος κανόνας στο περιβόητο αθλητικό management, γνώση του οποίου οφείλει κάθε… ζωντανός οργανισμός που διευθύνει μια εταιρία ή μια ομάδα ανθρώπων. Ο Άρης, στην πρώτη τρικυμία, πνίγηκε στα κύματα κι ακόμη δεν σταθεροποίησε τις ανάσες τους. Στην πορεία θα φανεί αν θα το καταφέρει επί ημερών Μαρίνου Ουζουνίδη ο οποίος αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία.

Σιγουρότατα, κανένα επαγγελματικό σωματείο δεν πρέπει να λειτουργεί έτσι όπως έπραξε ο Άρης από το βράδυ του περασμένου Σαββάτου. Είναι αναφαίρετο το δικαίωμα αλλαγής προπονητή ταυτοχρόνως όμως είναι και υποχρέωση η τήρηση της πρέπουσας και επαγγελματικής διαδικασίας η οποία εμπεριέχει αναγνώριση της προσφοράς του (μέχρι πρότινος) συνεργάτη σου. Θεμιτές οι διαπραγματεύσεις με τον αντικαταστάτη του καθότι οφείλεις να σχηματίσεις την επόμενη μέρα, τουλάχιστον όμως φρόντισε τη μη διαρροή των επαφών για ένα «βελούδινο» διαζύγιο.

Δεν επιβεβαιώνεις συμφωνία με τον επόμενο προπονητή δίχως να έχεις στα χέρια σου την παραμικρή έγγραφη δέσμευση γιατί μπορεί στην πορεία των διαπραγματεύσεων να… στραβώσει κάτι, όπως κι έγινε και φυσικά δεν απομακρύνεις κανέναν προπονητή αφήνοντας «ακέφαλη» τη ομάδα σου. Δεν ενδιαφέρει κανέναν αν έχεις δίκιο ή όχι. Δεν απασχολεί κανέναν αν οι γνωστοί καλοθελητές επικοινώνησαν με τον υποψήφιο προπονητή προτρέποντάς τον να βρει μια δικαιολογία ή να προτάξει επιπλέον όρους για να τινάξει τη συμφωνία. Το αποτέλεσμα μετράει.

Πάμε στα αυτονόητα. Τι θα έπρεπε να είχε γίνει. Καταρχήν, ο βήχας θα έπρεπε να είχε κοπεί από την αρχή και ο κάθε κατεργάρης θα καθόταν στον πάγκο του. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Καμία κατάσταση δεν θα έφτανε στο απροχώρητο και η φωτιά θα είχε σβήσει πριν καλά-καλά σηκωθεί ο καπνός. Ο προπονητής θα παρέμενε στη θέση του έως ότου έρθει ο αντικαταστάτης του σε μια ομαλή μετάβαση από τη μία εποχή σε μια άλλη. Τόσο απλά. Και η καθημερινότητα του γκρουπ δεν θα άλλαζε, ίσα-ίσα που θα γινόταν κανονική προετοιμασία ενόψει σημαντικού αγώνα. Πόσο δύσκολο ήταν;

Για τον Μαρίνο Ουζουνίδη δεν μπορώ να γράψω πολλά, πέραν του ότι αναλαμβάνει τον Άρη σε εξαιρετικά δύσκολη καμπή. Παίρνει μια ομάδα η οποία οφείλει να αποκτήσει ισορροπία και καθαρή σκέψη παράλληλα της ανάγκης σεβασμού της ιεραρχίας που απαιτείται να υπάρχει σε κάθε club.

Ο Άρης έχει ένα γκρουπ παικτών με ποιότητα αλλά και σημαντικές ελλείψεις σε σχέση με τον στόχο που οριοθέτησε. Ένα γκρουπ, επίσης, το οποίο οφείλει πρώτα απ’ όλα να προχωρήσει στη δική του ενδοσκόπηση αναγνωρίζοντας τις δικές του καλές και κακές συμπεριφορές και επιδόσεις. Ένα γκρουπ το οποίο πλέον δεν έχει τη δικαιολογία του «φταίνε όλοι οι άλλοι» αλλά οφείλει να χτίσει πέτρα-πέτρα το μέλλον του ενισχύοντας την ανάγκη της αυτοκριτικής.

Ο Μαρίνος Ουζουνίδης θα κριθεί από την αποτελεσματικότητα του γκρουπ αλλά και την «πειθώ» που θα επιστρατεύσει για να αλλάξει την καθημερινότητα του αγωνιστικού τμήματος. Ναι, το αποτέλεσμα κρίνει τη δουλειά ενός προπονητή, τούτο όμως ισχύει γι’ αυτούς που ζουν έναν αθλητικό οργανισμό μόνο τα Σαββατοκύριακα. Όσοι έχουν την καθημερινή επαφή συνυπολογίζουν κι άλλα πράγματα…

Όπως ισχύει για κάθε επαγγελματία έτσι και ο 56χρονος τεχνικός θα χρειαστεί χρόνο για να περάσει τις δικές του γραμμές μέσα στην ομάδα. Από την καθημερινή λειτουργία, τις τακτικές αποφάσεις και τη φιλοσοφία ποδοσφαίρου που τον χαρακτηρίζει. Είναι προπονητής με ξεκάθαρη μεθοδολογία, παραστάσεις από εξίσου δύσκολους πάγκους σαν αυτούς των Παναθηναϊκού, ΑΕΚ και ΑΠΟΕΛ, άρα γνωρίζει τι σημαίνει πίεση και πώς πρέπει να διαχειριστεί. Ο οργανισμός του Άρη οφείλει να τον βοηθήσει και κυρίως να τον διευκολύνει στην εκτέλεση των αποφάσεών του και φυσικά στον τρόπο δουλειάς του.