Αλμέιδα: Χρόνια πολλά στον Πελάδο, έναν άνθρωπο με αξίες και τιμή, ο οποίος υπηρετεί την ΑΕΚ!

• Ματίας και ΑΕΚ... έρωτας από την πρώτη ματιά!

Να έχουμε ένα υπέροχο Σαββατοκύριακο, ελπίζω με ελάχιστα προβλήματα στις περιοχές που θα χτυπήσει η κακοκαιρία, παρέα με τα αγαπημένα μας πρόσωπα και δίπλα στις αγαπημένες μας ομάδες που ολοκληρώνουν τις υποχρεώσεις τους για τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς... Έπειτα θα ακολουθήσουν οι άδειες, σε όλους μας και προφανώς και στους προπονητές και ποδοσφαιριστές, αφού επιστροφή στην αγωνιστική δράση θα έχουμε το διήμερο 4 με 5 Ιανουαρίου και έπειτα θα πάμε σε δυνατό ...σερί αγωνιστικό, ειδικά στην ΑΕΚ, αλλά όχι μόνο, αφού και οι ανταγωνιστές της μπαίνουν στα ντέρμπι και στα καθοριστικά ευρωπαϊκά ματς (πλην του Παναθηναϊκού που θα το 'χει το διπλό ματς στο Conference τον Φλεβάρη). Ο Δικέφαλος κλείνει τις υποχρεώσεις του για το 2024 μέσα στο γήπεδό του, στην... φωλιά του, απέναντι στην ομάδα του Λεβαδειακού και έχει την ευκαιρία να πάει στις γιορτές με πολύ χαρά, σούπερ διάθεση και να γεμίσει με τα ίδια συναισθήματα τους οπαδούς της.

Ωστόσο υπάρχει και ένας ακόμη λόγος, πολύ σημαντικός, ο οποίος στο δικό μου κεφάλι αποτελεί υποχρέωση νίκης για τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ, ειδικά μετά το... δώρο που του έκαναν πέρυσι τέτοια εποχή: αναφέρομαι στα γενέθλια που 'χει σήμερα ο Ματίας Αλμέιδα και το μίνιμουμ της υποχρέωσης των ποδοσφαιριστών του που έχει στηρίξει με κάθε κόστος είναι να του χαρίσουν τη δυνατότητα να πανηγυρίσει με τον Λεβαδειακό και να κάνει με την οικογένειά του και τα αγαπημένα του πρόσωπα όμορφες γιορτές. Το σημειώνω τούτο διότι πέρυσι ανήμερα των γενεθλίων του ήρθε ένα στραπάτσο που στο τέλος της σεζόν στοίχισε τον τίτλου, δυο χαμένοι βαθμοί στις Σέρρες τότε με τον Πανσερραϊκό, με ευθύνη αποκλειστική των παικτών, όλων μάλιστα, όχι μόνο ενός που έκανε λάθος, διότι πριν απ' την χοντρή γκέλα του Αθανασιάδη, είχαν προηγηθεί οι χαμένες ...άχαστες ευκαιρίες των Τσούμπερ, Γκαρσία και ειδικά Ελίασον, για να γίνει το 1-3 και να τελειώσει μια και καλή το ματς. Το λιγότερο λοιπόν που οφείλουν οι παίκτες της Ένωσης στον Αλμέιδα είναι η νίκη αύριο...

Τα γενέθλια ενός προπονητή για ένα ποδοσφαιρικό club δεν είναι λόγος γιορτής για την ίδια την ομάδα, όχι όμως και στην περίπτωση του Πελάδο και της ΑΕΚ, εδώ ισχύει το αντίθετο και συνιστά λόγο γιορτής για το ποδοσφαιρικό τμήμα και όλη την οικογένεια του συλλόγου. Διότι πρόκειται για ένα πρόσωπο που έγραψε ήδη, ότι και να γίνει από δω και πέρα, με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία του club που υπηρετεί πιστά, με λατρεία και αγάπη, με αφοσίωση και ταπεινότητα, με όλο του το είναι. Είναι ο τεχνικός με τον οποίο η ΑΕΚ μπήκε στο νέο της γήπεδο στη δική της πόλη, εκεί που βρισκόταν το προηγούμενο και κατάφερε να την οδηγήσει έπειτα από πολλές – πολλές δεκαετίας στην απόλυτη κυριαρχία στο ελληνικό ποδόσφαιρο κατακτώντας το νταμπλ με αποτέλεσμα η συμπλήρωση 100 χρόνων να την βρίσκει πρωταθλήτρια και Κυπελλούχο Ελλάδας, ενώ λίγο έλειψε να πετύχει το back to back στον τίτλο του πρωταθλήματος.

Ματίας και ΑΕΚ... έρωτας από την πρώτη ματιά!

Από την ημέρα που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της ΑΕΚ ο Αργεντινός τεχνικός από το ρόλο κομπάρσου που είχε επί σειρά ετών (δυστυχώς), έγινε πρωταγωνίστρια και μόνιμη (και μοναδική σερί χρονιές) διεκδικήτρια του τίτλου (μια με τον Παναθηναϊκό και μια με τον ΠΑΟΚ) και συνεχίζει. Της έδωσε την επί χρόνια σερί χαμένη ποδοσφαιρική ταυτότητά της, την έκανε και πάλι νικήτρια, πότισε όλο το είναι του τμήματος και των προσώπων γύρω απ' αυτό με τη νοοτροπία του νικητή και της επιθυμίας να δίνουν όλοι τα πάντα στο χορτάρι για την φανέλα και ας χάσουν. Ακριβώς ότι είναι η ΑΕΚ από την γέννησή της... Για εκείνον ήταν έρωτας με την πρώτη γνωριμία, με την πρώτη ματιά που συνηθίζουμε να λέμε και όπως είναι γνωστό σε έναν μεγάλο έρωτας βιώνεις τα πάντα σε συναισθήματα, έχει φτάσει να στο στάδιο που είναι δεδομένο ότι λατρεύει την ομάδα που η μοίρα τα 'φερε έτσι να αναλάβει να προπονήσει και παράλληλα τη χώρα στην οποία τον έφερε το ποδόσφαιρο που είναι όλη του η ζωή.

Πάντα δίνοντας όλο του το είναι και ας υπάρχουν (όπως τότε στην Τούμπα) και αυτά τα πέντε δευτερόλεπτα που όλα... σβήνουν μέσα του! Είναι γνήσιος, αυτός είναι, δεν το κάνει άλλωστε συχνά, δεν υπήρξε και δεν υπάρχει δεύτερη αντίστοιχη φορά... Ένας υπέροχος τύπος, εξαιρετικός προπονητής, ο οποίος τρία χρόνια τώρα γεμίζει τις καρδιές των Ενωσιτών με συγκλονιστικά συναισθήματα, χαρές (πολύ περισσότερες) και λύπες όπως πάντα είναι άλλωστε η ζωή: με αξίες, γεμάτος συναισθήματα και με τιμή, κάτι που 'χει περάσει πλέον και στην ομάδα που υπηρετεί. Ένας άνθρωπος που ήρθε από την Αργεντινή και γνώρισε την κιτρινόμαυρη φυλή και την ΑΕΚ και αφοσιώθηκε απόλυτα σε αυτή, στον κόσμο της και στο πώς θα την κάνει καλύτερη, μεγαλύτερη, πώς θα την φέρει και πάλι στον θρόνο της, αλλά και θα επαναφέρει το dna της και τη χαμένη αγωνιστική – ποδοσφαιρική ταυότητά της. Ένας υπέροχος άνθρωπος ο οποίος μιλώντας εδώ στο Gazzetta (μεγάλη μας τιμή) θύμισε σε πολλούς από τους ΑΕΚτζήδες τι πρεσβεύει και τι ακριβώς είναι ο Σύλλογος που έχουν επιλέξει να αγαπήσουν...

Δεν χρειάζεται και δεν υπάρχει καλύτερη παράγραφος για να κλείσω τούτο το blog, από τα δικά του λόγια σε εμάς με αφορμή τη συμπλήρωση των 100 χρόνων της ΑΕΚ σε εκείνο το (θέλω να πιστεύω) συγκλονιστικό και υπέροχο αφιέρωμα – ντοκιμαντέρ που είχαμε δημιουργήσει. «Η ΑΕΚ είναι κάτι πολύ βαθύ, η ΑΕΚ δεν είναι μόνο ποδόσφαιρο, κοινωνικά έχει μία ιστορία δυνατή, όπου την είδαν όλοι στα εγκαίνια του γηπέδου, μια ιστορία όλος ο κόσμος της ξέρει πολύ καλύτερα από τους περισσότερους, για το πώς ιδρύθηκε, το πώς εξελίχθηκε και αυτό οι νέοι δεν πρέπει να το χάσουν! Θα πρέπει να το διατηρήσουν, επειδή μιλάμε για ένα κλαμπ ποδοσφαιρικό αλλά ταυτόχρονα και κοινωνικό, κάτι που το μετατρέπει σε ένα κλαμπ ανθρώπινο, ένα κλαμπ με αξίες, σε ένα κλαμπ με συναισθήματα, σε ένα κλαμπ της τιμής. Εδώ υπερασπιζόμαστε τη τιμή της φανέλας και αυτό που προσπαθώ εγώ να μεταδώσω, είναι η τιμή εκείνων που ήρθαν την πρώτη φορά, που ήταν οι πρόσφυγες!».

Feliz cumpleanos Matias Almeyda...