Ένας «κόφτης» πρέπει να μπει στις μεταγραφικές προτεραιότητες του Άρη

• Ο άξονας είναι δημιουργικός και πλημμελώς ικανός στον ανασταλτικό τομέα

Ζήτημα ποσότητας δεν υφίσταται καθότι μια ματιά στο ρόστερ επιβεβαιώνει την πληρότητά του σε όλες τις γραμμές. Αντιθέτως, βασικό ζητούμενο παραμένει η ποιότητα και πολύ περισσότερο, το επίπεδο ανταπόκρισης του καθενός στις αγωνιστικές ευθύνες που του αναλογούν. Εκεί εντοπίζεται το πρόβλημα κι ας υπάρχουν τέσσερις κεντρικοί αμυντικοί και πέντε full back στην ασφυκτικά γεμάτη αμυντική γραμμή ή ακόμη οι επτά «κεντρώοι» στην εξίσου γεμάτη μεσαία γραμμή.

Τα επιθετικά άκρα δεν πάνε πίσω υπό την παρουσία πέντε winger αλλά τόσο η εικόνα όσο και η στατιστική απεικόνιση της προσφοράς του καθενός, οδήγησαν στη… διαρροή της ΠΑΕ περί της στόχευσης προσθήκης ενός ακραίου επιθετικού υπό την προοπτική να πάρει και φανέλα βασικού. Το τελευταίο έχει τη σημασία του διότι καταδεικνύει ότι ο Άρης δεν ψάχνει ένα απλό γέμισμα αλλά την ηγετική φυσιογνωμία που διαθέτουν οι άλλοι και ο ίδιος δεν απολαμβάνει.

Στην επιθετική δράση του συνόλου, αυτή των winger στοιχειοθετεί ένα από τα βασικά προβλήματα. Δεν είναι μόνο οι στιγμές κατά τις οποίες ο Λορέν Μορόν «συλλαμβάνεται» για παρατεταμένο περπάτημα και ουδόλως ενοχλητική πίεση στην αμυντική γραμμή του αντιπάλου. Είναι και η επιθετικότητα παράλληλα του χαμηλού βαθμού διεισδυτικότητας των ακραίων επιθετικών οι οποίοι δεν «μαγειρεύουν» ούτε… αλατοπιπερώνουν το φαΐ.

Αυτό συμπεραίνεται και από την απλούστατη σύγκριση των επιδόσεων (των ακραίων επιθετικών) των ομάδων που προπορεύονται στη βαθμολογία δίχως μάλιστα να υπολογίζονται οι τακτικές αλχημείες που επιστρατεύουν οι προπονητές, σαν την πρόσφατη επαναφορά του Λιβάι Γκαρσία στο δεξί άκρο της επίθεσης. Έχουμε και λέμε:

Ο Ολυμπιακός έχει πάρει δέκα γκολ και επτά ασίστ από τους ακραίους καθώς ο αντίστοιχος απολογισμός για την ΑΕΚ είναι στο… 9-3 ενώ στη (φετινή) μέτρια χρονιά τους οι Ντεσπότοφ, Ζίβκοβιτς και Τάισον για τον ΠΑΟΚ βρίσκονται στο 7-4. Ο Παναθηναϊκός βασίζεται περισσότερο στις δυνάμεις του άξονα αλλά πήρε κάτι (4-3) καθώς ο Άρης έχει να θυμάται μόνο το γκολ του Σάπι Σουλεϊμάνοφ και πέντε ασίστ από τους Πιόνε Σίστο (2), Σουλεϊμάνοφ, Ντιαντί και Σαβέριο.

Συνεπώς, είναι λογικό να μπαίνει σε καθεστώς προτεραιότητας η ανάγκη προσθήκης ακραίου επιθετικού καθότι είναι εξίσου απαραίτητη η προσθήκη κι ενός ακόμη τρόπου επιθετικής έκφρασης. Προφανώς ισχύει το ίδιο και για κεντρικό αμυντικό από τη στιγμή που α) ο Φραν Βέλεθ παίζει με τη συχνότητα ενός φαντάρου ο οποίος απολαμβάνει «βυσματική» μετάθεση. Με τέσσερις θλάσεις σε διάστημα πέντε μηνών κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τη διαθεσιμότητά του στο βάθος της σεζόν, β) ο Λίντσεϊ Ροζ δεν θυμίζει σχεδόν σε τίποτε τον παίκτη της πρώτης θητείας του στην ομάδα και γ) ο Γιάκουμπ Μπράμπετς στερείται σταθερότητας. Ο δε Φαμπιάνο βρήκε μπροστά του τις συνέπειες της μη προετοιμασίας του καλοκαιριού αλλά κι αυτός είναι με τα up & down του. Συνεπώς, ένας στόπερ απαραιτήτως και βλέπουμε…

Ο άξονας είναι δημιουργικός και πλημμελώς ικανός στον ανασταλτικό τομέα

Κανονικά, η δράση των στόπερ πρέπει να αξιολογηθεί βάσει και του αριθμού των επιθέσεων που καλούνται να αναχαιτίσουν. Κακά τα ψέματα, η πρώτη γραμμή άμυνας υπολειτουργεί και δεν ήταν τυχαία η σχετική αναφορά του Μαρίνου Ουζουνίδη μετά την πρεμιέρα του στον πάγκο. Και να ήθελε να αποφύγει την αλήθεια – αν και επιβεβαίωσε ότι αντιμετωπίζει με ρεαλισμό την κάθε κατάσταση – αυτή αναδείχθηκε στην πραγματική μορφή της. Σημαντικό ρόλο παίζει η απουσία καθαρού «κόφτη».

Το περασμένο καλοκαίρι ο Άρης αποφάσισε την αλλαγή του αγωνιστικού μοντέλου προσθέτοντας δύο «8αρια», σε μια θέση δηλαδή στην οποία πέρυσι διαφέντευε ο Βλάντιμιρ Νταρίντα. Ο Ρούμπεν Πάρντο δεν υπολογιζόταν, αυτό ισχύει και τώρα καθότι γίνεται κουβέντα για την αποδέσμευσή του, ενώ ο Ζαν Ζουλ τα… φόρτωσε στον κόκορα σχηματίζοντας παράδειγμα προς αποφυγή παίκτη ο οποίος κάνει κακό στον εαυτό του. Ο Καμερουνέζος ήταν σε δυσμενή θέση λόγω της συμπεριφοράς του στον περσινό τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, πλέον είναι υπό συζήτηση το ενδεχόμενο λύσης της συνεργασίας μαζί του.

Ανεξαρτήτως της εξέλιξης της υπόθεσης του Ζουλ, η προσθήκη «κόφτη» είναι απαραίτητη είτε για τα παιχνίδια απέναντι σε Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ ή ακόμη για τη διαφύλαξη αποτελέσματος. Κανείς εκ των Μόντσου, Νταρίντα, Σιφουέντες δεν μπορεί να υπηρετήσει αυτόν τον ρόλο γιατί κανείς δεν μπορεί να δώσει στοιχεία σαν αυτά που κάποτε πρόσφερε ο Λούκας Σάσα. Π.χ., την ασφυκτική πίεση με το αδιάκοπο τρέξιμο για 15-20 μέτρα χάριν καταστροφής κάθε ανάπτυξης του αντιπάλου.

Αν δηλαδή η παρουσία των τριών πρώτων (συν τον Μανού Γκαρθία) κρίνεται απόλυτα επαρκής στο ενδεχόμενο μη κατάληψης θέσης στην τετράδα στο τέλος της κανονικής διάρκειας, είναι εξίσου απαραίτητο να συνυπολογιστεί το σενάριο που ανταποκρίνεται στον βασικό στόχο. Εξάλλου, ο Άρης δεν απέχει οκτώ βαθμούς από την 4η θέση – όπως συνέβη στη διακοπή των περασμένων Χριστουγέννων – αλλά τέσσερις κι έχοντας μάλιστα τους τρεις στο «σπίτι» του παράλληλα του ευνοϊκού προγράμματος των εκτός έδρας αγώνων. Για την ακρίβεια θα αντιμετωπίσει τους τωρινούς τέσσερις τελευταίους της βαθμολογίας.