Ολυμπιακός: Αν άπαντες είναι διατεθειμένοι να θυσιαστούν για την ομάδα, όλα μπορεί να γίνουν και για τους τρεις στόχους

Η νέα χρονιά ξεκινάει καλά για τον Ολυμπιακό. Όχι ιδανικά, αλλά καλά.

Θα ήταν ιδανικά τα πράγματα εάν στο πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός δεν ξεπερνούσε τον χειρότερο εαυτό του σε γκέλες (εννέα χαμένοι βαθμοί, από τις ισοπαλίες με Παναιτωλικό, Λεβαδειακό εντός έδρας και Καλλιθέα εκτός έδρας, αλλά και την ήττα στην Τρίπολη, όπου όλοι περνάνε) και εάν στο Γιουρόπα Λιγκ κέρδιζε έστω ένα από τα τρία τελευταία παιχνίδια στα οποία έφερε ισοπαλίες (με Ρέϊντζερς, Στεάουα και Τβέντε). Εφόσον το είχε κάνει, το τρίποντο, θα ισοβαθμούσε τώρα με Ρέϊντζερς και Τότεναμ στην 8^η θέση της βαθμολογίας του μίνι πρωταθλήματος…

Τέλος πάντων, ό,τι έγινε έγινε-όχι ότι δεν έχει σημασία, αλλά γιατί δεν αλλάζει. Πιο μεγάλη σημασία έχει τι θα γίνει. Κι ο Ολυμπιακός αυτή την στιγμή είναι σε τρεις στόχους, σημαντικούς, αλλά και δύσκολους.

Πρώτος, η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Βρίσκεται ναι μεν μόνος πρώτος σταθερά εδώ και πέντε σερί αγωνιστικές, όμως με οριακή διαφορά: ένα, δύο και τρεις πόντους από τους άλλους διεκδικητές του τίτλου, που έκαναν κι αυτοί γκέλες (12 βαθμούς η ΑΕΚ) η, δεν τα κατάφεραν καλά στα ντέρμπι (δυο πόντους ΠΑΟΚ), ενώ ο ΠΑΟ είχε θέματα και στα δύο αυτά κομμάτια (εννιά βαθμούς απώλειες και δύο πόντους από τα ντέρμπι). Η ομάδα του Μεντιλίμπαρ για να τα καταφέρει πρέπει να συνεχίσει καλά στα ντέρμπι, αλλά και να σταματήσει να χάνει τόσο εύκολα βαθμούς κόντρα στους μικρομεσαίους.

Δεύτερος, να πάει όσο πιο μακριά γίνεται στο Γιουρόπα Λιγκ. Πρώτα, όμως, πρέπει να περάσει από τη φάση του μίνι πρωταθλήματος, έστω δηλαδή τερματίζοντας στην πρώτη 24άδα. Θεωρητικά έχει πιθανότητες ακόμη και για την πρώτη 8άδα, και θα πρέπει να τις εξαντλήσει, αλλά ακόμη και η πρώτη 16άδα έχει τα αβαντάζ της. Στις δύο τελευταίες αγωνιστικές, κάθε βαθμός, αλλά ακόμη και κάθε γκολ μπορεί να καθορίσει την τύχη του Ολυμπιακού, που είναι αήττητος επί πέντε συνεχόμενες αγωνιστικές, όμως χρειάζεται να επιστρέψει στα τρίποντα, ειδάλλως θα κινδυνεύσει ακόμη και να αποκλειστεί.

Τρίτος, στόχος είναι και το Κύπελλο! Πάρα πολύ δύσκολος, υπό την έννοια ότι πρέπει να περάσουν οι «ερυθρόλευκοι» τον Παναθηναϊκό, αλλά και το νικητή του ζευγαριού ΑΕΚ-ΠΑΟΚ, όμως είναι ένας στόχος. Στα 100 χρόνια του Ολυμπιακού θα ήταν πολύ όμορφο ένα νταμπλ, κάτι που ο σύλλογος έχει να κάνει μια ολόκληρη 10ετία! Άλλωστε, είδαμε ότι και η ΑΕΚ το 2023 και ο ΠΑΟΚ το 2019 είχαν πάρει και το Κύπελλο, ενώ ήταν πρωταθλητές.

Οι στόχοι είναι τρεις, είναι σημαντικοί και είναι δύσκολοι. Ο Ολυμπιακός, όμως, διαχρονικά και νταμπλ έχει κάνει και έχει πάει καλά στην Ευρώπη. Ασφαλώς, προέχει η επιστροφή στην κατάκτηση του τίτλου του πρωταθλητή μετά από μία διετία στην οποία με το ζόρι τον διεκδίκησε. Αλλά η ομάδα του Μεντιλίμπαρ ως κάτοχος του Κόνφερενς Λιγκ, είναι υποχρεωμένη να σταθεί με αξιοπρέπεια και στο Γιουρόπα Λιγκ-και παιχνίδι με το παιχνίδι να καθορίζει και τον επόμενο στόχο της.

Θέλει σκληρή δουλειά και φοβερή συγκέντρωση. Υπάρχει ένα ρόστερ 30 παικτών κι αναμένονται κι ενισχύσεις. Εάν όλοι είναι διατεθειμένοι και αποφασισμένοι να θυσιαστούν για την ομάδα, όλα μπορεί να γίνουν. Ακόμη κι ο πιο μακρινός στόχος, στην πατρίδα του Μεντιλίμπαρ, τη χώρα των Βάσκων.

Άσχετο: Ο Μαρινάκης για να κάνει μεταγραφές στελεχών όπως ο Εντού (πρώην της Άρσεναλ) και η Σουλούκου (πρώην της Ρόμα), να συζητάει για την επιστροφή του Μοντέστο κλπ, σημαίνει ότι θέλει να αυξήσει σημαντικά το γκρουπ των ομάδων του. Και δεν εννοώ μόνο τις βραζιλιάνικες. Ούτε μία από τις ΗΠΑ…

Η φωτογραφία της ημέρας:

Η περίπτωση του Γουίλιαν επιβεβαιώνει αυτό το οποίο πάντα λέμε. Ο παίκτης μεγάλης ηλικίας που θα έρθει, πρέπει να είναι τρελαμένος με το ποδόσφαιρο κι όχι απλά ένα σπουδαίο όνομα που βρίσκεται στη δύση του και δεν θέλει να σταματήσει το ποδόσφαιρο.

Ο Βαλμπουενά ήρθε στα 35 κι έπαιξε έως τα 38, μία ολόκληρη τετραετία, στην οποία ποτέ δεν κορόϊδεψε. Ό,τι είχε να το δώσει, περισσότερο η, λιγότερο, το έδινε κάθε φορά. Ο Ματιέ, όμως, είναι άρρωστος με το ποδόσφαιρο. Κι ο Ανιγκό που τον έφερε, το ήξερε.

Ο Ιμπαγάσα ήρθε στα 34. Κι έπαιξε στον Ολυμπιακό έως τα 37, κι αυτός μία ολόκληρη τετραετία, στην οποία τα έδωσε όλα, ό,τι είχε και δεν είχε. Αλλά κι ο Κάνιο είχε τρέλα με το ποδόσφαιρο, κι ο Λεμονής με τον Ίβιτς που τον είχαν φέρει το ήξεραν. Πήγε κι έπαιξε στα 38 του στον Πανιώνιο, 30 παιχνίδια σε μία σεζόν!

Τα ίδια ίσχυαν και με τον Ριβάλντο! Μόνο που οι Ριβάλντο, Ιμπαγάσα, Βαλμπουενά είναι οι λίγοι, δεν είναι οι πολλοί.

Και για το τέλος ένα ιμότζι

Η πιο ονειρική χρονιά φτάνει στο τέλος. Μακάρι να ξαναζήσουμε τέτοιες στιγμές απόλυτης ηδονής 🔴⚪ #Olympiacos https://t.co/N9w5LCsW3V

— Endgame7 🔴⚪ (@Endgame79) December 31, 2024