Μόντσου: Ένας αρχοντικός μέσος αλλά και ισορροπιστής

• Άλλο Βαγιαδολίδ κι άλλο... Άρης
• Αν γίνει… εύστοχος, θα εκτοξεύσει την αξία του

Καταρχάς, το… βαφτιστικό του Ισπανού είναι Ραμόν Ροντρίγκεθ, λόγω όμως της γλυκιάς σχέσης του με την ποδοσφαιρική μπάλα, τού αποδόθηκε τούτο το παρατσούκλι στο πλαίσιο της βεβαιότητας ότι έτσι περιγράφεται με ρεαλισμό ο τρόπος που της συμπεριφέρεται. Το περασμένο καλοκαίρι, ο 25χρονος δεν αποτέλεσε την πιο δαπανηρή μεταγραφή των «κίτρινων» αλλά τη μεγαλύτερη στην ιστορία του club, εφόσον συνυπολογιστούν και οι ετήσιες απολαβές του πολυετούς συμβολαίου που υπέγραψε, δείγμα ασφαλώς της πίστης του οργανισμού στις δυνατότητές του.

Η απόφαση αυτής της ισχυρής επένδυσης κατευθύνθηκε από το (νέο) αγωνιστικό μοντέλο που πρεσβεύει ο Άρης παράλληλα της ποδοσφαιρικής παιδείας του Μόντσου και φυσικά της αρχοντικής παρουσίας του στον άξονα της μεσαίας γραμμής. Στην πορεία διαπιστώθηκαν κι άλλα χαρίσματα, σαν τον επαγγελματισμό που τον διακρίνει και για τον οποίον ήδη έχουν ειπωθεί πολλά, κυρίως όμως της ανθεκτικότητας που επίσης τον χαρακτηρίζει και η οποία επίσης είναι φανερή – δια γυμνού οφθαλμού – αφού ήδη θυσιάζει πολλά από τα στοιχεία του παιχνιδιού του προς όφελος της ομάδας.

Μαζί με τον Μανού Γκαρθία και τον Λορέν Μορόν, αναμφίβολα συνθέτουν το τρίδυμο που έχει ξεχωρίσει από τον Άρη του πρώτου μισού της αγωνιστικής περιόδου. Και σ’ έναν ρόλο, αυτόν του πρωταγωνιστή, στον οποίον έχει συνηθίσει από τα χρόνια του στη Βαγιαδολίδ αλλά και ελαφρώς διαφοροποιημένο λόγω των συγκεκριμένων αγωνιστικών αλλαγών. Για παράδειγμα, φέτος είναι η πρώτη χρονιά του Άρη, σε βάθος επταετίας, όπου το αρχικό σχήμα δεν έχει καθαρό κόφτη. Είναι ευνόητο ότι οι ευθύνες του Μανού Γκαρθία εστιάζουν στο δημιουργικό κομμάτι πέραν του ότι λόγω σωματότυπου είναι αδύνατο να υπηρετήσει κάτι διαφορετικό. Ο Χοσέ Σιφουέντες έχει στοιχεία σαν την ταχυδύναμη, το κράτημα μπάλας αλλά και την ικανότητα στο transition παιχνίδι. Ως εκ τούτου, κάποιος θα πρέπει να… κρατήσει τα μπόσικα στον άξονα της μεσαίας γραμμής έχοντας ρόλο ισορροπιστή κι αυτόν υπηρετεί ο Μόντσου. Έστω κι αν τούτο ισοδυναμεί με τη θυσία στοιχείων του παιχνιδιού του.

Άλλο Βαγιαδολίδ κι άλλο... Άρης

Το βασικό επιχείρημα της τελευταίας άποψης έρχεται μέσα από τη σύγκριση των αριθμών του και ακουμπώντας στη ζυγαριά τον αριθμό των τελικών προσπαθειών του (εντός κουτιού) της περασμένης σεζόν στη LaLiga2 με τη Βαγιαδολίδ και τον αντίστοιχο φετινό. Μη έχοντας καθαρό κόφτη στο πλευρό του, ο Μόντσου λειτουργεί προς όφελος του χτισίματος του παιχνιδιού του Άρη από την πίσω ζώνη – ειδικά όταν απουσιάζει ο Φαμπιάνο – αλλά και την ισορροπία στον άξονα. Κι έτσι, παρότι είναι ένας από τους ποδοσφαιριστές του Άρη με τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής έχοντας μάλιστα 86’ ανά παιχνίδι, μόλις τρεις φορές εκτέλεσε μέσα από την περιοχή. Πέρυσι οι εκτελέσεις τους ήταν 50 (!) γιατί λειτουργούσε περισσότερο ως box to box μέσος και το κύριο πακέτο των ευθυνών του αφορούσε τη δημιουργία, την ανάπτυξη αλλά και την εκτέλεση μιας επίθεσης της Βαγιαδολίδ.

Αν γίνει… εύστοχος, θα εκτοξεύσει την αξία του

Εστιάζοντας στους αριθμούς του 25χρονος Ισπανού, πέραν του καταπληκτικού γκολ που είχε σημειώσει με απευθείας εκτέλεση φάουλ στον αγώνα με τον Λεβαδειακό αλλά και της μίας ασίστ, οι επαφές του ανά αγώνα είναι τουλάχιστον 74 με ακρίβεια 87% στην πάσα αλλά μεγαλύτερη αξία έχει το 62% στις μακρινές μπαλιές. Οι ανακτήσεις του ανά αγώνα σκαρφαλώνουν στις πέντε ενώ στις προσωπικές μονομαχίες βγαίνει κερδισμένος κατά 50%, ποσοστό το οποίο χαμηλώνει λόγω της αδυναμίας του στον αέρα. Κρίνοντας από την εικόνα, συνυπολογίζοντας και τους αριθμούς, το στοιχείο στο οποίο εφόσον βελτιωθεί θα «εκτοξεύσει» την καριέρα του βρίσκεται στην τελική προσπάθεια.

Πρόκειται για διαχρονική αδυναμία αλλά οι επιταγές του σύγχρονου ποδοσφαίρου απαιτούν να την «ξεπεράσει». Καθώς με τη φανέλα του Άρη δεν πατάει συχνά στην περιοχή (0/3) έχοντας τον ρόλο του ισορροπιστή στον άξονα της μεσαίας γραμμής, έχει 1/18 εκτελέσεις εκτός περιοχής. Το αντίστοιχο ποσοστό του την περσινή σεζόν με τη Βαγιαδολίδ ήταν ακόμη χαμηλότερο (1/48) με τη διαφορά όμως ότι είχε 5/50 μέσα από το κουτί. Πηγαίνοντας πιο πίσω, στη σεζόν (2022-23) όπου αγωνίστηκε με τη Βαγιαδολίδ στη LaLiga είχε 1/28 προσπάθειες εκτός περιοχής και 2/11 εντός αυτής. Είναι ευνόητο λοιπόν ότι η βελτίωσή του στις εκτελέσεις από μακρινή απόσταση αποτελεί προϋπόθεση εξέλιξης και για τον ίδιο. Προφανώς δεν εξαρτάται αποκλειστικά από αυτόν αλλά από το σημείο της εκτέλεσης, τις προϋποθέσεις αυτής και φυσικά τη δουλειά των συμπαικτών του.