Άρης: Όποιος φοβάται, πέφτει και κοιμάται…

• Το αποτέλεσμα μετράει, αλλά όχι μόνο
• Το Αγρίνιο που τους…χάλασε το μυαλό και το κριτήριο του κόσμου
• Ο κόσμος πέτυχε…ηλεκτροσόκ, η ομάδα πρέπει να πετύχει…αποτελέσματα!
• Ουδέν κακόν, αμιγές καλού…

Δυστυχώς για τον Άρη η νέα χρονιά ξεκίνησε με τον ίδιο και ακόμα χειρότερο τρόπο από αυτόν που ολοκληρώθηκε η προηγούμενη. Ήττα από τον ΟΦΗ και απώλεια της ευκαιρίας να πλησιάσει τον τέταρτο ΠΑΟΚ στους 3 βαθμούς, αλλά κυρίως θέματα και ζητήματα που έφεραν την εσωστρέφεια σε επίπεδα…καλοκαιριού!

Επιστρέψαμε σε όσα ακούγαμε και διαβάζαμε το καλοκαίρι πριν γίνουν οι μεταγραφικές κινήσεις και πριν αλλάξει η ίδια η ομάδα όλα αυτά σε προσδοκίες πρωταθλητισμού. Το «πούλα και φύγε» που έγινε «νάτοι νάτοι οι πρωταθλητές» επέστρεψε, αλλά αυτή την φορά τα ακούνε ακόμα και οι παίκτες που το καλοκαίρι το ενδεχόμενο να φύγουν αποτελούσε αιτία ολικής ρήξης. Οι φωνές του «μη τυχόν και φύγει ο Μορόν ή ο Φαμπιάνο» μετατράπηκαν σε πούλα τους και φύγε και εσύ μαζί τους και η απογοήτευση έχει χτυπήσει κόκκινο.

Το αποτέλεσμα μετράει, αλλά όχι μόνο

Πως γύρισε το κλίμα το καλοκαίρι; Πέρα από συγκεκριμένα πράγματα (αυτονόητα) στην καθημερινότητα των παικτών, με την έλευση καλών ποδοσφαιριστών, αναβάθμιση του ρόστερ σε συγκεκριμένες θέσεις (κυρίως στα χαφ), παραμονή Κουέστα, Φαμπιάνο, αγορά Μόντσου και φυσικά επέκταση του συμβολαίου του Μορόν.

Ποιο ήταν όμως το σημαντικότερο όλων; Μετά από δύο ανεπιτυχή αποτελέσματα-όπως και τώρα- με τον Αστέρα και τον ΟΦΗ και με τον Άρη να έχει 5 βαθμούς σε 4 αγωνιστικές, γύρισε ο διακόπτης. Ο Άρης έκανε 5 νίκες σε 6 παιχνίδια, 2 σε ντέρμπι με ΟΣΦΠ, ΠΑΟΚ και η ισοπαλία με τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ και ήταν πρώτος στην βαθμολογία. Τα αποτελέσματα ξεκάθαρα…

Το Αγρίνιο που τους…χάλασε το μυαλό και το κριτήριο του κόσμου

Χθες στο Αγρίνιο είδαμε ένα παιχνίδι που ο Ολυμπιακός πήρε πέναλτι σχεδόν χωρίς να ακουμπήσει η μπάλα στο χέρι. Στο ίδιο γήπεδο ο Άρης δέχθηκε μία απίστευτη αλλοίωση και αντί να κερδίσει έφυγε ηττημένος. Όπως έχω σημειώσει και σε προηγούμενα σημειώματα εκεί χάλασε το μυαλό των παικτών του Άρη και μετά από εκείνο το ματς δεν κατάφερε και ο Άκης Μάντζιος να γυρίσει εκ νέου τον διακόπτη γιατί πολύ απλά αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει τώρα ο Μαρίνος Ουζουνίδης.

Παρένθεση, αλλά επί της ουσίας για τις δηλώσεις του Ουζουνίδη. Δεν είπε κάτι λάθος, αλλά είπε κάτι που δεν λέγεται στον κόσμο του Άρη που έχει τραβήξει τα μύρια όσα. Δεν το λες γιατί πολύ απλά θα ακολουθήσει αυτό ακριβώς που ακολούθησε. Και προσέξτε. Την προηγούμενη εβδομάδα στην Τρίπολη ο Ουζουνίδης πήρε τα εύσημα για όσα είπε για τη νοοτροπία, το πάθος που δεν υπήρχε από την πλευρά των παικτών και την κάκιστη νοοτροπία. Αν, λοιπόν, το…επεκτείνουμε λίγο ο κόσμος που τα έβαλε με τους παίκτες μετά το 0-2 πίστεψε και σε αυτό που είπε ο προπονητής, αλλά την ίδια στιγμή και στο κριτήριο του.

Και με τον Βόλο έχασε ο Άρης με τον ίδιο τρόπο παρουσία 20.000 που πήγαν να στηρίξουν την ομάδα μετά από ήττα στο Αγρίνιο. Και μέχρι το 0-2 και κόντρα στον ΟΦΗ ούτε αποδοκιμασίες υπήρχαν ούτε το παραμικρό. Θα πει κάποιος σωστά, να τελειώσει το παιχνίδι και μετά κράξτε. Αυτό στην ουσία είπε και ο Ουζουνίδης και ξαναλέω δεν έχει άδικο. Αν π.χ. γίνονταν το ίδιο στο Άρης- ΑΕΚ πριν λίγα χρόνια (στο 78 ήταν 0-2) δεν θα είχε γίνει εκείνη η επική ανατροπή. Υπάρχει όμως μία βασική διαφορά που ο κόσμος του Άρη την βιώνει στο πετσί του και δεν μπορεί κανένας να το αντιληφθεί μέσα σε 1-2 βδομάδες.

Ο κόσμος για πρώτη φορά όλα αυτά τα χρόνια γιούχαρε την ώρα του παιχνιδιού γιατί…έσκασε για όλες τις πίκρες που σωρευτικά έχει δεχθεί με αποκορύφωμα τον περσινό τελικό, αλλά κυρίως γιατί φέτος που πίστεψε ότι μπορεί έστω να διεκδικήσει ένα μικρό θαύμα (βέβαια με τις σφυρίχτρες είναι ένα τεράστιο θαύμα) ένιωσε προδομένος. Γιατί ο κόσμος δεν γιούχαρε τον Μανού ή τον Φαμπιάνο, αλλά γιούχαρε συγκεκριμένους παίκτες για συγκεκριμένα πράγματα και συμπεριφορές. Ο κόσμος του Άρη αν έβλεπε πάθος, αν έβλεπε ένα τάκλιν, ένα σπριντ, μία πίεση, μία αντίδραση δεν θα γιούχαρε. Θα στήριζε για να παλέψει η ομάδα την ανατροπή. Δεν είδε όμως τίποτα. Όλα αυτά όμως δεν τα είδε με τον Βόλο, δεν τα είδε με την ΑΕΚ, δεν τα είδε στην Τρίπολη, δεν τα είδε με τον ΟΦΗ και φυσιολογικά ξέσπασε με αποδοκιμασίες κατά παικτών και ΠΑΕ.

Ο κόσμος πέτυχε…ηλεκτροσόκ, η ομάδα πρέπει να πετύχει…αποτελέσματα!

Στην ουσία ο κόσμος έκανε στην ομάδα το ηλεκτροσόκ που απέτυχε να κάνει από μόνη της σε όλα τα επίπεδα και αυτό φάνηκε με όσα ακολούθησαν του παιχνιδιού, αλλά επί της ουσίας θα φανούν πλέον από αυτούς που πρέπει να κάνουν πράξεις. Και αυτοί είναι πρώτιστα η διοίκηση και εν συνεχεία Ουζουνίδης και παίκτες. Είχα σημειώσει όταν έφυγε ο Μάντζιος ότι αν δεν γίνουν όσα πρέπει να γίνουν εντός αποδυτηρίων την ίδια τύχη θα έχει και ο Ουζουνίδης, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι. Μαζί με τον Μάντζιο έπρεπε να…φύγουν και 1-2 παίκτες. Ίσως φύγουν τώρα βέβαια, αλλά όπως σημείωσε και ο Ουζουνίδης τώρα πρέπει να έρθουν και ενισχύσεις. Και για να διαφωνήσω με τον τεχνικό του Άρη για τα περί στόχων. Τι σημαίνει να δούμε την πραγματικότητα ή έχουν πίεση οι παίκτες; Πριν το ντεμπούτο του δεν είχαν πίεση ή τότε μπορούσε να μπει στην τετράδα και τώρα δεν μπορεί; Με τι συνθήκες στο ελληνικό ποδόσφαιρο και πριν και τώρα λίγες πιθανότητες έχει. Άλλο όμως να χάνεις με Τσιμεντερίδη, Ζαμπαλά στο Αγρίνιο και οι άλλοι να περνάνε με τον τρόπο που εσύ έχασες και άλλο να μην ιδρώνεις την φανέλα. Ο κόσμος τρελαίνεται που την εβδομάδα πριν τις γιορτές οι παίκτες των 800 και 900 χιλιάδων που τα λαμβάνουν τα λεφτουδάκια τους κανονικά τουλάχιστον μέχρι τώρα, πονούσε το ποδαράκι τους, ενώ οι εξετάσεις έδειχναν ότι δεν είχαν τίποτα. Και όταν γύρισαν τις μισές μέρες ήταν…άρρωστοι. Τι προετοιμασία να κάνει ο Ουζουνίδης που από τις δώδεκα μέρες, 5 είχαν άδεια λόγω γιορτών και 3 πονούσε το ποδαράκι και 3 είχαν πονοκέφαλο και…ίωση;

Και για να πάω και πάλι στην δήλωση για αυτό την μία εβδομάδα το πήγε σκληρά και τώρα μπήκε μπροστά αδιαφορώντας αν μπήκε στο στόχαστρο του κόσμου. Για να το πάω παραπέρα ο Ουζουνίδης θεωρεί ότι μπορεί να το γυρίσει και με τα αποτελέσματα θα αλλάξει και το κλίμα. Είμαι βέβαιος ότι θα δώσει μάχη και θα το αντιληφθούν άπαντες. Η ένσταση είναι όμως στα περί στόχων. Αν ήταν πρωτάθλημα η τετράδα και…κύπελλο ο άλλος στόχος θα αντιλαμβανόμουν ότι πρέπει να δούμε την πραγματικότητα. Αν η αλλαγή στόχου προκύπτει από τις 2 ήττες να το καταλάβω, αλλά με 9 παιχνίδια οφείλεις να παλέψεις με όλες σου τις δυνάμεις όταν η διαφορά είναι 6 βαθμοί. Γιατί αν είναι…πιεστικό να πηγαίνεις για τετράδα και πρέπει να προσαρμοστείς στην πεντάδα τότε πολύ απλά ας πετάξουμε τα περί πρωταθλητισμού, παικτών ικανών και με προσωπικότητα και ας συμβιβαστούμε ότι το ταβάνι με το πάτωμα του Άρη είναι το ίδιο, οπότε κάτι γίνεται πολύ λάθος. Και αυτό είναι που πρέπει πρώτιστα να διορθωθεί…

Για μένα αποδείχθηκε στο σερί μέχρι το Αγρίνιο ότι δεν είναι θέμα πίεσης, δεν είναι θέμα άγχους, δεν είναι θέμα ικανότητας. Είναι ξεκάθαρα θέμα νοοτροπίας, προετοιμασίας, προπόνησης, συγκέντρωσης, προσήλωσης. Δυστυχώς στο…χαλαρό περιβάλλον αυτά τα…παιδιά αντιδρούν γιατί πολύ απλά ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΓΧΟΣ για τίποτα. Είναι νέοι, ωραίοι με πολλά λεφτά που είτε χάσουν 0-5 από τα Γιάννενα, είτε ο αιώνιος αντίπαλος πάρει πρωτάθλημα στην έδρα τους είτε χάσουν το κύπελλο αυτοί θα πληρωθούν κανονικά και μάλιστα οι περισσότεροι θα πάρουν και πολλά περισσότερα γιατί πέτυχαν ορισμένες ατομικές διακρίσεις. ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΟΜΑΔΙΚΕΣ. Και αυτό είναι που μετράει. Και δεν θα υπάρξει αλλαγή, αν δεν υπάρξουν αλλαγές. Και εδώ είναι η ευθύνη της ΠΑΕ και του οργανισμού που πρέπει να τελειώσει συμπεριφορές δημοσίων υπαλλήλων και προφανώς στην θέση τους να φέρει κανονικές ενισχύσεις.

Ουδέν κακόν, αμιγές καλού…

Προσωπικά, λοιπόν, θεωρώ ότι όλα όσα έγιναν το βράδυ της Κυριακής με την γιούχα, τις δηλώσεις Ουζουνίδη, την ανακοίνωση του Super-3, την επίσκεψη στα αποδυτήρια, όσα ειπώθηκαν προς παίκτες και Ουζουνίδη, αλλά και όσα ακολούθησαν στο υψηλότερο επίπεδο μπορούν να οδηγήσουν σε ολοκληρωτική αφύπνιση και παράλληλα να ξεχωρίσουν ποιοι μπορούν και ποιοι όχι. Ποιοι έχουν το σθένος και τα κότσια και ποιοι δεν μπορούν να βγάλουν σέντρα επειδή τους γιουχάρει αυτός που πληρώνει από το υστέρημά του για να βρεθεί στο γήπεδο, ώστε να μπορούν να τσαλακώνουν 300, 400, 500 και 900 χιλιάρικα τον χρόνο. Για αυτό πληρώνονται όλα αυτά τα χρήματα, για να κάνουν ότι προϋποθέτει ο πρωταθλητισμός. Πλέον για όλους είναι ξεκάθαρα. Για τους παίκτες, τον Ουζουνίδη, τον Καρυπίδη. Ποιοι θα τα δώσουν όλα ο καθένας στον τομέα του και ποιοι θα νικηθούν από τους φόβους τους. Όποιος φοβάται, πέφτει και κοιμάται κύριοι. Στον Άρη όμως απαιτούνται πολεμιστές…ΠΑΝΤΟΥ!