Ολυμπιακός: Το ευαίσθητο κομμάτι για το δίδυμο στα χαφ κι ο Μουζακίτης

Ένας από τους λόγους για τους οποίους ο Ολυμπιακός δεν σκοράρει με ευκολία τη φετινή σεζόν είναι και η αδυναμία των κεντρικών του χαφ να βοηθήσουν σε αυτό το κομμάτι.

Οι αριθμοί είναι ενδεικτικοί: ο Έσε έχει βάλει ένα γκολ, ο Μουζακίτης κανένα, ο Γκαρθία κανένα, ο Στάμενιτς κανένα, ο Ολιβέϊρα κανένα. Ένα γκολ από πέντε κεντρικούς χαφ, είναι ένας απολογισμός απογοητευτικός.

Το γράφω αυτό, τώρα, πολύ απλά διότι στο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο, κι αναφέρομαι κυρίως στα πρώτα 52 λεπτά στα οποία ο αγώνας ήταν 11 εναντίον 11 οπότε μπορεί να εξαχθούν πιο χρήσιμα συμπεράσματα, ο Ολυμπιακός προσπάθησε πολύ να βελτιωθεί στο συγκεκριμένο ευαίσθητο κομμάτι στο οποίο κατά κοινή ομολογία υστερεί.

Θα έλεγα ότι για πρώτη φορά είδαμε τόσες πολλές (πέντε) τελικές από τους μέσους του! Ο Έσε είχε δύο κεφαλιές κι ο Μουζακίτης τρία σουτ!

Η καλύτερη στιγμή ήταν, φυσικά, η κεφαλιά του Έσε στο οριζόντιο δοκάρι, σε μία κίνηση φανερά δουλεμένη από την προπόνηση: Έσε αλλαγή προς τα δεξιά και παράλληλα κίνηση προς την περιοχή σαν τρέϊλερ από πίσω περιμένοντας τη σέντρα του Ρόντινεϊ. Και γράφω «φανερά» δουλεμένη κίνηση, πολύ απλά γιατί έγινε ακριβώς το ίδιο πράγμα και στο β΄ ημίχρονο με τον Γκαρθία-απλά σε εκείνη την περίπτωση η σέντρα προς το μέρος του δεν ήταν καλή από τον Βραζιλιάνο.

Ο Έσε είχε κι άλλη μία κεφαλιά από πολύ καλή θέση-εκείνη από εκτέλεση κόρνερ του Τσικίνιο στα πρώτα λεπτά. Πολύ κακή, όμως, και πολύ άστοχη. Προσωπικά, πάντως, μου άρεσε η επιλογή του προπονητή να βάλει τον Αργεντίνο πιο κοντά στην περιοχή στις στατικές φάσεις. Διότι, όσο έπαιζε στην Ουρακάν είχε βάλει πολλά γκολ σε κόρνερ και φάουλ, κι ας μην είναι πρώτο μπόϊ.

Ο Μουζακίτης επίσης απείλησε πιο πολύ από κάθε άλλη φορά. Ειδικά στο λίγο άστοχο αρκετά καλοζυγισμένο πλασέ του μέσα από την περιοχή. Τα άλλα δύο σουτ ήταν έξω από την περιοχή, το ένα με το δεξί (άστοχο) και το άλλο με το αριστερό (μπάλα κοντραρίστηκε κι έφυγε σε κόρνερ).

Κι είναι καλό που ο Μουζακίτης σουτάρει από τα 25 μέτρα, γιατί είναι κάτι που δεν το βλέπουμε συχνά στον Ολυμπιακό. Το έκανε προχθές κι ο Βέλντε στο ξεκίνημα του αγώνα-κι ήταν φαρμάκι η βολίδα που εξαπέλυσε. Χρειάζεται νομίζω πιο μεγάλη τόλμη σε αυτό το κομμάτι από τους «ερυθρόλευκους». Θυμάμαι μία στιγμή τον γκολκίπερ του Παναιτωλικού να κάνει έξοδο πολύ μακριά από την εστία του για να προλάβει τον Βέλντε. Και την μπάλα να φτάνει στον Μουζακίτη. Εγώ θα περίμενα από τον μικρό να προσπαθήσει να σκοράρει με ένα σουτ από μακριά, με κενή την εστία κι όχι να συνεχίσει το παιχνίδι με μία αδιάφορη πάσα.

Παρεμπιπτόντως, είναι αλήθεια ότι τον τελευταίο καιρό βγάζει το παιχνίδι του Μουζακίτη μία κόπωση. Ίσως πιο σωστά, λιγότερη ένταση. Στο Αγρίνιο, εκτός του επικίνδυνου σουτ, θυμάμαι από αυτόν μία πολύ καλή πάσα μπροστά στον Βέλντε και άλλες δύο-τρεις πάσες κάθετα. Ούτε ανασταλτικά κάτι ιδιαίτερο. Μάλιστα, νομίζω ότι στη φάση που απείλησε ο Παναιτωλικός στο 50’ αντί να κάνει καλή άμυνα με το να γίνει τρίτος στόπερ αδράνησε.

Δεν είναι γενικά στα καλύτερα του, κάτι πάντως όχι παράλογο ποδοσφαιρικά, αφού πήρε πολλές ευθύνες, πολύ χρόνο υπερβολικά νωρίς και για να σταθεί τόσο καλά έδωσε πολλά, σε μεγάλο διάστημα. Μπορώ, όμως, να πω ότι ο Γκαρθία δείχνει σε καλύτερη κατάσταση και δεν θα μου προκαλούσε καμία έκπληξη να έβλεπα το Σάββατο με τον Άρη κεντρικό αμυντικό δίδυμο Γκαρθία-Έσε. Αν και έχω μία υποψία, ότι ο προπονητής δεν είναι σίγουρος ότι αυτό το τελευταίο δίδυμο είναι τόσο ταιριαστό από πλευράς χαρακτηριστικών.

Τη Δευτέρα έπαιξε λίγο (14 λεπτά ) κι ο Στάμενιτς μετά από καιρό. Και ήταν δραστήριος, δυναμικός. Έχοντας και μία πολύ καλή στιγμή, όπου αρχικά έκοψε ωραία μία επίθεση και αμέσως μετά πέρασε ακόμη πιο ωραία κάθετη πάσα.

Άσχετο: Πώς να μην διαψεύσει ο Ολυμπιακός για τον Άντονι, όταν έχει πιθανότητες, ξέρω γω, 10%; Απλά, σε αυτές τις περιπτώσεις, η συνέχεια δείχνει αν το 10% μπορεί να γίνει 30-40% οπότε το παλεύεις η, αν θα γίνει 1% οπότε τραβάς αλλού.

Η φωτογραφία της ημέρας:

Πραγματικά είναι κρίμα για τον ίδιο τον Ορτέγκα να μην μπορεί να συνδυάσει την καλή (από πλευράς ανεβοκατεβασμάτων του από αριστερά) προσπάθεια που κάνει σε κάθε παιχνίδι του Ολυμπιακού με ελάχιστη ουσία. Το να μην περάσει ένας ακραίος μπακ σε τέτοιο επίπεδο έστω μία πετυχημένη σέντρα σε ένα ματς με τον Παναιτωλικό, των 10 παικτών από το 52^ο λεπτό, είναι οδυνηρό.

Και γίνεται ακόμη πιο οδυνηρό, αν δεις και άλλα πράγματα. Όπως π.χ. ότι ενώ βρέθηκε σε εξαιρετικά πλεονεκτική θέση για να σκοράρει με το κεφάλι μετά από μία σέντρα του Μπιανκόν στο β΄ ημίχρονο, έπιασε την κεφαλιά και…έδιωξε την μπάλα πίσω, αντί να την στείλει προς την εστία του αντίπαλου γκολκίπερ. Όπως ότι δύο φορές δεν μπόρεσε να περάσει μία καλή πάσα σε συμπαίκτες του που περίμεναν την μπάλα αμαρκάριστοι μπαλιές τόσο κακές, που λες πως είτε οι συμπαίκτες του δεν τον καταλαβαίνουν, είτε ο ίδιος κάνει τόσο άσχημες επιλογές στις μεταβιβάσεις.

Κι ο Ρόντινεϊ δεν έκανε καμία σπουδαία εμφάνιση στο Αγρίνιο, έχοντας πολλές κακές σέντρες και όχι αξιοπιστία αμυντικά. Αλλά τουλάχιστον έβγαλε δύο σέντρες που έδωσαν φάσεις (κεφαλιές, από καλή θέση, του Έσε στο δοκάρι και του Ελ Κααμπί πάνω στον τερματοφύλακα). Και είχε και την πάσα από την οποία προήλθε το δεύτερο γκολ.

Και για το τέλος ένα ιμότζι

Μια περίεργη διαπίστωση.
Παρ’ όλα τα κενά μεσοεπιθετικά, με την καθιέρωση του Μπιανκον έχουμε πλέον στο ρόστερ μας 4 ετοιμοπόλεμα και ποιοτικά Σέντερ μπακ.

Δεν θυμάμαι όσα χρόνια παρακολουθώ να υπάρχει τέτοια υπεροπλία στην συγκεκριμένη θέση.#olympiacosfc

— Lacta (@MeLactaEmfanisi) January 7, 2025