Ακόμη ένας κομβικός μεταγραφικός Γενάρης για τον Παναθηναϊκό...

Το πιο σημαντικό ζήτημα για τον φετινό Παναθηναϊκό μετά το προβληματικό ξεκίνημα στη σεζόν, ήταν να μπορέσει να γίνει μία καλή ομάδα, μία ομάδα με σταθερότητα, διάρκεια, ένα σύνολο που θα βγάζει στο χορτάρι με ικανοποιητική συχνότητα αυτοματισμούς, μοτίβα τακτικών κινήσεων και ρόλους.

Γράφαμε πριν δύο μήνες πως το ζωτικής σημασίας θέμα ήταν να ''ταιριάξει'' ο Ρουί Βιτόρια, να μπορέσει να δώσει ταυτότητα στο Τριφύλλι και πάνω από όλα να καταφέρει να μετατρέψει ένα αδύναμο πνευματικά σύνολο, σε ένα γκρουπ με υψηλούς δείκτες αυτοπεποίθησης, πίστης και νοοτροπίας νικητή. Δύο μήνες μετά, ο Πορτογάλος έχει επιτύχει απόλυτα στην πρώτη του αποστολή, έχει γράψει στο κοντέρ 12 νίκες σε 14 παιχνίδια, με μία ήττα και μια ισοπαλία ως τα μοναδικά ψεγάδια.

Παιχνίδια στα οποία οι παίκτες του ήταν είτε καλύτεροι είτε πολύ καλύτεροι από τον αντίπαλο. Δεν παίζουν μόνο ρόλο οι νίκες αλλά και το πως έρχονται αυτές, με ποιόν τρόπο, με τι ποδόσφαιρο, με πράγματα απόλυτα ταιριαστά στον Παναθηναϊκό. Με κυριαρχία.

Ο Πορτογάλος τεχνικός αντιμετωπίζοντας τον σύλλογο και την δουλειά του με σεβασμό, δεν ανέλαβε θέλοντας να ισοπεδώσει όσα βρήκε, αλλά προτίμησε να τα εξελίξει, να τα βελτιώσει, πιστεύοντας πολύ στο έμψυχο δυναμικό που συνάντησε.

Το πιο ακριβό ρόστερ του κλαμπ τα τελευταία δεκατρία χρόνια. Δεν είναι όλοι το ίδιο, υπήρξαν στο παρελθόν, προπονητές που έκαναν... τρέλες ή θέλησαν να κάνουν τρέλες, πραγματοποιώντας ή θέλοντας να πραγματοποιήσουν 10+ μεταγραφές. Καλή ώρα ο Αντρέα Στραματσόνι τον Γενάρη του 2016 ή ο Τερίμ το καλοκαίρι του 2024 αν παρέμενε στον πάγκο της ομάδας. Ευτυχώς πρυτάνευσε η κοινή ποδοσφαιρική λογική και προστέθηκε ένα Κύπελλο στην τροπαιοθήκη με την επιστροφή του Χρήστου Κόντη.

Tώρα που ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, είναι μια καλή ομάδα, μία ομάδα αξιοποιεί το ρόστερ της, τώρα, έχει αξία και σημασία η συζήτηση για τις μεταγραφές, την ενίσχυση, τις προσθήκες. Πρώτα από όλα αυτός ο Γενάρης είναι κομβικός για την κατάκτηση του τίτλου, όπως ήταν και οι δύο προηγούμενοι.

Ο σύλλογος ψάχνει μία αποτελεσματικότητα και μία ευστοχία που δεν την είχε ούτε το 2023, ούτε και το 2024.

To 2023 αποφασίστηκε να αποκτηθεί ο Ντάνιελ Μαντσίνι για να καλύψει το κενό του mvp, Αϊτόρ. Ο Αργεντινός εξτρέμ πληρώθηκε... βαπορίσιος στον Άρη, πάνω από 3 εκατομμύρια κόστισε εκείνη η κίνηση για έναν εξτρέμ χωρίς γκολ, χωρίς έφεση στο σκοράρισμα που έπρεπε να δώσει όσα έδινε ο Αϊτόρ. Κίνηση με μεγάλη καθυστέρηση.

Στο ''10'' που είχε μεγάλη ανάγκη η ομάδα αποκτήθηκε ο Λάζλο Κλεϊνχέισλερ ενώ θα μπορούσε να έχει έρθει ο Κάουλι από την Λουντογκόρετς ή κάποιος πολύ καλύτερος, πολύ πιο ποιοτικός, επιδραστικός. Επίσης προστέθηκε ο Πούχατς ως εναλλακτική του Χουάνκαρ.

Εκείνες οι επιλογές δεν ήταν αυτές που είχε ανάγκη ο Παναθηναϊκός για να ανεβάσει την ποιότητά του και να αυξήσει τις πιθανότητες να κατακτήσει τον τίτλο. Έναν τίτλο που χάθηκε όπως χάθηκε(Νταμπάνοβιτς, ματς με... 200 κρούσματα κόβιντ στο Φάληρο) αλλά πάντα θα πρέπει να κοιτάζεις και τα πράγματα που εσύ μπορείς να επηρεάσεις σε αθλητικό επίπεδο. Σίγουρα ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έφερε πολύ σημαντικούς παίκτες στο κλαμπ, αλλά εκείνος ο Γενάρης, θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετικός. Ο απολογισμός έγραψε 0/3.

Πέρσι, οι τραυματισμοί των Μάγκνουσον και Μπράουν, καλύφθηκαν από Ακαϊντίν και Βίτορ. Ο Τούρκος δεν βοήθησε παρότι ο Τερίμ τον έκανε βασικό, ο Βραζιλιάνος δεν έπαιξε παρά σε ελάχιστα παιχνίδια, ο Λημνιός που ήρθε τον Γενάρη, δεν ήταν δυνατό να γίνει σημαντικός σε αυτή την ομάδα και οι μοναδικές επιτυχημένες μεταγραφές ήταν δίχως αμφιβολία ο Τάσος Μπακασέτας και φυσικά ο Ντραγκόφσκι που κάλυψε και με το παραπάνω το τέλος του Μπρινιόλι. 2/5.

Οι ανάγκες πέρσι και πρόπερσι ήταν δεδομένες, το ζήτημα ήταν η ευστοχία. Δεν ήρθε. Φέτος η κατάσταση είναι σαφώς πιο πολύπλοκη και πέρα από την ευστοχία, απαιτεί και σωστές αποφάσεις, σωστή ανάγνωση των πραγματικών αναγκών της ομάδας, καθώς υπάρχουν ερωτηματικά που δεν υπήρχαν άλλες χρονιές. To μόνο κοινό εξακολουθεί να είναι η αγνόηση της σημαντικότητας ενός πολύ δυνατού τμήματος scouting αλλά αυτά είναι πράγματα χιλιοειπωμένα σε τούτη την γωνιά.

Μικρή παρένθεση: Ο Ρουί Βιτόρια κατάφερε να δημιουργήσει ένα πολύ ενωμένο γκρουπ, ένα σύνολο με ρόλους, είτε αυτοί είναι πρωταγωνιστικοί, είτε λιγότερο. Στις περίφημες ισορροπίες ο Πορτογάλος παίρνει άριστα, δεν θέλει με τίποτα να τις διαταράξει και αυτός είναι ένας από τους λόγους που μέχρι στιγμής έχει ζητήσει μόνο σέντερ φορ και το σκέφτεται για αμυντικό μέσο. Τα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού είναι σε εξαιρετική κατάσταση και σε αυτό έχει παίξει ρόλο και η παρουσία του Γιώργου Τζαβέλλα.

Επιστροφή στο θέμα μας. Ήταν μία εύκολη ανάγνωση για τον οργανισμό πως χρειάζεται φορ. Ο Σπόραρ είναι φευγάτος, εσχάτως και εκτός ομάδας, οπότε εκεί υπάρχει κενό, πίσω ή κοντά στον Ιωαννίδη. Αυτή η μεταγραφή θα έπρεπε ήδη να έχει πραγματοποιηθεί και έχει αργήσει. Είναι γνωστή η ανάγκη από τον Αύγουστο. Δεν μπορεί να υπάρξει καμία σοβαρή δικαιολογία.

Από κει και πέρα και όσον αφορά τα ερωτηματικά, στα οποία θα πρέπει να απαντήσει το κλαμπ και να κριθεί στο τέλος της σεζόν είναι τα εξής:

• Μπορεί ο Τσέριν να μπει στα παπούτσια του Αράο όταν αυτό κριθεί σκόπιμο μέσα στην σεζόν, από την στιγμή που ο Μαξίμοβιτς βρήκε τον ρόλο του στο ''8'', ο Ζέκα είναι στους τελευταίους μήνες της καριέρας του και ο Ρούμπεν(λάθος και άδικα) εκτός ομάδας; Είναι ικανοποιημένοι στο ''πράσινο στρατόπεδο'' με την εικόνα του Βραζιλιάνου χαφ ή μπορούν να βρουν στην αγορά κάτι καλύτερο;

• Υπάρχει ο κατάλληλος δείκτης ποιότητας στο κέντρο της άμυνας, όπου δεν βρίσκεται αριστεροπόδαρος στόπερ; Γεντβάι και Ίνγκασον έχουν φτιάξει ένα καλό δίδυμο, ωστόσο, μπορεί ο Σένκεφελντ και ο Μπράουν(επέστρεψε χθες μετά από 15 μήνες) να σταθούν στο ύψος των απαιτήσεων; Ο προπονητής κρίνει πως είναι απόλυτα ''οκ'' με τις υπάρχουσες λύσεις, μπορεί και ο Αράο να αγωνιστεί εκεί.

• Υπάρχουν πιθανότητες ο Μαξ να βγάλει στο χορτάρι τον παίκτη που έκανε διαφορά στο γερμανικό πρωτάθλημα ή τα καλύτερά του χρόνια ήταν στη Bundesliga και στην Ελλάδα ήρθε κάποιος που δεν έχει καμία σχέση με τον ποδοσφαιριστή που το 2025 η PSV δαπάνησε δέκα εκατομμύρια ευρώ για να τον κάνει δικό της; Το μόνο δεδομένο σε αυτή την περίπτωση είναι πως ο Μλαντένοβιτς δεν μπορεί να τραβήξει όλο το κουπί μέχρι τέλος και πως ο Κώτσιρας δεν είναι η ιδανική λύση(παίζοντας στο αντίθετο άκρο) για μία ομάδα με τόσο υψηλούς στόχους...