ΠΑΟΚ: Τα παιχνίδια μιας βραδιάς και η ανάγκη για ενίσχυση

Στα παιγνίδια μιας βραδιάς, ξέρεις ότι πρέπει οι λεπτομέρειες να είναι υπέρ σου. Ο ΠΑΟΚ δεν τις είχε απέναντι στην ΑΕΚ και αποκλείστηκε παρότι άξιζε -βάσει της χθεσινής εμφάνισης- να είναι εκείνος που θα είχε περάσει στα ημιτελικά του κυπέλλου. Και πέρσι ήταν ανώτερος στο ζευγάρι με τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν πέρασε. Οι λεπτομέρειες…

Οι προκρίσεις και οι ανατροπές, διότι κάτι τέτοιο πάλεψε, προσπάθησε, άγγιξε επιδίωξε με ορθολογικό ποδόσφαιρο από το 1’ έως το 90’, δεν έρχονται δίχως (και) τύχη. Στο πρώτο ματς της Νέας Φιλαδέλφειας ήταν κάκιστος και όμως βρήκε το γκολ στη μία φάση. Με τον Σαμάτα. Ακυρώθηκε στο όριο από το VAR. Μια φάση έκανε χθες η ΑΕΚ στην κανονική διάρκεια, το σουτ του Πινέδα (από κόντρα στον Μιχαηλίδη) στο δοκάρι, μια φάση (από… ασίστ του Σορετίρε) στην παράταση, το σουτ του Οντουμπάζο στα δίχτυα, πέρασε αυτή. Αντίθετα ο ΠΑΟΚ είχε τρεις κλασικές ευκαιρίες με τον Τάισον, το σουτ του Καμαρά στην παράταση, που τα έβγαλε ο «MVP» Μπρινιόλι, μαζί με άλλες τρεις τουλάχιστον καλές προϋποθέσεις που χάλασαν από το τσαπασούλικο παίξιμο, είτε του Σαμάτα, Τισουντάλι. Καμιά φορά η κοινή λογική είναι πιο χρήσιμος σύμμαχος.

Παρένθεση. Αυτή η πλάκα με τους τέσσερις φορ, που συνεχίζουν να δίνουν ελάχιστα, κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει. Ναι, ούτε πέρσι έβαζαν την μπάλα στα δίχτυα οι σέντερ φορ, έβαζαν οι από πίσω για να έρθει το πρωτάθλημα στην Τούμπα, αλλά πόσο να συνεχιστεί το ίδιο και απαράμιλλο σκηνικό, είτε ξεκινάει ο Μπράντον, είτε ο Τσάλοφ, είτε μπαίνει πρώτη αλλαγή ο Σαμάτα; Κλείνει η παρένθεση.

Στο κύπελλο, το μίνιμουμ απαιτητό απ' τον ΠΑΟΚ ήταν να 'ναι... καλός, παίζοντας σωστά και δίχως να του έχουν πάρει τα μυαλά όσα συμβαίνουν εκτός των γραμμών. Οι ρεβάνς, κυρίως, του κυπέλλου είναι, ξαναλέω, υπόθεση μιας βραδιάς. Στη μία βραδιά, που διαφέρει απ' το να είναι μία σεζόν, η ποιότητα (οργανογράμματος και δυναμικού) είναι τέτοια για να ανταπεξέλθει στα πολλά ερωτήματα του ίδιου του παιχνιδιού.

Οσοι, λοιπόν, πήγαν χθες στην Τούμπα, πήγαν θέλοντας να δουν μια ομάδα που θα προσπαθούσε να ανατρέψει την εις βάρος της κατάσταση και το κυριότερο πήγαν έχοντας στο μυαλό τους ότι δεν έπρεπε να βάλουν και σ’ άλλους μπελάδες στον σύλλογο. Γι’ αυτό και στο τέλος της βραδιάς χειροκρότησαν.

Είδαν τους παίκτες να παλεύουν για όσο τους κρατούσαν οι δυνάμεις του, να πηγαίνουν το ματς στην παράταση και παρέδωσαν μαθήματα συμπεριφοράς, σε τέτοιο βαθμό που ο κ. Ηλιόπουλος δεν ήξερε τι να πει και τι να σχολιάσει σχετικά με την συμπεριφορά του κόσμου του ΠΑΟΚ στις… ατελείωτες δηλώσεις του.

Πριν το κλείσω: Εν όψει της συνέχειας, το ζητούμενο (πέρα από το τι χρώμα κορδέλα θα 'χει φέτος η «κούπα», του πρωταθλητή) είναι να πάρουμε και κάνα μάθημα. Ο όποιος πρωταθλητής της περιόδου δεν θα σημαίνει πως (αναδείχθηκε τέτοιος επειδή) τα κάνει όλα σωστά. Θα σημαίνει μονάχα πως τα πολλά λάθη του ήταν κατ' ελάχιστον λιγότερα από τα πολλά λάθη του άλλου. Κι ο ΠΑΟΚ, δυστυχώς, συνεχίζει να πληρώνει τα λάθη του καλοκαιριού. Αν είχε πάρει πχ. τον Μίσιτς, τώρα μπορεί να κάναμε διαφορετική συζήτηση. Όμως, επιμένει να πιάνεται «αδιάβαστος» απ’ τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό οφείλει να το διορθώσει ενόψει της δύσκολης και απαιτητικής συνέχειας.

Η ομάδα χρειάζεται πίσω τον προπονητή της, που χθες γνώρισε την αποθέωση, χρειάζεται και μεταγραφές. Σήμερα έρχεται ο Σέρχιο Πένια στη Θεσσαλονίκη, ωστόσο μπορεί να είναι και η μοναδική άφιξη νέου παίκτη τον Ιανουάριο. Οι αδυναμίες είναι δεδομένες, όμως στον ορίζοντα δεν υπάρχει κάτι άλλο.

ΥΓ: Το τελευταίο σφύριγμα του σχεδόν αλάνθαστου Κροάτη διαιτητή, Ιγκόρ Πάγιατς (προσωπικά δεν πρόκειται να σταθώ στο μαρκάρισμα του Μαρσιάλ, άλλοι είναι αυτοί που το κάνουν με χαρακτηριστική ευκολία για τις ομάδες τους…), μπορεί να βρήκε την ΑΕΚ στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας και τους «ασπρόμαυρους» απογοητευμένους για τον αποκλεισμό, όμως οι τελευταίοι κέρδισαν το χειροκρότημα της Τούμπας, που για ακόμα μια φορά παρέδωσε μαθήματα συμπεριφοράς και φρόντισε να αποθεώσει με ένα ζεστό χειροκρότημα τους ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ για τη συνολική προσπάθειά τους. Βήματα προς τα εμπρός, λέγεται αυτό...

ΥΓ1: Τέτοια αστυνομική επιχείρηση είχαμε χρόνια να δούμε στη Θεσσαλονίκη, που θύμιζε άλλες εποχές, λες και περίμενε να υποδεχθεί τον… Ντόναλντ Τραμπ στην πόλη. Δεκάδες αποκλεισμένοι δρόμοι για ώρες, ένας τεράστιος αριθμός αστυνομικών και ΟΠΚΕ να φυλάνε την αποστολή της ΑΕΚ και τον επικεφαλής της, Μάριο Ηλιόπουλο.

Η Τούμπα για περισσότερες από οκτώ ώρες ήταν αστακός, το ίδιο και η σουίτα που φιλοξένησε τον ιδιοκτήτη της «Ενωσης», γι’ αυτό και οι ευχαριστίες του προς τον κ. Χρυσοχοίδη μετά το τέλος του ματς. Εκεί, όπου ο κ. Ηλιόπουλος χαρακτήρισε… κλίμα ουδετερότητας, άλλο κι αυτό, την ατμόσφαιρα στο γήπεδο.

ΥΓ2: Κάπου πήρε το μάτι μου τον βοηθό του Αλμέιδα, Ντάνιελ Βένγκα, να αποχωρεί από τον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας, έχοντας υψωμένο το μεσαίο δάχτυλό του. Μπορεί και να κάνω λάθος ή να είναι (και) μοντάζ, αλήθεια, στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ την έχουν δει την συγκεκριμένη εικόνα; Κάποια στιγμή, οφείλουμε, να αντιληφθούμε ότι για όλα τα δεινά του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν φταίει μόνον ο «κακός» Λουτσέσκου. Η ατιμωρησία είναι αυτή που ενοχλεί.

ΥΓ3: Αρχές Σεπτεμβρίου, όλα ακούγονταν σαν φτηνή δικαιολογία. Σήμερα, ύστερα από επτά μεγάλα ματς στα οποία δεν κέρδισε ούτε ένα ο ΠΑΟΚ, έχει δημιουργηθεί η βάση για να 'ναι πειστική η αιτίαση ότι πρέπει να αλλάξει αυτή η συγκυρία. Αυτό είναι που πρέπει να προβληματίζει, περισσότερο κι από τον αποκλεισμό, τον Ραζβάν Λουτσέσκου, που θα πρέπει να ξαναδεί το ρόστερ του και να αποφασίσει για πολλούς απ’ τους παίκτες του.