Ολυμπιακός: Αδικεί τον εαυτό του, αλλά και την ομάδα του

Ο Ζέλσον Μαρτίνς είναι κατά κοινή ομολογία ο πιο χαρισματικός επιθετικά παίκτης του Ολυμπιακού, υπό την έννοια ότι έχει το ένας μ’ ένα, πλαγιοκοπεί, δημιουργεί, απειλεί.

Με αφορμή, όμως, την εικόνα του στο τελευταίο παιχνίδι, με τον Άρη στο Καραϊσκάκη, νομίζω ότι του ταιριάζει γάντι η ατάκα, «αδικεί τον εαυτό του, αλλά και την ομάδα του». Γιατί είναι κρίμα να είναι σε καλή κατάσταση, να τα δίνει όπως λέμε, αλλά στο τέλος της ημέρας να μην γίνεται πολύτιμος για την ομάδα του.

Το ένα, πολύ σοβαρό, θέμα έχει να κάνει με την αποτελεσματικότητα. Ο Πορτογάλος είναι μακράν ο «ερυθρόλευκος» κυνηγός με τις περισσότερες χαμένες ευκαιρίες μετά τον σέντερ φορ Ελ Κααμπί. Προχθές, στα τελευταία λεπτά του ημιχρόνου βγαίνει τόσο ωραία μπροστά, τετ α τετ με τον αντιπαλο γκολκίπερ-εκεί πρέπει να κάνεις γκολ. Και τον νίκησε ο Κουέστα διώχνοντας το πλασέ με το δεξί του πόδι. Κατ΄ αρχάς, η ορθόδοξη κίνηση θα ήταν να πασάρει ο άσος του Ολυμπιακού αριστερά του στον Βέλντε, ο οποίος σε μία τέτοια περίπτωση θα έβγαινε μόνος με τα δίκτυα. Από την στιγμή που αποφασίζεις να το κάνεις μόνος σου, πρέπει να το κάνεις σωστά.

Κι ο Κωστούλας στη φάση του 1-1 κανονικά έπρεπε να γυρίσει αριστερά του στον Ελ Κααμπί, σιγουρεύοντας το γκολ. Όμως, ο μικρός είχε την αυτοπεποίθηση και πλάσαρε άψογα, περνώντας την μπάλα κάτω από τα πόδια του θηριώδη γκολκίπερ του Άρη. Και το έβαλε το γκολ. Ας το έβαζε κι ο Ζέλσον και κανείς δεν θα του έλεγε τώρα, γιατί δεν πάσαρε στον Βέλντε, που παρεμπιπτόντως τραβούσε τα μαλλιά του στο τέλος της φάσης, γιατί δεν του έδωσε την μπάλα ο συμπαίκτης του.

Το άλλο, εξίσου σοβαρό, θέμα έχει να κάνει με την τάση του Ζέλσον να τα κάνει όλα μισά. Τον χαρακτηρίζουν οι ημιτελείς ενέργειες. Κι αυτό είναι μαχαιριά για την ομάδα. Διότι, τον βλέπεις να ξεκινάει εκπληκτικές προσπάθειες, που όμως να μην έχουν κατάληξη. Με τον Άρη το Σάββατο ήταν ένα παιχνίδι γεμάτο από τέτοιες. Τόσο καλές, στην αρχή, που ξεσήκωναν το Καραϊσκάκη και τόσο κακές, στο τέλος, που απογοήτευαν.

Σε μία στιγμή ντρίμπλαρε απίστευτα δύο αντιπάλους από θέση αριστερού εξτρέμ κι έβγαλε μία σέντρα τραγική…Σε μία άλλη σπρίνταρε ωραία από τα δεξιά σε καλή αντεπίθεση και πάλι σέντραρε χάλια…Σε μία τρίτη, πέρασε μόνος του όποιους βρήκε μπροστά του και κατέληξε να κάνει δύο τραγικά σουτ, το ένα χειρότερο από το άλλο, το πρώτο πάνω στα κορμιά των αμυντικών και το άλλο ξεψυχισμένο κι άστοχο…Και σε μία τέταρτη, απέφυγε έξοχα έναν αμυντικό μέσα στην περιοχή, παίρνοντας ένα ριμπάουντ, αλλά σούταρε εντελώς άστοχα…

Πραγματικά κρίμα, να κάνει ένας κυνηγός τόσο ωραία πράγματα και να τα χαλάει μονίμως στο τέλος. Στην πραγματικότητα, σε 85 λεπτά συμμετοχής, χρήσιμα πράγματα για την ομάδα ο Ζέλσον έκανε δύο: Μία έξυπνη πάσα προς τον ευρισκόμενο σε καλή θέση Ελ Κααμπί στα πρώτα λεπτά και μία άλλη καλή πάσα για σουτ στον Τσικίνιο. Άντε και δύο καλές μπαλιές με τη μία. Κατά τα άλλα, ντρίμπλα και μετά απώλεια της μπάλας, ανακοπή από αντίπαλο, πάσα σε αντίπαλο (!) κι αντεπίθεση του Άρη (κάτι που το κάνει επανειλημμένως και είναι μαθηματικά βέβαιο ότι έτσι θα φάει γκολ ο Ολυμπιακός) και συνολικα εννιά σέντρες, εκ των οποίων καλή ήταν μόνο μία, προς τον Ελ Κααμπί.

Κι όμως ο Ζέλσον δεν ήταν αδιάφορος κάθε άλλο. Ήταν ο πιο κινητικός και δραστήριος παίκτης, έπαιρνε πρωτοβουλίες και προσπάθειες, ζητούσε μπάλες, την ενοχλούσε την άμυνα του Άρη. Από ουσία, όμως, μηδέν. Αλλά πραγματικά μηδέν. Κι εκεί πρέπει να εστιάσει ο Πορτογάλος. Η δουλειά του εξτρέμ είναι κατά βάση γκολ κι ασίστ. Αν δεν έχει γκολ κι ασίστ, τη δουλειά του δεν την κάνει καλά. Του λείπει ομαδικότητα, συγκέντρωση και κυρίως καλά τελειώματα σε δημιουργία κι εκτέλεση-με το τελευταίο να έχει να κάνει και με τη συγκέντρωση. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι είναι μεγάλο όπλο, πολύ απλά γιατί μπορεί να σου κάνει τη διαφορά. Αλλά διαφορά δεν είναι πέντε γκολ κι έξι ασίστ που έχει μέχρι τώρα σε 20 παιχνίδια.

Είναι έμπειρος πια παίκτης, οδεύει στα 30 και πρέπει να κοιτάζει την ουσία. Ειδάλλως πολύ απλά θα συνεχίζει να αδικεί τον εαυό του, αλλά και την ομάδα του.

Άσχετο: Μάνατζερ του Αλμιρόν είναι ο ίδιος που πήγε στη Νότιγχαμ το καλοκαίρι τον άλλο Παραγουανό εξτρέμ, τον Σόσα. Επιπλέον η Νότιγχαμ με τη Νιούκαστλ έχουν καλές σχέσεις, με πάρε δώσε στις μεταγραφές τα τελευταία χρόνια. Κι ο ίδιος ο Αλμιρόν θέλει να μείνει στην Ευρώπη. Παρόλα αυτά, όμως, η μεταγραφή του στον Ολυμπιακό εξακολουθεί να είναι πολύ δύσκολη.

Η φωτογραφία της ημέρας:

Η φάση του γκολ του Άρη έχει τρία διαφορετικά στάδια. Το ένα είναι ότι ο Μπιανκόν παίρνει την μπάλα στα πόδια και φεύγει προς τα εμπρός, κάτι που συνηθίζει…Το δεύτερο είναι ότι κανεις συμπαίκτης του δεν κάνει κίνηση για να του προσφέρει τη λύση της πάσας-όλοι μένουν ακίνητοι στις θέσεις τους, αντι να βγει ένας και να ζητήσει την μπάλα…Το τρίτο είναι ότι ο Μορόν έρχεται από πίσω και του παίρνει την μπάλα με φάουλ, που όμως δεν έδωσε ο διαιτητής…

Το μάθημα που πρέπει να πάρει ο Μπιανκόν είναι ότι σε παρόμοιες περιπτώσεις καλύτερα να σηκώνει ψηλά το κεφάλι και να κάνει μια βαθιά μπαλιά προς τον φορ η, έναν εξτρέμ. Γιατί και καλή να μην είναι, αποκλείεται να κινδυνεύσει η εστία του. Τι δεν μου άρεσε εμένα; Ότι του γίνεται φάουλ, αλλά μένει στο χορτάρι σε όλη την εξέλιξη της φάσης! Οκ, σου έγινε φάουλ, δεν το έδωσε ο διαιτητής, τι σημαίνει, ότι θα μείνεις ξάπλα μέχρι να φάει γκολ η ομάδα σου; Το πρώτο που έπρεπε να κάνει ο Γάλλος είναι να σηκωθεί αμέσως και να τρέξει να καλύψει τη θέση του. Γιατί ακριβώς επειδή ήταν ακάλυπτη η θέση του μπήκε το γκολ, καθώς όταν ο Μορόν πέρασε τον Γκαρθία είχε μπροστα του μόνο τον Κάρμο.

Ασυγχώρητη η επιλογή του Μπιανκόν να μείνει ξαπλωμένος χάμω όση ώρα έκανε την επίθεση του ο Άρης. Κακή η άμυνα του πάνω στον Μορόν και στο σουτ του φορ του Άρη στο 71’. Τραγική η επιπολαιότητα του να δώσει κάποια στιγμή πάσα πάνω σε αντίπαλο! Από την άλλη, ως γενική εικόνα, ο Μπιανκόν ήταν ο μακράν καλύτερος αμυντικός του Ολυμπιακού, ασύγκριτα πιο ενεργητικός από τον Κάρμο, που σε όλο το ματς είναι ζήτημα αν έκοψε δύο φορές και το μόνο καλό που έκανε ήταν κάποιες ψύχραιμες συρτές πάσες βοηθητικές στην καλή κυκλοφορία.

Ο Γάλλος έβγαινε πρώτος στις φάσεις (έτσι σε μία από αυτές ξεκίνησε και καλή επίθεση του Ολυμπιακού), κάλυπτε σωστά πολλές φορές, καθάρισε δύο επικίνδυνες σέντρες, νίκησε σε μάχες, άλλαξε παιχνίδι, βρήκε τον Ελ Κααμπί μία-δύο φορές, είχε τις άψογες σέντρες στο ακυρωθέν γκολ του ΕΛ Κααμπί και στο νικητήριο γκολ του Κωστούλα, σε φάση στην οποία πήρε την μπάλα από τον Τζολάκη, προχώρησε μόνος του και έκανε το γέμισμα.

Και για το τέλος ένα ιμότζι

#Olympiacos pic.twitter.com/vomCXLlPbA

— Alex Karouzos (@Alex_Karouzos) January 12, 2025