AEK: Το ντέρμπι των... πέναλτι και η αντίδραση του Αλμέιδα!

• Το αναμενόμενο ισορροπημένο ξέσπασμα του Αλμέιδα

Αν μη τι άλλο ήταν αρκετά σκληρός τρόπος ο οποίος ήρθε η ήττα από τον Παναθηναϊκό για να το δεχθείς χωρίς πίκρα και δεν έχει να κάνει μόνο από τις δυο διαιτητικές αποφάσεις που το έκριναν, αλλά γενικά με τη συνολική εικόνα του αγώνα, στη μεγάλη διάρκεια του οποίου η ΑΕΚ κυριάρχησε μεν, χωρίς να απειλήσει ουσιαστικά δε, αν εξαιρέσουμε τη φάση του 92' με τη σέντρα του Ρότα και την κεφαλιά του Λαμέλα. Θα το αναλύσουμε περισσότερο όλο αυτό διότι δεν πρέπει να ξεπεραστεί χωρίς κουβέντα η εικόνα της ομάδας του Αλμέιδα, η οποία είχε κοινά στοιχεία με το ντέρμπι της Τούμπας (και σε πρόσωπα μεσοεπιθετικά), αλλά και σημαντικές διορθώσεις στο αμυντικό της παιχνίδι (χάρη και στη σούπερ παρουσία του Βίντα). Το σημειώνω αυτό διότι στην αναμέτρηση με τους πράσινους στο ΟΑΚΑ, μπορεί οι «κιτρινόμαυροι» να μην απείλησαν όπως αναφέρω παραπάνω σημαντικά, αλλά και στον αντίποδα μιάμιση φάση επέτρεψαν και το πέναλτι συνιστά στο τέλος της όποιας κουβέντας ατομικό λάθος του γκολκίπερ...

Διότι μπορεί ο Γιόνσον να παίρνει λάθος απόφαση εκεί που τη γυρίζει, ξεκάθαρα και δεν δικαιολογείται τέτοιο αβίαστο ...έγκλημα, αλλά η μπάλα πηγαίνει με το ανοιχτό -κακό- κοντρόλ του Πελίστρι έξω από το γήπεδο και δεν έχει κανένα λόγο ο Στρακόσα να βάλει εκεί το πόδι του, αντίθετα να τα μαζέψει πρέπει, αρκεί να ξέρει πού βρίσκεται ο ίδιος, ο αντίπαλος και η μπάλα, όμως λειτούργησε δίχως να σκεφτεί και αυτό είναι μεγαλύτερο πρόβλημα και από το ίδιο το πέναλτι... Έγραφα λοιπόν ότι ο Παναθηναϊκός επίσης δεν κατάφερε -όπως και ο Δικέφαλος- να βγάλει το σχέδιό του στο χορτάρι, αυτό της μαζικής άμυνας και να χτυπήσουμε στην κόντρα, με γρήγορο και άμεσο παιχνίδι! Μόνο μια φορά απείλησε με τον Βαγιαννίδη (που έκανε καλό ματς γιατί είχε και ευκολία με τον ανύπαρκτο Μαρσιάλ και αμυντικά και επιθετικά) που αντέδρασε σωστά ο διεθνής Αλβανός γκολκίπερ της ΑΕΚ. Από κει και πέρα δεν υπάρχει άλλη στιγμή απειλής πλην ενός σουτ στα... πουλιά από πλεονεκτική θέση στο δεύτερο 45λεπτο. Όπως δεν γράφω για το σουτ στα... πουλιά του Λιβάι και την προσπάθεια που πέρασε έξω στο σουτ του Κοϊτά ως στιγμές απειλής της Ένωσης, έτσι δεν αναφέρω και αυτή των πράσινων.

Η αλήθεια είναι πως το ντέρμπι κρίθηκε στα ...πέναλτι! Εννοώ σε αυτό που δεν δόθηκε υπέρ της ΑΕΚ και σε εκείνο που δόθηκε υπέρ του Παναθηναϊκού. Οι φάσεις και οι δυο είναι ξεκάθαρες, οι αντιδράσεις όλων (και δη των πρωταγωνιστών) το αποδεικνύουν, οι Νορβηγοί που ήταν καλοί -όντως- σε όλο το ματς και δίκαιοι, πήραν μια από τις δυο σωστές αποφάσεις και καθόρισαν το αποτέλεσμα υπέρ των γηπεδούχων. Είναι γεγονός ότι αν έδινε το πέναλτι στην Ένωση θα είχαμε άλλο ματς, θα έπρεπε από νωρίς να αλλάξει το σχέδιό του ο (πολύ καλός και μου δείχνει κύριος) Βιτόρια και δεν ξέρουμε τι θα γινόταν. Θα μπορούσε να 'χει ισοφαρίσει ο Παναθηναϊκός, ή να 'χε βρει με την κόντρα η ΑΕΚ ένα ακόμη γκολ, δεν θα το μάθουμε ποτέ... Το λάθος υπάρχει στο ποδόσφαιρο, τέτοιο ήταν σε βάρος του Δικέφαλου, πρέπει να θες πολύ μέσα σου να δικαιολογήσεις το λάθος του Ντραγκόφσκι για να βλέπεις φάουλ με τον Βίντα να είναι με γυρισμένη πλάτη και να μη κινείται στον αντίπαλο γκολκίπερ: χάνει την μπάλα μέσα από τα χέρια του και αρπάζει τον Κροάτη και τον πετάει κάτω, γι' αυτό και πάνε οι συμπαίκτες του πάνω του, να τον ξεθολώσουν...

Το αναμενόμενο ισορροπημένο ξέσπασμα του Αλμέιδα

​​​​​​

Δεν θα γυρίσει ο χρόνος πίσω, δεν θα δοθεί το πέναλτι στην ΑΕΚ, δεν θα αλλάξει το αποτέλεσμα και με αυτό πρέπει να πορευτεί και να δει – εστιάσει στη μεγάλη εικόνα της αναμέτρησης που ενώ την είχε κυρίαρχη σε επίπεδο κατοχής μπάλας, ανακτήσεων αυτής και κερδισμένες δεύτερες μπάλες, δεν κατάφερε να βγάλει φάσεις. Για ένα ακόμη ματς η τριάδα Λιβάι Γκαρσία (κακός), Μαρσιάλ (κάκιστος) και Λαμέλα (μέτριος έως κακός με καλύτερη διάθεση) δεν τράβηξε και πλέον θεωρώ πως υπάρχει αρκετό δείγμα γραφής για να πηγαίνουμε με διαφορετικά εξτρέμ σε αυτά τα ματς, τα πιο μεγάλα και σημαντικά, προκειμένου να είναι πιο απειλητική η ΑΕΚ. Υπάρχει και αυτή η συγκυρία με τον Ελίασον που 'χει θέσει -επί της ουσίας- εαυτό εκτός ομάδας και έρχεται να... δέσει το γλυκό. Η τριάδα στα χαφ κυριάρχησε μεν, αλλά δίχως να καταφέρει να γίνει παραγωγική, αφού ούτε ο Πινέδα έδωσε το κάτι παραπάνω, ούτε ο Περέιρα σε αυτό το κομμάτι, βέβαια αυτό που έπρεπε το έκαναν, τίποτα περισσότερο όμως απ' αυτό που έπρεπε, κάτι το οποίο με εγκλωβισμένα τα εξτρέμ σου, χρειάζεσαι από αυτούς το κάτι παραπάνω... Στο -6 πλέον και με όσα αναμενόμενα ακολούθησαν μετά το ντέρμπι από τον Αλμέιδα, η απόσταση από τη πρώτη θέση, μοιάζει και είναι το λιγότερο που απασχολεί!

Ο Πελάδο και άργησε να τα βγάλει από μέσα του. Σε τούτο το χώρο δεν έχουν περάσει πολλές μέρες όπου αναδείξαμε ότι δεν είναι καλά και θαρρώ το 'χαν εμπεδώσει όλοι, δεν ανακάλυπτα την Αμερική, το είχε πει και ο Ντέμης αν θυμάμαι σωστά, ότι φαίνεται πως κάτι τον απασχολεί και δεν είναι χαρούμενος. Το ακριβώς αντίθετο είναι και δικαιολογημένα... Χωρίς να πρέπει πάντα να ψάχνουμε τον... κακό στην ιστορία, είναι πασιφανές ότι δεν υπάρχει χημεία μεταξύ προσώπων της νυν ιδιοκτησίας και του Αργεντινού προπονητή. Στο δικό μου κεφάλι είναι ξεκάθαρα όλα και η ευθύνη, αλλά μικρή σημασία έχει όλο αυτό και δίνει τροφή μόνο στο να ...φαγωθούμε μεταξύ μας για το με το μέρος τίνος είναι ο ένας και ο άλλος, δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Η αντίδραση, το (απόλυτα συναισθηματικά ισορροπημένο) ξέσπασμα του Αλμέιδα, ήταν κάτι που το περίμενα έπειτα και από τα όσα είπε ο Ηλιόπουλος στους εκπροσώπους του Τύπου και σε οπαδική εκδήλωση διότι γνωρίζουμε όλοι εκτιμώ 2.5 χρόνια τώρα τι αρέσει και τι όχι στον Αργεντινό τεχνικό που κατάφερε να αλλάξει την ΑΕΚ (αγωνιστικά) και από ...κομπάρσο να την κάνει πρωταγωνίστρια κάθε χρόνο και όχι μια σεζόν κατά τύχη!

Δεν βλέπω να έχει συνέχεια η συνεργασία ότι και να γίνει στο ραντεβού: ακόμη προσωρινά και να τα βρουν εννοώ... Μου μοιάζει με το γνωστό σε όλους μας: τι να πεθάνεις Σάββατο, τι Κυριακή πρωί; Δευτέρα θα σε θάψουν...»! Μακάβριο λίγο, το καταλαβαίνω, αλλά θαρρώ αντιλαμβάνεστε το νόημα και την κεντρική ιδέα, αφού δεν γίνεται (μήνες το λέω και γράφω) να συνεχίσει αυτή η διαδικασία κρίσης του προπονητή σε κάθε ματς και αυτό να διοχετεύεται εκ των έσω και μέσω media που γνωρίζουν όλοι (όπως θα 'λεγε και μια ψυχή): τι είναι και πως είναι... Οπότε περιμένουμε να γίνει η συνάντηση, μαθαίνω ότι σκοπός του Μάριου Ηλιόπουλου είναι να προσπαθήσει να συνεχίσει ο Αλμέιδα, αλλά ελπίζω οι γύρω του να δουλεύουν για την επόμενη μέρα στη τεχνική ηγεσία (αν και το έκαναν επί μήνες οπότε δεν γίνεται να είναι απροετοίμαστοι) και να καταφέρουν να δουλέψουν λίγο με τον ιδιοκτήτη το επικοινωνιακό (καλά σε αυτό κι αν παίρνουμε κάτω από τη βάση), δεν είναι δυνατόν να μιλάει -και δίκιο να 'χει- για ποδοσφαιριστή της ομάδας δημόσια και να ασκεί κριτική (κάτι που δεν άρεσε στα αποδυτήρια καθόλου): για τον Θεό δηλαδή...

Έχουμε μεγάλη μέρα μπροστά μας!