Παναθηναϊκός: Η υπόθεση Μεϊτέ, η ανάγκη που παραμένει, η γενικότερη λειτουργία και ο επιθετικός

Στην περίπτωση του Σουαλιό Μεϊτέ υπάρχουν, κατά κύριο λόγο, δύο αναγνώσεις. Η πρώτη αφορά τον Γάλλο χαφ και η δεύτερη τον Παναθηναϊκό.

Είναι ξεκάθαρο πως ο 30χρονος άσος χρησιμοποίησε την πρόταση των «πρασίνων», την έβαλε ως διαπραγματευτικό χαρτί στο τηλεφώνημα επιστροφής που έκανε στον Ραζβάν Λουτσέσκου για να γυρίσει στον ΠΑΟΚ. Είχε συμφωνήσει με το «τριφύλλι», είχε τα εισιτήρια για την άφιξή του στην Αθήνα αλλά ενημέρωσε τον Ρουμάνο προπονητή για τις εξελίξεις και καταλήγει στη Θεσσαλονίκη. Σίγουρα όχι και η πιο επαγγελματική συμπεριφορά, αυτά είναι πράγματα που μπορούν να συμβούν. Στη ζωή και στο ποδόσφαιρο.

Η δεύτερη ανάγνωση έχει να κάνει με τον Παναθηναϊκό. Όταν γνωρίζεις πως το καλοκαίρι είχε αφήσει στα κρύα του λουτρού τον ΠΑΟΚ εξαιτίας τρελών απαιτήσεων, όταν ξέρεις ή θα έπρεπε να ξέρεις το δέσιμο που έχει με τον Λουτσέσκου, για αυτό το 10% ή όσες πιθανότητες είναι να στην «κάνει» και να σε εκθέσει επικοινωνιακά, απλά δεν ασχολείσαι. Δεν μπαίνεις καν στη διαδικασία να προσπαθήσεις να τον πάρεις.

Πάμε παρακάτω.

Ο Μεϊτέ επέστρεψε στον ΠΑΟΚ, η ανάγκη, όμως για «6» παραμένει. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να πιστέψει κανείς πως ο μοναδικός μέσος που «κούμπωνε» στα θέλω του προπονητή ήταν αυτός. Δεν μπορεί να μην υπάρχει σε έναν ολόκληρο ποδοσφαιρικό πλανήτη, κάποιος σαν τον Μεϊτέ ή καλύτερός του, που να «κάνει» στον προπονητή.

Αν δεν μπορείς να βρεις είναι μια κουβέντα που θα την κάνουμε στη συνέχεια. Το ιδανικό για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος είναι «μέσα» και στους τρεις στόχους, θα ήταν να έχει ακόμη έναν εν δυνάμει βασικό, ποιοτικό αμυντικό μέσο. Η συνθήκη να έχει την φανέλα στο... σπίτι του ο Αράο, δεν είναι ιδανική, είτε κάνει μια καλή χρονιά είτε μια μέτρια.

Η μετατόπιση του Τσέριν μπορεί να σταθεί ως επιχείρημα αλλά γιατί να μην έχεις ακόμη έναν τοπ επιπέδου παίκτη στο «6»; Έτσι κι αλλιώς, αποδεδειγμένα από την υπόθεση Μεϊτέ, ο προπονητής ήθελε παίκτη στη θέση αυτή. Θα είναι μεγάλο λάθος, ρίσκο και αδυναμία εξεύρεσης ιδανικής λύσης, αν ο Παναθηναϊκός δεν αποκτήσει αμυντικό μέσο μέχρι το τέλος του μήνα. Το ότι χάθηκε ένας καλός παίκτης όπως ο Μεϊτέ είναι ποδοσφαιρικό «πλήγμα» στο σήμερα αλλά στο τέλος του μήνα μπορεί απλά να είναι μια κακή στιγμή. Αν η ομάδα, όμως, δεν ενισχυθεί, ποδοσφαιρικά και μόνο ποδοσφαιρικά, θα έχει αφήνει ένα ποιοτικό κενό ακάλυπτο.

Από κει και πέρα, και επιστρέφοντας στο «δεν γίνεται να μην υπάρχει άλλος παίκτης σαν τον Μεϊτέ σε ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη για να ασχοληθείς», έρχεται να κουμπώσει η διαχρονική αδυναμία του Παναθηναϊκού να λειτουργήσει όπως πρέπει στο κομμάτι του recruiting, στο scouting, στις διαδικασίες αναζήτησης και επιλογές παικτών που θα έπρεπε να υπάρχουν.

Η ποιοτική αναβάθμιση που έγινε το καλοκαίρι στο ρόστερ, προέκυψε μέσα από την μεγάλη οικονομική «ένεση» από τον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ, με παίκτες που προέκυψαν μέσα από προτάσεις ατζέντηδων. Στην εποχή που η Κλερμόντ βρίσκει το νόημα να έχει 15 άτομα στο τμήμα scouting, ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να υπολειτουργεί σε αυτό το κομμάτι, να μην εμπιστεύεται την διαδικασία προόδου του κανονικού ποδοσφαίρου, γεγονός που προφανώς βαραίνει τον τεχνικό διευθυντή, Γιάννη Παπαδημητρίου.

Αν στο «πράσινο στρατόπεδο» θεωρούν πως λειτουργούν ιδανικά σε αυτό το κομμάτι, όταν-για παράδειγμα- ξέρουν πως θέλουν σέντερ φορ από τον Αύγουστο και 21 Ιανουαρίου δεν έχει αποκτηθεί κανείς, είναι δικαίωμά τους. Σε έναν μήνα με συνεχόμενα παιχνίδι, με ντέρμπι «φωτιά», ο επιθετικός πίσω από τον Ιωαννίδη θα έπρεπε να ήταν στο Κορωπί από την πρώτη ημέρα του 2025. Δεν υπάρχει καμία σοβαρή δικαιολογία για να μην έχει συμβεί αυτό, όταν ξέρεις πως θέλεις φορ από το φινάλε του καλοκαιριού!

Σε τούτη την γωνιά, γυρνώντας τον χρόνο πίσω, γράφαμε το καλοκαίρι του 2023, σε μία από τις πολλές φορές(τόσες που πραγματικά έχουμε βαρεθεί), τα εξής:

«Το ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα συνεχίζει να λειτουργεί με άλλους κανόνες και άλλα στάνταρ οργάνωσης και δομών σε σχέση με την συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων στη γηραιά ήπειρο. Κάθε χρόνο ζηλεύουμε τις επιτυχίες τους, κάθε χρόνο απορούμε πως φτάνουν στο σημείο ομάδες-''χωριά'' να έχουν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ έσοδα από μεταγραφές και ενώ ο δρόμος είναι εκεί μπροστά, αρνούμαστε να τον ακολουθήσουμε. Πεισματικά. Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, βιώνει τις βλαβερές συνέπειες του να περιμένει τα πάντα από τους ατζέντηδες. Δεν ''έχτισε'' τα προηγούμενα χρόνια τις δικές του βάσεις, την οργάνωση, την δομή πάνω στην αναζήτηση ποδοσφαιριστών, δεν δημιούργησε μια στρατηγική, ένα τοπ επιπέδου τμήμα scouting, πράγματα τα οποία θα του μεγάλωναν την δεξαμενή των διαθέσιμων επιλογών, πράγματα που θα τον έκαναν πολύ δυνατό. Καθυστέρηση το καλοκαίρι του 2021, καθυστέρηση τον χειμώνα του 2022, καθυστέρηση πέρσι το καλοκαίρι με αποτέλεσμα να παίξει ''γυμνός'' τα ματς με την Σλάβια, καθυστέρηση και τον χειμώνα, όπου είχε ξεμείνει από επιλογές και έχασε την διαφορά των 7 βαθμών από την ΑΕΚ.

Το Τριφύλλι δεν ασχολείται με ''δικούς'' του παίκτες αλλά με εκείνους που προτείνουν οι ατζέντηδες και αυτό προφανώς και περιορίζει κατά πολύ τις διαθέσιμες επιλογές. Δεν ανοίγει τους ορίζοντές τους και ενώ έχει λεφτά να επενδύσει. Ο Τζούρισιτς για παράδειγμα είχε προταθεί και στον ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός κινήθηκε πιο έξυπνα και τον έκανε δικό του. Ο Τραστ Εκόνγκ είχε προταθεί και στο Τριφύλλι, οι ''πράσινοι'' τον είχαν στη λίστα τους, έμεινε πίσω στις προτεραιότητες και τελικά κατέληξε στη Θεσσαλονίκη. Ανακύκλωση. Στο 2023, στην εποχή της πληροφορίας, με την γνώση να αποτελεί δύναμη, είναι αυτοκαταστροφικό μία ομάδα αυτού του επιπέδου να αγνοεί τις βασικές αρχές λειτουργίας στο μεταγραφικό κομμάτι, όταν διαθέτει όλα τα απαιτούμενα ''εργαλεία'' για να κάνει πολλά βήματα μπροστά. Ας ελπίσουμε πως ο ερχομός του Παπαδημητρίου στον σύλλογο, θα βάλει ένα τέλος στον απαρχαιωμένο τρόπο λειτουργίας και θα βοηθήσει τον Παναθηναϊκό να αναπτυχθεί, θα τον κάνει να δουλεύει σωστά, ώστε σε βάθος χρόνου ο οργανισμός να γλιτώσει από παθογένειες του παρελθόντος».

Δύο χρόνια μετά, σχεδόν, τίποτα ουσιαστικό δεν έχει αλλάξει πέρα από κάποια επικοινωνιακά «πυροτεχνήματα», όσον αφορά το συγκεκριμένο κομμάτι. Φυσικά, ο κάθε σύλλογος μπορεί να λειτουργεί όπως θέλει, με όποιον τρόπο θέλει, να κάνει ό,τι γουστάρει. Ειδικά στην Ελλάδα έχουμε ένα δικό μας μονοπάτι και ας μην έχει αυτό καμία σχέση με το κανονικό ποδόσφαιρο. Δεν πιστεύουμε ως ποδοσφαιρικός λαός στις διαδικασίες, στις δομές, στην οργάνωση.

Πρόσφατα στη Νέα Φιλαδέλφεια, ο new entry Μάριος Ηλιόπουλος-που μακάρι για το ελληνικό ποδόσφαιρο να παραμείνει στην ίδια γραμμή του «ευ αγωνίζεσθαι», της ευγένειας, της αυθεντικότητας και της κανονικότητας- και τα επόμενα χρόνια, σχολίαζε λίγο ή πολύ πως οι ελληνικές ομάδες δεν έχουν ανάγκη ρόλους όπως αυτός που έχει ο Χαβιέρ Ριμπάλτα.

Δηλαδή ένας άνθρωπος του κανονικού ποδοσφαίρου, με γνώσεις για το άθλημα, με επαφές σε όλο τον κόσμο, με εμπειρία σε συλλόγους όπως η Μαρσέιγ, η Γιουνάιτεντ, η Γιουβέντους, η Ζενίτ και η Πάρμα, δεν είναι χρήσιμος για ένα κλαμπ όπως η ΑΕΚ. Ή βασικά δεν είναι σίγουροι στην Ένωση πως τους είναι χρήσιμος. Και είναι χρήσιμοι οι διάφοροι «γνωστοί» και «φίλοι» που επί της ουσίας δεν έχουν καμία ιδέα από το ποδόσφαιρο. Κλείνει η παρένθεση.

Oλοκληρώνοντας, όπως αναφέρουμε τα αρνητικά, να αναφέρουμε και τα θετικά. Αυτό είναι το υγιές. Τώρα όποιος διψάει για «αίμα», είκοσι χρόνια στο ρεπορτάζ και οκτώ ποδοσφαιρικά διπλώματα μετά, συγγνώμη δεν μπορώ να το προσφέρω αυτό το πράγμα. Ο Παναθηναϊκός είναι ένας οργανισμός που διψάει για ισοπεδωτισμό, για καταστροφολογία. Το βράδυ της Κυριακής χαρές και πανηγύρια μετά το 1-0 επί της ΑΕΚ, την Τρίτη το βράδυ όλοι και για όλα για πέταμα. Από μία άποψη νορμάλ καταστάσεις. Στην Ελλάδα είμαστε, σε ένα τεράστιο κλαμπ 14 χρόνια μακριά από το πρωτάθλημα. Από την άλλη, δεν μπορείς να γίνει συμμέτοχος σε όλο αυτό, έχουμε εξηγήσει πολλάκις το γιατί.

Η ανανέωση του συμβολαίου του Φίλιπ Τζούρισιτς ήταν το ευχάριστο νέο της ημέρας. Ποδοσφαιρική δικαιοσύνη στο 100% για ένα παιδί που από το καλοκαίρι μέχρι και σήμερα, έχει βάλει «σφραγίδα», είναι ο κορυφαίος σε διάρκεια απόδοσης της φετινής έκδοσης του Τριφυλλιού. Ήταν μία σωστή κίνηση από τον Παναθηναϊκό να βάλει αυτό το «+1» στο συμβόλαιό του και να έχει, κατά κάποιον τρόπο, το πάνω χέρι σε μία συνθήκη, όπως αυτή που παρουσιάστηκε.

Λογικά, ο επόμενος που θα πάρει σειρά, θα είναι ο Γουίλιαν Αράο...