ΑΕΚ: Η υπερβολή που χτύπησε...κίτρινο και τα διδάγματα της κρίσης

• Τεράστια ζημιά αν έφευγε τώρα
• Τα έργα θα δείξουν και όχι τα λόγια

Αρχικά να πω ότι, έγινε το αυτονόητο στη σχέση ΑΕΚ-Αλμέιδα. Δηλαδή Ηλιόπουλου-Αλμέιδα, αφού ο πρώτος εκπροσωπεί πλέον την ΠΑΕ όσον αφορά την τελική απόφαση. Έγινε το αυτονόητο στην παρούσα φάση βέβαια. Το τι θα γίνει στο επόμενο στάδιο θα το δούμε. Απλά μπορεί κάποιος να αισθάνεται σίγουρος ότι αυτή η “επόμενη φάση”, αν υπάρξει, θα είναι μετά το τέλος του πρωταθλήματος. Μπορεί απλά να συνεχιστεί η παρούσα φάση και να είναι όλα “μέλι-γάλα” ώστε να συνεχίσει και ο Αργεντινός τεχνικός με ακόμα πιο σαφή τη σχέση του με τον ιδιοκτήτη, καθώς θα έχουν μάθει ο ένας τα χούγια του άλλου. Αυτό είναι το καλό σενάριο. Αν όχι για όλους τους φίλους της ΑΕΚ, σίγουρα για τη συντριπτική πλειοψηφία.

Δεν ξέρω ποιο μπορεί να είναι το κακό σενάριο το καλοκαίρι. Μπορεί και η αποχώρηση του Αλμέιδα αν θεωρήσει πως ο κύκλος έκλεισε, αλλά αυτό θα το δούμε τότε. Εξαρτάται και από το πως θα κλείσει η σεζόν. Άλλωστε ακόμα και αν συμβεί αυτό, θα υπάρχει ο χρόνος για να βρεθεί η καλύτερη δυνατή λύση. Η ικανότητα δεν ξέρω αν θα υπάρχει. Ο Ηλιόπουλος ακόμα μαθαίνει, ο Ριμπάλτα δεν έχει καταλάβει κάποιος τι ακριβώς κάνει (όποια και αν είναι η αξία και η προϋπηρεσία του) και οι συνεργάτες του ιδιοκτήτη της ΑΕΚ είναι σχεδόν αγνώστου ταυτότητας (κάτι που δεν αποκλείει βέβαια να είναι ικανοί). Αυτά όμως -αν προκύψει θέμα- θα κριθούν μετά από πέντε μήνες.

Τεράστια ζημιά αν έφευγε τώρα

Σαφέστατα πιο ζόρικα θα ήταν τα πράγματα αν ο προπονητής της Ένωσης κούναγε μαντήλι αυτή την εποχή. Σε έναν οργανισμό που αναδιαμορφώνεται, αλλάζει τα στελέχη του, δείχνει να μην ξέρει πως να χειριστεί επικοινωνιακά αλλά και πρακτικά σοβαρές κρίσεις, το να βρεθεί με τη μορφή του κατεπείγοντως αντικαταστάτης ενός προπονητή που έχει συνδέσει το όνομα του με επιτυχίες και με χαρακτηριστικά που έκαναν την εξέδρα να τον αγαπήσει ακόμα παραπάνω, θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη αποστολή. Αν σκεφτούμε μάλιστα τον τρόπο που κινήθηκε ο Μάριος Ηλιόπουλος στις μεταγραφές παικτών, στοχεύοντας περισσότερο στον εντυπωσιασμό από την ουσία, μπορεί να πεις και “ευχαριστώ Παναγιά μου” που ο Αλμέιδα έμεινε στη θέση του, σκεπτόμενος ποια θα ήταν (ανάμεσα στις διαθέσιμες λύσεις) η εναλλακτική.

Μπορεί τα παραπάνω να σας φαίνονται υπερβολικά ή μειωτικά για τον νέο ιδιοκτήτη της ΑΕΚ. Ουδεμία τέτοια πρόθεση. Σε τελική ανάλυση τα λεφτά του δίνει και αυτό δεν το αμφισβητεί κανένας. Το αν πιάνουν τόπο και πόσο ασφαλώς κρίνεται, απέναντι σε ένα πολύ πιο ευρύ κοινό από αυτό που αφορά μια άλλους είδους επιχείρηση. Η μπάλα είναι άλλη κατάσταση, με δικούς της κανόνες και η επιτυχία σε άλλους τομείς δεν εγγυάται ότι θα τα καταφέρεις και στο ποδόσφαιρο. Ειδικά στο ελληνικό. Γνωστά πράγματα.

Το ότι βρήκαν άκρη Ηλιόπουλος, Αλμέιδα δεν είναι μικρή υπόθεση. Όταν ακόμα και όσοι κινούνται μέσα στο οικοσύστημα της ΑΕΚ είχαν σοβαρές αμφιβολίες για το αν θα σωθεί η παρτίδα έστω στο παρά πέντε, αφού η (δημόσια πλέον) εικόνα του Πελάδο έβγαζε τεράστια όχι απλά ενόχληση, αλλά σχεδόν έκρηξη δεν ήταν παράλογο κάποιοι να θεωρήσουν πως η κατάσταση ήταν μη αναστρέψιμη. Εκ τους αποτελέσματος φάνηκε πως ο Αλμέϊδα ήθελε να παραμείνει και απλά φτάνοντας στο “αμήν” με αρκετές καταστάσεις, αποφάσισε να βγει δημόσια να “φωνάξει” πόσο αρπαγμένος είναι για να ισορροπήσει η κατάσταση. Βρέθηκε έτσι σχεδόν με την πλάτη στον τοίχο ο Ηλιόπουλος, αφού η κατάσταση φάνηκε να εξελίσσεται σε μια διελκυστίνδα ανάμεσα στους δύο; Πολύ πιθανό. Μάλιστα στο βίντεο που ακολούθησε την μεταξύ τους συνάντηση το βράδυ της Τρίτης ο ιδιοκτήτης της ΑΕΚ ήταν φανερά πιο σφιγμένος από τον προπονητής της που ήταν όλο χαμόγελα. Σε αντίθεση με εκείνη την ημέρα του Ιουνίου και το περίφημο “venga” όταν τα πράγματα ήταν αντίστροφα. Αλλά ακόμα και αν ο Μάριος Ηλιόπουλος θεωρεί ότι ο Αλμέιδα με αυτά που είπε τον έβγαλε στην σέντρα (για όσα προηγουμένως είχε πει ο ίδιος) και παρ όλα αυτά έβαλε τον εγωισμό του κάτω από τις ανάγκες της ομάδας και δεν...τα ανατίναξε όλα, μόνο θετικό μπορεί να χαρακτηριστεί.

Τα έργα θα δείξουν και όχι τα λόγια

Στο τι λέγεται μπροστά στις κάμερες και στα λόγια αγάπης που ακολουθούν ημέρες κρίσης δεν δίνω μεγάλη σημασία. Δεν είναι ότι δεν τα θεωρώ ειλικρινή, αλλά σε βάθος χρόνου είναι που κρίνεται η ειλικρίνεια των προθέσεων και όχι των λόγων. Στην περίπτωση του τριημέρου της κρίσης στην Ένωση ακόμα και το ρεπορτάζ του Gazzetta προσπάθησε να καταγράψει όπως πάντα με πληρότητα τους λόγους που έκαναν τον Αλμέιδα να ξεσπάσει η αλήθεια είναι πως απο τα δικά του χείλη δεν ακούσαμε με σαφήνεια ποια είναι τα θέματα που τον έκαναν να φτάσει σε σημείο βρασμού. Όσα έφτασαν στα αυτιά μου και τα μάτια μου ήταν σαν αποτέλεσμα κακού... google translate. Και έμεινα με την απορία γιατί έπρεπε αυτά να ειπωθούν δημόσια. Και ακριβώς σε αυτό το σημείο είναι που επιβεβαιώνεται η ανεπάρκεια στην εσωτερική λειτουργία της (υπό τον Ηλιόπουλο) ΑΕΚ. Διορθώνεται; Δεν θα απαντήσω εγώ σε αυτό.

Βέβαια στην περίπτωση της ΑΕΚ πρέπει να βάζουμε πάντα ακόμα έναν παράγοντα στην εξίσωση. Την τάση να ζουν όλοι μέσα και γύρω από αυτή τις καλές και τις κακές της στιγμές με πολύ πιο έντονο το δραματικό στοιχείο. Στην προκειμένη περίπτωση μια υπόθεση που θα μπορούσε να λυθεί (θετικά ή αρνητικά) μεταξύ ιδιοκτήτη και προπονητή εσωτερικά, σύρθηκε μέχρι του σημείου να γίνει σαπουνόπερα σε πανελλήνια προβολή. Μετά βέβαια είχαμε αγάπες, λουλούδια, αγκαλιές και πανηγυρισμούς για την εσωτερική ενότητα. Υπερβολικό και το πριν και το μετά. Και αυτό ακριβώς είναι το (πολύ αγαπησιάρικο είναι αλήθεια) χαρακτηριστικό που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε για την ΑΕΚ που ζει διαφορετικά τους έρωτες και τα μίση της.

Α για να μην το ξεχάσω, μετά από όλα αυτά τα συγκινητικά. Καλά όλα αυτά, αλλά τώρα που τελείωσαν πρέπει να βρεθεί άκρη και στο αγωνιστικό όπως τα σκαμπανεβάσματα πάνε κι έρχονται και οι περισσότεροι ακριβοπληρωμένοι σταρ της ομάδας δείχνουν είτε να μην μπορούν, είτε να μη θέλουν. Είτε να κάνουν τη δουλειά όποτε επιθυμούν αυτοί. Γιατί αυτό είναι το πραγματικό πεδίο στο οποίο κρίνονται οι σχέσεις στο ποδόσφαιρο.