Ο Άρης πρέπει να εστιάσει σ’ αυτά που πραγματικά μπορεί να κάνει σε μεταγραφικό επίπεδο

Η αξιολόγηση των ενεργειών μιας αθλητικής ανώνυμης εταιρίας είναι αδύνατο να γίνει μόνο με τεχνοκρατικά ή εταιρικά κριτήρια διότι το συναίσθημα είναι μπόλικο και εξαιρετικά βαθύ. Τροφοδοτείται εξάλλου από τον ψυχισμό εκατοντάδων χιλιάδων υποστηρικτών της. Πολλές φορές οι ιδιοκτήτες των ομάδων λειτουργούν σα να βαστούν πλαστελίνη αιτιολογώντας κάθε πράξη τους αναλόγως του ύφους που θέλουν να (της) προσδώσουν. Κάποιες φορές χρησιμοποιούν την ξύλινη εταιρική γλώσσα κι άλλες, αυτές που εισχωρεί στα εσώψυχα των οπαδών της εταιρίας η οποία ξαφνικά… βαφτίζεται ομάδα. Προσωπικά, πολλά χρόνια τώρα αντιμετωπίζω τις ομάδες ως εταιρίες διότι αυτό το μήνυμα έχω λάβει από τους επικεφαλής αυτών. Και σε μια εταιρία συναντάς αγορές – χαμηλού ή υψηλού ρίσκου – παράλληλα των πωλήσεων ή των ανανεώσεων σχέσεων επαγγελματικής εμπιστοσύνης.

Εστιάζοντας στην περίπτωση της ΠΑΕ Άρης, είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για αθλητική ανώνυμη εταιρία συγκεκριμένων οικονομικών δυνατοτήτων. Σε κάποιες περιπτώσεις κατάφερε να γκρεμίσει τους κανόνες της ποδοσφαιρικής και εταιρικής λογικής, συνολικά στην τελευταία επταετία όμως, τα αποτελέσματα καταδεικνύουν τις αποστάσεις. Ως ένα βαθμό είναι υποχρεωμένη να αγγίζει την τελειότητα στο κεφάλαιο των ποδοσφαιρικών επιλογών - και μάλιστα με το χαμηλότερο δυνατό κόστος κι όταν αυτές δεν βγαίνουν, αυτομάτως μεγαλώνει και η διαφορά από τους τέσσερις που προπορεύονται παράλληλα των συντριπτικών πλεονεκτημάτων που έχουν σε παρασκηνιακό επίπεδο.

Το τελευταίο δεν αποτελεί επιχείρημα υπεράσπισης – ίσα-ίσα, προσωπικά δεν κατάλαβα την επιλογή της αποχής στην πρόσφατη συνεδρίαση της Ε.Π.Π. παρουσία του Στεφάν Λανούα – αλλά μια πραγματικότητα. Συμβαίνει σε κάθε εταιρία και σε αντίστοιχη συγκεκριμένου οικονομικού μεγέθους το συναντά κανείς πιο συχνά. Δηλαδή, να εξαρτάται από την απόδοση των επιλογών της και την αξία της μετοχής των ποδοσφαιριστών στο χρηματιστήριο του ποδοσφαίρου. Αναλόγως προγραμματίζονται και οι ενισχυτικές ενέργειες, δηλαδή, από το λίπος που αποκτά και δύναται να κάψει.

Για να πάω στην ουσία, στην παρούσα στιγμή το βασικό ζήτημα δεν είναι μόνο το αν θα παραχωρηθεί ή όχι ο Μανού Γκαρθία ασχέτως του ότι το timing της πιθανής αγοροπωλησίας δεν είναι καλό, δεδομένου και του αγωνιστικού ρόλου του παίκτη ο οποίος όμως δείχνει ότι θέλει να πάρει τα δολάρια. Δεν τον κακολογώ, ίσα-ίσα που αντιλαμβάνομαι την έννοια του business. Πιο σημαντικό είναι όμως ότι στις 22 του Γενάρη δεν καλύφθηκε καμία εκ των αγωνιστικών αναγκών που διαπιστώθηκαν από καιρό και διατυπώθηκαν και από τους δύο προπονητές που πέρασαν από την τεχνική ηγεσία.

Αν η ΠΑΕ Άρης αξιολογήσει ότι η πρόταση της Κάνσας Σίτι είναι συμφέρουσα και συνεκτιμήσει ότι υπάρχει ο φόβος οικονομικής ζημίας της εταιρίας σε περίπτωση μη αποδοχής της, ας πράξει τα δέοντα. Πρωτίστως όμως οφείλει να λειτουργήσει υπέρ των αγωνιστικών συμφερόντων της γιατί αυτή τη στιγμή πιο πιθανό είναι να παλέψει για την 5η θέση παρά να διεκδικήσει κάτι περισσότερο. Αυτό είπε και ο Μαρίνος Ουζουνίδης αναφερόμενος παράλληλα στην ανάγκη βελτίωσης της εικόνας του συνόλου και της καθημερινότητας.

Ο Άρης ήδη έχασε πολύτιμο χρόνο αλλά και βαθμολογικό χώρο. Δεν αμφισβητώ σκέψεις, προθέσεις και ενέργειες που έχουν γίνει προς όφελος της αγωνιστικής ανάκαμψης της ομάδας, βλέπω όμως και το αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, ξέρει όλος ο ντουνιάς ότι ο βασικός στόχος για τη θέση «6» είναι ο Μανόλης Σιώπης καθώς επίσης και ότι υπάρχει μια ανοιχτή συζήτηση με το περιβάλλον του αθλητή ο οποίος σκέφτεται σοβαρά τον επαναπατρισμό του. Με αγωνιστικά κριτήρια, προφανώς ο διεθνής μέσος είναι αυτό που χρειάζεται ο Άρης για να βελτιώσει την αμυντική συμπεριφορά του, υποψιάζομαι επίσης ότι και ο ίδιος είναι θετικός, υπάρχει όμως κι ένα συμβόλαιο το οποίο βρίσκεται σε ισχύ.

Ο Άρης θα πρέπει να γίνει πιο γρήγορος στη λήψη των αποφάσεων που κρίνουν το παρόν και στον χρόνο που θα πρέπει να διαθέσει σε κάθε περίπτωση. Αν μπορεί, έχει καλώς, ας το πολεμήσει. Αν όχι, ας μεταθέσει το ζήτημα για το καλοκαίρι κι ας φροντίσει στην κάλυψη μιας ανάγκης μέχρι το τέλος της τρέχουσας σεζόν. Το ίδιο έγινε και στα επιθετικά άκρα με winger ο οποίος ανήκει στην Άντερλεχτ (σ. σ. αφού προηγήθηκε ένας άλλος από την Premier League) αλλά και με άλλον αμυντικό μέσο ο οποίος αγωνίζεται στη La Liga και πρόσφατα πήρε λεπτά συμμετοχής λόγω τραυματισμών των βασικών. Ομοίως και με αριστεροπόδαρο στόπερ της Serie A ο οποίος ήταν «τελειωμένος» από την ομάδα του στην Ιταλία αλλά… προχθές, χρειάστηκε να αγωνιστεί. Τώρα στο προσκήνιο επανήλθε ξανά η περίπτωση του 30χρονου Μενσά για τον οποίον έγινε μεγάλη προσπάθεια το περασμένο καλοκαίρι αλλά το κριτήριο του τελευταίου ήταν τα λεφτά και όχι το περιβάλλον.

Αντιλαμβάνομαι τις προθέσεις, διαπιστώνω επίσης ότι βασικός σκοπός είναι η αύξηση του ποιοτικού επιπέδου του συνόλου και η δημιουργία προϋποθέσεων και εσωτερικών αλλαγών, αλλά αν συνεχώς το βλέμμα βρίσκεται στο δύσκολο έως ακατόρθωτο, χάνεται χρόνος. Αν επίσης, δεν διαπιστώνεται η απόσταση του «θέλω» από το «μπορώ», θα ξοδευτεί κι άλλος χρόνος. Κακά τα ψέματα, αυτή τη στιγμή ο Άρης δεν έχει την πολυτέλεια να κοιτάξει το «αύριο» αλλά να επικεντρωθεί στο «σήμερα». Το… σήμερα «λέει» ότι δεν έχει το βαθμολογικό μαξιλαράκι στο οποίο ακουμπούσε το προσκέφαλό του στη μεγαλύτερη διάρκεια του πρώτου γύρου κι έχει κάνει τους άλλους να πιστέψουν ότι μπορούν να του πάρουν και την 5η θέση γιατί ηττήθηκε από ΟΦΗ και Αστέρα Τρίπολης. Κατ’ επέκταση, τα χρονικά περιθώρια έχουν στενέψει ασφυκτικά, πέραν του ότι απομένουν δέκα ημέρες για την ολοκλήρωση της μεταγραφικής περιόδου.

Εν τέλει, καταλαβαίνω επίσης ότι δεν γίνεται κάθε χειμώνα να βρίσκεις περιπτώσεις σαν του Βλάντιμιρ Νταρίντα στην οποία η ΠΑΕ Άρης είχε υποδειγματική λειτουργία καθότι ο παίκτης ήταν στη Θεσσαλονίκη από τα μέσα Δεκέμβρη και προπονούταν κανονικά έχοντας όλο τον απαραίτητο χρόνο προετοιμασία και ουσιαστικής ενσωμάτωσης στην ομάδα. Μπήκαμε όμως στο τελευταίο δεκαήμερο του Γενάρη και το μεγαλύτερο μέρος των αναγκών θα έπρεπε να είχε καλυφθεί.