Μίμης Δομάζος: Πήγε στον Παναθηναϊκό για μια πορτοκαλάδα και έγινε... στρατηγός του

• Από τις γειτονιές της «Λεωφόρου», στον Παναθηναϊκό για μια... πορτοκαλάδα
• Το «10» που άφησε εποχή και το έπος του «Γουέμπλεϊ»
• Η πικρία της αποχώρησης για την ΑΕΚ και το Πράσινο φινάλε

Το ελληνικό ποδόσφαιρο πενθεί. Ο Μίμης Δομάζος, ο «μεγαλύτερος κοντός», ο «στρατηγός» του Παναθηναϊκού, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 83 ετών, βυθίζοντας στη θλίψη σύσσωμο τον αθλητικό και όχι μόνο κόσμο της Ελλάδας.

Δύο ημέρες μετά την ανακοπή που υπέστη ανήμερα των γενεθλίων του (22/1) και την παραμονή του στη ΜΕΘ, ο θρύλος του Τριφυλλιού έφυγε από τη ζωή, αφήνοντας πίσω του μια αιώνια παρακαταθήκη κι ένα όνομα που θα συνοδεύει γενιές και γενιές δίπλα στο λήμμα των σπουδαιότερων ποδοσφαιριστών που έβγαλε η χώρα.

Από τις γειτονιές της «Λεωφόρου», στον Παναθηναϊκό για μια... πορτοκαλάδα

Στην περίπτωση του Μίμη Δομάζου το τσιτάτο «γεννήθηκε για να παίξει στον Παναθηναϊκό» δεν είναι καν υπερβολή. Ο «στρατηγός» είδε το πρώτο φως της ημέρας στις 22 Ιανουαρίου του 1942 στο Μαιευτήριο «Έλενα», λίγα μέτρα μακριά από το γήπεδο του Τριφυλλιού στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας, εκεί όπου πέρασε και τα πρώτα χρόνια της ζωής του στις παράγκες της οδού Τσόχα.

Η μητέρα του είχε καταγωγή από τη Μικρά Ασία και ήταν νοσοκόμα, ενώ ο πατέρας του καταγόταν από τη Σάμο και ήταν υπάλληλος του υγειονομικού.

Με τη διαβίωση να γίνεται πολύ δύσκολη μετά τον πόλεμο και τους γονείς του να χωρίζουν όταν εκείνος ήταν 10 ετών, ο νεαρός τότε Μίμης μετακόμισε με τη μητέρα του στο σπίτι της αδελφής της και έκανε διάφορες δουλειές προκειμένου να προσφέρει οικονομικά. Μοναδική του διέξοδος από την αρχή, ήταν το ποδόσφαιρο.

Στα 13 του χρόνια γράφτηκε στη συνοικιακή ομάδα της Άμυνας των Αμπελοκήπων, δίχως να το αποκαλύψει στη μητέρα του για να μη στεναχωρηθεί. Μέχρι τα 15 δεν του επιτρεπόταν να παίζει με την ανδρική ομάδα. Όταν έφτασε σε αυτή την ηλικία, το ταλέντο του δεν άργησε να γίνει αντιληπτό.

Στα 15 του χρόνια, ο τότε προπονητής του Παναθηναϊκού, Σβέτισλαβ Γκλίσοβιτς εντόπισε τον Δομάζο και εντυπωσιάστηκε από τις δυνατότητές του για το νεαρό της ηλικίας του. Η μεταγραφή στο Τριφύλλι ολοκληρώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες και ως... αντάλλαγμα ο Δομάζος πήρε μια πορτοκαλάδα, με την Άμυνα Αμπελοκήπων να κερδίζει ένα σετ ποδοσφαιρικών εμφανίσεων.

Το «10» που άφησε εποχή και το έπος του «Γουέμπλεϊ»

Το 1959 ο Δομάζος έπαιξε για πρώτη φορά με το Τριφύλλι στο στήθος. Ο τότε προπονητής των Πρασίνων, Αντώνης Μηγιάκης τον έριξε στο χορτάρι ως πλάγιο επιθετικό, δίνοντάς του τη φανέλα με το Νο7.

Το πραγματικό εφαλτήριο της καριέρας που θα ακολουθούσε, όμως, ήταν το τέταρτο ματς που έδωσε με αντίπαλο την Προοδευτική. Εκεί, ο Μηγιάκης μετατόπισε τον Δομάζο στο κέντρο κι εκείνος εντυπωσίασε σημειώνοντας σημείωσε γκολ και ασίστ. Από εκεί όλα πήραν τον δρόμο τους. Και το «10» δεν έσβησε ποτέ από την πλάτη του.

την έλλειψη ύψους με την τρομερή τεχνική ακρίβεια, το απαράμιλλο πάθος και την ανεξάντλητη ενέργειά του. Οι εξαιρετικές του εμφανίσεις τον κατέστησαν άμεσα έναν από τους καλύτερους παίκτες της χώρας και του χάρισαν το παρατσούκλι «Στρατηγός» μεταξύ των φίλων του Τριφυλλιού.

Ο Δομάζος ευεργέτησε και ευεργετήθηκε από τον Παναθηναϊκό όσο ελάχιστοι, συνδέοντας το όνομά του με την πιο ιστορική περίοδο του συλλόγου. Σε 19 χρόνια παρουσίας, έπαιξε 490 φορές και πέτυχε συνολικά 134 γκολ, αριθμός εξωπραγματικός για μεσοεπιθετικό εκείνης της εποχής. Κατέκτησε 10 πρωταθλήματα (1960, 1961, 1962, 1964, 1965, 1969, 1970, 1972, 1977) και τρία Κύπελλα (1967, 1969, 1977). Μα πάνω απ' όλα, ήταν εκείνος που πάτησε πρώτος με το περιβραχιόνιο στο μπράτσο το τιμημένο «Γουέμπλεϊ», το επισφράγισμα του μεγαλύτερου έπους ελληνικής ομάδας στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση.

Το έπος του «Γουέμπλεϊ» με την πορεία ως τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971, θα φέρει για πάντα τη σφραγίδα του Μίμη Δομάζου και των υπόλοιπων «αθανάτων» του Τριφυλλιού. Και μπορεί ο Άγιαξ να επικράτησε, αλλά όπως είχε πει ο ίδιος ο «Στρατηγός», «ο κόσμος είδε στο χορτάρι 20 ελληνόπουλα και έμαθε κάτι παραπάνω για το ελληνικό ποδόσφαιρο».

Η πικρία της αποχώρησης για την ΑΕΚ και το Πράσινο φινάλε

Στον Παναθηναϊκό έμεινε για άλλα επτά συναπτά χρόνια, πριν αποχωρήσει με προορισμό την ΑΕΚ. Μια από τις πιο πικρές στιγμές στην καριέρα του

ήταν ότι υποχρεώθηκε ουσιαστικά να εγκαταλείψει το Τριφύλλι μετά από δύο δεκαετίες. Ο λόγος ήταν ένα δημοσίευμα της «Αθλητικής Ηχούς», που έγραψε ότι ο Δομάζος μαζί με τον Αντώνη Αντωνιάδη είχαν βγει στα μπουζούκια μετά από ήττα των Πρασίνων κόντρα στην Καβάλα το 1978, πράγμα που θεωρείτο... ιεροσυλία και οδήγησε τη διοίκηση των Πρασίνων να δείξει στις δύο σημαίες της την πόρτα της εξόδου.

Ο ίδιος ο Δομάζος υπστήριξε ότι ουδέποτε συνέβη κάτι τέτοιο, αλλά τα πράγματα εξελίχθηκαν έτσι ώστε να αφήσει το Τριφύλλι και να μετακομίσει στην ΑΕΚ για μιάμιση σεζόν, οδηγώντας μάλιστα την Ένωση στο πρωτάθλημα μετά από χρόνια.

Το μοναδικό παιχνίδι που δεν μπόρεσε να διαχειριστεί σε πνευματικό επίπεδο, ήταν αυτό κόντρα στον Παναθηναϊκό. Μετά το ματς είχε δηλώσει πως ήταν φορτισμένος ψυχολογικά και δεν κατάφερε να αποδώσει, εν μέσω των αποδοκιμασιών από τους φιλάθλους της πρώην, πια ομάδας του.

Η ιστορία, ωστόσο, αποκαταστάθηκε. Και η σημαία επέστρεψε στον ιστό της. Το 1980, μετά την ανάληψη του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού από τον Γιώργο Βαρδινογιάννη, ο Δομάζος επέστρεψε στο σπίτι του, στην ομάδα που καθιερώθηκε και συνέδεσε μια για πάντα το όνομά του. Πρόσθεσε άλλα 12 ματς στον τιτάνιο απολογισμό του, πριν ρίξει τους τίτλους τέλους στην καριέρα του σε ηλικία 38 ετών.

Εκτός του Τριφυλλιού, ο Δομάζος ήταν ο ηγέτης και της Εθνικής Ελλάδος με την οποία αγωνίστηκε 50 φορές, σε πολλές συμμετοχές ως αρχηγός. Έκανε ντεμπούτο στο «Απόστολος Νικολαΐδης» το 1959 εναντίον της Δανίας και το τελευταίο του παιχνίδι το έδωσε 21 χρόνια μετά, τον Νοέμβριο του 1980 σε φιλικό απέναντι στην Αυστραλία. Παιχνίδι στο οποίο τιμήθηκε για την προσφορά του στο ελληνικό ποδόσφαιρο και μάλιστα έθεσε ρεκόρ, ως ο γηραιότερος σκόρερ της Εθνικής (38 ετών και 9 μηνών).