Μίμης Δομάζος: Οι θεοί του ποδοσφαίρου δεν πεθαίνουν ποτέ!
Ένας και μοναδικός. Αξεπέραστος. Ο άνθρωπος που άλλαξε την ιστορία του Παναθηναϊκού, του ελληνικού ποδοσφαίρου, εκείνος που για δύο δεκαετίες αποτέλεσε ως ποδοσφαιριστής το απόλυτο είδωλο.
Από τα 20 ''πράσινα'' πρωταθλήματα-που ιστορικά αποδεδειγμένα είναι 26- τα εννιά έχουν την δική του υπογραφή, την δική του σφραγίδα και παρουσία. Όπως φυσικά και τρία Κύπελλα, ένα Βαλκανικό και φυσικά η αξεπέραστη μέχρι και σήμερα πορεία μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971.
Τα καλύτερα, τα πιο όμορφα, τα πιο λαμπερά χρόνια του συλλόγου, είχαν εκείνον να δεσπόζει πάνω στο χορτάρι και να μαγεύει τα πλήθη.
''Πηγαίναμε στη Λεωφόρο να δούμε τον Δομάζο'' έχω ακούσει πολλές φορές από τα χείλη του πεθερού μου που είναι φίλαθλος του Ολυμπιακού και πάνω από όλα εραστής του ποδοσφαίρου εκείνης της εποχής. Δεν ήταν η εξαίρεση αλλά ο κανόνας το να περάσεις ένα μεσημέρι Κυριακής θαυμάζοντας τον Στρατηγό.
Ανεξάρτητα από το ποια ομάδα υποστήριζες. Το καλούπι έσπασε. Μία φορά. Φυσικά όλες οι μεγάλες ομάδες είχαν τους δικούς τους μύθους, τους δικούς τους κολοσσούς(Παπαϊωάννου, Σιδέρης, Κούδας) αλλά ο Δομάζος ήταν ο κορυφαίος των κορυφαίων, ο Δίας του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ο Δομάζος αποτέλεσε, αποτελεί και θα αποτελεί την αξεπέραστη σημαία του Παναθηναϊκού. Εις τον αιώνα των αιώνων. Για πάντα. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την προσφορά, την επιδραστικότητα, την σύνδεση που είχε εκείνος με την πιο όμορφη φανέλα του κόσμου.
Την πράσινη με το τριφύλλι στο μέρος της καρδιάς. Ίσως η φανέλα με το 10 να έπρεπε εδώ και καιρό να έχει αποσυρθεί, όπως έχει πράξει ο Άγιαξ με το 14 του Γιόχαν Κρόιφ από την σεζόν 2007-2008.
Γεννήθηκε πίσω από την Λεωφόρο, μεγάλωσε δίπλα σε αυτή, σαν να είχε ευλογηθεί από την ίδια την ζωή, να γίνει ο παντοτινός legend αυτής της ομάδας, το άγαλμά του θα έπρεπε εδώ και χρόνια να κοσμεί την γειτονιά που δημιούργησε τον μύθο του.
Σε άλλες εποχές του ποδοσφαίρου και της κοινωνίας, πιο αγνές, πιο αυθεντικές, πιο ρομαντικές, σε εποχές που σε κάνουν να τις ζηλεύεις για την καθαρότητά τους, ο Μίμης φόρεσε την φανέλα του συλλόγου για είκοσι χρόνια.
Ήταν ο Παναθηναϊκός του Δομάζου και ο Δομάζος του Παναθηναϊκού.
Μία συνθήκη που στην εποχή του απόλυτου επαγγελματισμού, των συμβολαίων και των εξωπραγματικών χρημάτων, ελάχιστοι παίκτες και οργανισμοί μπορούν να το βιώσουν.
Από το πρωί της Παρασκευής, ο τεράστιος αυτός ποδοσφαιριστής δεν κατοικεί πια εδώ. Βρίσκεται στην γειτονιά των αγγέλων. Προφανώς δεν πέθανε. Οι θεοί του ποδοσφαίρου δεν πεθαίνουν ποτέ και είναι υποχρέωση όλων μας που περπατάμε προς τα 40, να μάθουμε στη νέα γενιά ποιός ήταν ο Δομάζος, όπως το έκαναν και οι μεγαλύτεροι σε εμάς, άνθρωποι που τον είχαν ζήσει, τον είχαν θαυμάσει, είχαν την τύχη να τον απολαύσουν.
Η αύρα του θα είναι πάντα εκεί. Στο χορτάρι, στα επίσημα όπου δεν έχανε παιχνίδι, στο τριφύλλι στο μέρος της καρδιάς.
Συλλυπητήρια στην οικογένειά του...
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
