Ολυμπιακός: Γιατί είναι αυτή η καλύτερη μέχρι στιγμής 11άδα της σεζόν!

Κατέθεσα στην τηλεοπτική εκπομπή, στο Open, την άποψη μου για την καλύτερη ενδεκάδα της σεζόν, με αφορμή το φινάλε της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος.

Με εννιά παίκτες του Ολυμπιακού (Τζολάκης, Ρόντινεϊ, Ρέτσος, Κάρμο, Γκαρθία, Μουζακίτης, Κωστούλας, Ζέλσον, Ελ Κααμπί) και δύο του Παναθηναϊκού (τον αριστερό μπακ Μλαντένοβιτς και τον έξω δεξιά Τετέ). Και με τη διευκρίνηση πως εννοώ την καλύτερη ενδεκάδα γενικά της σεζόν, κι όχι μόνο του πρωταθλήματος.

Γιατί, συγνώμη, μόνο το πρωτάθλημα παίζει; Δεν έπαιξαν οι ομάδες μας τόσα παιχνίδια στην Ευρώπη; Ο Παναθηναϊκός 16, ο ΠΑΟΚ άλλα 16 κι ο Ολυμπιακός 10. Δεν έπαιξαν τόσα ντέρμπι στο Κύπελλο (ΑΕΚ-ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός-ΠΑΟ, Ολυμπιακός-ΑΕΚ); Δηλαδή, δεν θα μετρήσουν στην κρίση μου όλα αυτά τα παιχνίδια, που αντικειμενικά είναι και πιο δύσκολα από τα περισσότερα του πρωταθλήματος και θα μετρήσουν μόνο του πρωταθλήματος; Δεν είναι δυνατόν.

Από την στιγμή λοιπόν που δεν κάνω εκτίμηση μόνο από το πρωτάθλημα, αυτόματα δεν έχω στην καλύτερη ενδεκάδα μου παίκτες από τις ομάδες εκτός Ευρώπης, ούτε καν την ΑΕΚ, πολύ απλά γιατί δεν με εντυπωσίασε ιδιαίτερα κανείς. Καλό πρωτάθλημα έκαναν ο Μπετανκόρ με τον Αθανασίου, τους οποίους έχει αποκτήσει από τα μισά της σεζόν ο Ολυμπιακός. Όπως και ο μπακ του ΟΦΗ, ο Μπόρχα, ο εξτρέμ του, ο Νους, ακόμη ο Καλτσάς του Αστέρα, ο Λορέν, ο Ζίνι, ο Φούντας. Αλλά όχι για την καλύτερη ενδεκάδα. Ούτε επίσης ο όντως κλασάτος, αλλά χωρίς διάρκεια Μαρσιάλ.

Θα σκεφτόμουν μόνο τον Πινέδα, αλλά δεν νομίζω εν τέλει ότι, πάντοτε μέχρι στιγμής, έχει κάτι εξαιρετικό φέτος, όπως δείχνουν και τα στατιστικά του (ένα γκολ, τέσσερις ασίστ). Για 8άρι υποψήφιο είχα στο μυαλό μου τον Μαντί, με πολλά κρίσιμα γκολ στο πρωτάθλημα, όμως στην Ευρώπη «λίγο». Ο Ουνάϊ έχει πράγματι εξτρά ποιότητα, όχι ωστόσο σταθερότητα.

Κατέληξα στον Μουζακίτη, όχι μόνο γιατί έβαλε καθοριστικά γκολ και είχε καθοριστικές ασίστ, αλλά και γιατί νομίζω ότι και αυτός και ο Κωστούλας δικαιούνται θέση στην ιδανική ενδεκάδα, πολύ απλά γιατί έκαναν κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δύο 18άρηδες να πρωταγωνιστούν στην πιο μεγάλη του ομάδα.

Δεν προβληματίστηκα καθόλου για τον Τζολάκη. Δεν βλέπω άλλον ανώτερο, με την πτώση του Κοτάρσκι.

Για τους στόπερ, κάπως, προβληματίστηκα. Αλλά ο Ρέτσος με τον Κάρμο, με τον Τζολάκη πίσω τους και τον (καλύτερο από τον Έσε) Γκαρθία μπροστά τους, συγκρότησαν την κορυφαία άμυνα στη League Phase του Γιουρόπα Λιγκ με παθητικό μόλις τρία γκολ σε οκτώ παιχνίδια. Και, φυσικά, την κορυφαία άμυνα τόσο σε πρωτάθλημα, όσο και σε Κύπελλο! Ο Κεντζιόρα ήταν καλός, αλλά σε μία άμυνα που δέχθηκε πολύ περισσότερα γκολ. Ο Ίνγκασον σίγουρα όχι κακός, όμως τον περίμενα καλύτερο. Όπως και τον Βίντα με τον Μουκουντί.

Δεξί μπακ σκέφτηκα και τον Κοστίνια, αλλά και τον Βαγιαννίδη. Ωστόσο, είναι αδύνατο να αγνοήσεις τον Ρόντινεϊ-προσωπικότητα και φοβερή επιθετικότητα, με τέσσερα γκολ και 11 ασίστ!

Αριστερό μπακ είχα υπόψιν και τον Μπάμπα, με υπερβολικά πολλά γκολ για αμυντικό (χωρίς πέναλτι και φάουλ), όπως και τον Ορτέγκα, λιγότερο, όμως νομίζω ότι ο γεροΜλαντένοβιτς ήταν πολύ καλός και στις δύο φάσεις του παιχνιδιού, πίσω και μπροστά.

Για τη μία θέση του εξτρέμ, σίγουρα σκέφτηκα τον Ζίφκοβιτς, με εννιά γκολ κι εφτά ασίστ στο ενεργητικό του, αλλά ο Τετέ μου άρεσε πολύ, έβγαλε κλάση.

Για την άλλη θέση του εξτρέμ, ήμουν μεταξύ του Ντζούρισιτς και του Ζέλσον. Κατέληξα στον Πορτογάλο γιατί νομίζω ότι ορισμένα μεγάλα παιχνίδια τα έπαιξε πολύ καλά.

Σέντερ φορ ο Ελ Κααμπί, καθότι πρώτος σκόρερ, ακόμη, στο Γιουρόπα Λιγκ. Ένα γκολ πίσω από τον πρώτο σκόρερ στο πρωτάθλημα, αλλά και με έξι ασίστ στη σεζόν.

Κάτι τελευταίο: τον Κωνσταντέλια, τον οποίο απολαμβάνω να βλέπω, δεν τον έχω πίσω από τον φορ, πρώτον διότι εξήγησα για τον Κωστούλα και δεύτερον γιατί ο Ντέλιας έχει σεζόν με μία ασίστ! Από τον Τσικίνιο προσωπικά περίμενα περισσότερα στην Ευρώπη από μηδέν γκολ και μία ασίστ.

Από εκεί και πέρα, ας δούμε και τα πλέϊ οφ και το φινάλε του Κυπέλλου, για να έχουμε ακόμη πιο ασφαλή εικόνα.

Άσχετο:

Έτσι όπως είδα σκληρό απέναντι στον Ολυμπιακό τον Γερμανό διαιτητή Τσβάϊερ στη ρεβάνς με την Μπόντο Γκλιμτ, θεωρώ ότι μπορεί να τον φέρει κι ο Λανουά στο ελληνικό πρωτάθλημα, να τον παίξει έτσι και εδώ τον Ολυμπιακό!

Δεν έχω δε καμία αμφιβολία ότι σε ένα ντέρμπι στο Καραϊσκάκη θα φέρει κι έναν άλλο Γερμανό, τον Στέγκεμαν, με σκληρή διαιτησία για την έδρα και στο Ολυμπιακός-Ρέϊντζερς. Ας δούμε αν δικαιωθώ.

Η φωτογραφία της ημέρας:

Σίγουρα είναι καλό να κυνηγάς τον στόχο σου μέχρι το τελευταίο λεπτό. Δεν ξέρω, όμως, μήπως καμιά φορά χρειάζεται και λίγο από αυτό που λέμε διαχείριση.

Όλοι χαιρόμασταν τον Ολυμπιακό να επιδιώκει και τρίτο γκολ έως το 88^ο λεπτό, εννοώ στη φάση που ο Γκαρθία έχασε την μπάλα μετά από ένα «στημένο» υπέρ του Ολυμπιακού, σα να σάστισε που είδε μπροστά του τον διαιτητή, σε όντως κακή θέση για την εξέλιξη του παιχνιδιού. Θυμόμαστε όλοι ότι με την αντεπίθεση της Μπόντο ο Τζολάκης έκανε το φάουλ και πήρε την κόκκινη κάρτα, σε μία στιγμή που εάν ξέφευγε ο αντίπαλος κυνηγός είναι πιθανόν να γίνονταν το 2-2. Η, κι ο Τζολάκης να μην έπαιρνε το μεγάλο ρίσκο, ίσως χρειάζονταν να θυσιαστεί ο Μπρούνο με μία κόκκινη κάρτα, εάν δεν τον κέρδιζε στη μονομαχία τους ένα προς έναν, εάν τον προλάβαινε.

Θέλω να πω ότι ο Ολυμπιακός άφησε ανοικτά τα νώτα του στο 88^ο λεπτό, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να κάνει το 3-1 από το οποίο θα κέρδιζε μία πιθανότητα ενός τέταρτου γκολ, στο τελευταίο δίλεπτο συν τις καθυστερήσεις, μήπως και πάει στην παράταση. Μήπως ήταν μία διαχείριση υψηλού ρίσκου; Εάν γίνονταν εκεί στο 88’ το 2-2 τώρα θα ήταν αλλιώς η κατάσταση. Η ομάδα του Μεντιλίμπαρ όχι απλά θα είχε αποκλειστεί, αλλά πιθανότατα δεν θα κέρδιζε την Μπόντο και θα παρακαλούσε να μην πάρει το πρωτάθλημα στην Κροατία η Ντινάμο Ζάγκρεμπ…

Ίσως λίγο παραπάνω λογική η, αλλιώς, ένα πιο λελογισμένο ρίσκο, δεν θα έβλαπτε, όσο κι αν καταλαβαίνω ότι μέσα στο παιχνίδι, με τον κόσμο να σε ωθεί, πάντα ψάχνεις το καλύτερο. Είναι αλήθεια ότι στο Καραϊσκάκη δεν είναι εύκολο να σταματήσεις όταν επιτίθεσαι ως Ολυμπιακός. Θυμάμαι και το Ολυμπιακός-Ντνίπρο (2-2) στη ρεβάνς του Ντνίπρο-Ολυμπιακός (2-0).

Ο Ολυμπιακός προηγήθηκε 2-1 στο 89’ και στο τελευταίο λεπτό έφυγαν όλοι μπροστά για το 3-1 που δεν θα σήμαινε και τίποτα, αφού τότε μετρούσαν τα εκτός έδρας γκολ. Το αποτέλεσμα ήταν να βγουν οι Ουκρανοί στην αντεπίθεση και να ισοφαρίσουν στο 90’ κι ο Ολυμπιακός να χάσει μία νίκη. Στην Ευρώπη, όμως, δεν πρέπει να χάνεις νίκη, κάθε βαθμός μετράει στο ranking, παντού.

Και για το τέλος ένα ιμότζι

#olympiakos 100 χρόνια κ δεν είναι αρκετά pic.twitter.com/h4z3f3jakt

— vag petrou (@vag_petrou) March 11, 2025