Και τώρα όλοι τρέμουν για την διαιτησία!

Θα συνεχίσω τη διήγηση της ιστορίας του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου από εκεί που την είχα αφήσει, περίπου 5 μήνες πίσω, στις 20 Σεπτεμβρίου. Και στην περίπτωση που δεν σου τυχαίνει να παρακολουθείς στενά και να αποκωδικοποιείς την καθημερινότητα στη δράση και την συμπεριφορά της διοίκησης του ποδοσφαίρου, έχει νόημα να μπεις στον κόπο να διαβάσεις το προηγούμενο σημείωμά μου· θα σε βοηθήσει να παρακολουθήσεις καλύτερα όσα θα γράψω παρακάτω.

Είναι απολύτως σαφές και δεν επιδέχεται αμφισβήτηση ότι οι “ουδέτεροι”, από όσους έχουν την ευθύνη, είναι ανάστατοι εξαιτίας των όσων έχουν δει τον τελευταίο καιρό στο πρωτάθλημα και – κυρίως – όσων υποθέτουν και φοβούνται ότι θα δουν στις υπολειπόμενες 9 αγωνιστικές της Superleague. Δεν είναι απλώς ανήσυχοι, είναι αναστατωμένοι, διότι βλέπουν το κακό να έρχεται. Φοβούνται δηλαδή ότι μπροστά τους έχουν τα χειρότερα. Δεν είμαι απολύτως πεπεισμένος για τη σειρά με την οποία θα έπρεπε να τοποθετήσω σε μια πρόταση αυτούς που ανησυχούν με κριτήριο το ποιος ανησυχεί περισσότερο. Είναι όμως δεδομένο ότι ο πρόεδρος της ΕΠΟ, ο υφυπουργός Αθλητισμού και οι έχοντες την ευθύνη για τους χειρισμούς του ελληνικού ποδοσφαιρικού ζητήματος για λογαριασμό της UEFA και της FIFA “τρέμουν” στην ιδέα του τι πρόκειται να συμβεί και των επιπτώσεων που θα έχουν τα συμβάντα στην προοπτική του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Η FIFA, που φέρει και την κύρια ευθύνη για αυτό που ζούμε αυτή την εποχή και αυτό που ανησυχούμε ότι θα ζήσουμε στο ελληνικό πρωτάθλημα, έχει μετανιώσει για τις δύο άστοχες επιλογές που έκανε το περασμένο καλοκαίρι να μην στελεχώσει την Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας μόνο με ξένους αρχιδιαιτητές και να μην στελεχώσει την Επιτροπή Παρακολούθησης με Ελληνες και έχοντες ειδικό βάρος, έρεισμα και σθένος για να λειτουργήσουν ως βραχίονας στήριξης του προέδρου της ΕΠΟ αλλά και ως θεματοφύλακες του “50-50”. Φυσικά τώρα είναι πολύ αργά για δάκρυα, και στη δεδομένη στιγμή είναι ελάχιστα αυτά που μπορεί να κάνει για να προλάβει το χειρότερο, που φαίνεται ότι έχουμε μπροστά. Είναι πολύ αργά για να ξηλώσει την ΚΕΔ, να κρατήσει δηλαδή μόνο τον Πορτογάλο Περέιρα και να αντικαταστήσει τους Ελληνες με ξένους. Και μάλλον είναι αργά και για αλλαγές στο ρόστερ αυτής της διακοσμητικής Επιτροπής Παρακολούθησης που επέλεξε. Παρ' όλα αυτά οι έχοντες την ευθύνη των χειρισμών αυτής της υπόθεσης, με πρώτο τον Μπιορν Βασαλο, τον διευθυντή της διεύθυνσης ευρωπαϊκών ομοσπονδιών της FIFA, ο οποίος είναι πουλέν του προέδρου της FIFA Τζιάνι Ινφαντίνο, ψάχνουν να βρουν έναν τρόπο για να προλάβουν το κακό και – κυρίως αυτό – να μην το χρεωθούν. Διότι είναι σαφές ότι όσο και αν ήθελαν να μη “χρεωθεί” η FIFA το σημερινό καθεστώς στη διοίκηση και την διαιτησία του ελληνικού ποδοσφαίρου, το έχει χρεωθεί. Και είναι δεδομένο ότι μια “ένα σημαδεμένο πρωτάθλημα με την υπογραφή της FIFA” φήμη, αν υπάρξει τέτοια και μεταδοθεί από τα ελληνικά media προς τα διεθνή θα κάνει ζημιά στη διοίκηση της FIFA. Κι είναι να απορείς πώς συνέβη να μην σκέφτηκαν το περασμένο καλοκαίρι ότι αν σήμερα η ΚΕΔ απαρτιζόταν μόνο από ξένους οι ίδιοι δεν θα έχαναν σήμερα τον ύπνο τους από τους εφιάλτες για τα μελλούμενα.

Το ίδιο αναστατωμένη είναι και η διοίκηση της UEFA, και μάλιστα περισσότερο, για λόγους προφανείς: ο γενικός της γραμματέας, δηλαδή το – θεωρητικώς - “νούμερο 2”, που στην πραγματικότητα είναι “νούμερο 1.1” ως άμεσος συνεργάτης του προέδρου της FIFA, είναι Ελληνας, ο Θόδωρος Θεοδωρίδης. Για τον λόγο αυτό άλλωστε βρέθηκε αρκετές φορές στην Ελλάδα ο Σέρβος Ζόραν Λάκοβιτς, που είναι ο διευθυντής εθνικών ομοσπονδιών της UEFA (κατέχει τη θέση που κατείχε ο Θεοδωρίδης προτού γίνει γενικός γραμματέας της UEFA). Ο Λάκοβιτς είναι αυτός που χειρίστηκε όλες τις ελληνικές υποθέσεις το περασμένο καλοκαίρι. Αυτός που δεν κατάφερε να δει το μέγεθος του προβλήματος και το μέγεθος της ανάγκης για μια “υπαρκτή” Επιτροπή Παρακολούθησης και για την στελέχωση της ΚΕΔ μόνο από ξένους αρχιδιαιτητές. Τώρα είναι αργά για δάκρυα και για τον - “προστατευόμενο” του Θεοδωρίδη – Λάκοβιτς. Παρ' όλα αυτά και αυτός επιχειρεί να βρει τον τρόπο για να βοηθήσει τον πρόεδρο της ΕΠΟ Βαγγέλη Γραμμένο να προλάβει το κακό. Αν υπάρχει τέτοιος τρόπος.

Το ίδιο αναστατωμένη θα έπρεπε να είναι και η Κυβέρνηση, για όση ευθύνη της αναλογεί, δεδομένου ότι ο δικός της ρόλος στην παρούσα φάση είναι άχαρος, αφού δεν μπορεί να δράσει και είναι υποχρεωμένη να περιμένει την ολοκλήρωση του πρωταθλήματος προτού αναπτύξει δράση. Αν αυτό που θα ολοκληρωθεί στις 6 Μαΐου δημιουργήσει κυρίαρχη αίσθηση στην πλειονότητα των Ελλήνων ότι “στήθηκε”, “αγοράστηκε”, η Κυβέρνηση θα μπορεί εκ των υστέρων να απαιτήσει από την FIFA αλλαγή του καθεστώτος στη διαιτησία. Ομως θα έχει χαθεί μια πολύ κρίσιμη χρονιά. Και η απαξίωση του ελληνικού πρωταθλήματος, που έχει ήδη φέρει την απήχησή του σε ιστορικό χαμηλό στην ελληνική κοινωνία, όπως προκύπτει από την μελέτη όλων των μετρήσεων, είναι βέβαιο ότι θα κάνει τα πράγματα χειρότερα. Αν “καεί” και το χαρτί της εμπλοκής των FIFA & UEFA, δηλαδή αν η πλατιά μάζα των Ελλήνων πιστέψει ότι και οι ξένοι είναι ανίκανοι να επιβάλλουν το “50-50”, ποια θα είναι η προοπτική; Και ποιος ο ιδανικός χειρισμός για την Κυβέρνηση;

Ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Βασιλειάδης έχει ήδη μεταφέρει όλες αυτές τις ανησυχίες στην Κυβέρνηση. Και τώρα, στο άμεσο μέλλον, μένει να αποδειχθεί αν αυτή θα δείξει αντανακλαστικά, αλλά και πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι η παρέμβασή της σε μια εποχή που δεν μπορεί να δράσει παρά μόνον να ζητήσει από τους ξένους να αναλάβουν τις ευθύνες τους για να σώσουν ότι σώζεται σε αυτές τις 9 αγωνιστικές που θα αποφασίσουν για τον τίτλο του πρωταθλητή.

Τι θα μπορούσε να συμβεί για να βγάλει όλους τους προαναφερθέντες από τη δύσκολη θέση στη δεδομένη στιγμή και, κυρίως αυτό, να πείσει την πλατιά μάζα των Ελλήνων ότι το πρωτάθλημα θα κριθεί στο τερέν και όχι στο παρασκήνιο; Η μόνη λύση θα ήταν η επιλογή της FIFA να φέρει ξένους διαιτητές σε όλα τα παιχνίδια των διεκδικητών του τίτλου μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος. Αυτό όμως η FIFA δεν ήθελε να το “ακούσει”, κυρίως επειδή δεν ήθελε να χρεωθεί στον απόλυτο βαθμό την διαιτησία του ελληνικού πρωταθλήματος. Και σήμερα, δίχως σχεδιασμό και προεργασία, μοιάζει ανέφικτο.