Ο Περέιρα, η αναβάθμιση της διαιτησίας και η ανάγκη να περάσει και το πρωτάθλημα στα χέρια των ξένων

Διαβάζοντας τον δημόσιο απολογισμό πεπραγμένων της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας στο πρώτο εξάμηνο της ζωής του στο ελληνικό ποδόσφαιρο κανείς μένει με την εντύπωση ότι ο Βίτορ Μέλο Περέιρα έχει πάρει πολύ στα σοβαρά τη δουλειά που του ανέθεσε η FIFA για να σουλουπώσει την ελληνική Διαιτησία, να της αλλάξει τις προδιαγραφές και να την βοηθήσει να αποκτήσει αξιοπιστία. Αυτή η εντύπωση δεν είναι ξένη με τη φήμη που κουβαλά από την πατρίδα του ο 60χρονος Πορτογάλος μάνατζερ διαιτησίας, ο οποίος είχε συμπληρώσει 10ετία στη διοίκηση της διαιτησίας στο πορτογαλικό ποδόσφαιρο. Ανεξάρτητα από το αν τον θεωρούν ή όχι ως τον καλύτερο “αρχιδιαιτητή” που είχαν ποτέ, οι Πορτογάλοι μιλούν για έναν παράγοντα που είχε αφοσιωθεί στη δουλειά του και αφιέρωνε πολύ μεγάλο μέρος του χρόνου του πάνω στην εκτέλεση του σχεδίου του για την αναβάθμιση της διαιτησίας. Και είναι γενική η παραδοχή στην Πορτογαλία ότι για ένα σημαντικό διάστημα αυτής της 10ετίας η διαιτησία στο πρωτάθλημα ήταν πολύ υψηλού επιπέδου.

Ο Περέιρα δουλεύει πολύ στην Ελλάδα, σύμφωνα με όσους παρατηρούν την καθημερινότητά του. Και δουλεύει με τη βεβαιότητα ότι εξακολουθεί να έχει την στήριξη αυτών που τον τοποθέτησαν στη θέση του, δηλαδή της FIFA. Και τούτες τις μέρες ο Πορτογάλος ξέρει ότι πρόκειται να τον πλαισιώσουν κι άλλοι ξένοι παράγοντες διαιτησίας που θα είναι και αυτοί επιλεγμένοι από την FIFA και θα αντικαταστήσουν τους Ελληνες που είναι μέλη της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας. Είτε είναι δύο είτε είναι τρεις οι ξένοι που θα αφιχθούν στην Ελλάδα, το βέβαιο είναι ότι δεν θα μείνει Ελληνας στην ΚΕΔ, παρά μόνον αυτός στον οποίο θα ανατεθεί το project του VAR. Φαίνεται λοιπόν ότι η FIFA αναγνώρισε το καλοκαιρινό μεγάλο λάθος της και αποφάσισε να αναλάβει πλήρως την ευθύνη για το project “ελληνική διαιτησία”, τοποθετώντας ξένους αρχιδιαιτητές που δύσκολα επηρεάζονται από τις δυνάμεις του ελληνικού ποδοσφαιρικού σύμπαντος.

Καλά νέα για το ελληνικό ποδόσφαιρο, καλά νέα για το επόμενο ελληνικό πρωτάθλημα, ειδικά αν ο Περέιρα επιβιώσει, δηλαδή αν δεν έχει μεγάλη φθορά από τα όσα θα ειπωθούν στη λήξη της σεζόν από αυτούς που σήμερα και αύριο θα θεωρούν ότι έπληξε τα συμφέροντά τους. Αν το φετινό πρωτάθλημα δεν τιναχθεί στον αέρα στις τελευταίες 8 αγωνιστικές, και δεν προκύψει κάποιος που θα απαιτήσει με τη στάση του, όσο αυτή μπορεί να επηρεάσει τα στελέχη της FIFA και της UEFA που είναι επιφορτισμένα με την ευθύνη διαχείρισης του ελληνικού ποδοσφαιρικού προβλήματος, την αντικατάστασή του ο Περέιρα θα έχει τις καλύτερες προδιαγραφές για μια σεζόν μεγάλης αναβάθμισης: θα έχει VAR, θα έχει ξένους συνεργάτες με εμπειρία, θα έχει ήδη ολοκληρώσει έναν χρόνο ζωής στο ελληνικό ποδόσφαιρο, θα έχει κερδίσει ακόμη περισσότερο την εκτίμηση και τον σεβασμό των Ελλήνων διαιτητών, θα έχει προχωρήσει ακόμη περισσότερο σε αυτό τον κύκλο εκπαίδευσης των διαιτητών και θα τους έχει μυήσει ακόμη περισσότερο στη φιλοσοφία του.

Είναι όλα αυτά αρκετά για να φέρουν αναβάθμιση στο ελληνικό πρωτάθλημα; Το γεγονός ότι η ΕΠΟ δεν θα έχει υπό τον έλεγχό της την διαιτησία επειδή αυτή θα έχει περάσει εξολοκλήρου σε ξένα χέρια έχει πολύ μεγάλη σημασία για την αναβάθμιση του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά δεν είναι αρκετό. Η ΚΕΔ είναι ένα μέρος της εξίσωσης.

Για λόγους που έχω αναλύσει επανειλημμένα στο παρελθόν, για να αλλάξει πλήρως το καθεστώς διεξαγωγής του ελληνικού πρωταθλήματος θα χρειαστεί οι “ξένοι”, δηλαδή η FIFA και η UEFA να το πάρουν απόφαση ότι πρέπει να κάνουν το ίδιο και με την διοίκηση της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, δηλαδή να βοηθήσουν τον σημερινό πρόεδρο Βαγγέλη Γραμμένο να αντέξει την πίεση που είχε, έχει, και πρόκειται να έχει. Και αυτό δεν πρόκειται να επιτευχθεί μόνο μέσα από μια επιλογή συνεργάτη, όπως τώρα πρόκειται να κάνουν με την αντικατάσταση του Αλέξη Δέδε με τον Αλέξανδρο Χολέβα στη θέση του εκτελεστικού γραμματέα της ΕΠΟ. Ο κόσμος και ο υπόκοσμος του ελληνικού ποδοσφαίρου θα τρομάξει και θα αναγκαστεί να αλλάξει μόνο αν πειστεί ότι στο εξής δεν θα ... περνάνε τα ίδια κόλπα, οι ίδιες συμπεριφορές, οι ίδιοι τρόποι. Για να πειστούν να τηρήσουν το “50-50”, οι παίκτες του ελληνικού ποδοσφαίρου πρέπει να έχουν προηγουμένως πειστεί ότι η τράπουλα ήρθε από το εξωτερικό, με στάμπα UEFA & FIFA, και ότι τα χαρτιά ξαναμοιράζονται δίχως να είναι σημαδεμένα. Και για αυτό δεν μπορεί να τους πείσει ο Γραμμένος. Χρειάζεται ξένος μάνατζερ, ή μάνατζερ που θα έχουν επιλέξει οι ξένοι. Μάνατζερ που θα πάρει επάνω του την αποστολή και την ευθύνη να εκπονήσει ένα poject για την συνολική αναβάθμιση του ποδοσφαίρου και θα έρθει σε συνεννόηση με την Superleague, δηλαδή με τους επιχειρηματίες του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, για την αναβάθμιση του ελληνικού πρωταθλήματος των δύο επαγγελματικών κατηγοριών. Ενας τύπος που δεν θα λειτουργήσει μόνο ως εγγυητής του “50-50” αλλά θα έχει και όραμα για την αναβάθμιση της ποιότητας του πρωταθλήματος ως ψυχαγωγικού προϊόντος προκειμένου να ξανατραβήξει το ενδιαφέρον και θα πείσει τον μέσο Ελληνα να επιστρέψει στις κερκίδες των γηπέδων και να ξαναστηθεί μαζικά μπροστά από τις οθόνες που προβάλουν τα παιχνίδια του. Αυτόν τον μάνατζερ θα έπρεπε να τον προσλάβουν μαζί η FIFA και η ΕΠΟ με την Superleague, για να του δώσουν εξουσίες και ελευθερίες και να τον αφήσουν να εργαστεί για καιρό προκειμένου να αλλάξει τις προδιαγραφές.

Μπορεί να μπει η FIFA σε αυτή τη διαδικασία που περιγράφω παραπάνω; Αν “άκουγε” τη σημερινή διοίκηση της ΕΠΟ, δηλαδή αν μπορούσε να αντιληφθεί και να συνειδητοποιήσει πόσο δύσκολο είναι για μια ελληνική, εκλεγμένη από το ντόπιο ποδόσφαιρο διοίκηση της Ομοσπονδίας να φτιάξει καθαρό παιχνίδι και να βελτιώσει τις συνθήκες, αυτό θα ήταν αρκετό για να φτάσει στη διαπίστωση για την ανάγκη μεγαλύτερης παρέμβασης από αυτή που έχει τώρα δια της Επιτροπής Παρακολούθησης που έχει εγκαταστήσει στην ΕΠΟ. Για να λύσεις όμως ένα πρόβλημα χρειάζεται να το αναγνωρίσεις, και για να το αναγνωρίσεις χρειάζεται να θέλεις, όχι μόνο να μπορείς να το αναγνωρίσεις. Η FIFA και η UEFA σε πείθουν ότι ξέρουν και ότι μπορούν· όχι ότι θέλουν.