Εφυγε προτού καταλάβουμε πόσο καλύτερος είναι από όσο νομίζαμε το 2010

Αν είχες κατανοήσει τον τρόπο που στέκεται στο ποδόσφαιρο ο Μανόλο Χιμένεθ η εξέλιξη της επιλογής του να αφήσει την ΑΕΚ για να γυρίσει στην πατρίδα του δεν σου προκαλεί μεγάλη έκπληξη. Πιθανόν στην πρώτη ανάγνωση η “ένας προπονητής επέλεξε να αφήσει σε άλλον την πρωταθλήτρια ομάδα που θα δοκιμάσει να μπει στην φάση των ομίλων του Champions League για να πάει εκείνος να προπονήσει μια ισπανική ομάδα β' κατηγορίας” πληροφορία να δημιουργεί απορίες. Αν όμως έχεις παρακολουθήσει την ιστορία του Χιμένεθ η είδηση δεν σε εκπλήσσει. Στα 54 του ο Μανόλο επέλεξε να μην χάσει την ευκαιρία του επαναπατρισμού, τον οποίο επαγγελματικά αναζητεί εδώ και μια 5ετία, διότι λειτούργησε με τη συνείδηση της μοναδικότητας που έχει η ευκαιρία που του παρουσιάστηκε σήμερα.

Αν έχεις παρακολουθήσει την πορεία του ως προπονητή, θυμάσαι ότι στη διάρκεια της τελευταίας 5ετίας δεν του είχε δοθεί ποτέ η ευκαιρία να εργαστεί στην Ισπανία, επειδή πλήρωνε ακόμη τον υποβιβασμό της Σαραγόσα στη Β' κατηγορία. Ο Χιμένεθ εκτίμησε ότι τις σημερινές ευκαιρίες, δηλαδή τις κρούσεις εκδήλωσης ενδιαφέροντος για συνεργασία που είχε από την πατρίδα του, δεν θα τις είχε αν έμενε χωρίς δουλειά στη διάρκεια της ερχόμενης σεζόν ή αν το επόμενο καλοκαίρι τον έβρισκε δίχως να έχει να δείξει σημαντική συνέχεια στην επιτυχία του 2018. Επέλεξε λοιπόν να αδράξει τη στιγμή, την ευκαιρία προκειμένου να επιστρέψει με καλή αύρα στην πατρίδα του, με μια προηγούμενη πορεία που του εξασφαλίζει ένα μίνιμουμ υπομονής για να ξαναδείξει τη δουλειά του.

Τελικά, τώρα που ολοκλήρωσε τον δεύτερο κύκλο της ελληνικής θητείας του σε πάγκο, ο Χιμένεθ ήταν καλύτερος προπονητής από όσο νομίζαμε για αυτόν επτά χρόνια πίσω, δηλαδή τον καιρό που έκλεινε τον πρώτο κύκλο του στην ΑΕΚ. Ο ίδιος δεν νιώθει ακριβώς έτσι. Θεωρεί ότι την διαφορά στην αποτελεσματικότητα του έργου του την έκανε η διαφορά ποιότητας του φετινού ρόστερ συγκριτικά με αυτό που είχε το 2010 και η διαφορά των συνθηκών εργασίας του “τότε” με το “χθες”. Χωρίς αμφιβολία αυτές οι διαφορές είναι σημαντικές. Ομως το ίδιο σίγουρος είναι ο παρατηρητής και για το γεγονός ότι όλη αυτή η δοκιμασία που του έβαλε η επαγγελματική ζωή από το στη διάρκεια των τελευταίων 5 ετών τον έκανε καλύτερο προπονητή. Ο Χιμένεθ αυτής της δεύτερης εποχής ήταν καλύτερος σε όλα του από τον Χιμένεθ της πρώτης εποχής, και αυτό το είχαμε διαπιστώσει πολύ προτού φτάσει με την ΑΕΚ στην κατάκτηση του τίτλου.

Στην πραγματικότητα βεβαίως δεν μάθαμε, ή πιο σωστά δεν θα μάθουμε, τουλάχιστον άμεσα, πόσο καλύτερος προπονητής είναι, δηλαδή πόσο καλύτερο ποδόσφαιρο θα μπορούσε να μας δείξει συγκριτικά με αυτό που είδαμε στη διάρκεια της σεζόν που ολοκληρώθηκε. Διότι δεν πρόλαβε, ή πιο σωστά επέλεξε να μην προλάβει να δουλέψει με ρόστερ που θα του έδινε περισσότερες επιλογές που θα ήταν προσαρμοσμένες και συμβατές με τις ιδέες του για το ποδόσφαιρο. Την ώρα που παρακολουθούσαμε μαζί το Ρεάλ – Μπάγερν για το Champions League στην CosmoteTV, την Πρωτομαγιά, και θαυμάζαμε την προσήλωση των ποδοσφαιριστών της Ρεάλ στο αμυντικό πλάνο του Ζιντάν, ο Χιμένεθ μου εξηγούσε ότι “κάποιοι προπονητές δείχνουν στα μάτια σας καλύτεροι όχι επειδή έχουν καλύτερες ιδέες αλλά επειδή έχουν το προνόμιο να δουλεύουν με παίκτες που έχουν την ικανότητα να τις εκφράσουν αποτελεσματικά στο τερέν”. Ηταν βέβαιο ότι εφόσον επέλεγε να παραμείνει στην ΑΕΚ αυτό το καλοκαίρι θα καλωσόριζε ποδοσφαιριστές με χαρακτηριστικά που θα του δημιουργούσαν την προοπτική να παρουσιάσει μια ομάδα που θα πλησίαζε ακόμη περισσότερο στις ιδέες του για το ποδόσφαιρο. Αυτό όμως δεν θα το δούμε οι Ελληνες σύντομα από τον Χιμένεθ· μπορεί και ποτέ, εκτός και αν ο δρόμος τον ξαναφέρει προς τα μέρη μας.

Είτε αποχώρησε επειδή δεν πίστευε ότι θα κατάφερνε μεγαλύτερα πράγματα ή τουλάχιστον θα έδινε καλή συνέχεια στη φετινή επιτυχία, είτε αποχώρησε λόγω του απωθημένου του να ξαναγίνει αποδεκτός και ευπρόσδεκτος επαγγελματικά στην πατρίδα του, η ΑΕΚ βγήκε το ίδιο κερδισμένη, αν όχι περισσότερο, από τη συνεργασία με τον Χιμένεθ. Και για την Ιστορία της είναι καλό που χωρίζει καλά με τον προπονητή που την οδήγησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος μετά από 24 χρόνια.

Ο Χιμένεθ επέλεξε να φύγει από την ΑΕΚ προτού επιχειρήσει για ακόμη μια φορά να γευτεί μαζί της την εμπειρία της συμμετοχής στο Champions League. Ισως επειδή του ήταν αρκετή η εμπειρία 13 αγώνων στην κορυφαία διοργάνωση με τη Σεβίλλη, ίσως επειδή δεν το θεωρούσε πολύ πιθανό να τα καταφέρει, ίσως απλώς επειδή αυτή την εμπειρία την αντάλλαξε συνειδητά με την εμπειρία της επανένταξής του στον ισπανικό κόσμο του ποδοσφαίρου. Οπως και να έχει όμως ο Χιμένεθ, παρά τα λάθη στη δημόσια συμπεριφορά του, ήταν ένας που πρόσθεσε, έδωσε στον ελληνικό ποδόσφαιρο. Τελευταία αυτό γίνεται όλο και πιο σπάνιο με τους ξένους προπονητές, οι οποίοι συχνά τείνουν να αποδειχθούν έως και κακές επιρροές. Γι' αυτό και αυτούς που προσφέρουν περισσότερα από όσα αφαιρούν πρέπει να τους ξεχωρίζουμε από τους υπόλοιπους.

Τη σκέψη μου σχετικά με το πώς κατάφερε ο Μαρίνος Ουζουνίδης στην πιο δύσκολη, ιστορικά, περίοδο του Παναθηναϊκού, η οποία δημιουργούσε συνθήκη για να ταυτιστεί ακόμη περισσότερο με το Τριφύλλι, να επιτύχει τον πολυπόθητο, για τον ίδιο, αποχρωματισμό του και να καθίσει σε πάγκο άλλης μεγάλης ελληνικής ομάδας την κρατώ για ένα επόμενο σημείωμά μου, ακριβώς επειδή πρόκειται για μια πολύ σπάνια περίπτωση στην σύγχρονη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.