Το «σουξέ» του Ραζβάν Λουτσέσκου!

Στην αρχή ήταν θυμός, αγανάκτηση, ήταν η αδικία που σε τυλίγει και σε πνίγει. Ήταν αδύνατο κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες να λειτουργήσεις ψύχραιμα! Το συναίσθημα σάρωνε ότι εύρισκε μπροστά του και οδηγούσε άπαντες στα όρια!

Την ταραγμένη εκείνη περίοδο λοιπόν καταλάβαινα και δικαιολογούσα την κάθε τοποθέτηση- ακόμα κι αυτές στα όρια του επιτρεπτού- παίκτη , παράγοντα, ιδιοκτήτη αλλά και του προπονητή του ΠΑΟΚ.

Την επιλογή τους να τα βάλουν με όλους και με όλα φλερτάροντας έντονα με την ακραία ρητορική!

Μερικές φορές τα όρια ξεπεράστηκαν, φτάσαμε δυστυχώς σε λόγια και τοποθετήσεις διχαστικές , δηλώσεις μίσους και μισαλλοδοξίας που λίγο έλλειψε να αποκτήσουν εθνικές διαστάσεις.

Οι απανταχού θερμοκέφαλοι βλέπετε , σαν τον κακό τον λύκο, χαίρονται στην αντάρα. Κι αντάρα υπήρχε εκείνη την περίοδο μπόλικη, όπως θα θυμόσαστε.

Αλλά πάλι έλεγες ότι δεν είναι και λίγο , ούτε χωνεύεται εύκολα , όσο και αν έβαλαν στον ΠΑΟΚ και οι ίδιοι τα χεράκια τους και έβγαλαν τα ματάκια τους , να χάσεις ένα τίτλο στα χαρτιά! Ήταν άδικο μετά από τόσα χρόνια να φτάνεις στο ψηλότερο σημείο αλλά να σου απαγορεύεται να πατήσεις την κορυφή.

Ήταν άδικο για τους παίκτες , για τον προπονητή ακόμα και για χιλιάδες φίλους της ομάδας που γυρίζουν την πλάτη τους στις ακραίες πρακτικές και συμπεριφορές των λίγων.

Και ως γνωστό το άδικο προκαλεί αναστάτωση ακόμα και στον πνεύμα και στην σκέψη. Αυτοί ήταν οι λόγοι που τότε δικαιολογούσα σε μεγάλο βαθμό την στάση των ανθρώπων του ΠΑΟΚ.

Ευτυχώς για όλους μας , αλλά κυρίως για το άθλημα, στο τέλος η λογική πρυτάνευσε και οι τόνοι έπεσαν. Δυστυχώς όχι απ’ όλους. Παίκτες και παράγοντες του ΠΑΟΚ , επέλεξαν σωστά την αυτοσυγκράτηση-όχι την λήθη- ο ιδιοκτήτης προχώρησε σε δημόσια συγνώμη, την ίδια ώρα όμως που ο Ραζβάν Λουτσέσκου με την πρώτη ευκαιρία συνέχιζε να παίζει το βιολί του!

Σχεδόν τρείς μήνες μετά, χρόνος αρκετός για ένα ώριμο και υπεύθυνο επαγγελματία προπονητή, τουλάχιστον όπως απαιτεί ο θεσμικός του ρόλος, ο κόουτς Λουτσέσκου εξακολουθεί να φαλτσάρει με το δοξάρι στις χορδές!

Ευκαιρία ψάχνει, κάποιες άλλες τις δημιουργεί, ώστε να πει τα δικά του. Πότε; Τώρα που η ομάδα του βρίσκεται μια ανάσα από την ιστορική πρόκριση. Ναι τώρα.

Τώρα που το σημαντικό για τον σύλλογο είναι η συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λίγκ αυτός φτιάχνει την δική του ατζέντα, ιεραρχώντας τα γεγονότα με την δική του λογική.

Όση λογική χωρά στις δηλώσεις του! Στο σημείο που έχουμε φτάσει η προσπάθεια των ελληνικών ομάδων για αξιοπρεπή εκπροσώπηση και συγκομιδή βαθμών είναι προσπάθεια κοινή!

Αλίμονο σε όσους δεν το αντιλαμβάνονται, αλίμονο σ’ αυτούς που το σαμποτάρουν! Αλίμονο σ’ όσους δεν έχουν κατανοήσει-και μάλιστα άνθρωποι του χώρου- πόσο πίσω έχουμε μείνει , πόσο έχουμε κατρακυλήσει ποδοσφαιρικά τα τελευταία χρόνια.

Και ο Λουτσέσκου σε ξένα ειδησεογραφικά μέσα-γιατί έχει κι αυτό την σημασία του- κοιτάζει να απαξιώσει, να αμαυρώσει ηθικά , να μειώσει τις ομάδες που μας εκπροσωπούν.

Με βαρύτατους μάλιστα χαρακτηρισμούς. Αποκαλώντας τους, κλέφτες και δολοπλόκους. Ο Λουτσέσκου πυροβολεί ,στα ξένα μέσα, όντας εν ενεργεία, το ποδόσφαιρο της χώρας που εκπροσωπεί.

Δεν έχει καταγραφεί ανάλογο προηγούμενο. Και το πράττει συνειδητά, μεγάλα παιδιά είμαστε.

Δεν ξέρω βέβαια πως θα του φαινόταν αν οι προπονητές ΑΕΚ και Ολυμπιακού ή ακόμα και παράγοντες των δυο «κλεφτών» έβγαιναν κάθε τόσο σε μέσα του εξωτερικού και ζητούσαν από τους αντιπάλους του ΠΑΟΚ ,την Μπενφίκα για παράδειγμα, να έχουν τον νου τους, γιατί ο πρόεδρος του Δικεφάλου οπλοφορεί και μπουκάρει στους αγωνιστικούς χώρους!

Είναι όλα αυτά ταυτόσημα με την έννοια του ποδοσφαιρικού πολιτισμού; Έχουν να κάνουν όλα με την σύμπνοια την οποία οφείλουν να εμφανίζουν οι ομάδες μας τουλάχιστον στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, εκεί που ο σκοπός είναι κοινός; Γεγονός που συναντάται σε όλες τις προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες!

Έχουμε κάτι να κερδίσουμε σαν χώρα από το ξεκατίνιασμα;

Μετά είναι και το άλλο! Σε λίγες μέρες αρχίζει το πρωτάθλημα. Γυρίζουμε σελίδα ή κόλλησε η βελόνα;

Μετά απο κάθε αναμέτρηση ο Λουτσέσκου σκοπεύει να αναμοχλεύει τα πάθη μέχρι τελικής πτώσεως;

Να ρίχνει με ανάλογες δηλώσεις λάδι στην φωτιά;

Γιατί οι καλοθελητές θα βρεθούν να του στήσουν παγίδες με λογιών-λογιών πονηρές ερωτήσεις. Τι μας περιμένει λοιπόν; Να μάθουμε να ζούμε και να διασκεδάζουμε με το σουξέ του Λουτσέσκου;

Συνεχίζοντας συστηματικά να αδικεί τον ίδιο του τον εαυτό, η εμμονή του σε εμπρηστικές δηλώσεις τραυματίζει το κύρος του ως προσωπικότητα στην φίλαθλη κοινή γνώμη-ακόμα και αν πιστεύει ότι θα παραμείνει στον ΠΑΟΚ μια ζωή- τα δε σκάγια παίρνουν και τον σύλλογο , πράμα επίσης άδικο.

Με τα σουξέ όμως κανένας δεν έκανε καριέρα. Επιτυχία ναι , καριέρα όχι! Μόνο με την σοβαρότητα , την υπεύθυνη θέση σε ότι εκπροσωπεί και την αξιοπρεπή στάση, ένας δημιουργός, ακόμα και τον χώρο του ποδοσφαίρου, ανεξάρτητα από την επαγγελματική του κατάρτιση, αποκτά αναγνώριση, αξία και σεβασμό σε τέτοιο βαθμό που να ξεπερνά την επαγγελματική του ιδιότητα!

ΥΓ: ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ. Την ίδια ώρα που έγραφα αυτές τις αράδες έβλεπα στην ιταλική τηλεόραση τον μαέστρο Αντρέα Μποτσέλι με casual εμφάνιση, κοντό παντελονάκι και πόλο μπλούζα, στο προπονητικό κέντρο της ΙΝΤΕR να κάθεται στο ηλεκτρικό πιάνο μπροστά στην ομάδα και να ερμηνεύει με μοναδικό τρόπο την άρια Nessun Dorma (Al’alba vincero) από την όπερα Τουραντό του Τζιάκομο Πουτσίνι!

Άλλοι με σουξέ και άλλοι με άριες!!!

Κατά τα’ άλλα una faccia , una razza! Μην χ…ω!!!