Ερωτας σε ασπρόμαυρη ταινία (pics&vids)

0% Γκανιότα* & Συναρπαστικά Ειδικά Στοιχήματα στη Novibet * Αφορά την επιλογή «Νικητής Αγώνα» σε επιλεγμένα παιχνίδια πριν την έναρξη''.

Η ζωή χιλιάδων ΠΑΟΚτσήδων έχει συνδυαστεί με την Τούμπα. Όλες οι φάσεις της ζωής τους. Εκεί, στα στενά δρομάκια της, μπορεί να αγάπησαν για πρώτη φορά, στις κερκίδες της να στεναχωρήθηκαν και να έκλαψαν, άλλοι να μεγάλωσαν και να είδαν τα παιδιά τους να περνούν το κατώφλι της και να ανεβαίνουν τα σκαλιά της. Πραγματικά μια ολόκληρη ζωή.

Για τον ΠΑΟΚτσή, η Τούμπα δεν παύει να είναι πρώτα απ’ όλα συναίσθημα, άλλωστε όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα συνεχίζει να αποτελεί μοναδική πηγή έμπνευσης. Ένας καμβάς ασπρόμαυρων εικόνων και αναμνήσεων, από μικρά παιδιά μέχρι τα βαθιά γεράματα. «Πέρασαν μήνες, πέρασαν χρόνια, όμως μυαλό δε βάλαμε ακόμα…», όπως τραγουδάνε στα τσιμέντα της. Περπατώντας στα μικρά στενά της, εδώ και πολλά χρόνια, σ’ έναν τοίχο από τις εκατοντάδες, στοιβαγμένες η μια πάνω στην άλλη, πολυκατοικίες, ο ανώνυμος «ποιητής» είχε γράψει: «Από παιδί μικρό, στο δρόμο μόνος μου να τραγουδώ, να με κοιτάνε σαν χαζό, να με περνάνε για τρελό, κι εγώ για όλα να αδιαφορώ…».

Στο χορτάρι της μάγεψαν παικταράδες. Κουϊρουκίδης, Λέανδρος, Παπαδάκης, Γιεντζής, Κούδας, Σαράφης, Παρίδης, Ιωσηφίδης, Ζαγοράκης, Γκαρσία. Γενιές ολόκληρες. Πέρασαν το κατώφλι της μύθοι, ο Κρόιφ, ο Μαραντόνα, ο Ρουμενίγκε κι άλλοι πολλοί που υποκλίθηκαν στο μεγαλείο της. Από τις εξέδρες της πέρασαν εκατομμύρια άνθρωποι.

Εκατοντάδες μεγάλωσαν κυριολεκτικά μέσα στον ασπρόμαυρο «ναό» και σήμερα όποτε περνούν την πόρτα της, βλέπουν τη ζωή τους να ξετυλίγεται μπροστά τους σαν ασπρόμαυρο φιλμ. Για τη δυναμική της έχουν γραφθεί πολλά, έχουν ειπωθεί διθύραμβοι, τις έχουν αποδοθεί τιμές από αντιπάλους, η αξία της παραμένει διαχρονική, αλλά πρέπει να τη ζήσεις από κοντά, για να τη μάθεις καλά.

Ο Ιβάν Σαββίδης και η οικογένεια του έχουν βάλει ως στόχο ζωής τη δημιουργία μιας νέας υπερσύγχρονης αρένας στο ίδιο μέρος, αφού πρώτος ο ευεργέτης του Συλλόγου γνωρίζει πως σε τούτα τα ιερά χώματα, χτυπάει η καρδιά κάθε ΠΑΟΚτσή. Για δεκαετίες ήταν ένα μεγαλοπρεπές στάδιο. Επιβλητικό, γοητευτικό, με μια περίεργη αύρα εχθρότητας για κάθε αντίπαλο. Κάποιες ομάδες, επί δεκαετίες ολόκληρες, «έχαναν απ’ τα αποδυτήρια» ή «μόλις περνούσαν τα Τέμπη…». Όμως, τα χρόνια έχουν περάσει και έχουμε φτάσει στο σημείο μηδέν.

Η Τούμπα στην υπάρχουσα μορφή της, όσο γοητευτική και σαγηνευτική να δείχνει στα μάτια των φίλων του ΠΑΟΚ, δεν εξυπηρετεί τις πραγματικές ανάγκες της ομάδας. Στην εποχή του Ιβάν Σαββίδη έχουν γίνει σημαντικές αλλαγές σε αρκετούς χώρους του γηπέδου. Τα αποδυτήρια, η είσοδος, οι χώροι των γραφείων, η προεδρική σουίτα, η αίθουσα Τύπου, τα VIP’s 3^ου και 4^ουορόφου, η μπουτίκ της ομάδας άλλαξαν μορφή, αλλά όπως και να το κάνουμε η Τούμπα στο υπόλοιπο κομμάτι της παραμένει ένα υπέργηρο γήπεδο 59 ετών. Οι ανακατασκευασμένοι χώροι έγιναν με προδιαγραφές 5 αστέρων, όμως αυτό δεν αρκεί για να αλλάξει την συνολική εικόνα της.

Γι’ αυτό και οι επόμενοι μήνες, πέραν των όποιων εξαγγελιών από την σημερινή κυβέρνηση, θα αποδειχθούν άκρως καθοριστικοί για το μέλλον του νέου γηπέδου. Μέχρι, τότε, ανήμερα των 59^ων γενεθλίων της Τούμπας, ας κάνουμε ένα flash back στην πορεία και τη διαδρομή των «ασπρόμαυρων» γηπέδων. Ο ΠΑΟΚ απέκτησε το πρώτο του ποδοσφαιρικό «σπίτι», στην περιοχή του Συντριβανίου, στις 12 Δεκεμβρίου 1930. Η θεμέλιος λίθος ανέγραφε δύο ημερομηνίες στις δύο πλευρές του: «12 Δεκ 1930» από τη μία και «ΠΑΟΚ 1926» από την άλλη. Τα εγκαίνια του γηπέδου στο Σιντριβάνι έγιναν σ’ έναν αγώνα ΠΑΟΚ – Ηρακλής για το τοπικό πρωτάθλημα της Θεσσαλονίκης, ενώ μετά τον πόλεμο του '40, το γήπεδο πήρε την τελική του μορφή και είχε φτάσει να φιλοξενεί μέχρι και 15.000 κόσμο.

Ήταν το πρώτο γήπεδο της Θεσσαλονίκης (και δεύτερο της Ελλάδας, μετά τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας) που είχε την δυνατότητα διεξαγωγής νυχτερινών αγώνων και για 27 χρόνια (1932-1959) το Σιντριβάνι αποτελούσε σημείο αναφοράς και συνάντησης για τους φίλους της ομάδας. Εκεί, έτρωγαν το μεσημεριανό φαγητό τους, εξ ου και η φράση «ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί», που συνοδεύει για δεκαετίες την ομάδα.

Από το 1957 η οικογένεια του ΠΑΟΚ μπήκε στη διαδικασία κατασκευής νέου γηπέδου. Ο δρόμος ήταν ανηφορικός. Οι ΠΑΟΚτσήδες θα έπρεπε να αφήσουν το Συντριβάνι, με το χώρο του γηπέδου να παραχωρείται προς χρήση στις Πανεπιστημιακές αρχές, ενώ γνώριζαν εκ των προτέρων, ότι θα έπρεπε να χτίσουν, με πολύ κόπο και ιδρώτα, το νέο «σπίτι» τους. Και το έκαναν. Δημιούργησαν το γήπεδο Τούμπας, που μέχρι σήμερα χαρακτηρίζεται το μεγαλύτερο επίτευγμα της «ασπρόμαυρης» οικογένειας. Πολλά χρόνια μετά ακολούθησε η δημιουργία του κλειστού γηπέδου στην περιοχή της Πυλαίας. Άλλωστε, ο ΠΑΟΚ μπορεί να υπερηφανεύεται ότι η μοναδική ομάδα στην Ελλάδα με δύο από τα μεγαλύτερα ιδιόκτητα γήπεδα. Εκτός από την Τούμπα, έχει και το δικό του ασπρόμαυρο «παλάτι».

Στα πρώτα χρόνια η Τούμπα, που εγκαινιάστηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1959, έφτανε τις 20.000 θέσεις, σιγά σιγά η χωρητικότητα της αυξήθηκε με την κατασκευή κερκίδων σε πολλά κομμάτια του γηπέδου, φθάνοντας να χωράει μέχρι και 50.000 κόσμο στα μεγάλα παιχνίδια της δεκαετίας του ’70. Το ρεκόρ της είναι 45.252 εισιτήρια (ΠΑΟΚ-ΑΕΚ 0-0, 19.12.1976) σε αγώνα ελληνικού πρωταθλήματος και 45.200 εισιτήρια (ΠΑΟΚ – Μπαρτσελόνα 1-0, 16.09.1975) σε ευρωπαϊκό αγώνα, ωστόσο υπάρχουν δεκάδες αγώνες εκείνη την εποχή που ο κόσμος κρεμόταν σαν τα τσαμπιά και έφτανε άνετα τις 50.000.

Δείτε και στο αφιέρωμα του gazzetta.gr δέκα πράγματα που δεν ξέρετε για το γήπεδο της Τούμπας!