Επιτρέπεται να χάσεις, απαγορεύεται να μην παίξεις

Ο Άρης δεν πλησίασε το ταμείο στους Ζωσιμάδες. Πήρε την (πλούσια σε προβληματισμούς) βαλίτσα του και επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη. Δεν πήρε αυτό που δικαιούταν βάσει ποδοσφαιρικής λογικής. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Έφυγε όμως δίχως να γνωρίζει, τι θα μπορούσε να πάρει αν έπαιζε ποδόσφαιρο. Γιατί η βασική διαπίστωση είναι ότι δε θύμισε σε τίποτε την ομάδα των δύο πρώτων αγωνιστικών. Έχασε, όχι γιατί, αντιμετώπισε καλύτερη ομάδα, αλλά σίγουρα πιο έξυπνη και μπαρουτοκαπνισμένη από αυτόν.

Ο ΠΑΣ ήταν έξυπνος γιατί είχε διαβάσει το παιχνίδι του Άρη από εκείνο το φιλικό παιχνίδι στο Καυτανζόγλειο. Και τότε οι «κίτρινοι» δεν είχαν σκοράρει αλλά είχαν δημιουργήσει σωρεία ευκαιριών. Η μοναδική αλλαγή στην 11αδα του Άρη (εκείνου του φιλικού αγώνα) με τον επίσημο στα Γιάννινα ήταν στο αριστερό άκρο της άμυνας. Τότε έπαιξε ο Βαλεριάνος, χθες ήταν ο Κολάσο. Σε επίπεδο τακτικής όμως αλλά και χώρους δράσεων των παικτών, οι αλλαγές ήταν πολλές.

Στο φιλικό παιχνίδι, ο Χαβιέρ Ματίγια ήταν εξαιρετικός και εξίσου εντυπωσιακός ο τρόπος που έχτιζε το παιχνίδι, ξεκινώντας πίσω από το κέντρο και με την ευχέρεια της κάθετης πάσας που τον χαρακτηρίζει ή της αλλαγής κατεύθυνσης σε κλάσματα δευτερολέπτου. Ο Μπρούνο Γκάμα έπαιξε στη δεξιά πλευρά, έγραψε τουλάχιστον 4-5 όμορφες συνεργασίες με τον Μανώλη Τζανακάκη, άλλες τόσες ήταν και οι ευκαιρίες που δημιούργησαν.

Αυτά έχουν αξία να σημειωθούν καθώς αναδεικνύουν τη δουλειά του Γιάννη Πετράκη. Γιατί ο Ματίγια δεν έχτισε κανένα παιχνίδι στους Ζωσιμάδες, ενώ ο Μπρούνο Γκάμα ήταν σαν τον βατραχάνθρωπο που στερείται φιάλες οξυγόνου. Δεν είχε χώρο ούτε να αναπνεύσει, ενώ η δε τοποθέτησή του πίσω από τον Χαμζά Γιουνές ήταν… βούτυρο στο ψωμί του Πετράκη. Και η κατάσταση έγινε απόλυτα ελεγχόμενη από τη στιγμή της επιλογής του Νικολάς Κολάσο στο αριστερό άκρο της άμυνας. Γιατί ο Αργεντίνος δεν ήθελε να εκτεθεί, υποσυνείδητα το μυαλό του ήταν στην κάλυψη του χώρου ευθύνης του και η αριστερή πλευρά μετατράπηκε σε αχίλλειο πτέρνα για τον Άρη. Ένα… ντουμπλάρισμα στον Ματέο Γκαρσία ήταν αρκετό για τον περιορισμό της επιθετικότητας του αντιπάλου, ενώ η αγωνιστική κάμψη του Ντιγκινί ήταν ένα ακόμη ευχάριστο (αλλά όχι τυχαίο) νέο για τον ΠΑΣ. Και με την μεσοεπιθετική γραμμή εξουδετερωμένη, οι γηπεδούχοι έψαξαν τις 2-3 στιγμές που πάντα σου δίνει ένας αγώνας.

Ως αγωνιστικός οργανισμός, ο Άρης δεν είχε αντανακλαστικά. Μάλλον κυριεύτηκε από ανασφάλεια σε σημείο να μεσολαβήσει διάστημα 15 λεπτών μετά το γκολ για να έρθουν τρεις μαζεμένες αλλαγές κι ενώ η εικόνα ήταν προβληματική πριν καν βρεθεί πίσω στο σκορ. Έως ότου οι παίκτες πατήσουν στο χορτάρι, πάρουν μέτρα, νιώσουν το παιχνίδι, αυτό είχε πάει στις καθυστερήσεις. Χαρακτηριστικό στοιχείο, το γεγονός ότι ο Άρης έκανε μόλις δύο ευκαιρίες στα τελευταία 30 αγωνιστικά λεπτά. Η μία εξ’ αυτών του Δεληζήση στην προσπάθεια εξιλέωσης, γιατί η τύχη του έπαιξε άσχημο παιχνίδι στο γκολ του ΠΑΣ. Θα έπρεπε ο Πάκο Ερέρα να είχε ανακατέψει την τράπουλα νωρίτερα δεδομένων και των ατομικών λαθών του Μπάσα; Είναι θέμα συζήτησης. Στην πραγματικότητα, ο Ισπανός έκανε κάτι που θα κάναμε οι περισσότεροι στη θέση του. Επένδυσε στα ισχυρά χαρτιά του, μάταια περίμενε και την προσωπική δικαίωση.

Πέρα από τις επιλογές και τον τρόπο σκέψης του Ερέρα, η ουσία είναι ότι, ο Άρης των δύο πρώτων αγωνιστικών ήταν ελκυστικός γιατί έκανε το απλό, το όμορφο. Δίχως καμία πρόθεση επίδειξης τεχνικής σε επικίνδυνα σημεία… «δώσε και φύγε» που λένε και οι προπονητές της αλάνας. Δεν το έκανε ο Ματέο Γκαρσία στη φάση του μοιραίου (όπως αποδείχθηκε) λάθους από το οποίο ήρθε και το τυχερό γκολ. Θα μπορούσαν να είχαν αποβεί μοιραία και τα αρκετά λάθη στα οποία υπέπεσε ο Μπάσα.

Παρόλο αυτά, αν ίσχυαν οι κανόνες της αθλητικής δικαιοσύνης, ο Άρης θα έπρεπε να φύγει με έναν βαθμό από τα Γιάννινα. Δεν τα κατάφερε. Βαθμολογικά δεν θα άλλαζαν πολλά, ψυχολογικά του κόπηκε η φόρα, αντικειμενικά όμως μάλλον έχει μπροστά στα μάτια του μια ευκαιρία για επαναπροσδιορισμό. Όχι στόχων, αυτοί είναι δεδομένοι. Η αναθεώρηση είναι αναγκαίο να αρχίσει από τον ατομικό παράγοντα για να επεκταθεί στον ομαδικό. Παραδείγματος χάρη, μετά τον αγώνα με τον Λεβαδειακό ο Πάκο Ερέρα εμφανίστηκε απόλυτα ειλικρινής και είπε αυτό που είδε. Δεν ένιωσε την ανάγκη να αυτοχαρακτηριστεί ικανοποιημένος γιατί δεν του άρεσε η εικόνα της ομάδας του. Κι όμως, στα Γιάννινα υπήρξε μόλις μία αλλαγή. Το αριστερού μπακ.

Είναι επίσης δεδομένο ότι πλέον ο Άρης έχασε το ισχυρό πλεονέκτημα που είχε έπειτα από τις πρώτες 2-3 αγωνιστικές. Δεν τον ήξεραν, (εκτός του Πετράκη) ουδείς είχε manual αντιμετώπισής του, πλέον όμως όλοι τον έχουν σκιαγραφήσει στο προφίλ τους. Τούτο αναγκάζει τον Ερέρα να ζητήσει από τον εαυτό του και από τους παίκτες του, εναλλακτικά πλάνα.

Τώρα έχει μπροστά του τη διαβολοεβδομάδα. Ντέρμπι (περισσότερο εντυπώσεων) στο Κύπελλο με τον ΠΑΟΚ και μετά ο αγώνας (έξι βαθμών) με τον Αστέρα Τρίπολης. Αυτό το παιχνίδι πρέπει να κερδίσει ο Άρης διότι αντιμετωπίζει μια ικανή ομάδα με τον ίδιο στόχο. Μια νίκη επί του Αστέρα θα του εξασφαλίσει πολλά περισσότερα από αυτά που έχασε στα Γιάννινα.