«Επτά στα επτά»! Πόσο ωραίο ακούγεται…

Η εκκίνησή του στο πρωτάθλημα «φωνάζει» ότι αυτός ο ΠΑΟΚ είναι το απόλυτο φαβορί για να κόψει πρώτος το νήμα. Αμφιβάλει κανείς μετά και το αποψινό «διπλό»; Όχι!

Το πιο σημαντικό της όλης ιστορίας, πάντως, δεν είναι το… 13άρι των νικών (σε 55 αναμετρήσεις), που έβγαλε απόψε στο «Κλεάνθης Βικελίδης», απέναντι σε μια ομάδα που ζούσε, διψούσε και απόψε μόνο για να τον κερδίσει, αλλά αυτό το απείραχτο «επτά στα επτά», το οποίο μπορεί να μη μεταφράζεται σε 21 βαθμούς, λόγω του μείον δύο, αλλά αν μη τι άλλο δείχνει και λέει προς πάσα κατεύθυνση, ότι η φετινή ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου είναι ικανή και έτοιμη για όλα.

Ο ΠΑΟΚ των προηγούμενων ετών κατόρθωνε και πετύχαινε μεγάλες νίκες, όμως δεν έδειχνε να διαθέτει το μέταλλο του πρωταθλητισμού. Όμως, φέτος όλα κυλούν έτσι όπως πρέπει. Η ομάδα πήγε απ’ όλες τις απόψεις έτσι όπως έπρεπε να πάει σε μια καυτή έδρα, το ματς μπορεί να στράβωσε στην αρχή του, όμως και πάλι στο φινάλε οι παίκτες του βρήκαν τον τρόπο να φύγουν νικητές. Ναι, χρειάστηκε ο Πασχαλάκης να βγάλει ένα τετ α τετ με τον Ντιγκινί και να πει «όχι» στον Γιουνές από την άσπρη βούλα, ναι χρειάστηκε ο Πρίγιοβιτς να αποδείξει, όπως γράφει κι ο Θάνος Σαρρής στο breaking blog του, ότι είναι ο σημαντικότερος επιθετικός της σύγχρονης ιστορίας του, αλλά για σκεφτείτε και μια άλλη σημαντική παράμετρο του αποψινού ντέρμπι:

Στο χορτάρι του «Κλεάνθης Βικελίδης» ο ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη, που λοιδορήθηκε αισχρά για άλλη μια φορά σε ελληνικό γήπεδο, αλλά δεν είδαμε κανενός το αφτί να ιδρώνει, έριξε μια ενδεκάδα και τρεις αλλαγές, που κοστίζουν δέκα φορές παραπάνω από τον αντίπαλό του. Οταν μια ομάδα έχει την πολυτέλεια και φέρνει από τον πάγκο της, Ουάρντα, Ελ Καντουρί, Καρέλη, που θα έπαιζαν στις περισσότερες αν όχι όλες τις ομάδες βασικοί, μπορεί να κάνει τη διαφορά και να πάρει τη νίκη απέναντι σε μια ομάδα που έχασε τη σταθερά της στο κέντρο της άμυνας, τον Φραν Βέλεθ, μη μπορώντας ουσιαστικά να τον αντικαταστήσει. Αυτά μας έχει διδάξει η ζωή και το ποδόσφαιρο…

Οσο για το πανό, με αυτή την αστειότητα με τα αρχιγράμματα, απλά αποδείχθηκε για δεύτερη φορά, ότι έχει χαθεί κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και σεβασμού προς τον αντίπαλο.Τίποτε, άλλο...

Ο «Δικέφαλος» παραμένει μαζί με την Παρί Σεν Ζερμέν και την PSV Αϊντχόφεν οι τρεις ομάδες από τα κυριότερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, που μετρούν το απόλυτο. Γι’ αυτό πανηγυρίζει απόψε ο ΠΑΟΚ, για το «επτά στα επτά» και όχι για την ιστορικά τέταρτη νίκη του με ανατροπή μέσα στο «σπίτι» του «αιώνιου» αντιπάλου του, μετά τις σεζόν 1972-73 (1-2 από 1-0), 1976-77 (1-2 από 1-0) και 2001-02 (2-3 από 1-0).

Ο ΠΑΟΚ πανηγυρίζει γιατί η 13^η νίκη του στην έδρα των «κίτρινων» είναι μια νίκη με προοπτική ΤΙΤΛΟΥ, μια νίκη που του δίνει τρεις ακόμη βαθμούς, όπως σωστά υποστήριξε ο «Μεγαλέξανδρος» του, Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο…

Σ’ ένα πρωτάθλημα 30 αγωνιστικών, όπου κάποια στιγμή θα έρθει και η κούραση, η αρχή του μας δείχνει ότι ο ΠΑΟΚ έχει ανέβει στις ράγες του τρένου και από τη θέση του οδηγού δύσκολα θα κατέβει. Ασφαλώς θα υπάρξουν και κακές βραδιές, όπως η αποψινή του Ολυμπιακού στην Κρήτη, ωστόσο το φετινό σύνολο του Ραζβάν Λουτσέσκου δείχνει σ’ όλους ότι ξέρει το πως δεν θα έχει εύκολα τέτοιου είδους εκκωφαντικά στραβοπατήματα.

Η νίκη στο «Κλεάνθης Βικελίδης» ζέστανε για τα καλά τον κόσμο του ΠΑΟΚ. Κυρίως, όμως, τον έκανε να πιστέψει ότι φέτος είναι η χρονιά του!

Ναι, θα συμφωνήσουμε, υπάρχει πολύς δρόμος ακόμη ως το τέλος της διαδρομής. Υπάρχει, όμως, έστω και ένας που να μην πιστεύει, πλέον, ότι αυτό το πρωτάθλημα δεν χάνεται από τον ΠΑΟΚ; Κανένας...