Σήκω πάνω, παίξε και τα υπόλοιπα θα έρθουν

Είναι κρίμα να βλέπεις τη δουλειά σου να μην επιβραβεύεται από το υπέρτατο κριτήριο του επαγγελματικού αθλητισμού. Το αποτέλεσμα. Είναι το ίδιο κρίμα να διαπιστώνεις ότι (εκ του αποτελέσματος) το αδηφάγο κοινό είναι έτοιμο να σε κατασπαράξει. Είναι ακόμη πιο κρίμα, όταν αντιλαμβάνεσαι ότι η επικοινωνία έχει ξεπεράσει τα όρια της λογικής και της αλήθειας. Έτσι είναι όμως το ποδόσφαιρο. Το έχουμε ξαναγράψει τη συγκεκριμένη γωνιά. Ποδόσφαιρο και δικαιοσύνη είναι εντελώς αντίθετες λέξεις. Το είπε χθες και ο Δώνης. Μακάρι η πτήση για την Αθήνα να έφευγε καμιά ωρίτσα αργότερα, να ακούγαμε παραπάνω την εξαιρετική ρητορική του για το ποδόσφαιρο. Πρόσφατα δήλωσε ότι έγινε πιο ώριμος και ήρεμος, το απέδειξε και μετά το 1-1 στο «Κλ. Βικελίδης». Χαίρεσαι να τον ακούς.

Με το συμπάθιο όμως και δίχως την παραμικρή πρόθεση υποβάθμισης του βαθμού που τσίμπησε ο Παναθηναϊκός. Δεν τον κέρδισε, του τον πρόσφερε απλόχερα ο Άρης. Όπως στην Κρήτη κέρδισε όλα τα λεφτά στην μπάνκα μέσα σε 78 δευτερόλεπτα, χθες έχασε (σχεδόν) τα πάντα μέσα σε 90’’. Όλοι μιλούν για την τακτική του Παντελίδη, τη μαζική οπισθοχώρηση του Άρη στο δεύτερο ημίχρονο, την τοποθέτηση τρίτου στόπερ (σ. σ. Μάβραϊ), τον φόβο που απέπνεε ο Άρης σ’ αυτό το διάστημα. Δεν ξέρω αν τα φαντάσματα εκείνου του αγώνα (Αστέρας Τρίπολης-Παναθηναϊκός) έκοβαν βόλτες στο μυαλό του Παντελίδη γιατί όπως παραδέχθηκε… «στον συγκεκριμένο αγώνα δεν είχα βάλει τρίτο στόπερ». Διάβολε, δεν έχασε τους βαθμούς γι’ αυτό.

Είναι εξαιρετικά απλή η εξήγηση. Ο Αρης δεν τελείωσε το παιχνίδι στις πέντε κλασικές φάσεις που είχε στο δεύτερο ημίχρονο, εκ των οποίων οι τρεις στην κόντρα. Και αντί θριάμβου, έφυγε από το γήπεδο με δάκρυα στα μάτια. Γιατί στα τελευταία δευτερόλεπτα λειτούργησε αφελώς. Όταν ο Μακέντα βγήκε εκτός αγωνιστικού χώρου λόγω αποβολής, απέμεναν 90 δευτερόλεπτα. Ο Άρης είχε το αριθμητικό πλεονέκτημα και ο Μαρτίνες ήταν στη γραμμή του κέντρου για αλλαγή. Οι παίκτες του Παναθηναϊκού ήταν κάτω από το κέντρο και το μόνο που χρειαζόταν ήταν, διαχείριση. Εκεί επιλέχθηκε βαθιά μπαλιά, αντί μιας πάσας στον Κουέστα και μιας απλής αξιοποίησης του παίκτη παραπάνω. Η αλλαγή δεν έγινε, όλα έγιναν έτσι ακριβώς όπως δεν έπρεπε να γίνουν. Deja vu για τον Παντελίδη, έγκλημα και τιμωρία για τον Άρη.

Πάμε στην οπισθοχώρηση. Μισό λεπτό. Πριν από αυτή, υπάρχει η καθολική υπεροχή του Άρη στο πρώτο ημίχρονο όπου μια καλοδουλεμένη μηχανή, όπως είναι ο Παναθηναϊκός, έδειχνε να λειτουργεί χωρίς γρανάζια. Τούτο δεν ήταν απόρροια της κακής στιγμής των «πράσινων», αλλά της ανάγνωσης παιχνιδιού του από τον Άρη. Για ένα ημίχρονο, ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να χτίσει παιχνίδι. Φάνηκε πόσο σωστά είχε προετοιμάσει το παιχνίδι ο Άρης.

Επί της οπισθοχώρησης, υπάρχει μια αιτία. Την είπε ο Παντελίδης στο δεύτερο ημίχρονο. Αναφέρθηκε στη φυσική κατάσταση. Όσα ξέρει ο νοικοκύρης, δεν γνωρίζει ο κόσμος όλος. Δεκτό, αλλά όταν υπάρχει πρόβλημα στον συγκεκριμένο τομέα, δεν γίνεται η πρώτη αλλαγή στο 73’ (με τον Ματίγια). Η ομάδα φρεσκάρεται νωρίτερα και κυρίως, γίνονται και οι τρεις αλλαγές. Αντικειμενικά όμως, ο Άρης του Παντελίδη δεν πήρε αυτό που δικαιωματικά άξιζε βάσει απόδοσης. Ο Παναθηναϊκός άρπαξε κάτι δουλεύοντας… μισοβάρδια.

Πάμε στη διαιτησία. Ερασιτέχνες. Είναι αστείο να ισχυρίζεται κανείς ότι υπήρχε πρόθεση εύνοιας του Άρη ή αδικίας του Παναθηναϊκού. Το παρελθόν είναι βαρύ.

Δεν υπάρχει αμφιβολία για το πέναλτι στον Γκάμα. Στο δεύτερο πέναλτι, πώς να δει ο Τζοβάρας ότι η μπάλα χτυπάει στο μπούτι του Γιόχανσον. Έχει τόσο κακή τοποθέτηση στο γήπεδο, δεν έχει οπτικό πεδίο. Λίγο μετά ο επόπτης δίνει (ορθώς) οφ σάιντ σε φάση του Μακέντα. Είναι σωστή; Ναι. Άλλο είναι το θέμα. Έτυχε να κάθομαι στην ίδια ευθεία με τον Μακέντα και με απόλυτη σιγουριά σημειώνω ότι ο επόπτης ήταν τουλάχιστον δύο μέτρα πίσω. Μάλλον λειτούργησε με το ένστικτο. Λίγο μετά, επόπτης και διαιτητής χάνουν το χτύπημα του Μακέντα στον Βέλεθ. Η όλη λειτουργία τους έδειξε και το χαμηλότατο επίπεδο ικανότητάς τους. Και μετά το πέναλτι του Γιόχανσον, άρχισε η διαδικασία του να «διορθώνω το λάθος με λάθος».

Για τον Άρη η επόμενη μέρα είναι στενάχωρη, δείγμα του επιπέδου φιλοδοξιών του. Στη συνέντευξη Τύπου, ο Δώνης είπε κάτι που για τη συντριπτική πλειοψηφία φιλάθλων, δημοσιογράφων, απλών παρατηρητών, είναι άγνωστη έννοια. «Δεν είμαστε ομάδες του ενός αποτελέσματος αλλά της εξέλιξης», είπε. Αν και ο Άρης έχει ως ορίζοντα την εξέλιξή του ως ομάδα, είναι βέβαιο ότι ποδοσφαιρικά θα μεγαλώσει γιατί διαθέτει όλα τα προαπαιτούμενα…

ΥΓ: Ο Μανώλης Σιώπης ήταν ο κορυφαίος παίκτης του Άρη, επειδή όμως η μοίρα παίζει άσχημα παιχνίδια, έγινε και μοιραίος στο τέλος. Βλέποντας την εικόνα του μετά το παιχνίδι, είναι υποχρέωση όλου του οργανισμού του Άρη να τον αγκαλιάσει και να τον στηρίξει. Ο Μίγκτζεν Μπάσα έκανε το καλύτερο του παιχνίδι. Πριν την αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό είχε 38 λάθη και 20 κλεψίματα. Χθες, τελείωσε τον αγώνα με ένα λάθος και επτά κλεψίματα.