Αντιμέτωπος με τους κανόνες της αγοράς

Αν η διαφαινόμενη εξασφάλιση του ευρωπαϊκού εισιτηρίου σε συνδυασμό με τα λόγια των αντιπάλων είναι το υπ’ αριθμόν 1 πειστήριο της φετινής επιτυχίας του Άρη, το δεύτερο είναι ότι αρκετοί παίκτες του βρίσκονται στις μεταγραφικές λίστες άλλων ομάδων. Το τελευταίο υποδηλώνει ότι, λίαν συντόμως ο Άρης θα υποχρεωθεί να διαχειριστεί αυτήν την επιτυχία του, την υπεραξία που απέκτησαν συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές μέσα από την αγωνιστική παρουσία τους, αλλά και να χαράξει στρατηγικό πλάνο προς την κατεύθυνση διατήρησης παικτών οι οποίοι ήδη απέδειξαν ότι μπορούν να σταθούν σε υψηλότερο επίπεδο.

Πανευρωπαϊκά, οι μοναδικοί οργανισμοί που δεν αντιμετωπίζουν σχετικό πρόβλημα είναι αυτοί που διαθέτουν τα περισσότερα. Είναι οι κολοσσοί του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, κατατάσσονται στην κορυφή της σχετικής πυραμίδας γιατί διαθέτουν χρήμα, εμπορικότητα, προοπτική και είναι οι συνήθεις διεκδικητές των ευρωπαϊκών τίτλων. Στη δεύτερη βρίσκονται οι μικρομεσαίοι. Ομάδες με σταθερή παρουσία στο Champions League ή στο Europa League, με συγκεκριμένους στόχους, οι οποίες λειτουργούν με σκοπό την αναζήτηση επιτυχίας με τον ταυτόχρονο σκοπό την εξέλιξη των αθλητών και στόχο την παραχώρησή τους όταν φθάσουν στο limit up της αγοραστικής αξίας, ούτως ώστε να δημιουργήσουν καθεστώς οικονομικής αυτάρκειας. Στην 3^η κατηγορία είναι οι υπόλοιποι.

Σύντομα, ο Άρης θα κοιτάξει κατάματα τους σκληρούς κανόνες της αγοράς γιατί το φετινό εγχείρημα είναι πετυχημένο και οι επιλογές του αποδείχθηκαν εξαιρετικές. Στη συγκεκριμένη συνομοταξία συμπεριλαμβάνεται ο Φραν Βέλεθ του οποίου την ύπαρξη αγνοούσε η ελληνική (ποδοσφαιρική) αγορά, τώρα όμως βρίσκεται στο στόχαστρο του Ολυμπιακού. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τον Χουλιάν Κουέστα, έναν από τους καλύτερους τερματοφύλακες της φετινής Superleague. Ακόμη πιο χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Ματέο Γκαρσία τον οποίον θέλουν όλα τα εξίσου μεγάλα κλαμπ της Superleague, τους προβληματίζει η ρήτρα, τούτο όμως δεν ισχύει για ξένες ομάδες που έχουν τη δυνατότητα να καταβάλλουν 4-5 εκατομμύρια ευρώ για να αποκτήσουν τα δικαιώματά του. Και να είστε σίγουροι ότι στις επόμενες εβδομάδες θα προκύψουν κι άλλες σχετικές υποθέσεις γιατί στη συνομοταξία των πετυχημένων επιλογών εντάσσονται και οι Σιώπης, Ροζ, Λάρσον κ.α.

Το βασικό ζητούμενο είναι ο τρόπος διαχείρισης όλων αυτών των υποθέσεων από τον ίδιο τον Άρη. Κάποτε στην Ελλάδα είχαμε μπερδέψει την πώληση με το «ξεπούλημα» με συνέπεια να βγάζουμε άρνηση και να θεωρούμε ότι οι πωλήσεις στοιχειοθετούν μηνύματα ερχομού της καταστροφής, πλέον όμως το κοινό εμφανίζεται πιο ώριμο και συνειδητοποιημένο, αντιλαμβάνεται ότι έχει να κάνει με ανώνυμες εταιρίες, με έσοδα και έξοδα και την ανάγκη δημιουργίας συνθηκών αυτάρκειας. Έχει αντιληφθεί επίσης ότι στη σημερινή εποχή, μόνο ένας ηλίθιος φωνάζει «δεν πουλάω». Οι έξυπνοι λένε «πουλάω στην κατάλληλη τιμή». Συν τοις άλλοις, είναι πλέον ευρέως αποδεκτό ότι το άλφα και το ωμέγα στις σχέσεις ομάδων-παικτών, είναι ο ψυχισμός των τελευταίων.

Πιο χαρακτηριστικό και πρόσφατο παράδειγμα είναι αυτό του Αλεκσάνταρ Πρίγιοβιτς. Ο ΠΑΟΚ δεν ήθελε την αποχώρηση του Σέρβου επιθετικού στα μέσα του Πρωταθλήματος για να διασφαλίσει τον τίτλο, αλλά ο «Πρίγιο» πήρε το καπελάκι του κι έφυγε με την ταυτόχρονη καταβολή της ρήτρας που εμπεριείχε το συμβόλαιό του. Δηλαδή, ανεξαρτήτως των προθέσεων μιας ομάδας, αν ο παίκτης αποφασίσει να φύγει, ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα, δεν αλλάζει το παραμικρό. Εκτός κι αν μια ομάδα πληρώσει επιπλέον (και) της υπεραξίας του αθλητή και ταυτοχρόνως του παρέχει πράγματα τα οποία ικανοποιούν κάθε φιλοδοξία του. Εκεί όμως φανερώνει διαπραγματευτική αδυναμία απέναντι στους υπόλοιπους παίκτες, δημιουργεί κακό… δεδικασμένο και η συνεχιζόμενη πληρωμή μεγαλυτέρων ποσών σε σχέση με την αξία του αθλητή, με μαθηματική ακρίβεια, οδηγεί σε οικονομικό «κραχ», ειδικά στις ομάδες που δεν διαθέτουν εκατομμυριούχους ιδιοκτήτες.

Ως εκ τούτου, ο Θόδωρος Καρυπίδης και οι συνεργάτες τους οφείλουν να καταστρώσουν στρατηγικό πλάνο γιατί το φετινό καλοκαίρι προμηνύεται διαφορετικό από το αντίστοιχο περσινό, δεδομένου του ότι οι υποχρεώσεις της ομάδας (κατά πάσα πιθανότητα) θα ξεκινήσουν στα τέλη του Ιούλη. Πέρυσι, ο Άρης είχε την πολυτέλεια του χρόνου, φέτος ο χρόνος είναι ένας από τους ισχυρούς αντιπάλους του.

Οι αποφάσεις θα πρέπει να ληφθούν με γνώμονα την οικονομική αυτάρκεια του συλλόγου και παράλληλα την αποφυγή αφαίμαξης της φετινής ομάδας γιατί αν ο Άρης ξεκινήσει και πάλι από την αρχή δίχως δηλαδή τη διατήρηση παικτών του βασικού κορμού, δε σημαίνει ότι θα παρουσιάσει την ίδια επιτυχία και την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο. Κοινώς, θα πρέπει να αποφασίσει άμεσα τι «θα φύγει», τι «θα μείνει», τι «θα αγοράσει», σε ποια τιμή και ταυτοχρόνως να είναι γρήγορος και αποτελεσματικός στην κάλυψη των κενών. Γιατί πρέπει να επενδύσει πάνω στη φετινή αγωνιστική επιτυχία, να είναι αξιόπιστος στα μάτια των φιλάθλων του και να ενισχύσει το όραμα της επιστροφής.