Ο στόχος του Άρη δεν είναι μόνο στο… χορτάρι

Είναι προφανές ότι ο Άρης βαδίζει σε μια νέα εποχή γιατί το εγχείρημα των ριζοσπαστικών αλλαγών αγγίζει κάθε κύτταρο του οργανισμού και ο στόχος δεν περιορίζεται στην πρόσκαιρη (αγωνιστική) επιτυχία. Οι προπονητικές εγκαταστάσεις ανακαινίστηκαν, δεν θυμίζουν σε τίποτε το αχούρι των προηγούμενων χρόνων, δίχως αυτό να σημαίνει ότι η περαιτέρω βελτίωση δεν θα πρέπει να αποτελεί αυτοσκοπό. Ένα γερασμένο γήπεδο (σ. σ. «Κλεάνθης Βικελίδης») το οποίο δεν ανταποκρίνεται στις επιταγές της εποχής, μπήκε σε πλάνο ανάπλασης, τα έργα ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη και ο χρόνος αποπεράτωσης αυτών θα εξαρτηθεί από το επίπεδο χρηματοδότησης.

Η επένδυση στον τομέα των εγκαταστάσεων, δεν συγκαταλέγεται στα εμπορικά θέματα, δεν θα πουλήσει όσο μια μεταγραφή. Κι όμως είναι το πιο ουσιώδες για κάθε επαγγελματία. Ο αθλητής καταλαβαίνει από την πρώτη στιγμή το επίπεδο του συλλόγου με τον οποίον θα συνεργαστεί. Αν δει αχούρι, θα καταλάβει ότι το εγχείρημα στερείται σοβαρότητας. Το ίδιο ισχύει για τον οποιονδήποτε εργαζόμενο. Το περιβάλλον εργασίας είναι πηγή έμπνευσης και κατανόησης των προθέσεων της ηγεσίας.

Η χρηματοδότηση για τη βελτίωση των εγκαταστάσεων είναι αναγκαίο να τρέξει παράλληλα της δημιουργίας συνθηκών που θα οδηγήσουν στην αγωνιστική επιτυχία. Την ερχόμενη σεζόν, ο Άρης δεν θα κριθεί ως μια ομάδα η οποία επέστρεψε από εξορία τεσσάρων ετών, αλλά ως οργανισμός ο οποίος θα πρέπει να παρουσιάσει εξέλιξη και να δείξει αντανακλαστικά σε μια σεζόν η οποία προμηνύεται πιο απαιτητική.

Σε αντίθεση με πέρυσι, ο χρόνος δεν συμπεριλαμβάνεται στους συμμάχους. Θα ξεκινήσει νωρίτερα η προετοιμασία και θα «κουμπώσει» πάνω στην έναρξη των υποχρεώσεων στα τέλη του Ιούλη. Γι’ αυτόν τον λόγο, πρόθεση των «κίτρινων» δεν είναι οι ριζοσπαστικές αλλαγές αλλά η διατήρηση του βασικού κορμού μαζί με συγκεκριμένες προσθαφαιρέσεις οι οποίες θα ενισχύσουν την ποιότητα του συνόλου και θα δημιουργήσουν προϋποθέσεις διεκδίκησης του πρώτου στόχου. Αυτός είναι η πρόκριση στους ομίλους του Europa League. Κακά τα ψέματα, οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ του Άρη γιατί θα πρέπει να βγει αλώβητος από τις νοκ άουτ φάσεις.

Αν η αγωνιστική επιτυχία και η βελτίωση των εγκαταστάσεων είναι δύο βασικοί στόχοι, η αύξηση του επιπέδου συσπείρωσης (θα πρέπει) να είναι μέσα σ’ αυτούς. Το έχουμε ξαναγράψει σ’ αυτή τη γωνιά. Ανέκαθεν στον Άρη, ο κόσμος έκανε τη διαφορά. Η λογική «με τον παρά μου…» στον Άρη δεν υπήρξε ποτέ. Οι καλύτερες στιγμές του συλλόγου στη σύγχρονη ιστορία του ήταν αποτέλεσμα της υψηλής συσπείρωσης. Στην τελευταία συνέντευξη Τύπου, ο Θόδωρος Καρυπίδης μίλησε για την ανάγκη υποστήριξης του από τον κόσμο. Σκοπεύει να το επαναλάβει και μέσα στις επόμενες ημέρες, ενόψει της έναρξης διάθεσης των εισιτηρίων διαρκείας. Είναι ο συμπαίκτης που θέλει περισσότερο από κάθε άλλον. Με ειλικρίνεια είχε πει ότι δεν μπορεί μόνος του να ανταποκριθεί σ’ αυτό που ονειρεύεται, θέλει συμμέτοχους στο όνειρο.

ΥΓ: Ο Γκάρι Μπελ είναι ο μοναδικός που ηθικά «νομιμοποιείται» να προχωρήσει σε κίνηση αντίδρασης γιατί δεν τηρείται ο διακανονισμός απέναντί του ο οποίος αφορά περσινές οφειλές. Οι υπόλοιποι απλά αποδεικνύουν γιατί ο Άρης θα πρέπει να γκρεμίσει ακόμη και το τελευταίο… δοκάρι από το φετινό (αγωνιστικό) δημιούργημα, να επιστρέψει στην κανονικότητα με τη δυνατότητα μεταγραφών και φυσικά να προχωρήσει σε κάτι καινούργιο. Η αποχή είναι δικαίωμα κάθε αθλητή, αλλά όταν πρόκειται για καθυστερήσεις δέκα ημερών έως ενός μήνα και είσαι επαγγελματίας αθλητής και γνωρίζεις τι γίνεται γύρω σου, δεν καταφεύγεις σε τέτοιου είδους ενέργειες. Έτσι όμως είναι αυτά. Το περασμένο καλοκαίρι έγιναν τεράστια λάθη και οδυνηροί συμβιβασμοί για παίκτες χαμηλής ποιότητας. Τότε σε επίπεδο ύψους συμβολαίων όσο και χρονοδιαγράμματος πληρωμών. Με συνέπεια τα συμβόλαια να ξεπεράσουν το μισό εκατομμύριο ευρώ. Ο Άρης λειτούργησε με υποτέλεια, νόμιζε ότι ακόμη και με την τιμωρία μεταγραφών ήταν πιο έξυπνος από τους υπόλοιπους, στην πραγματικότητα όμως βούτηξε στον λάκκο που ο ίδιος έσκαψε.