Ο ταπεινός Μπακασέτας και η αρετή της υπομονής...

Βενεζουέλα - Περού με ακόμα καλύτερες αποδόσεις και άμεση απόδοση κερδών*. |21+ *Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις

Μου είναι δύσκολο να γράφω για παιδιά που έχουν κερδίσει από νεαρή ηλικία την εκτίμησή μου και τον απόλυτο σεβασμό! Παιδιά τα οποία έχουν πλούσιο ποδοσφαιρικό ταλέντο το οποίο ωστόσο έπεται της προσωπικότητάς τους και της ποιότητάς τους ως άνθρωποι... Παιδιά τα οποία μου έχουν προσφέρει πράγματα (παρά τη διαφορά ηλικίας, πάντα και από οποιονδήποτε μπορείς να μαθαίνεις και να γίνεσαι καλύτερος) χωρίς να το έχουν καταλάβει, ή να το πράττουν σκόπιμα. Μετά το τέλος της καριέρας του Μιχάλη Παυλή, ένα παιδί το οποίο λάτρεψα (και εξακολουθώ να λατρεύω τη στιγμή που με κάνει υπερήφανο ως παιδαγωγός και προπονητής), θεωρούσα πως δύσκολα θα φτάσω στο σημείο να εκτιμήσω αντίστοιχα βαθιά έναν ποδοσφαιριστή...

Όμως έπρεπε να είχα καταλάβει ότι θα ίσχυε για τον Τάσο Μπακασέτα... Διότι τον είχα γνωρίσει μικρό στης Φιλαδέλφειας τα μέρη (πού αλλού) και φυσικά έγινε επειδή ήταν με τον Μιχάλη Παυλή παρεάκι. Από τότε διέκρινα ένα παιδί που το εκφράζει η ταπεινότητα σε όλο της το μεγαλείο και όσο περνούσαν τα χρόνια διαπίστωνα ότι έχτιζε πάνω σε απόλυτα σωστές βάσεις την προσωπικότητά του χωρίς να επιτρέπει στην επιτυχία να τον αλλάξει, να τον φθείρει, να τον χαλάσει! Αυτό έμαθα περισσότερο από οτιδήποτε από τον «Μπάκα», την απόλυτη έννοια της ταπεινότητας, η οποία δυστυχώς στη ζωή μου δεν ήταν (και δεν είναι) πάντα... συνοδοιπόρος με απόλυτα δική μου ευθύνη. Το ζηλεύω αυτό στον Τάσο!

Στο παρελθόν ήλπιζα ότι θα τον δω ντυμένο στα αγαπημένα του (χάρη στον αγαπημένο νονό του) χρώματα, στη λατρεμένη του διχρωμία (την κιτρινόμαυρη ντε) και έγινε... Στο μέλλον λοιπόν εύχομαι να τον δω να παίζει στην Νέα Φιλαδέλφεια, στη «δική» μας Γη της Επαγγελίας, στον παράδεισο της ΑΕΚ... Δεν ξέρω αν θα γίνει, όμως νομίζω θα το ζήσουμε και αυτό, διότι το αξίζει και ο Θεός σου δίνει στο τέλος ότι αξίζεις να το ζήσεις. Και ο Μπακασέτας πρέπει να μπει στην «Αγιά Σοφιά», πρέπει να ακούσει παίζοντας εκεί το όνομα της ομάδας που έμαθε να αγαπάει και όμως δεν το... φώναξε ποτέ. Δεν θα το έκανε άλλωστε ΠΟΤΕ. Ακόμη και στη δύσκολη εποχή που εντελώς άδικα τέθηκε εκτός ομάδας δεν επεδίωξε να φωνάξει το πόσο ΑΕΚ είναι για να τύχει κάποιας anyway καλύτερης αντιμετώπισης.

Δεν θέλω να μπω στη διαδικασία της... μίρλας, ή της γκρίνιας. Δεν υπάρχει καν σα σκέψη αυτό στο μυαλό μου. Το άρθρο δεν έχει να κάνει με το αν είναι σωστή η πώληση, αν πρέπει ή δεν πρέπει, αν είναι καλό για την ΑΕΚ και αν τα χρήματα είναι καλά, πολλά ή λίγα: νταβάς στη τσέπη κανενός δεν είμαι και δεν θα γίνω ποτέ... Είναι ένα κείμενο που εστιάζει σε μια απώλεια για την Ένωση έξω από όσα αποκλειστικά μπορεί να έπαιρνε στο χορτάρι απ' αυτό το παιδί που δυστυχώς το απαξίωσε το club και δεν το εκμεταλλεύτηκε (με την καλή έννοια της λέξης) όπως έπρεπε και για δικό της όφελος... Χάνει περισσότερα -με δεδομένο πού τον έβαζαν να παίζει- έξω από το χορτάρι η ΑΕΚ σε επίπεδο προσωπικότητας, ποιότητας, χαρακτήρα...

Θα εστιάσω όμως στον Τάσο και θα σημειώσω ότι είναι το καλύτερο που μπορούσε να συμβεί σε εκείνον... Δεδομένα η καλύτερη επιλογή του να φύγει από τη στιγμή που εδώ θα συνεχιζόταν ο αγωνιστικός του... βιασμός. Διότι τέτοιος είναι να βαφτίζεις το... ψάρι – κρέας και να βάζεις έναν ξεκάθαρο δεύτερο επιθετικό να παίζει στα άκρα! Είμαι σίγουρος ότι εκεί θα βρει αυτό ακριβώς που ψάχνει για να απογειωθεί ακόμη περισσότερο. Διότι ο Μπακασέτας θα πάρει και άλλη μεταγραφή από κει, ακόμη καλύτερη, σε ένα ακόμη μεγαλύτερο club αφού έχει το ταλέντο, δουλεύει πολύ και εφόσον θα χρησιμοποιείται εκεί που πρέπει θα κάνει πολλά καλά παιχνίδια.

Δεν είμαι αντικειμενικός με τον Μπακασέτα. Λέω ξανά ότι είναι ένα παιδί που αγαπώ πραγματικά για όσα ιδανικά και όσες αξίες πρεσβεύει... Τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου γιατί μου απέδειξε πόσο σημαντικό είναι να παραμένεις ταπεινός στη ζωή σου και πόσο σπουδαίο σε κάνει αυτό... Να 'χει μόνο επιτυχίες σε όλα τα επίπεδα στη ζωή του...

Η ΑΕΚ πρέπει να συνεχίσει στο δρόμο που διάλεξε και ο οποίος για να 'χει αποτέλεσμα πρέπει να διακρίνει όλους στην ομάδα (διοίκηση, ποδοσφαιρικό τμήμα, κόσμο, δημοσιογράφους) μια σημαντική αρετή: η υπομονή! Αν δεν υπάρξει τέτοια (σ.σ.: υπομονή) το πρότζεκτ του Καρντόσο και ο ίδιος δεν έχουν ΚΑΜΙΑ απολύτως τύχη στην ΑΕΚ και την Ελλάδα. Το 'χω γράψει ξανά και ξανά και δεν θα κουραστώ να το κάνω. Απαιτείται πολύ υπομονή και γερό στομάχι για να υπάρξει η μετάλλαξη που επιδιώκεται στην Ένωση και ταυτόχρονα κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί στον κόσμο της ότι θα επιτευχθεί αυτή (σ.σ.: η αγωνιστική μετάλλαξη) αφού απαιτούνται και συγκεκριμένα υλικά και σε κάποιες περιπτώσεις αυτά είναι ακριβά και στο club υπάρχει δεδομένη οικονομική (συντηρητική) πολιτική.

Υπάρχουν και θα ακολουθήσουν πολλές αλλαγές. Προπονητής, τεχνικό τιμ γενικά, ποδοσφαιριστές (8 έως 10 νέα πρόσωπα) και όλα αυτά θα πρέπει σιγά – σιγά να γίνουν ένα, ομάδα, σύνολο... Δεν είναι εύκολο και είναι κάτι που απαιτείται η υπομονή (ξανά και ξανά). Θα πρέπει αυτό να το εμπεδώσουν ΟΛΟΙ και πρώτοι οι διοικούντες την ΑΕΚ, ο ίδιος ο Μελισσανίδης και όσοι μπορεί και να τον επηρεάζουν. Ειδικά στη, ή στις, στραβές... Διαφορετικά όλα όσα θέλουν να γίνουν και ελπίζουν οι ίδιοι που διοικούν, δεν θα γίνουν ποτέ και θα τελειώσει και η όποια πίστη έχουν οι ίδιοι σε ένα αγωνιστικό πρότζεκτ που μοιάζει να 'χει ποδοσφαιρική λογική (θα κριθεί στο τέλος του αγωνιστικού σχεδιασμού).

Υγ: Αυτό που γράφουν ρεπόρτερ ομάδων (κυρίως ερυθρόλευκων και ασπρόμαυρων) άρθρα για την εθνική ομάδα και τον Άγγελο Αναστασιάδη και συγκρίνουν τι γινόταν πριν και επί Ρανιέρι και τι συμβαίνει τώρα, ειλικρινά πόσο γελοίο; Δεν καταλαβαίνουν ότι γελοιοποιούνται και αποδεικνύουν – επιβεβαιώνουν όσους σωστά τους λένε υπαλληλικό προσωπικό του εκάστοτε αφέντη τους; Για όνομα του Θεού δηλαδή δεν υπάρχει αυτοσεβασμός και αξιοπρέπεια από κανέναν από αυτούς που τα γράφουν; Δηλαδή ειλικρινά δεν θεωρώ ότι τους το ζητάνε καν τα μεγάλα αφεντικά τους. Το κάνουν έτσι ρε παιδί μου, αούα εξυπηρέτηση! Ας τους μαζέψει κάποιος, για το Θεό, ας τους δώσει κάποιος να καταλάβει ότι διασύρουν τους ίδιους και την ομάδα που υπηρετούν... Για τον Αναστασιάδη το μόνο που 'χω να σημειώσω είναι ότι θα έπρεπε κάποιος από την εκκλησία τούτου του τόπου να τον μαζέψει και να απαιτήσει να μην ακουστεί ξανά από τα χείλη του οι λέξεις: Θεός, Παναγία, Χριστός δίπλα σε αστεία πράγματα όπως είναι το ποδόσφαιρο και γενικά για οποιαδήποτε αθλοπαιδιά...

Υγ2: Η ΑΕΚ οφείλει να βρει σούπερ στόπερ και δεν θεωρώ πως παίζει του Βράνιες (και από την πλευρά του) όσο μπορεί να θεωρεί κανείς. Πρέπει για μένα να πάει για 2 κεντρικούς αμυντικούς, όπως και για δυο εξτρέμ (εκτός του Μαρτίνς που δεν είναι εύκολη υπόθεση αλλά είναι πολύ καλός ποδοσφαιριστής), να φέρει ένα φορ (επιπέδου Αραούχο, να κάνει γενικά τη διαφορά) και έναν καλό χαφ (με δύναμη). Είναι κοινώς έξι κινήσεις και απ' όσο ξέρω μάλλον θα γίνουν οι τέσσερις: ένα στόπερ, ένα εξτρέμ, ένα χαφ και ένας φορ! Ακόμη και για τέσσερις να πάει η ομάδα θα πρέπει να είναι βασικοί και δύσκολα να βγαίνουν από την 11άδα, αναντικατάστατος δεν υπάρχει... Έχουν ήδη γίνει τέσσερις κινήσεις με τους Αθανασιάδη, Ντέλετιτς, Σαμπανάτζοβιτς και Παουλίνιο, που αν προσθέσουμε έστω τους τέσσερις που θα αποκτηθούν, φτάνουμε στον αριθμό που λέγαμε για τη σεζόν που τρέχει: 8 με 10 προσθήκες σημειώναμε και οι 8 είναι σίγουρες.

Υγ3: Έρχεται η έναρξη διάθεσης εισιτηρίων διαρκείας και θα γράψω ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια: εισιτήριο δεν αγοράζεις για τον παίκτη που θα αποκτηθεί, ούτε για τη διοίκηση, ούτε για σένα καν... Το κάνεις για την ομάδα, για την αγάπη σου, για τα τρία γράμματα που σου ομορφαίνουν τη ζωή είτε κερδίζουν είτε χάνουν. Αυτό το γράφω τώρα προτού παρουσιαστούν τα διαρκείας και θεωρεί κανείς ότι με... βάζει κάποιος να τα γράψω. Το να πας στο γήπεδο σαν οπαδός είναι η βασική υποχρέωσή σου και όχι κάτι που κάνεις για να επικροτήσεις κάποιον, ή να αποδοκιμάσεις... Το κάνεις για να βρεθείς απλά (ξανά) δίπλα της και να τη στηρίξεις, την ΑΕΚ, κανέναν άλλον, κανένα πρόσωπο!

Υγ4: Η μεγάλη χαρά στο μπάσκετ είναι η εικόνα του Βασίλη Ξανθόπουλου... Το άξιζε ένας πιστός στρατιώτης του αθλήματος και ένας σωστός επαγγελματίας γενικά αλλά και ειδικά της ΑΕΚ. Γενικά από κει και πέρα δεν έχουμε να κρίνουμε κάποιον ή κάτι, ο κόσμος οφείλει να στηρίζει περισσότερο, έως ότου συμβεί αυτό για μια ομάδα που πέρυσι και φέτος έφερε κούπες (και τίτλους εκτός συνόρων) κύριος υπεύθυνος (και) για τις αποτυχίες θα είναι ο κόσμος της ομάδας και μετά οποιοσδήποτε άλλος...

Υγ5: Όσοι μείνετε Αθήνα να πάτε στην Νέα Φιλαδέλφεια φίλοι ΑΕΚτσήδες να δείτε το γήπεδο και το πόσο έχει προχωρήσει και να είστε ήσυχοι για το παρόν και το μέλλον της ομάδας... Το όνειρο όλο και έρχεται κοντά στην πραγματικότητα! Αρκεί η βόλτα για να είστε ήσυχοι για όλα όσα αφορούν την Ένωση. Σας το λέω γιατί κι εγώ κάπου – κάπου το χρειάζομαι και το κάνω... Κι όταν λέω βόλτα, εννοώ γυρίστε το όλο, γύρω – γύρω.