Αρρωστημένη... αρρώστια είσαι ρε Μάρκο!

Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός με ακόμα καλύτερες αποδόσεις και άμεση απόδοση κερδών*. |21+ *Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις

Από που να ξεκινήσει κανείς να γράφει για όσα ζήσαμε στο Αγρίνιο από νωρίς στο γήπεδο έως και την ολοκλήρωση του αγώνα... Πού να πρωτοεστιάσεις; Στην ομάδα και το αγωνιστικό; Στον κόσμο που έκανε κανονική απόβαση στην πόλη και μετέτρεψε σε Νέα Φιλαδέλφεια το γήπεδο του Παναιτωλικού αφού κατέλαβαν 4 τουλάχιστον θύρες και σύμφωνα με την αστυνομία έφτασαν τις 2.000; Στον Νίκο Κωστένογλου, ή στους παίκτες του και τελικά στον Μάρκο Λιβάια; Ειλικρινά είναι πολλά αυτά που σου δίνει τη δυνατότητα η αναμέτρηση στο Αγρίνιο να γράψεις και λογικό να... χάνεις την μπάλα για να βρεις από που πρέπει να το ξεκινήσεις.

Όμως προσωπικά θα εστιάσω σε αυτό που συμβαίνει μετά την Τρίπολη και είναι απορίας άξιο! Αναφέρομαι στον κόσμο της ΑΕΚ και την πρωτοφανή στήριξή του, αλλά και την αντίστοιχα πρωτοφανή συσπείρωση που υφίσταται, την ένωση μεταξύ του κόσμου και της ομάδας αποκλειστικά. Ήμουν σίγουρος ότι οι «κιτρινόμαυροι» θα έχουν πολύ κόσμο στο πλευρό τους στο ματς με τον Παναιτωλικό. Βέβαια ήταν Σάββατο και όχι Κυριακή, κοινώς εργάσιμη επί της ουσίας, αλλά έγινε κάτι το ανεπανάληπτο. Η μεγαλύτερη παρουσία οπαδών της Ένωσης στο συγκεκριμένο γήπεδο από την ημέρα της επιστροφής του Παναιτωλικού στη μεγάλη κατηγορία.

Γεμάτη η θύρα 3, τίγκα και η 2, ασφυκτικά φουλ και η 4 και επειδή δεν χωρούσαν αλλού, οι μισοί μπήκαν ανάμεσα στους φίλους της γηπεδούχου κάτω από τα δημοσιογραφικά, στη μεγάλη θύρα, τουλάχιστον 300 άτομα χαιρέτισα εγώ μόνο, ενώ έγινε κατάληψη στην πάνω κερκίδα απέναντι από τα επίσημα (πάνω από την 4 και την 5 δηλαδή αν μου τα είπαν καλά οι άνθρωποι του Παναιτωλικού). Είναι κάτι που δεν μπορεί να εξηγηθεί. Εκεί που λες: ήρθε ο ευρωπαϊκός αποκλεισμός, η ήττα μέσα στο ΟΑΚΑ στην πρεμιέρα από την Ξάνθη και οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν λογικά αρνητικές (και ενώ το γήπεδο είχε δεν είχε 7.000 με 8.000 φίλους της ΑΕΚ), θα πάμε σε μία σεζόν ...σκοτωμένη πριν αρχίσει και με τον κόσμο μακριά, ξαφνικά όλα τούμπα!

Αλλαγή προπονητή, αλλαγή κλίματος στο ποδοσφαιρικό τμήμα, νέα δεδομένα και ξαφνικά στην Τρίπολη τουλάχιστον 2.500 με 3.000 ΑΕΚτζήδες. Τότε σκέφτηκα ότι είναι η αντίδραση της στιγμής και λόγω της κατάθεσης ψυχής των παικτών στην Τραπεζούντα. Μετά μου έλεγαν θα 'χουμε 20.000 κόσμο με αντίπαλο την Λαμία και γελούσα. Έλεγα, «οκ να 'χουμε καμιά 15αριά βαριά, ποιος να ασχοληθεί τώρα» και όμως στο ΟΑΚΑ ήταν πολύ περισσότεροι από 20.000 φίλοι της ΑΕΚ. Και φτάνουμε στην ημέρα του αγώνα για το Αγρίνιο. Πάντα είχε κόσμο στο πλευρό της η ομάδα στο συγκεκριμένο γήπεδο. Πάντα... Όμως αυτό που έγινε στο συγκεκριμένο ματς που ήρθε και το διπλό χάρη (και) σε αυτήν την παρουσία κόσμου, δεν έχει προηγούμενο.

Όσοι επιχειρούν να το μεταφράσουν, να το δικαιολογήσουν, να το αντιληφθούν, τους ενημερώνω ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος. Αυτό το «κάποτε θα μας καταλάβουν» και ταυτόχρονα το «και δεν θα μας καταλάβουν ποτέ», κρύβει όλη την εξήγηση! Δεν είναι κάτι που μπορεί να εξηγηθεί με λόγια... Τα μάτια φίλοι μου τα εξηγούν αυτά και η καρδιά. Οι φίλοι της ΑΕΚ καίγονται να μπορούν να νιώθουν ένα και κομμάτι με την ομάδα τους. Αν γίνει αυτό τότε δεν ξεκολλάνε από δίπλα της και δεν την εγκαταλείπουν σε καμία στραβή. Συνήθως το ανάποδο συμβαίνει... Στην κακή πάνε πιο κοντά, στα δύσκολα πιο δίπλα της...

Αυτή η αγάπη, η απόλυτα αγνή και χωρίς αντάλλαγμα αγάπη, που προσφέρει ο κόσμος της ΑΕΚ στην ομάδα έχει επιτέλους αποδέκτες. Οι ποδοσφαιριστές καταλαβαίνουν, εισπράττουν, νιώθουν και λειτουργούν βγάζοντας και τη ψυχή τους στα ματς που αυτό απαιτείται για να δώσουν χαρά στο κοινό τους. Έχουν εμπεδώσει ότι είναι όντως ένα με αυτούς και μόνο μαζί τους, δίπλα – δίπλα, θα καταφέρουν να πετύχουν όποιον στόχο και αν έχουν θέσει, όσο υπερβατικός και αν θεωρείται αυτός (σ.σ.: ο στόχος ντε) στα μάτια των αντιπάλων λόγω των μπάτζετ ή των ρόστερ. Ποτέ η ΑΕΚ δεν είχε μεγαλύτερο μπάτζετ και ''σπουδαιότερο'' ρόστερ σε οικονομικό επίπεδο από τους εκάστοτε διώκτες της. Πάντα όμως τα κατάφερνε όταν ήταν όλοι μαζί, όλοι μια γροθιά, μια οικογένεια... Τότε η ΑΕΚ είναι ανίκητη!

Ο Μάρκο Λιβάια είναι ένας από τους πιο σημαντικούς πρωταγωνιστές αυτού του δεσίματος... Είναι ο... πομπός που 'χει πιάσει το μήνυμα και το μεταδίδει στους υπόλοιπους εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου. Μεταφέρει το μήνυμα στους συμπαίκτες του εντός γηπέδου και με όσα κάνει στο χορτάρι στέλνει και το δικό του (σ.σ.: μήνυμα) στον κόσμο ότι καταλαβαίνει και να τον ακολουθήσουν, να πιστέψουν στην ομάδα, να συνεχίσουν και αυτοί θα κάνουν πράξη την υποχρέωσή τους. Μαζί, όλοι ξανά, μαζί... Τεράστιο πράγμα τα αποδυτήρια για μια ομάδα, το σημαντικότερο για να πετύχει...

Αλλά εδώ που τα... γράφουμε, είσαι κι εσύ ρε Μάρκο, αρρωστημένη... αρρώστια είσαι! Δεν παλεύεσαι ρε άνθρωπε... Τι κάνεις στο γήπεδο; Τι πράγματα είναι αυτά; Πόσο καιρό είχα να χαζεύω έναν ποδοσφαιριστή στο γήπεδο; Από την εποχή του Νάτσο Σκόκο για να είμαι ειλικρινής... Δεν το συζητάμε για το γκολ που σημειώνει και το τελείωμά του, το χρωστούσε, είχε χάσει ήδη δυο σημαντικές ευκαιρίες και επειδή είναι παικτάρα έπρεπε να βάλει γκολάρα και το έκανε! Αλλά τα κατεβάσματα της μπάλας που την κολλούσε στο πόδι έπειτα από βολέ του Μπάρκα, τα... αδειάσματα στους αντιπάλους, το κουβάλημα, η κάθετη στον Παουλίνιο, η κίνηση χωρίς την μπάλα, η κεφαλιά που αποκρούστηκε από γκολκίπερ και δοκάρι, η κεφαλιά άουτ, το μπάσιμο και το πλασέ...

Όλα ρε man τα κάνεις να φαίνονται τόσο εύκολα, τόσο απλά, τόσο όμορφα... Όλο το γήπεδο παραμιλούσε με τον Μάρκο! Και οι φίλοι του Παναιτωλικού εξέφραζαν τον θαυμασμό τους με όσα έβλεπε να κάνει στο χορτάρι. «Δεν έχει περάσει καλύτερός τους απ' όλες τις ομάδες εδώ μέσα. Δεν παίζεται το παιδί αυτό», έλεγαν ξανά και ξανά. Είχαν απόλυτο δίκιο...

Στο ματς της ΑΕΚ με τον Παναιτωλικό ξεχώρισαν κι άλλοι. Ο Σιμόες για παράδειγμα που τα πήγε εξαιρετικά. Δεν θέλω όμως να εστιάσω σε πρόσωπα. Δεν είναι δίκαιο πλην του Λιβάια που είναι ο σκόρερ του νικηφόρου τέρματος και επειδή έκανε πραγματικά ξανά τη διαφορά. Και στην Ελλάδα (και όχι μόνο) θα την κάνει πάντα διότι είναι μακράν του δεύτερου ο κορυφαίος που παίζει στο πρωτάθλημα έως τώρα. Αύριο μπορεί να είναι άλλος... Καθοριστικός, ηγέτης και winner... Αυτό ακριβώς που χρειάζεται ο ηγέτης της Ένωσης. Και έλειπε και ο Ολιβέιρα για να μη ξεχνιόμαστε.

Τώρα έρχεται το ματς με τον ΠΑΟΚ και ένα ακόμη υπέροχο πάρτι από τον κόσμο της ΑΕΚ. Η ανταπόκρισή του φάνηκε από την πρώτη ώρα με την ολοκλήρωση του αγώνα στο Αγρίνιο όπου έφυγαν 3.000 εισιτήρια για την αναμέτρηση που θα έρθει σε μία εβδομάδα και σε ένα γήπεδο που υπάρχουν 45.000 διαθέσιμα καρεκλάκια και κανείς δεν χρειάζεται να βιαστεί για να έχει θέση! Κι όμως αυτό δείχνει τον βαθμό συσπείρωσης και Ένωσης που υπάρχει μεταξύ του κόσμου και της ΑΕΚ αυτό το διάστημα, αυτή τη σεζόν... Μεγαλύτερος βαθμός συσπείρωσης και από όταν κατέκτησε η ομάδα το πρωτάθλημα, πολύ μεγαλύτερη!

Υγ: Η φωτογραφική κάμερα πιάνει στις τελευταίες στιγμές της αναμέτρησης της ΑΕΚ με τον Παναιτωλικό τον κύριο Στέλιο Σεραφείδη με τον κίτρινο κινητό του, να έχει το χέρι στην καρδιά του και να περιμένει το τελευταίο σφύριγμα. Όπως έγραψε η ΠΑΕ στα social media που ανέβασε τη συγκεκριμένη φωτογραφία: Αυτός είναι η ΑΕΚ. Ακριβώς έτσι όμως... Ένας άνθρωπος που διδάσκει πως πρέπει να αγαπάς τον Σύλλογο και ας είχες υπάρξει μέλος του. Ένας κύριος του ελληνικού ποδοσφαίρου που εκφράζει απόλυτα όλα όσα πρέπει να πρεσβεύει το ίδιο το club. Ενας στρατιώτης της ιδέας ΑΕΚ που πηγαίνει παντού για να βρεθεί δίπλα της και σε όλα τα αθλήματα (και ας ήταν τερματοφύλακας της ποδοσφαιρικής ΑΕΚ). Το κυριότερο συνιστά την απόδειξη του πώς πρέπει να αγαπάς την ΑΕΚ χωρίς να το διαφημίζεις... Να σ' έχει ο Θεός καλά κυρ Στέλιο μου, να σ' έχει ο Θεός καλά! Ήθελα να γράψω κι άλλα υστερόγραφα αλλά δεν αξίζει και δεν πρέπει να μπει τίποτα κάτω από μια τόσο σημαντική φυσιογνωμία της ιστορίας της ΑΕΚ, πολύ μεγαλύτερη και σε αξία και σε προσφορά – ιστορία, από πολλούς διαφημισμένους άλλους παλαίμαχους. Αν ψάχνετε ένα πρόσωπο να συναντήσετε την ΑΕΚ, να σημαίνει ΑΕΚ, να αγαπάει ΑΕΚ, να εκφράζει όλα όσα πρέπει η ΑΕΚ, τότε αυτό είναι ΜΟΝΟ ο Στέλιος Σεραφείδης...