Χάλασε τον θρίαμβό του

Επιστροφή* 100% στον αγώνα Βόλφσμπουργκ - Χόφενχάιμ και 200+ ειδικά στοιχήματα! (21+)

Το βασικό κριτήριο αξιολόγησης κάθε αποτελέσματος είναι οι συνθήκες που διαμορφώνονται στην εξέλιξη ενός αγώνα. Τα όσα λέγονται στα καφενεία ή σ’ αυτά των social media δεν είναι τίποτε περισσότερο από λόγια του αέρα των οποίων η αξία είναι αντίστοιχη του κάρβουνου. Αντικειμενικά λοιπόν, ο Άρης έχασε μια σπουδαία ευκαιρία εξιλέωσης αλλά και εκτέλεσης του αντιπάλου του. Μόνο έτσι μπορεί να ερμηνευτεί αυτό που συνέβη στα τελευταία λεπτά. Χρειαζόταν ακόμη 30 δευτερόλεπτα αντοχής. Λίγο το λάθος του Ντιγκινί με το φάουλ και την παροχή στημένης φάσης, λίγο το ότι το πόδι του Κόρχουτ κόλλησε στον αγωνιστικό χώρο και πολύ περισσότερη η στιγμή, έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην απώλεια δύο βαθμών και μιας ισχυρής δόσης στην ψυχολογία και στην αυτοπεποίθηση της ομάδας. Είναι οι συγκυρίες και ο παράγοντας «τύχη» που σημείωσα πριν το ντέρμπι. Θα πει κανείς, τρία λεπτά νωρίτερα ο ΠΑΟΚ είχε δοκάρι. Δεκτό και αυτό.

Ο Άρης των τελευταίων λεπτών έδωσε την εντύπωση ότι φοβήθηκε να κερδίσει. Οικειοθελώς έβαλε τον εαυτό του στο δωμάτιο του πανικού κι ενώ όλα εξελίχθηκαν κατά ιδανικό τρόπο γι’ αυτόν, έκανε το ακριβώς αντίθετο από αυτό που όφειλε να πράξει. Κι ενώ στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα διαχειρίστηκε εξαιρετικά τα λεγόμενα mind games απέναντι σε μια ομάδα η οποία έχει ελάχιστα κοινά στοιχεία με την αντίστοιχη περσινή, στα τελευταία δέκα λεπτά α) πούλησε την μπάλα γιατί δεν είχε την ηρεμία να τη βγάλει ποδοσφαιρικά από την περιοχή του, β) δεν την κράτησε περισσότερα από 35-40 δευτερόλεπτα, γ) έδωσε το φιλί της ζωής στον ΠΑΟΚ ο οποίος ήταν με την πλάτη στον τοίχο υπό το βλέμμα της διαφαινόμενης ήττας και τον εκνευρισμό του γηπέδου.

Τα παραπάνω δεν μειώνουν το επίπεδο επιθυμίας των παικτών ούτε το αντίστοιχο της αφομοίωσης και εκτέλεσης του τεχνικού πλάνου. Τα «μπράβο» του Τερζή έχουν λογική γιατί η ομάδα σφυρηλατήθηκε σε μια δύσκολη έδρα. Από την άλλη πλευρά, ήταν επιλογή του Άρη να αναγκάσει τον ΠΑΟΚ σε γιόμες, να μην βάλει στο παιχνίδι αυτούς που το χτίζουν από πίσω μέσα από την πίεση της τετράδας (Ιντέγε, Ντιγκινί, Φετφατζίδης, Γκάμα) και να μοιάζει ως μοναδική επιλογή η βαθιά μπαλιά και το παιχνίδι από τα άκρα. Ήταν επιτυχία του Άρη το ότι ο αντίπαλός του δεν είχε κάθετη πάσα και φυσικά τον βοήθησε η απώλεια του Δημήτρη Πέλκα στα πρώτα λεπτά του αγώνα. Η χαμένη ευκαιρία όμως, παραμένει.

Είναι αυτές οι λεπτομέρειες που αναπτύσσουν μια ομάδα ή την κρατούν στο ίδιο επίπεδο. Πέρα από το γόητρο, ο Άρης δεν θα κέρδιζε τίποτε περισσότερο αν έπαιρνε δύο ακόμη βαθμούς στην Τούμπα. Θα κάλυπτε την γκέλα στην πρεμιέρα με τον ΟΦΗ, αν αυτή η γλώσσα ανταποκρίνεται στη διάλεκτο του ποδοσφαίρου. Θα πρέπει να μάθει όμως ότι, όταν σκοράρεις στο 87’ – και ανεξαρτήτως των λεπτών των καθυστερήσεων – εκεί παίρνεις την μπάλα σπίτι σου. Την καταπίνεις και μετά αφήνεις τις σόδες για τους άλλους.

Πάμε σε ατομικό επίπεδο. Προσωπική άποψη, δεν υφίσταται δεύτερη κίτρινη κάρτα στον Σάσα Λούκας, πολύ περισσότερο όμως δεν υπάρχει λογική στην κίνηση του Βραζιλιάνου. Στη συγκεκριμένη γωνιά γράφτηκαν αρκετές καλές κουβέντες για τον ποδοσφαιριστή αλλά α) είναι ο παίκτης που έκανε… μπλοκ άουτ στον Βόλο και από τη δική του ανόητη ενέργεια ήρθε το γκολ του Βόλου, β) είναι ο παίκτης ο οποίος αντί να βγάλει την ομάδα του στο transition στο 0-1 στη Τούμπα, κάνει το λάθος από το οποίο ήρθε η στημένη φάση του ΠΑΟΚ για το 1-1 και γ) με αριθμητικό πλεονέκτημα, σε φάση στο κέντρο του γηπέδου και με ντουμπλάρισμα με τον Ντιγκινί, πολύ απλά, απαγορεύεται να δώσεις δικαίωμα. Τόσο απλά. Ο δε Σιδηρόπουλος την έδωσε πολύ εύκολα.

Πάμε στο συνολικό. Στον τομέα της τακτικής πειθαρχίας και κυρίως ανασταλτικά, έχω την αίσθηση ότι όλοι ανεξαιρέτως ανταποκρίθηκαν. Και ο Λούκας έκανε καλή δουλειά στο μαρκάρισμα του Μπίσεσβαρ, ο Φετφατζίδης απέδειξε ότι όταν θέλει μπορεί να βοηθήσει και ανασταλτικά, ο Ματίγια κάλυψε χώρους, κυρίως όμως η τριάδα στην άμυνα (Ροζ, Βέλεθ, Κόρχουτ) έκαναν πολύ καλό παιχνίδι, όπως φυσικά και η Ιντέγε-Ντιγκινί στα αντίπαλα στόπερ.

Δημιουργικά, ο Άρης είχε πρόβλημα γι’ αυτό εξάλλου δεν εκμεταλλεύτηκε ούτε το 10% των ευκαιριών που του παρουσιάστηκαν για φάσεις στην κόντρα επίθεση. Αυτό είχε να κάνει με κακή (πάντα δημιουργικά) απόδοση των Ματίγια, Σάσα Λούκας. Κυρίως ο πρώτος, πέρυσι σε κέρδιζε με την απλότητά του, με το ξεμπλοκάρισμα του παιχνιδιού με τη μία παράλληλη πάσα.

Ο Μπρούνο Γκάμα δεν μπήκε ποτέ στο παιχνίδι, ο Ιντέγε βρήκε δύο φάσεις, στη μία έστειλε την μπάλα στα δίχτυα και στη δεύτερη, ο Πασχαλάκης είχε εξαιρετική αντίδραση. Ο Φετφατζίδης έδωσε την 5^η ασίστ του για φέτος, ενώ ήταν η πρώτη φορά που εμφανίστηκε ο Λάρσον.

Αυτό που δεν είχε συνολικά ο Άρης ήταν ηρεμία στο παιχνίδι του. Φάνηκε από την αδυναμία διαφύλαξης του αποτελέσματος. Στα τελευταία λεπτά ήταν αφελής σε βαθμό κακουργήματος. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι ποδοσφαιριστές δεν είχαν τη δύναμη να σηκωθούν από το χόρτο, γι’ αυτό ο Κόρχουτ έφυγε τρελαμένος για τα αποδυτήρια. Δεν το χώρεσε ο νους τους. Κι ενώ, υπό διαφορετικές συνθήκες, η ισοπαλία στην Τούμπα θα ήταν θετικό αποτέλεσμα, χθες, δεν στοιχειοθετεί επιτυχία.

Καταλήγω επί της πολύ σοβαρής προοπτικής παραμονής του Τόλη Τερζή στην τεχνική ηγεσία. Αν αυτή η απόφαση υποστηρίζεται από την πίστη της διανδρίας του Άρη ότι είναι ο κατάλληλος για να καθοδηγήσει την ομάδα στη συνέχεια του Πρωταθλήματος κι έχει εκτιμηθεί ότι πέραν της ικανότητας σε τεχνικό επίπεδο, απολαμβάνει την αποδοχή των παικτών και οι τελευταίοι παίζουν γι' αυτόν, η απόφαση είναι 100% σωστή. Έχοντας αποκτήσει το δικαίωμα βάσει των όσων έγραψα στο προηγούμενο διάστημα, ούτως ή άλλως η περίπτωση του Ένινγκ δεν ήταν ελκυστική. Βάσει εμπειρίας, βιογραφικού, προϋπηρεσίας, γνώσης της ελληνικής πραγματικότητας και πολλών ακόμη στοιχείων που λήφθηκαν υπόψη.