Αν δεν υπήρχε η Καμπάλα…

Όταν ο ιστορικός του μέλλοντος θα βάλει στο μικροσκόπιο της παρατήρησης τα χρόνια του Γιάννη Αλαφούζου στον Παναθηναϊκό, το καλοκαίρι του 2015 θα έχει ξεχωριστό κεφάλαιο, καθώς αποτελεί ορόσημο για μια σειρά από λόγους. Ο πιο σημαντικός, το περιστατικό εκείνο που σηματοδότησε την κατηφόρα και… κατάπιε άδικα προπονητές, παίκτες και μία ολόκληρη χρονιά, ήταν ο αποκλεισμός από την Καμπάλα. Επί της ουσίας τα όσα έγιναν εκείνους τους μήνες, ήταν η αρχή του τέλος της κανονικότητας του μεγαλομετόχου της ΠΑΕ στο τιμόνι της.

Ένα ποδοσφαιρικό σοκ, λοιπόν, το οποίο θα είχε αποφευχθεί, αν μία σειρά από λεπτομέρειες και στα δύο παιχνίδια, δεν ήταν εις βάρος του τριφυλλιού. Όποιος έχει την διάθεση και τον χρόνο, ας τσεκάρει τι έχει συμβεί στις δύο αναμετρήσεις με τους Αζέρους. Ο Παναθηναϊκός τους έχει πατήσει εκτός και εντός έδρας και πραγματικά χρειάστηκε να… κοιμηθεί ο Θεός για να μην περάσουν οι πράσινοι στους ομίλους του Europa League και να γράψουν την πιο μαύρη σελίδα της ευρωπαϊκής τους ιστορίας.

Γιατί γυρίσαμε τον χρόνο πίσω; Μα φυσικά με αφορμή το συναπάντημα του Παναθηναϊκού το βράδυ της Κυριακής στο Περιστέρι με τον Γιάννη Αναστασίου. Τον μοναδικό προπονητή τα τελευταία πολλά χρόνια που κατάφερε να παραμείνει στον πάγκο του συλλόγου για δύο ολοκληρωμένες σεζόν και κάτι παραπάνω. Ναι είναι κατόρθωμα, μιας και στο ελληνικό ποδόσφαιρο ο Παναθηναϊκός δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα που λέει ότι οι προπονητές είναι σχεδόν… μίας χρήσης και τα εύκολα θύματα για να προσπαθήσεις να βγεις από μία κρίση.

Ο ‘’Γιόχαν᾽, όπως χαϊδευτικά τον αναφέραμε μεταξύ μας οι ρεπόρτερ του Παναθηναϊκού, είναι δίχως αμφιβολία ο πιο επιτυχημένος τεχνικός της εποχής Αλαφούζου στον σύλλογο, είναι ο προπονητής που κατάφερε να παρουσιάσει για σημαντικό διάστημα ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό σύνολο και φυσικά ήταν εκείνος που υπό την καθοδήγησή του, το κλαμπ κατέκτησε τον τελευταίο του τίτλο. Το Κύπελλο του 2014. Αρκετό για να καταδείξει την προσφορά του, σε μία διετία που ο σύλλογος είχε και τότε πολύ μικρότερο μπάτζετ από τους παραδοσιακούς ανταγωνιστές του.

Και δεν ήταν μόνο το Κύπελλο. Σε ένα φυσιολογικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον όπου οι αγώνες κρίνονται αποκλειστικά και μόνο πάνω στο χορτάρι, ο Παναθηναϊκός την σεζόν 2014-2015 θα είχε σημαντικές πιθανότητες να κατακτήσει το πρωτάθλημα, αν στις δικαστικές αίθουσες δεν του στερούσαν ότι είχε κατακτήσει μέσα στο γήπεδο κόντρα στον Ολυμπιακό και αν δεν βλέπαμε το ίδιο έργο που παιζόταν από το 1996 και για μια εικοσαετία στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Μην τα ξαναλέμε, γνωστά είναι αυτά…

Αν δεν υπήρχε η Καμπάλα, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Τόσο για τον Παναθηναϊκό όσο και για τον ίδιο τον Αναστασίου. Βέβαια και για να τα λέμε όλα, έβαλε και ο ίδιος το χεράκι του για να διαταραχθούν οι εσωτερικές ισορροπίες που είχαν δώσει στον σύλλογο μια άριστη οργάνωση και λειτουργία την σεζόν 2013-2014. Ο Αναστασίου εκμεταλλεύθηκε ποδοσφαιρικά την άριστη σχέση που είχε με τον Αλαφούζο, ο προπονητής πέρασε λανθασμένα πάνω από τον τεχνικό διευθυντή με ευθύνη του μεγαλομετόχου και η πρώτη φυγή του Νταμπίζα από τον σύλλογο, οδήγησε το τριφύλλι στο… ότι να ναι. Σε όλα τα επίπεδα. Και θύμα αυτής της διαταραχής μακροπρόθεσμα ήταν και ο Αναστασίου.

Ο Έλληνας τεχνικός έχει ακόμη ένα σημαντικό ανδραγάθημα στο βιογραφικό του. Είναι ο μοναδικός γηγενής κόουτς που έκατσε στον πάγκο ομάδων που αγωνίζονται σε προηγμένα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Ρόντα και Κορτράικ τον εμπιστεύθηκαν, ωστόσο, σε κανένα από τα δύο αυτά περάσματα σε Ολλανδία και Βέλγιο, δεν κατάφερε να στεριώσει και κάπως έτσι χάθηκε η ευκαιρία να δούμε έναν Έλληνα προπονητή σε πολύ υψηλό επίπεδο στο εξωτερικό.

Ο Ατρόμητος είναι μια ευκαιρία να κάνει restart στην καριέρα του. Να ξαναδείξει ωραία πράγματα. Μακάρι να τα καταφέρει. Και ποιος ξέρει, ίσως στο μέλλον να ξανασυναντηθεί ο δρόμος του με τον Παναθηναϊκό…

Υ.Γ1: Στο προηγούμενο σημείωμα για τον Μπεκ αναφέραμε για τον Χατζηγιοβάνη, το εξής: ᾽᾽Χίλιες φορές ένα παιδί από τις ακαδημίες, χίλιες φορές ο Χατζηγιοβάνης(θα μου κάνει μεγάλη εντύπωση αν στο τέλος δεν παραμείνει στον Παναθηναϊκό) ᾽᾽.

Σήμερα να το πάμε και ένα βήμα παρακάτω. Μέσα στον επόμενο μήνα το θέμα(εκτός συγκλονιστικού απροόπτου) θα έχει κλείσει θετικά και για τις δύο πλευρές. Ο σύλλογος θα κρατήσει ένα σημαντικό περιουσιακό του στοιχείο και ο μικρός θα παραμείνει σε ένα περιβάλλον, όπου θα έχει όλες τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να εξελιχθεί με ασφάλεια και να φύγει στο εξωτερικό όντας απόλυτα έτοιμος στο μέλλον.