Κάτι παραπάνω από ένας αγώνας

Οι πράξεις επιβεβαιώνουν κάθε αλλαγή πολιτικής και στην προκειμένη περίπτωση είναι τουλάχιστον ξεκάθαρο ότι η Ξάνθη έχει περάσει σε μια άλλη εποχή. Αυτή μπορεί να μην είναι τόσο φωτεινή και να περιβάλλεται από αμφιβολία και άγνωστα στοιχεία περί της (δικής της) αλήθειας, σ’ αυτό το συμπέρασμα οδηγείται τουλάχιστον ο καθένας από την απόφαση μη χορήγησης εισιτηρίων στους φίλους του Άρη.

Ο άνθρωπος που «γιγάντωσε» την Ξάνθη, στην πραγματικότητα την πήρε από το πουθενά και την οδήγησε στην έξοδό της στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και κυρίως στην καταξίωσή της στη συνείδηση των απλών φιλάθλων, προφανώς δεν έχει καμία σχέση με τα τωρινά πεπραγμένα. Σωστά καταλάβατε, περί Χρήστου Πανόπουλου ο λόγος. Γιατί, μπορεί ο κ. Πανόπουλος να είχε τη δική του άποψη για την τιμή των εισιτηρίων για τους φιλάθλους της φιλοξενούμενης ομάδας, ουδέποτε όμως έκλεισε τις πόρτες και δεν πολέμησε το προϊόν, όπως συμβαίνει στην προκειμένη περίπτωση όπου τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.

Οι πράξεις θα αποδείξουν την αλλαγή και στην περίπτωση του Άρη όπου πλέον η πειστική εμφάνιση έχει πολύ μικρότερη αξία σε σχέση με το αποτέλεσμα. Υπό την έννοια ότι στις δύο μεγάλες βαθμολογικές απώλειες απέναντι σε ΟΦΗ και Λάρισα, οι «κίτρινοι» είχαν πειστικές εμφανίσεις, αλλά στην πρώτη περίπτωση έχασαν δύο βαθμούς και στη δεύτερη έφυγαν από το γήπεδο με άδεια χέρια. Σ’ αυτά τα δύο παιχνίδια είχαν συνολικά 36 τελικές προσπάθειες!

Η αλλαγή προπονητή, σχεδόν πάντα, έχει ευεργετικές επιδράσεις (στους πρώτους αγώνες) και λογικά αυτό θα θελήσει να επιβεβαιώσει και ο Αρης του οποίου η ανάγκη επιστροφής στις νίκες είναι ζήτημα… ζωής ή θανάτου, καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα κινδυνεύσει με εκτροχιασμό από τους στόχους του και ταυτόχρονα θα πέσει περισσότερο νερό στον μύλο της εσωστρέφειας. Για την ακρίβεια, οι επόμενοι τέσσερις αγώνες θα δείξουν το επίπεδο ανθεκτικότητάς του, κατά πόσο είναι σφυρηλατημένος στα δύσκολα κι αν τελικώς αξίζει να κοιτάξει ψηλότερα.

Κακά τα ψέματα, αυτό που μπορεί να πετύχει ο Μίκαελ Ένινγκ είναι να αλλάξει την ψυχολογία των παικτών με πρόσθετες οδηγίες τακτικού περιεχομένου. Βέβαια το πρόβλημα του Άρη βρίσκεται κυρίως σε ατομικό επίπεδο γιατί τα προσωπικά λάθη πλήρωσαν οι «κίτρινοι» στα περισσότερα παιχνίδια. Του Λούκας Σάσα στον Βόλο, τα δύο του Ροζ με τη Λάρισα, αυτά του Έμαν με τον Ολυμπιακό (σ. σ. ασχέτως του ότι ο νεαρός Αυστριακός φταίει λιγότερο σε σχέση με τους κυρίους που έκαναν τον σχεδιασμό).

Ο Γερμανός δεν προτίθεται να προχωρήσει σε αλλαγές στα πρόσωπα κι αυτό κινείται στη σφαίρα της λογικής γιατί παραμένει στο στάδιο εκμάθησης των χαρακτηριστικών των παικτών του και οποιαδήποτε τομή στοιχειοθετεί ρίσκο υψηλού βαθμού. Σαφέστατα όμως θα προσαρμόσει τη συμπεριφορά της ομάδας στη δική του λογική κι αν κρίνουμε από τα λεγόμενά του στην παρουσίασή του από την ΠΑΕ, οι δικές του κατευθύνσεις θα αφορούν την τακτική πειθαρχία σε ατομικό επίπεδο, γιατί πολύ απλά μόνο έτσι μπορεί να επιτευχθεί και η αντίστοιχη ομαδική.

Κλείνοντας, δύο πράγματα για το VAR. Το πρόβλημα ήταν, είναι και θα είναι τα πρόσωπα που διαχειρίζονται την τεχνολογική εξέλιξη. Η όλη συζήτηση και η πηγή του προβλήματος είναι προϊόν της επικοινωνιολογίας των συλλόγων, της λυσσαλέας προσπάθειάς τους να αποδείξουν ότι δεν ευνοούνται οι ίδιοι αλλά οι άμεσοι αντίπαλοί τους και φτάνουν μέχρι και στο σημείο ερμηνείας λεγομένων κατά το δοκούν. Είναι προϊόν επίσης της καχυποψίας και του φανατισμού της κοινής γνώμης των φιλάθλων οι οποίοι σε καθημερινή βάση λαμβάνουν ένα σωρό ερεθίσματα για να φανατιστούν ακόμη περισσότερο και της άρνησης των περισσοτέρων να δεχθούν αυτήν την εξέλιξη, όπως και στο περιθώριο λάθους. Στην υπόθεση του VAR υπάρχουν σκιές οι οποίες δεν αφορούν μόνο την εφαρμογή του. Επί του συγκεκριμένου ζητήματος, ο Άρης δεν έχει πάρει θέση, ούτε καν μπήκε σε διαδικασία αποστολής φάσεων (στο πρόσφατο σεμινάριο) στις οποίες δικαιούνται να διαμαρτυρηθεί. Είναι εκτός… μόδας, θεωρεί ότι το πρόβλημά του είναι αλλού (;), το βέβαιο είναι ότι δεν ασχολήθηκε.