Μία κομβική «επιστροφή» για τον Ολυμπιακό!

Με βάση όσα είχα γράψει χθες εδώ (http://www.gazzetta.gr/football/superleague/article/1422514/o-olympiakos-ektos-edras-den-axiopoiei-momentoym-kai-den-skorarei-sta-v-imihrona-toy) είμαι 50% ευχαριστημένος από τον Ολυμπιακό που είδαμε στο Αγρίνιο!

Ο Ολυμπιακός επιτέλους εκμεταλλεύθηκε το μομέντουμ και καθάρισε το παιχνίδι με τα δύο μαζεμένα γκολ στο τελευταίο πεντάλεπτο του α΄ ημιχρόνου, κάνοντας αυτό που ξέρει τόσο καλά να κάνει όταν είναι στα καλά του, δηλαδή να ‘διπλώνει’ γρήγορα τα γκολ του, αλλά δεν έκανε το άλλο μισό που κατέγραφα ως σοβαρή αδυναμία του στα φετινά εκτός έδρας παιχνίδια του: δεν σκόραρε στο β΄ ημίχρονο. Ναι, μπορώ να το δικαιολογήσω λόγω του επικείμενου πάρα πολύ κρίσιμου ευρωπαϊκού αγώνα, όμως και πάλι νομίζω ότι εάν έβγαζαν οι «ερυθρόλευκοι» και σε αυτό το διάστημα τη σοβαρότητα του α΄ ημιχρόνου, θα μπορούσαν να είχαν κάνει άλλα δύο γκολάκια και να έφταναν σε μία πεντάρα, όπως ακριβώς είχε συμβεί πέρσι. Τέλος πάντων, δεν είναι ωραίο αυτό το πράγμα, μακριά από το Καραϊσκάκη ο Ολυμπιακός να μην έχει βάλει ούτε ένα γκολ μετά το 54^ο λεπτό αγώνα του!!!

Από εκεί και πέρα, βέβαια, για να μην μεμψιμοιρούμε, ο Ολυμπιακός πραγματικά ήταν καλός χθες. Ήταν πειστικός. Αμυντικά κι επιθετικά. Πήγε κι έκανε ένα πέρασμα ομάδας που πραγματικά δείχνει να θέλει να πάρει το πρωτάθλημα. Τι μου άρεσε περισσότερο χθες; Ίσως θα αιφνιδιαστείτε με την άποψη, αλλά μου άρεσε η εικόνα του Ζοσέ Σα! Ο Πορτογάλος ήταν σαν να «επέστρεψε» μετά από μία περίοδο στην οποία πραγματικά έκανε απογοητευτικά λάθη κι είχε κοστίσει τέσσερις βαθμούς στον Ολυμπιακό-διότι οι αντιδράσεις του τόσο στο γκολ της ισοφάρισης του Πανιώνιου στη Νέα Σμύρνη, όσο και στο άνοιγμα του σκορ από τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη ήταν επιεικώς μη αποδεκτές! Εδώ ειρωνευόμαστε τα γκολ που τρώνε οι γκολκίπερ των άλλων ομάδων από τον ΠΑΟΚ και μετά δεν ξαναπαίζουν στις ομάδες τους κι ήρθε ο Σα στο πιο σημαντικό παιχνίδι του α΄ γύρου του πρωταθλήματος κι έκανε δώρο στον ΠΑΟΚ το 0-1!

Γενικά μετά την εμφάνιση καριέρας στο Μόναχο, όπου για 69 λεπτά κρατούσε σχεδόν μόνος του την Μπάγερν στο 0-0, ο Σα ήταν σε άλλο μήκος κύματος. Έδειξε, ατυχώς, πολύ απλά γιατί δεν τον είχε εμπιστευθεί η Πόρτο και τον άφησε κι έφυγε. Γιατί δεν έβγαλε χαρακτήρα και προσωπικότητα. Όταν κάνεις ένα τέτοιο παιχνίδι στο Τσάμπιονς Λιγκ, δεν νοείται στη συνέχεια τόσο κατακόρυφη πτώση. Γιατί δεν ήταν μόνο τα τραγικά λάθη στα γκολ που έφεραν τις δύο ισοπαλίες στις δύο προηγούμενες αγωνιστικές. Ακόμη και στο 2-0 με τον Ατρόμητο ήταν ασταθής, στο δε 2-4 από την Τότεναμ μετά τη σωτήρια επέμβαση του στην κεφαλιά του Σον στα πρώτα λεπτά, ό,τι πήγαινε μέσα έγραφε. Δεν λέω ότι ευθύνονταν για τα τέσσερα γκολ, αλλά όταν ό,τι πάει στην εστία γίνεται γκολ, δεν είναι και στα…υπέρ του γκολκίπερ.

Χθες, όμως, ο Σα ήταν αυτός που θέλω να πιστεύω ότι πραγματικά είναι. Δηλαδή, ένας τερματοφύλακας υψηλού επιπέδου. Και δεν είναι τόσο, για εμένα, η αντίδραση του στη φάση που χρειάστηκε να επέμβει στο β΄ ημίχρονο, σε αυτό το δύσκολο σουτ του Αριγίμπι, όταν και έδιωξε αρχικά την μπάλα και στη συνέχεια έδιωξε με δεύτερη, γενναία προσπάθεια, πάνω στα πόδια του αντιπάλου του. Κύρια στέκομαι στο πώς «μάζεψε» τις σέντρες που ήταν στο χώρο της αρμοδιότητας του και πώς βγήκε αποτελεσματικά και βοήθησε την ομάδα σε σέντρες από κόρνερ και φάουλ-τη μία φορά μπλοκάροντας εντυπωσιακά την μπάλα και τη δεύτερη βγαίνοντας κι απομακρύνοντας με γροθιές, μακριά την μπάλα. Έτσι βοηθάει ουσιαστικά ένας γκολκίπερ την άμυνα του. Όχι να αφήνει να εκτελούν οι αντίπαλοι τα στημένα κι αυτός να μένει καρφωμένος στην εστία του.

Ήταν μία πολύ σοβαρή εμφάνιση του Σα, που και με τα πόδια δεν έκανε λάθη (μία φορά μόνο έδωσε λίγο βιαστικά την μπάλα με τα χέρια). Παρεμπιπτόντως, είχε και την τύχη του καλού γκολκίπερ, τόσο στην κανονιά του Αριγίμπι στο δοκάρι, όσο και στην σωτήρια, επί της γραμμής, επέμβαση του Μπουχαλάκη στη συνέχεια της διπλής επέμβασης του πάνω στον Αριγίμπι. Και κάπως έτσι κράτησε το μηδέν για 8^η φορά στα 13 φετινά παιχνίδια πρωταθλήματος. Με την προσδοκία να διατηρήσει για πρώτη φορά το μηδέν την Τετάρτη με τον Ερυθρό Αστέρα και στη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, μετά από την εντυπωσιακή παρουσία του στα προκριματικά της διοργάνωσης, τότε που είχε πέντε «μηδέν πίσω» στα έξι καλοκαιρινά παιχνίδια του-κι άρα έχει το μηδέν στα 13 από τα 24 μέχρι τώρα παιχνίδια του σε Ελλάδα κι Ευρώπη, καθόλου κακός απολογισμός...

Το θέμα με τον Σα είναι να μην χρειάζεται πρώτα να τρώει κοροϊδίστικα γκολ, όπως με τον Πανιώνιο και τον ΠΑΟΚ, και μετά να συνέρχεται. Πρέπει κάποια στιγμή να βρει μία διαφορετική σταθερότητα. Πλέον παίζει βασικός στον Ολυμπιακό σχεδόν ενάμιση χρόνο, δεν μπορεί να έχει δικαιολογίες ότι δεν βρίσκει ρυθμό και τα πατήματα του. Κι αν θυμάστε, και μετά την απόκρουση πέναλτι με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, πάλι στα επόμενα παιχνίδια δεν ήταν στα καλά του. Κι είχε φάει μία σειρά γκολ χωρίς να αντιδράσει καθόλου (τρία στο Βελιγράδι, ένα στο Χαριλάου, ένα από τον ΟΦΗ κι άλλα τρία στο Καραϊσκάκη από την Μπάγερν). Για να γυρίσει μετά στις καλές εμφανίσεις με την ΑΕΚ.

Κοινώς, οι προδιαγραφές του Σα είναι πραγματικά πολύ υψηλές, αλλά του λείπει η διάρκεια. Και πρέπει κι ο ίδιος κάποια στιγμή να κατανοήσει ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το «πάνω κάτω». Άλλωστε, φαίνεται κι από τον έκδηλο εκνευρισμό που βγάζει κι ο ίδιος σε παιχνίδια που καταλαβαίνει ότι δεν του πάνε. Ενώ χθες ήταν απόλυτα ήρεμος, ακόμη και στη συνεννόηση με τους συμπαίκτες του…

Άσχετο: ωραίος εξτρέμ αυτός ο Αριγίμπι-25 ετών είναι, Αμερικάνος στην καταγωγή και με ρίζες από τη Νιγηρία, αλλά τόσα χρόνια έπαιζε στην Βρετανία, σε μικρότερες κατηγορίες. Για όσους δεν ξέρουν, από το Γενάρη του 2017 έως και το περασμένο καλοκαίρι ανήκε στην Νότιγχαμ, χωρίς να πάρει λεπτό συμμετοχής, καθώς έμεινε εκεί αρχικά έξι μήνες δίχως να χρησιμοποιηθεί ποτέ και μετά δόθηκε δανεικός τρεις φορές. Εγώ, πάντως, δεν έχω δει πολλούς ακραίους κυνηγούς στο ελληνικό πρωτάθλημα να ζορίζουν τόσο πολύ τον Ομάρ… Πολύ δυνατός στα τζαρτζαρίσματα, με ντρίμπλα, με καλό σουτ, με επιστροφές στην άμυνα. Και τέλος πάντων αν εξαιρέσεις που δύο φορές τον έκοψε έξυπνα ο Ομάρ, όλες τις άλλες φορές μόνο με φάουλ τον σταμάτησαν οι παίκτες του Ολυμπιακού! Εξ ου κι ο παίκτης που κέρδισε τα περισσότερα φάουλ στο γήπεδο, έξι!