Γιώργος Παράσχος: Ο εν ενεργεία «θρύλος» των ελληνικών πάγκων

Πρόκειται ίσως για την πλέον αναγνωρίσιμη φιγούρα των ελληνικών πάγκων και ο λόγος προφανώς για τον Γιώργο Παράσχο. Ο οποίος πρόσφατα ανέλαβε τα ηνία της Ξάνθης και το Σάββατο θα υποδεχθεί την ΑΕΚ, σε ένα τρόπο τινά παιχνίδι της μοίρας. Βλέπετε η Ενωση ήταν η πρώτη ομάδα που αντιμετώπισε ως προπονητής στη μεγάλη κατηγορία, τον Σεπτέμβριο του 1996.

Εκτοτε πέρασαν 23 χρόνια, μια ζωή, όμως εκείνος συνεχίζει ακάθεκτος, με «παράσημο» την ποδοσφαιρική πιάτσα. Ουδείς ποτέ αμφισβήτησε το ήθος και την αξία του, ενώ εκείνος, αν μιλήσεις μαζί του, μόνο μία πικρία θα σου πει. Πως ουδέποτε του δόθηκε η ευκαιρία να προπονήσει για καιρό κάποιων εκ του Big 4, αφού στον ΠΑΟΚ βρέθηκε για λίγους μήνες και αποχώρησε μόλις την 1η αγωνιστική της σεζόν 2007/08. Είναι το απωθημένο του και μάλλον άξιζε να ζήσει. Να δοκιμαστεί και όπου... βγει.

Αλλωστε μιλάμε για τον 1ο εν ενεργεία σε συμμετοχές τεχνικό της μεγάλης κατηγορίας και 3ο στην ιστορία της Α' Εθνικής. Το κοντέρ του καταγράφει 555 εμφανίσεις, λιγότερες μόνο από τον Αντώνη Γεωργιάδη (586) και τον Ντούσαν Μπάγεβιτς (647).

Στη σελίδες του βιβλίου του θα βρεις πολλά. Περισσότερες χαρές, αλλά και λύπες. Πάντως το μόνο σίγουρο είναι πως παρατηρούνται ελάχιστες αντεγκλήσεις, όπως π.χ. εκείνη με τον Αλέξη Κούγια τον Γενάρη του 2017 που βρίσκονταν στον Πλατανιά ύστερα από έναν αγώνα με την ΑΕΛ. Ή απρόοπτα, όπως λογίζεται η σύντομη θητεία του στον Πανιώνιο, όπου ανέλαβε στις 8 Νοεμβρίου του 2011 και παραιτήθηκε στις 15 του ίδιου μήνα και μετά την ήττα 1-0 από τον Ατρόμητο στη Νέα Σμύρνη. Οπου μάλιστα δεν είχε κάτσει στον πάγκο. Απόρροια, κατά τα γραφόμενα της εποχής, των διοικητικών εξελίξεων που υπήρχαν στην Πλατεία.

Στην πλειοψηφία όμως των κεφαλαίων του αναγράφονται εγκωμιαστικά σχόλια, έπαινοι από τους παίκτες του και διακρίσεις για τον χαρακτήρα του. Το επιβλητικό του παρουσιαστικό με το χοντρό μουστάκι αποτελεί το σήμα κατατεθέν του από την εποχή που έπαιζε μπάλα, όπου μάλιστα κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος ως παίκτης της Καστοριάς.

Η πρώτη του ενασχόληση με την προπονητική ήταν τη σεζόν 1993/94 στα Τρίκαλα, ακολούθησε η Αναγέννηση Καρδίτσας και το 1995 άρχισε να «χτίζει» τη μεγάλη Καβάλα εκείνης της δεκαετίας. Με την οποία πανηγύρισε την άνοδο στην Α' Εθνική.

Πλέον το νερό μπήκε στο αυλάκι. Ακολούθησαν συνολικά 24 διαφορετικές ομάδες, ενώ σε ορισμένες, όπως π.χ. την Ξάνθη, μετρά 2 ή και 3 περάσματα. Σε πολλές μνημονεύεται ακόμα. Ξέχωρα από τους «Αργοναύτες» ήταν εκείνος που «έφτιαξε» τον Ατρόμητο πρωταγωνιστή, ενώ με Λεβαδειακό και Πλατανιά κέρδισε τις εντυπώσεις για το ποδόσφαιρο που προσέφερε.

Δεν είναι τυχαίο το εξής. Φέτος για 16η φορά ανέλαβε σύλλογο στο μέσο της σεζόν, κάτι που λέει πολλά. Τον εμπιστεύονται, αλλά και τον... θυμούνται στα δύσκολα. Η μία πάντως ήταν απόρροια ενός γεγονότος που συγκλόνισε το ελληνικό ποδόσφαιρο, καθώς πήγε στον Ακράτητο μετά την αιφνίδια απώλεια του Γιάννη Παθιακάκη.

Σίγουρα υπήρξαν και λάθη. Ποιος δεν κάνει άλλωστε; Αν γυρίσει τον χρόνο πίσω προβάλει μαθηματικά βέβαιο πως θα διαχειρίζονταν διαφορετικά τον αγώνα της 7ης Αυγούστου του 2014 με τη Σεράγεβο. Οπου ο Ατρόμητος ηττήθηκε 3-1 και παρά το 2-1 που είχε κερδίσει στη Βοσνία, έμεινε εκτός συνέχειας Γιουρόπα Λιγκ. Σε μία αναμέτρηση που κακά τα ψέμματα, σήμανε την αρχή της αποχώρησής του από το Περιστέρι, κάτι συνέβη οριστικά περίπου 1,5 μήνα μετά.

Ωστόσο το πρόσημο είναι θετικό. Από όποια πλευρά και να το δει κάποιος. Σκεφτείτε αυτό. Ο έμπειρος τεχνικός βρίσκεται στην πρώτη γραμμή από την εποχή που ως χώρα βιώσαμε την μακρινή, για όλους μας, κρίση των Ιμίων!

Αδικημένος; Μάλλον ναι, αφού και ο ίδιος το λέει πως δεν «πούλησε», σε ελεύθερη μετάφραση, τη δουλειά του. Δεν την πλάσαρε όπως έπρεπε. Κατά πάσα πιθανότητα ως προπονητής δεν θα κατακτήσει κάποιο τρόπαιο, αλλά η αναγνώριση όλων θα είναι για εκείνον ένα μεγάλο παράσημο. Στα 67 του χρόνια... το έχει ακόμα.