Κι όμως ο Ολυμπιακός δεν εκμεταλλεύεται πλήρως το μεγάλο του επιθετικό όπλο…
Οι επιδόσεις του Ελ Αραμπί μέχρι στιγμής είναι πραγματικά εντυπωσιακές σε αυτό το πρώτο του εξάμηνο στον Ολυμπιακό: Το παιδί σε 14 παιχνίδια πρωταθλήματος έχει βάλει δέκα γκολ, έχει φτιάξει τέσσερα με ισάριθμες έξοχες ασίστ κι έχει κερδίσει και δύο πέναλτι! Και σε άλλα τέσσερα παιχνίδια Τσάμπιονς Λιγκ έχει βάλει πέντε γκολ!!!
Μάλιστα οι επιδόσεις του Μαροκινού στο σκοράρισμα αποκτούν άλλη διάσταση, αν λάβει κανείς υπόψιν του, πρώτον τον αριθμό των τελικών προσπαθειών που έχει, στο πρωτάθλημα είναι 34 (άρα σκοράρει ένα γκολ ανά 3,4 τελικές) και στο Τσάμπιονς Λιγκ είναι 10 (άρα σκοράρει ένα γκολ αλά δύο τελικές!) και δεύτερον την ατυχία του, καθότι τρεις φορές τον έχουν σταματήσει τα δοκάρια (με Ερυθρό Αστέρα, Βόλο κι Αστέρα Τρίπολης)! Για να μην πάμε σε διαιτητικές αποφάσεις, όπου εκεί του έχουν ακυρωθεί δύο κανονικά γκολ (ένα στη Λάρισα κι ένα με την ΑΕΚ) και δεν του έχουν δοθεί δύο κανονικά πέναλτι (ένα στην Ξάνθη κι ένα στο Βόλο).
Αυτός ο απολογισμός του Ελ Αραμπί στα 18 παιχνίδια του ως βασικός στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού, με τα 15 γκολ, τις τέσσερις ασίστ, τα δύο κερδισμένα πέναλτι, τα τρία δοκάρια κλπ, κλπ, αυτόματα τον αναδεικνύουν και δη με μεγάλη ευκολία το μεγαλύτερο επιθετικό όπλο της ομάδας. Ένας μοντέρνος σέντερ φορ, που και σκοράρει με αρκετή ευκολία, αλλά και δημιουργεί-σε πλήρη αντίθεση π.χ. με τον Ολιβέϊρα της ΑΕΚ που έχει μόλις μία ασίστ και τον Σφιντέρσκι του ΠΑΟΚ που έχει μηδέν ασίστ.
Μόνο που εδώ υπάρχει μία λεπτομέρεια, που έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Για την ακρίβεια το ερώτημα, αν στον Ολυμπιακό αξιοποιούν στο έπακρο αυτό το τεράστιο επιθετικό όπλο. Ερώτημα που προκύπτει, από τον αριθμό των τελικών που έχει: 34 σε 14 αγώνες, συνεπώς 2,4 ανά ματς. Συγνώμη, αλλά ούτε καν δυόμιση τελικές ανά ματς είναι νομίζω πολύ λίγες. Ειδικά όταν μαθηματικά ξέρουμε ότι η μία από τις 2,4 τελικές θα είναι από καλή θέση και η άλλη θα είναι από λιγότερο καλή.
Πάμε παρακάτω: γιατί η μπάλα να φτάνει με δυσκολία στον Ελ Αραμπί μέσα στην αντίπαλη περιοχή; Τρία τινά υπάρχουν.
Το πρώτο να μην κάνει ο ίδιος τις σωστές κινήσεις-μάλλον το απορρίπτουμε, αφού είναι πολύ έμπειρος και σε ολόκληρη την καριέρα του πάντοτε μία δουλειά κάνει, βάζει γκολ.
Το δεύτερο να μην λειτουργεί όπως πρέπει η ομάδα, για να βγάζει τον σέντερ φορ συχνά σε θέση για γκολ-αυτό δεν το απορρίπτουμε…
Και το τρίτο να μην παίρνει γενικά τις πάσες που πρέπει να παίρνει ο σέντερ φορ-κι αυτό δεν το απορρίπτουμε…
Κοιτάξτε, εγώ δεν υποστηρίζω ότι ο Ελ Αραμπί είναι ένας από τους καλύτερους φορ στον κόσμο! Όμως, είναι ένας πολύ καλός σέντερ φορ, που δουλεύει πολύ για την ομάδα, κάνει ακόμη και βρόμικη δουλειά προκειμένου να δημιουργηθούν διάδρομοι π.χ. στον Σουντανί, όταν αυτός παίζει λίγο πίσω του η, πλάϊ του και γενικά μετέχει σημαντικά στο παιχνίδι του Ολυμπιακού, έστω με τα μειονεκτήματα του.
Είδαμε και την Κυριακή με τον Παναθηναίκό, πόσο όμορφα άλλαξε κάποιες φορές το παιχνίδι, κλεψίματα που έκανε και προκάλεσαν καλές επιθέσεις, την ασίστ στον Λάζαρο, μία δεύτερη πάσα για γκολ στον Λάζαρο και βέβαια την γκολάρα του! Όπως είδαμε και την επιμονή του κάποιες στιγμές σε ανούσια τακουνάκια και ντριμπλίτσες και ορισμένες κακές πάσες που έβγαλε ενώ υπήρχαν καλές προϋποθέσεις δημιουργίας καλών επιθέσεων.
Αλλά είδαμε και κάτι άλλο: ότι η μπάλα έφτασε στον Ελ Αραμπί για να τελειώσει φάση μόλις…μιάμιση φορά. Μία στο γκολ από τον Βαλμπουενά και μία εκεί που πήδησε αλλά δεν βρήκε γεμάτα την μπάλα με το κεφάλι σε μία καλή σέντρα του Τσιμίκα. Κι εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα: γιατί υπήρχαν τουλάχιστον άλλες τρεις περιπτώσεις, στις οποίες η μπάλα θα μπορούσε και θα έπρεπε να φτάσει στον Μαροκινό.
Δείτε τις φωτογραφίες.
Πρώτη περίπτωση, ο Μασούρας κοντρολάρει ωραία την μπάλα στην έξοχη αλλαγή του Ποντένσε και σουτάρει στην κλειστή γωνία του Διούδη, που διώχνει. Δεν θα πω ότι κακώς σούταρε. Θα ζητήσω όμως να δούμε τη θέση του Ελ Αραμπί αριστερά του. Αν μη τι άλλο υπήρχε η επιλογή της πάσας…
Δεύτερη περίπτωση, αυτή κραυγαλέα. Σεντράρει ο Βαλμπουενά προς τον Μασούρα κι αυτός επιχειρεί, ακίνδυνη όπως αποδείχθηκε, κεφαλιά από καλή θέση, αλλά χωρίς καλή ισορροπία. Ο Ελ Αραμπί είναι δεξιά του, ολομόναχος. Εδώ δεν υπήρχε απλά επιλογή της πάσας, η μπάλα έπρεπε να πάει από το κεφάλι του εξτρέμ στα πόδια του σέντερ φορ…
Τρίτη περίπτωση, επίσης ξεκάθαρα. Ο Λάζαρος βγάζει κάθετη στον Ομάρ κι αυτός ξεχύνεται από δεξιά. Ο Ελ Αραμπί περιμένει την πάσα του στο δεύτερο δοκάρι Ακόμη κι ο Μπενζιά είναι σε πλεονεκτική θέση, ερχόμενος σαν τρέϊλερ από πίσω. Ο Ομάρ, έμπειρος παίκτης κι αρχηγός της ομάδας, θέλει κι αυτός να γίνει ήρωας, να κάνει το γκολ. Και σουτάρει στην κλειστή γωνία του Δούδη, που διώχνει την μπάλα…
Παρεμπιπτόντως, γενικά ο Ομάρ πρέπει κάποτε να φτιάξει τις τελικές του πάσες. Δείτε και σε αυτή τη φωτογραφία, πώς έχει μπει σε θέση μέσα δεξιά στο α΄ ημίχρονο και η μπαλιά που βγάζει είναι πάνω σε αντίπαλο…
Προσέξτε, ουδείς ξέρει τι θα έκανε ο Ελ Αραμπί, αν του έδιναν την πάσα οι συμπαίκτες του. Μπορεί και να τα έχανε όλα, όπως συνέβη στο Βόλο, που τη μία φορά σούταρε στο δοκάρι, την άλλη είχε κεφαλιά πάνω στον γκολκίπερ και την τρίτη αστόχησε από πολύ ευνοϊκή θέση. Έτερον εκάτερον όμως. Η μπάλα έπρεπε να πάει τουλάχιστον στις δύο από τις τρεις περιπτώσεις στον Αραμπί. Έπρεπε να πάει στον παίκτη που δουλειά του είναι το γκολ κι είναι στο κάτω κάτω ο μακράν του δεύτερου πρώτος σκόρερ αυτής της ομάδας (15 έχει αυτός κι από έξι οι Σουντανί, Μασούρας, Βαλμπουενά (όλα με πέναλτι)…
Επιπλέον δε ο Αραμπί δεν είναι κάποιος ιδιαίτερα εγωϊστής σέντερ φορ. Κάποιες φορές κάνει κάτι εξεζητημένα πράγματα, αλλά ατομιστή δεν τον λες. Και αν μη τι άλλο έχει βγάλει τέσσερις ασίστ κι έχει κερδίσει δύο πέναλτι. Μόνο ο Βαλμπουενά έχει δημιουργήσει περισσότερα γκολ από τα έξι του Αραμπί…
Πού θέλω να καταλήξω: είναι μαθηματικά βέβαιο ότι ο Ολυμπιακός θα βγει ωφελημένος, εάν η μπάλα φτάνει πιο πολύ στον Ελ Αραμπί για να τελειώνει φάσεις. Κι αυτό είναι δουλειά τόσο του προπονητή, στην ανάπτυξη της ομάδας, όσο και των συμπαικτών του, στην σωστή επιλογή τη σωστή στιγμή. Όταν έχεις ένα τέτοιο όπλο, πρέπει να το εκμεταλλεύεσαι καλύτερα…
Άσχετο: έπαιξε δύο φορές ο ΠΑΟΚ με τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο, σε πρωτάθλημα και Κύπελλο. Κι ο ΟΦΗ είχε σε 180 λεπτά δύο (!) τελικές μέσα από την περιοχή του ΠΑΟΚ. Εγώ αν ήμουν ΠΑΟΚ, πάντως, στα πλέϊ οφς θα ήθελα τον ΟΦΗ, μαζί με Ξάνθη, Βόλο η, Ατρόμητο. Κι όχι Άρη, Παναθηναϊκό, Λάρισα η, Λαμία.
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
