Μόνο εγώ βλέπω ότι ο Μπενζιά μπορεί να βοηθήσει τον Ολυμπιακό;

Μπαρτσελόνα - Ατλέτικο με σούπερ προσφορά* | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Κοιτούσα τα στατιστικά των παικτών του Ολυμπιακού στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και το μάτι μου έπεσε σε ένα νούμερο του Μπενζιά.

Έχοντας παίξει στο β΄ ημίχρονο, αλλαγή στο 46’, ο Αλγερινός είχε τέσσερα κλεψίματα, την στιγμή που ο Καμαρά είχε ένα, ο Μπουχαλάκης κανένα, ο Ελ Αραμπί ένα, ο Μασούρας κανένα, ο Βαλμπουενά ένα, ο Ποντένσε κανένα κι ο Λάζαρος κανένα. Δηλαδή, ο Μπενζιά είχε ένα παραπάνω απ΄ όσα είχαν όλοι οι άλλοι συμπαίκτες του σε χαφ κι επίθεση.

Πόσο σημαντικό είναι αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού του Ολυμπιακού, φαίνεται κι από το ότι από δύο κλεψίματα της μπάλας από τον Μπενζιά ξεκίνησαν οι φάσεις για γκολ του Λάζαρου, από τις πάσες του Ελ Αραμπί, δηλαδή η καθαρή ευκαιρία στο 0-0 και η άλλη στο 94’, που καθυστέρησε και δεν σούταρε χάνοντας τη δυνατότητα να κάνει το 2-0. Γενικά ο Ολυμπιακός είναι ομάδα που βασίζεται πολύ σε αυτά τα κλεψίματα και πολλές φορές έτσι φτιάχνει ευκαιρίες και σκοράρει.

Τέλος πάντων, «πιάστηκα» από αυτό το στατιστικό, για να διατυπώσω την άποψη ότι απ΄ όσα έχουμε δει μέχρι στιγμής από τον Μπενζιά δεν λέω ότι έχουμε…ξετρελαθεί, αλλά αν μη τι άλλο έχουμε καταλάβει ότι μπορεί να βοηθήσει τον Ολυμπιακό. Δεν ξέρω, μόνο εγώ το βλέπω αυτό;

Δεν είναι κάποιος θεαματικός χαφ, ούτε γρήγορος, ούτε πατάει πολύ την αντίπαλη περιοχή για να σκοράρει, αλλά έχει κάποια συγκεκριμένα στοιχεία, που δεν βλέπω τον λόγο να μην τα εκμεταλλευθεί ο Ολυμπιακός. Εξάλλου, το να παίζουν μονίμως Γκιγιέρμε, Μπουχαλάκης, Καμαρά από την αρχή ως το τέλος της σεζόν, μάλλον δεν βγάζει νόημα. Ο δε Μπενζιά, όποτε του δόθηκε η ευκαιρία, αρνητικός δεν ήταν ποτέ.

Ειδικά δε με τον Παναθηναϊκό ήταν ένας πάρα πολύ σημαντικός παίκτης στην καλή κυκλοφορία της μπάλας στο β΄ ημίχρονο, πίεσε αρκετά και ψηλά τους «πράσινους», κράτησε μπάλα, ξεκίνησε φάσεις με τα κλεψίματα του, έπαιξε κάθετα, σούταρε, πάσαρε καλά και με τη μία, έκανε τα φαουλάκια του, ζητούσε συνεχώς μπάλα, έψαξε συνεργασίες με τους κυνηγούς και νομίζω ότι ήταν καταλυτική η παρουσία του στο να πάρει ο Ολυμπιακός πάλι τον έλεγχο του κέντρου, τον οποίο είχε απολέσει στο β΄ μισό του α΄ ημιχρόνου, αν και προβλήματα στο νευραλγικό αυτό χώρο είχε και σστο α΄ μισό του α΄ ημιχρόνου, πολύ απλά γιατί ο Καμαρά κι ο Μπουχαλάκης είχαν σε γενικές γραμμές χάσει τη μάχη από τους Κουρμπέλη και Δώνη.

Τουλάχιστον σε τρεις περιπτώσεις παίκτες του Παναθηναϊκού πέρασαν με χαρακτηριστική ευκολία στα χαφ τους Καμαρά (δύο φορές) και Μπουχαλάκη (μία) και γενικά οι δύο μέσοι του Ολυμπιακού είχαν πολλά προβλήματα. Στην φάση που ο Γιόχανσον βρέθηκε φάτσα με τον Σα, ο Μπουχαλάκης αντί να τον μαρκάρει τον κοιτούσε σε όλη τη διάρκεια του ανεβάσματος που έκανε ο μπακ του ΠΑΟ, ο δε Καμαρά όταν μπήκε στη φάση για να διώξει περισσότερο μπερδεύτηκε με τον Σεμέδο και βοήθησε στο τετ α τετ παρά βοήθησε…Και οι δύο είχαν κακές πάσες, στέλνοντας την μπάλα πάνω σε αντιπάλους, ο δε Καμαρά ακόμη δεν καταλαβαίνω γιατί δεν έδιωξε με τη μία την μπάλα και καθυστέρησε στη φάση που ζήτησε πέναλτι ο Μπουζούκης-τίποτα δεν υπάρχει βέβαια, αφού ο «ερυθρόλευκος» διώχνει ξεκάθαρα την μπάλα και μετά ο «πράσινος» πέφτει πάνω του και τρώει την, όντως άσχημη, κόντρα.

Στο β΄ ημίχρονο, ωστόσο, και ο Καμαρά και ο Μπουχαλάκης ανέβασαν την απόδοση τους. ίσως είναι κι αυτό που είπε ο Δώνης, ότι οι τρεις χαφ του Παναθηναϊκού προέρχονταν από προβλήματα με ιώσεις, τραυματισμούς κλπ και δεν άντεξαν στον ίδιο ρυθμό στο β’-εγώ θυμάμαι πάντως ότι και στην Τούμπα ακριβώς το ίδιο είχε γίνει και στο β΄ οι «πράσινοι» ήταν σαφώς κατώτεροι απ΄ότι στο α΄…-όμως όπως κι αν έχει οι δύο κεντρικοί μέσοι του Ολυμπιακού ήταν καλύτεροι στην επανάληψη και…μαθηματικά βοήθησε σε αυτό κι η παρουσία του Μπενζιά. Ήταν πιο συμπαγής η ομάδα σε αυτό το διάστημα και δεν είναι τυχαίο ότι ο Παναθηναϊκός από εκεί που στα πρώτα 45 λεπτά είχε απειλήσει δύο-τρεις φορές (κι άλλες δύο είχαν κοπεί πολύ επικίνδυνες επιθέσεις του με οφσάϊντ), στο β΄ ημίχρονο είχε μία τελική, τη μοναδική φορά που μπήκε στην περιοχή του Σα.

Ο Μπενζιά είναι δε ένας χαφ που και μαρκάρει και βάζει τα πόδια στη φωτιά. Σκληρό παιδί και μαχητής. Χθες στην Καλαμάτα σε κάποια στιγμή γύρισε πίσω και κάλυψε με μεγάλη επιτυχία τον δεξιό στόπερ του Ολυμπιακού, διώχνοντας σε κόρνερ. Σε ένα παιχνίδι όχι τέτοιο να προσφέρεται για ασφαλή συμπεράσματα, αλλά στο οποίο ήταν μακράν του δεύτερου ο κορυφαίος του γηπέδου, βγάζοντας αν μη τι άλλο μία καλή νοοτροπία. Κι είχε και καλά κτυπήματα σε στημένες φάσεις. Δεν λέω ότι δεν έχει μειονεκτήματα-π.χ. κάποια αψυχολόγητα σουτ, κάποια κοντρόλ που του φεύγουν εκεί που χρειάζεται το κάτι παραπάνω για να βγει φάση-αλλά έχω την αίσθηση ότι για παίκτη που παίζει στη χάση και στη φέξη, δύσκολα μπορείς να περιμένεις πολύ περισσότερα πράγματα.

Έχει δε και την ικανότητα να παίζει και στις τρεις θέσεις στη μεσαία γραμμή. Εξ ου και με τον Παναθηναϊκό τον είδαμε 20 λεπτά εσωτερικό χαφ και 25 λεπτά δεκάρι και χθες στο Κύπελλο έπαιξε 80 λεπτά εξάρι. Για να είμαι ειλικρινής, απορώ που ο προπονητής τον άφησε τόσο πολύ κι έπαιξε και δη σε ένα δύσκολο αγωνιστικό χώρο, έχοντας και παιχνίδι δύσκολο την Κυριακή στη Λαμία, όπου λογικά η ομάδα θα χρειαστεί φρεσκάδα.

Άσχετο: το ΠΑΣ-ΠΑΟ ήρθε ακριβώς όπως έπρεπε! Τώρα, στη ρεβάνς στις 29 του μήνα στο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός πρέπει να παίξει κομπλέ και να τα δώσει κι όλα για να προκριθεί, ενώ τρεις ημέρες αργότερα υπάρχει το ντέρμπι ΠΑΟ-ΠΑΟΚ. Με τον ΠΑΟΚ εκείνη την εβδομάδα, βάσει των ορισμών της ΕΠΟ, να μην έχει υποχρεώσεις στο Κύπελλο, άρα να είναι ξεκούραστος…