Υποχρέωση αλλά και δικαίωμα του Αμπέλ Φερέιρα

Ο ΠΑΟΚ έχασε δίκαια από τον Παναθηναϊκό σε αποτέλεσμα που δεν εξέπληξε κανέναν βάσει της φόρμας που είχαν οι ομάδες. Όσο και αν υπάρχουν μερικές λεπτομέρειες που μπορούσαν να διαμορφώσουν ένα διαφορετικό αποτέλεσμα, η γενική εικόνα φανέρωσε μία ανωτερότητα του Παναθηναϊκού, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε συγκεκριμένες αδυναμίες του ΠΑΟΚ που οδήγησαν σε αυτό το 2-0.

Είναι λεπτομέρεια ότι ο ΠΑΟΚ έχασε με τον Σφιντέρσκι την πρώτη μεγάλη φάση του αγώνα.

Λεπτομέρεια είναι το ότι ο ΠΑΟΚ είχε εφτά τελικές (μεταξύ των οποίων δύο-τρεις μεγάλες φάσεις) και έχασε το ντέρμπι από τον αντίπαλο που είχε πέντε τελικές.

Λεπτομέρεια είναι ότι ο διαιτητής έπαιξε έδρα σε πολλές περιπτώσεις φάουλ (διαφορετική αντιμετώπιση ομάδων) ενώ υπάρχει και η περίπτωση ανατροπής Λημνιού που δεν δόθηκε.

Λεπτομέρεια, ότι η κατοχή ήταν μοιρασμένη και το ότι ο ένας τερματοφύλακας είχε αποκρούσεις, ενώ από την άλλη -και πάλι- ο, τι πήγε μέσα «έγραψε».

Παρολ’ αυτά, στη γενική εικόνα, ο πιο αδύναμος ποιοτικά αλλά πολύ μαχητικός Παναθηναϊκός, στάθηκε καλύτερα στον αγωνιστικό χώρο, απέναντι σε μία εγκλωβισμένη ομάδα που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει συγκεκριμένα προβλήματα τα οποία έχουν προκύψει.

Προσωπικά θεωρώ ότι πάρα πολλά για τον ΠΑΟΚ ξεκινούν από την ΤΕΡΑΣΤΙΑ αδυναμία που υπάρχει πλέον στο να βγει η μπάλα σωστά από την άμυνα στις άλλες γραμμές και κυρίως στο κέντρο. Αυτό που προσπαθούν να κάνουν Ζίφκοβιτς-Βαρέλα-Ίνγκασον-Εσίτι κατά κύριο λόγο, είναι κωμικοτραγικό. Είναι κίνδυνος-θάνατος για τον ΠΑΟΚ. Είναι η χαρά του αντίπαλου προπονητή.

Προσέξτε! Ο Παναθηναϊκός (όπως και ο Άρης πριν λίγες εβδομάδες) ΔΕΝ δημιούργησε με συνδυαστικό ποδόσφαιρο, ούτε ΜΙΑ ευκαιρία.

ΟΛΑ ξεκινούσαν από τα λάθη αυτών που παίζουν στην άμυνα του ΠΑΟΚ και επιχειρούν να «χτίσουν» παιχνίδι από πίσω. Φυσικά και το πρέσινγκ που άσκησε ο Παναθηναϊκός τους οδήγησε στα τραγικά λάθη. Από εκεί και πέρα όμως όταν βλέπεις ότι ΔΕΝ μπορείς να κάνεις κάτι, είναι ηλίθιο να επιμένεις στο λάθος, βάζοντας σε κίνδυνο το αποτέλεσμα.

Αυτό είναι το πρώτο πρόβλημα που δημιουργεί κακή ψυχολογία και σε όλη την άλλη λειτουργία. Το ότι ο πολύ ικανός και ποιοτικός Μίσιτς φεύγει από τη μεσοαμυντική ζώνη του προβλήματος και μετακομίζει πιο μπροστά, προφανώς επιδεινώνει την κατάσταση. Ο Μίσιτς βέβαια και ως δεκάρι ήταν πολύ καλός. Ο ΠΑΟΚ όμως;

Ντεφορμέ ο Γιαννούλης, κακός ο Βιεϊρίνια που εγώ ΔΕΝ πιστεύω ότι για την απόδοσή του φταίει η θέση που παίζει και το ότι ως χαφ-εξτρέμ συγκλίνει στον άξονα, ανύπαρκτος ο Σφιντέρσκι εκτός αντίπαλης περιοχής, απών (ίσως και από τη χώρα) ο Μπίσεσβαρ που δεν κάνει ούτε τα βασικά όσο και αν παίζει! Απών –στην κυριολεξία- ο Κρέσπο που όταν παίζει δίνει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση πίσω και κάπως έτσι με τα συνεχόμενα ματς, ο ΠΑΟΚ έχει μπει σε μία αναμενόμενη και λογική ποδοσφαιρική κρίση.

Αυτή την κρίση, ο Αμπέλ Φερέιρα έχει υποχρέωση να την αντιμετωπίσει. Να βρει τις αιτίες, να διαπιστώσει τα λάθη και τα προβλήματα και να κάνει μεγάλη προσπάθεια για να τα ξεπεράσει. Τα αυτονόητα δηλαδή για το ποδόσφαιρο.

Από εκεί και πέρα και για όσους εντελώς επιπόλαια ανοίγουν –γι’ άλλη μία φορά- άλλα θέματα με την παρουσία του προπονητή, να επισημάνουμε και το άλλο αυτονόητο: Ο Αμπέλ Φερέιρα για τον οποίο η ΠΑΕ ΠΑΟΚ επένδυσε εκατομμύρια το καλοκαίρι, έχει και το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να πάρει χρόνο για να αντιμετωπίσει τα αγωνιστικά προβλήματα της ομάδας του. Η ποδοσφαιρική λογική επιβάλλει μία τέτοια αντιμετώπιση.

Τόσα και τόσα ποδοσφαιρικά μαθήματα έχουν πάρει οι ΠΑΟΚτσήδες και ακόμη υπάρχουν εκείνοι που με την μία, σκέφτονται, μιλάνε και πιέζουν για άμεσες και ακαριαίες αποφάσεις χωρίς δεύτερη σκέψη. Εγώ δεν ξέρω τι θα καταφέρει ο Φερέιρα και πώς θα διαχειριστεί το πρόβλημα. Δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά.

Από την άλλη φυσικά τον κατηγορώ για δηλώσεις του τύπου… «θέλω 11 Μίσιτς στην ομάδα» που μειώνουν τους άλλους, ειδικά σε περίοδο κρίσης που πρέπει να τους ανεβάσει και να τους κάνει να παίξουν και γι’ αυτόν. Από εκεί και πέρα όμως σκέφτομαι και θυμάμαι ότι… αν η ΠΑΕ ΠΑΟΚ υπέκυπτε σε τέτοιες πιέσεις και το 2008 με Σάντος, αλλά και το 2018 με Λουτσέσκου, τότε δεν θα μαθαίναμε ποτέ τι θα μπορούσαν να παρουσιάσουν οι δύο προπονητές στην πορεία του χρόνου, αφού ΚΑΙ οι δύο βρήκαν τη χημεία ΜΕΤΑ τον πρώτο χρόνο παρουσίας τους στον ΠΑΟΚ.

Όσα ξέρει η ομάδα και η ΠΑΕ για την καθημερινότητα, δεν τα ξέρουμε εμείς και ο κόσμος. Αυτά προφανώς καθορίζουν κατά πολύ το ποιος αξίζει να πάρει χρόνο και ποιος δεν αξίζει. Απλά και η ΠΑΕ πρέπει να θυμάται ότι: Το καλοκαίρι μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο επέλεξε και επένδυσε πολλά εκατομμύρια σε έναν ικανό αλλά ΑΠΕΙΡΟ προπονητή με προϋπηρεσία σε… μιάμιση ομάδα.

Έναν προπονητή με ΑΠΕΙΡΟ επιτελείο. Η ΠΑΕ και η ιδιοκτησία, πρέπει επίσης να θυμούνται ότι ο Φερέιρα προσελήφθη στις 2 Ιουλίου και η ομάδα σταμάτησε να κάνει μεταγραφές από τις 15 Ιουλίου. Από τότε και για 1,5 μεταγραφική περίοδο, απέκτησε έναν και μόνο παίκτη. Και όλα αυτά αφού έφερε έναν Πορτογάλο για πρώτη φορά στην τρελή ελληνική πραγματικότητα.

Αυτά είναι τα δεδομένα και δυστυχώς χάνουμε χρόνο στο να θυμίζουμε τα αυτονόητα. Με βάση τη λογική το ίδιο ακριβώς θα κάνουμε και την Πέμπτη μετά το πολύ δύσκολο και κρίσιμο ΠΑΟΚ-ΠΑΟ του κυπέλλου, αλλά και την προσεχή εβδομάδα μετά το δεύτερο παιχνίδι. Εκτός και αν μέχρι τότε συμβεί κάτι που θα είναι εκτός ποδοσφαιρικής λογικής…