Το παραμυθάκι της εξυγίανσης και του VAR

Το σκηνικό είναι γνωστό και αναλλοίωτο εδώ και χρόνια. Συνθήκες ζούγκλας, επιβιώνει ο πιο ισχυρός με το κουφάρι του ελληνικού ποδοσφαίρου απλωμένο στο έδαφος. Μετά την κυριαρχία του ενός, ήρθαν τα χρόνια της εξυγίανσης. Ποιος κοροϊδεύει ποιον; Εσείς τους πολλούς; Κι έτσι ξέμειναν τα «αρρωστάκια», αυτοί που δεν έχουν άλλη δουλειά στη ζωή τους κι εμείς (τρομάρα μας) που κάνουμε αυτή τη δουλειά. Άλλοι ασχολούνται περιστασιακά. Γιατί η ηθική πιο εύκολα διαφυλάσσεται παρά ξανακερδίζεται. Οπότε μην περιμένετε να σας πιστέψουν.

Τώρα τα «βουβάλια» παλεύουν και οι υπόλοιποι τρέχουν να προφυλαχθούν. Σαν στις πολεμικές ταινίες με τον άμαχο πληθυσμό που σπεύδει για το καταφύγιο. Δεν γλιτώνεις με τίποτε. Θα ποδοπατηθείς. Η διαιτησία του Καραντώνη στο Χαριλάου είναι η αφορμή γι’ αυτό το κείμενο. Ειλικρινά. Εδώ και πολλές εβδομάδες έχουμε το εξής: Πάρε εσύ, πάρε κι εσύ, να πάρει και ο άλλος και οι υπόλοιποι… δε βαριέσαι. Θα φωνάξουν, θα γκρινιάξουν, θα βγάλουν και μια ανακοίνωση. Ο χρόνος είναι φάρμακο ή, όπως είχε πει κι ένας πρώην προπονητής του Άρη… «θα πιούμε τρία ουίσκι, θα κοιμηθούμε και αύριο θα ξημερώσει μια άλλη μέρα».

Και ποιος θα μας σώσει; Οι θεσμοί; Αυτοί δηλαδή που έχουν λερωμένη τη φωλιά τους. Μα, οι θεσμοί δεν είναι στην Ελλάδα εδώ και μια τριετία; Τι άλλαξε; Η πίτα κόπηκε σε μεγαλύτερα κομμάτια, δεν είναι πλέον του ενός. Σα να… «βάλαμε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα», που λέει και ο λαός. Όλα τα «λάθη» είναι προς τις ίδιες κατευθύνσεις. Γι’ αυτό εξάλλου η αίσθηση περί ανθρώπινου λάθους είναι απλώς ψευδαίσθηση.

Ο Άγγελος Χαριστέας μίλησε για τον «καρκίνο» του ελληνικού ποδοσφαίρου και το ξερίζωμα που απαιτείται. Ζήτησε ξένους διαιτητές. Δεν είναι ουρανοκατέβατος, ούτε αλεξιπτωτιστής. Παρά τις αποστάσεις που κράτησε για πολλά χρόνια, είχε γνώση. Τώρα βλέπει την ίδια ταινία για δεύτερη φορά. Την πρώτη ήταν ποδοσφαιριστής και τώρα τεχνικός διευθυντής της ΠΑΕ Άρης. Διαφωνώ εν μέρει μαζί του. Η διαιτησία είναι η προέκταση του προβλήματος. Η βάση είναι η νοοτροπία, ο πόθος για την εξουσία.

Καταλήγοντας, Καραντώνης και Κουμπαράκης δεν θέλουν να δώσουν το πέναλτι, στην ανατροπή του Φετφατζίδη από τον Κλωναρίδη. Κυρίως ο δεύτερος που είναι στο VAR «δ-ε-ν γ-ι-ν-ε-τ-α-ι» να μη τη βλέπει. Άρα δεν θέλει. Υπόθεση εργασίας.

Δεν θέλει να δει το τράβηγμα του Λάρσον στο 71^ο λεπτό από τον Μάνταλο. Για την τελευταία φάση ο Καραντώνης έχει ελαφρυντικό, ο Κουμπαράκης όχι. Να θυμίσω ότι ο Κουμπαράκης ήταν στο VAR και στον αγώνα Ολυμπιακός-ΟΦΗ με την ανατροπή του Φιγκεϊρέδο από τον Σεμέδο, την οποία επίσης δεν είδε. Χθες, αναρωτιόταν ο Μίκαελ Ένινγκ για τη χρήση της τεχνολογίας. Στην Ελλάδα, η τεχνολογία χρησιμοποιείται κατά το δοκούν. Οι φάσεις ερμηνεύονται (επίσης) κατά το δοκούν. Εδώ δεν υπάρχει το αυτονόητο.

Η φάση του Φετφατζίδη απλά διαλύει κάθε αμφιβολία, σου μιλάει στο… αυτί και τα λόγια είναι πολύ ξεκάθαρα. Ο Άγγελος Χαριστέας πήγε να βρει το δίκιο του μετά το παιχνίδι, μάλλον θα ένιωσε μεγαλύτερη έκπληξη διαπιστώνοντας ότι Καραντώνης ένιωθε ότι έκανε καλά τη δουλειά του. Τα είχε καλά με τη συνείδησή του κι αυτό είναι το πλέον επικίνδυνο.

Άλλος Άρης χωρίς Ιντέγε

Πάμε στα αγωνιστικά. Ο Άρης μπήκε στο γήπεδο για να παίξει ποδόσφαιρο. Η ΑΕΚ έχει μεταλλαχθεί στα χέρια του Καρέρα. Ο Ιταλός έχει τον δικό του τρόπο ανάγνωσης των χαρακτηριστικών της ομάδας του και τα αποτελέσματα των δικαιώνουν. Παρουσιάζει μια συμπαγή ομάδα η οποία μάλλον θυσιάζει το επίπεδο ποιότητάς της, βάζει «ξύλο» στο παιχνίδι της, προς το παρόν όμως αυτό την οδηγεί στον παράδεισο. Δεν είναι τυχαία τα 33 φάουλ, χθες. Ο Άρης δεν έχει τους παίκτες για να αντιδράσουν με τον ίδιο τρόπο. Είναι οι κανόνες που μπαίνουν σ’ ένα παιχνίδι. Τους καθορίζει ο διαιτητής. Άλλο να αφήνεις το παιχνίδι να εξελιχθεί (το οποίο με βρίσκει σύμφωνο) κι άλλο να επιδεικνύεις ανοχή.

Μετά τον τραυματισμό του Μπράουν Ιντέγε, εμφανίστηκε άλλος Άρης στο γήπεδο. Πρόσφατα, στη συγκεκριμένη γωνιά επιχειρηματολόγησα γιατί είναι απαραίτητη η παρουσία του Νιγηριανού. Προφανώς έχει αδυναμία στο γκολ, αποδεικνύεται σε κάθε αγώνα, ωστόσο «τραβά» όλη την άμυνα και δημιουργεί χώρους για τους συμπαίκτες του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Λάρσον δεν βρήκε πεδία δράσης μετά την αποχώρηση του Νιγηριανού, ούτε ασφαλώς ότι ο Άρης είχε πρόβλημα στη δημιουργία. Μετά την απώλεια του Ιντέγε, είχε μία φάση με τον Ντουρμισάι μετά από λάθος του Σβάρνα κι ένα σουτ του Μπρούνο Γκάμα εκτός περιοχής.

Βέβαια, η μορφή του παιχνιδιού αναδιαμορφώθηκε μετά το 4^ο λεπτό και το γκολ της ΑΕΚ. Υπό την έννοια ότι, δεν ξέρουμε πώς θα έπαιζε η «Ένωση» αν δεν αποκτούσε τόσο νωρίς το προβάδισμα, γιατί στη συνέχεια προσπάθησε να το διαφυλάξει, κουμπώνοντας στη λογική του προπονητή της. Μπορεί να ήταν λιγότερο παθητική. Η ουσία για τον Άρη είναι ότι δεν βρήκε δημιουργία και δεν μπορεί να είναι τυχαίο το γεγονός ότι συνέβη για δεύτερη φορά στους τελευταίους τέσσερις αγώνες. Είναι η δεύτερη φορά (μέσα σε διάστημα 15 ημερών) που ο Άρης δεν βρίσκει δίχτυα σε εντός έδρας παιχνίδι. Δεν είχε συμβεί στους προηγούμενους αγώνες. Το πέτυχαν Ατρόμητος και ΑΕΚ, μέσα στον Φλεβάρη.