Πανιώνιος: Από τον πανελλήνιο θαυμασμό στην απαξίωση

Ρεάλ - Σίτι με Super Derby προσφορά* | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Ηταν 26 Φεβρουαρίου του 2017. Ο Πανιώνιος του Βλάνταν Μιλόγεβιτς αφήνει με ανοικτό το στόμα για άλλη μια φορά την ποδοσφαιρική Ελλάδα. Οι «κυανέρυθροι» κατεβαίνουν στην έδρα του Ολυμπιακού με σοβαρές απουσίες αφού εκτός ήταν οι Γιαννιώτης, Ρισβάνης, Μασούντ και Μπεν, αλλά αυτό δεν τους πτοεί.

Με μια τρομερή εμφάνιση και τον νυν «ερυθρόλευκο», Γιώργο Μασούρα, να σκοράρει ο Πανιώνιος πετυχαίνει μια σπουδαία νίκη, την πρώτη του στην έδρα του Ολυμπιακού μετά από 36 ολόκληρα χρόνια, μια νίκη που τον διατηρούσε στην δεύτερη θέση της βαθμολογίας. Κυρίως όμως ανάγκαζε όλο το πανελλήνιο να υποκλίνεται σε αυτό το μικρό ποδοσφαιρικό θαύμα που λάμβανε μέρος στην Πλατεία.

Πως έφτασε στην κορυφή ο Πανιώνιος; Με ταπεινότητα αλλά κυρίως ποδοσφαιρική λογική. Με επιμονή και πίστη στο πλάνο με προπονητές που έβλεπαν τον Ιστορικό ως την μεγάλη ευκαιρία για να εξελιχθούν και να καθιερωθούν, αλλά και με ποδοσφαιριστές που θα έδιναν απαντήσεις στις προηγούμενες ομάδες που δεν τους πίστεψαν.

Ακριβώς τρία χρόνια μετά και η κατάσταση στη Νέα Σμύρνη είναι εκ διαμέτρου αντίθετη. Ο Πανιώνιος μια αγωνιστική πριν την ολοκλήρωση της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος βρίσκεται στην τελευταία θέση η οποία οδηγεί στην Super League 2 (εφόσον η κατάσταση δεν αλλάξει και στα play out με τον Παναιτωλικό να είναι στο +7 από τους Νεοσμυρνιώτες

Κάποια στιγμή – όπως όλα στην ζωή -κάνουν τον κύκλο τους και μετά την κορυφή έρχεται η πτώση και γι αυτό όταν φτάνεις εκεί θα πρέπει να κοιτάς πίσω και να δεις ποια ήταν τα στοιχεία της που σε οδήγησαν στην επιτυχία αυτή. Γιατί διαφορετικά χάνεις τον έλεγχο και προχωράς σε κινήσεις που έρχονται σε αντιδιαστολή με όλα αυτά τα στοιχεία που συντέλεσαν στο να σε αποθεώνουν όλοι.

Και εκεί είναι που ξεχωρίζει ο πραγματικά πετυχημένος, στην διαχείριση κρίσεων. Κρίσεων που μπορούν να καταστρέψουν ομάδες και να δημιουργήσουν συνθήκες γκρίνιας κι εσωστρέφειας. Και δυστυχώς εδώ και σχεδόν δύο χρόνια ο ο Πανιώνιος έχει μπει σε συνθήκες εσωστρέφειας, απόρροια λανθασμένων κινήσεων της διοίκησης. Το κακό ξεκίνησε στην πρώτη πραγματική κρίση τον Οκτώβριο του 2017 με τις αποπομπές Μασούντ και Οικονόμου για να ακολουθήσουν οι μεταγραφές του Ιανουαρίου όπως των Μπραχίμι, Νόβακ, Νίλσεν, Μακρύλλου μεταγραφές που δεν πρόσφεραν το παραμικρό και μάλιστα τέθηκαν εκτός ομάδας από νωρίς ανεβάζοντας και άλλο το χρέος.

Στη συνέχεια ακολούθησε η πρόσληψη του Ζοσέ Ανιγκό και η αλλαγή φιλοσοφίας με απόκτηση ξένων παικτών που μπορούσαν να συγκριθούν με τους αλήστου μνήμης Οκόγιε, Οκπάπο, Πούπο του Κιντή παραλίγο να φέρει την απόλυτη καταστροφή, πριν αποφασίζει ο Νίκος Ζαμάνης να του δείξει την πόρτα της εξόδου μετά το ματς στην Λάρισα. Κάπου εκεί αποφάσισε η διοίκηση να λειτουργήσει ξανά με ποδοσφαιρική λογική και να προσλάβει έναν προπονητή που και γνωρίζει την πανιώνια πραγματικότητα, αλλά και το πως είναι να παλεύεις για την παραμονή αλλάζοντας την εικόνα της ομάδας μετά την λαίλαπα του Γάλλου. Την ίδια ώρα με τα λεφτά του Μασούρα αποκτήθηκε η φορολογική ενημερότητα και στη συνέχεια υπήρξε το μεταγραφικό ντεμαράζ για να ενισχυθεί η ομάδα και στο τέλος να τερματίσει στην άκρως ικανοποιητική 6η θέση.

Πλέον, όμως το τρένο της αδειοδότησης είχε χαθεί και ο Πανιώνιος θα ξεκινούσε την σεζόν με περιορισμό στις μεταγραφές αλλά έχοντας να διανύσει κι ένα βουνό αφού θα έπρεπε να ξεπεράσει και το -6 με το οποίο ξεκινούσε το πρωτάθλημα. Το πιο σημαντικό όμως; Θα υπολειπόταν τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες που θα είχαν τον ίδιο θεωρητικά στόχο, αυτόν της παραμονής.

Καθρέφτης όλων των ομάδων είναι το γήπεδο και κανείς δεν μπορεί να κοροϊδέψει κανέναν. Η λανθασμένη κίνηση με την απομάκρυνση του Ακη Μάντζιου και την πρόσληψη του Νίκι Παπαβασιλείου το απέδειξε. Με εξαίρεση την αναλαμπή του Νοεμβρίου ο Κύπριος τεχνικός δεν κατάφερε ούτε να περάσει την φιλοσοφία του ούτε να βοηθήσει την ομάδα η οποία από παιχνίδι σε παιχνίδι γινόταν χειρότερη. Την ίδια ώρα η ατυχία είχε χτυπήσει την πόρτα του Ιστορικού, αφού παίκτες που θα έκαναν την διαφορά όπως ο Μαξίμοβιτς και ο Αρτσε έχασαν ή θα χάσουν το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν με συνέπεια ο Πανιώνιος να αγωνίζεται με ποδοσφαιριστές που αποδεδειγμένα δεν μπορούσαν να αντέξουν το βάρος της φανέλας και να βγουν μπροστά στην πιο δύσκολη στιγμή.

Τον Ιανουάριο παρά τις όποιες προσπάθειες δεν κατέστη δυνατή η μεταγραφική ενίσχυση όταν την ίδια ώρα ο άμεσος αντίπαλος για την σωτηρία Παναιτωλικός σάρωνε στο μεταγραφικό παζάρι αποκτώντας παίκτες όπως οι Μουνιέ, Ντάουντα, Ρόσα και Κέβιν, παίκτες που τον ανέβασαν επίπεδο και συνέβαλαν ώστε η ομάδα του Αγρινίου να αποκτήσει μαι διαφορά που δύσκολα μπορεί να καλυφθεί.

Η εσωστρέφεια και η γκρίνια καλώς ή κακώς έχει διεισδύσει για τα καλά στην ομάδα, με μια διοίκηση που στην πορεία έχασε τον δρόμο της με λανθασμένες αποφάσεις και κινήσεις οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την ποδοσφαιρική λογική. Το καλό όπως φαίνεται είναι ότι στην διοίκηση έκαναν μια πρώτη αυτοκριτική για τα όποια λάθη τους αναλογούν. Και αυτό είναι το πρώτο και σημαντικότερο βήμα, η αναγνώριση του λάθους. Αν γίνει αυτό τότε τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα ως προς την λύση των προβλημάτων. Και η είσοδος στον εξωδικαστικό μηχανισμό αλλά και η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Λεωνίδα Βόκολο, ένα παιδί του Πανιωνίου, δείχνει πως στην διοίκηση έπαθαν κι έμαθαν.