Αυτογνωσία, αλληλεγγύη και στήριξη των «ευπαθών ομάδων»

Σούπερ προσφορά* στα Virtual Sports | *Ισχύουν όροι & προϋποθέσεις

Αντικειμενικά, η Ελλάδα δεν εισήγαγε πρωτοποριακές μεθόδους στην καταπολέμηση της εξάπλωσης του κορονοϊού, προσέφυγε στην πιο απλή και συνάμα αποτελεσματική μέθοδο, παρουσιάζοντας αξιοζήλευτα αποτελέσματα. Κύριο χαρακτηριστικό ήταν η αυτογνωσία. Ποιοι είμαστε και τι έχουμε. Σ’ ένα κανονικό σύστημα υγείας και βάσει του πληθυσμιακού εύρους της χώρας, η Ελλάδα θα έπρεπε να διαθέτει περί των 5.000 Μονάδων Εντατικής Θεραπείας για να αντιμετωπίσει το θανατηφόρο μένος του ιού. Εκ των προτέρων γνώριζε ότι στο κατεστραμμένο σύστημα υγείας της χώρας, η επάρκεια περιορίζεται περίπου στο 1/10 του φυσιολογικού (δηλαδή περί των 550 ΜΕΘ) κι επειδή δεν θα μπορούσαν να γίνουν θαύματα μέσα σε διάστημα 1-2 εβδομάδων, εκτιμήθηκε ότι ο ιός θα πρέπει να αντιμετωπιστεί πριν φτάσουμε στο σημείο της φροντίδας. Αυτό λέγεται, αυτογνωσία.

Υπό αυτό το πρίσμα υποχρεώθηκε να πάρει μέτρα, νωρίτερα από κάθε άλλη σύγχρονη χώρα, ήδη έχοντας καταστρώσει πλάνο αυστηριοποίησης ανά 4-5 ημέρες. Την ώρα που σε πόλεις της Ισπανίας, εκατομμύρια κόσμου ξεχύνονταν στους δρόμους για τον εορτασμό της ημέρας της γυναίκας, στην Ελλάδα ήδη είχε αποφασιστεί ο… κατ’ οίκον περιορισμό και το promo video του Σπύρου Παπαδόπουλου έπαιζε παντού. Στην Ιταλία, επίσης καθυστέρησαν να αναγνωρίσουν το μέγεθος του κινδύνου, το ίδιο έγινε και σε άλλες χώρες, πέραν αυτών που εκτίμησαν ότι ο ιός θα καταπολεμηθεί μέσω της εξάπλωσης και της προσωπικής μάχης του καθενός μαζί του. Τώρα, δυστυχώς, μετρούν εκατοντάδες χαμένες ανθρώπινες ψυχές. Τα MEDIA στην Ελλάδα δεν στάθηκαν απλά στο ύψος των περιστάσεων, αλλά έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην αποστολή μηνυμάτων, για να καταλάβει ο κόσμος το επίπεδου του κινδύνου.

Εδώ βρίσκεται ο δεύτερος άξονας της ελληνικής διαχείρισης του κορονοϊού. Ήταν η επικοινωνία και η απροσδιόριστη δύναμη της επανάληψης. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι εμφανίσεις του εθνικού ηγέτη κρίνονται επιτακτικές. Προς αυτήν την κατεύθυνση, η εικόνα του Πρωθυπουργού της χώρας στις οθόνες των τηλεοράσεών μας, η αναγνώριση του κινδύνου, η ανάλυση της κατάστασης και η προσπάθεια μετατροπής του όλου ζητήματος σε στοίχημα εθνικού χαρακτήρα, υπήρξαν καταλυτικές. Λαός που ταυτίζεται με το κράτος σε κάθε σχετική κατάσταση είναι οι Κινέζοι. Αντιμετώπισαν την καταπολέμηση του κορονοϊού ως εθνικό στοίχημα, γι’ αυτό ο αριθμός των θυμάτων υπήρξε κατά μεγάλο ποσοστό μικρότερος σε σχέση με τον πληθυσμό της χώρας. Ο ελληνικός τρόπος διαχείρισης του ιού υπήρξε παραδειγματικός, κέντρισε το ενδιαφέρον ισχυρών (παγκοσμίως) τηλεοπτικών δικτύων και ο Έλληνας Πρωθυπουργός εξήγησε σε όλα τα δίκτυα τη μεθοδολογία της δικής του Κυβέρνησης. Για πρώτη φορά, τουλάχιστον στην τελευταία 12ετία, η Ελλάδα παρουσιάστηκε ως παράδειγμα προς μίμηση…

Ο τρίτος άξονας είχε οικονομικό χαρακτήρα. Παρά τα βήματα της ελληνικής οικονομίας, ο Έλληνας συνεχίζει να ανεβαίνει τον δικό του Γολγοθά. Χρόνια τώρα καταπατούνται τα εργασιακά δικαιώματα και οι αποδοχές είναι μικρότερες του επιπέδου εργασίας που προσφέρει ο απλός εργαζόμενος. Η παροχή επιδόματος στους εργαζόμενους και τα προνόμια στις πληττόμενες επιχειρήσεις (στο μέτρο που μπορεί να προσφέρει η ελληνική οικονομία) έπαιξαν ρόλο στην προσαρμογή της κοινωνίας στα αυστηρά μέτρα. Εκεί «κούμπωσε» το ελληνικό φιλότιμο αλλά και το ανεπτυγμένο αίσθημα της αλληλεγγύης σπουδαίων Ελλήνων των οποίων τα ονόματα, πιθανόν, δεν θα τα μάθουμε ποτέ πέραν αυτών που ήδη ξέρουμε. Είναι αυτοί που προχώρησαν σε σπουδαίες δωρεές για την παροχή επιπλέον όπλων στους πραγματικούς ήρωες (όχι μόνο της εποχής) του ελληνικού εργασιακού συστήματος, όσοι δηλαδή ανήκουν στον ιατρικό κλάδο. Μακάρι στο τέλος αυτής της ιστορίας να καταλάβουμε ότι η ισχυροποίηση του συστήματος υγείας αλλά και η παροχή κονδυλίων στην παιδεία, αποτελεί μονόδρομο για την ουσιαστική εξέλιξη της χώρας.

Αναφέρω τα παραπάνω γιατί, η ίδια πολιτική θα πρέπει να ακολουθηθεί και στον αθλητισμό, αν φυσικά θέλουμε να εξελιχθεί και να φτάσει σε σημείο να αποτελέσει πρότυπο για τους άλλους. Στον ελληνικό αθλητισμό οι λέξεις αυτογνωσία και αλληλεγγύη είναι άγνωστες. Ακόμη δηλαδή κι αν φαίνεται μια μορφή βοήθειας σε ομάδες χαμηλότερου βεληνεκούς είναι γιατί αυτός που την προσφέρει, προσδοκά σε μεγαλύτερα οφέλη. Μέσα από το θανατηφόρο πέρασμα του ιού, καλλιεργήθηκε η ευκαιρία της αναδόμησης του ελληνικού αθλητισμού και κυρίως του επαγγελματικού, γιατί εκεί καταπατείται κάθε έννοια του δικαίου, έχει μετατραπεί σε ζούγκλα, όπου ο ισχυρός επιβάλει τους κανόνες του κι αυτό θεωρείται μάλιστα λογικό. Για παράδειγμα, ανασύνταξη και αναδιοργάνωση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.

Αυτή τη στιγμή υπάρχει μεγάλος κίνδυνος ναυαγίου. Οι έχοντες ισχυρούς χρηματοδότες στην ηγεσία των συλλόγων, λογικά, θα βρουν τρόπο επιβίωσης. Δεν ισχύει το ίδιο μ’ αυτούς οι οποίοι δεν διαθέτουν οικονομική ευρωστία. Άρα η στήριξη των «ευπαθών ομάδων» αποτελεί προαπαιτούμενο διάσωσης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Προφανώς δεν είμαστε Γερμανία για να δημιουργήσουμε ταμείο υποστήριξης των ομάδων (χαμηλότερων κατηγοριών), σίγουρα όμως υπάρχει κι άλλος τρόπος για να το κάνουμε. Για παράδειγμα, η κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων (προς όφελος των «μικρών) θα μπορούσε να αποτελέσει μια σωστή βάση για τη διάσωση των κεκτημένων. Η δημιουργία σοβαρού Πρωταθλήματος για τις αναπτυξιακές ομάδες των κλαμπ της πρώτης κατηγορίας με κανονικές συνθήκες εργασίας και πληρωμής για τους ποδοσφαιριστές, θα διασφάλιζε θέσεις εργασίας και κανονικότητα για τους αθλητές, ταυτόχρονα θα δημιουργούσε προϋποθέσεις ανάπτυξης. Πολλά μπορούν να γίνουν, προς αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να λειτουργήσει το working group που συστήθηκε στη Superleague με σκοπό την αποτίμηση της (οικονομικής) ζημίας. Εν τέλει, οι συνθήκες απαιτούν την κατάστρωση μακροχρόνιου πλάνου…