ΠΑΟΚ - 94 χρόνια: Οι 9+4 στιγμές του… (vids)
Virtual Sports* που ξεχωρίζουν για τα καταπληκτικά γραφικά τους. |21+ *Ισχύουν όροι και προϋποθέσεις
Το «μένουμε σπίτι» έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς να βρουν το χρόνο για επικοινωνία εξ αποστάσεως, κοινώς «social distancing» στη γλώσσα των social media. Εκεί, όπου τα διαφόρων ειδών «Memory Challenge» κάνουν θραύση τις μέρες του εγκλεισμού.
Πλάκα πλάκα, μπήκα στο τρυπάκι και συμμετείχα σε ουκ ολίγα σκαλίζοντας τα συρτάρια, ανασύροντας ευχάριστες στιγμές από το ντουλάπι των (ασπρόμαυρων) αναμνήσεων. Καταρχήν απαντώντας στην πρό(σ)κληση για το «ποιοι πέντε ποδοσφαιριστές με έκαναν να ερωτευτώ το παιχνίδι», έγραψα ότι ήταν οι: Γιώργος Κούδας (Π.Α.Ο.Κ.), Κένι Νταλγκίς (Λίβερπουλ), Σόκρατες (Εθνική Βραζιλίας), Μάρκο Φαν Μπάστεν (Άγιαξ, Μίλαν) και Βασίλης Χατζηπαναγής (Ηρακλής).
Τις επόμενες μέρες κλήθηκα να γράψω για τις «πέντε πιο συγκλονιστικές στιγμές που έζησα με τον ΠΑΟΚ». Κι όταν λέμε έζησα, το εννοούμε, μιας και η επιλογή ήταν από στιγμές που έζησα κοντά, όπως ο χαμένος τελικός του 1983, όπου στα 37 του ο Κούδας χόρευε, αλλά το κύπελλο κατέληξε στα χέρια του 21χρονου, τότε, αρχηγού της ΑΕΚ, Βαγγέλη Βλάχου, οι στιγμές από τα ντέρμπι ΠΑΟΚ-Άρης, με τα οποία μεγαλώσαμε.
Ευτυχισμένος και τυχερός που είδα από κοντά τον Ζήση Βρύζα να χορεύει ζεϊμπέικο Άνταμς και Μπουλτ πριν εκτελέσει τον Σίμαν το 1997 στο «Χάιμπουρι», τον Ζλάταν Μουσλίμοβιτς να υψώνει την «ασπρόμαυρη» φανέλα στον ουρανό του «Σουκρού Σαράτσογλου» της Πόλης και τον Αντρέ Βιεϊρίνια να δακρύζει το βράδυ της περσινής αξέχαστης φιέστας για την κατάκτηση του αήττητου πρωταθλήματος.
Το… μπαλάκι έφυγε και πήγε σ’ άλλους φίλους και συναδέρφους με πολλούς εκ των οποίων ζήσαμε μαζί δίπλα – δίπλα πολλές από τις μεγάλες στιγμές του «Δικεφάλου», που σήμερα συμπληρώνει 94 χρόνια ζωής. Οι επιλογές τους είχαν το ενδιαφέρον τους, διέφεραν μεταξύ τους, το μόνο παράπονο για τους άνω των 60 ετών είναι πως γενικά απέχουν από τα social media και εκείνη η φοβερή και τρομερή ομαδάρα του ’70 δεν μπήκε στη διαδικασία της ψηφοφορίας, αν και υπήρχαν πολλές στιγμές που σημάδεψαν την «ασπρόμαυρη» Ιστορία.
Ελάχιστοι στάθηκαν στις δύο άκρως εντυπωσιακές και συνάμα ιστορικές νίκες (0-4 το 1976 και 6-1 το 1987) επί του Ολυμπιακού, οι τελικοί του 1974 και του 2001 έχουν μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, λιγοστοί μνημόνευσαν το «διπλό» στο «Γουάιτ Χαρτ Λέιν» επί της Τότεναμ ή τις ευρωπαϊκές βραδιές με τον Άγιαξ, πολύ λιγότεροι θυμούνται την πορεία ως τους «8» του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1974 ή τη νίκη επί της Μπαρτσελόνα του τεράστιου Γιόχαν Κρόιφ. Επίσης, υπάρχουν οι κατακτήσεις του Κυπέλλου Ελλάδας, το 2003 με το μαγικό γκολ του Γιώργου Γεωργιάδη και του 2017 στο πρώτο αντάμωμα των δύο «Δικεφάλων» στο Βόλο.
Οι εποχές έχουν αλλάξει, αυτό το αντιλαμβάνονται όλοι, βλέπουν την τωρινή γενιά να μη γνωρίζει παρά ελάχιστα πράγματα γύρω από την ιστορία της ομάδας, που όμως έχει μάθει να αγαπάει...
Ο «ματωμένος» Οκτώβρης του Συλλόγου, όταν πριν από 21 χρόνια έξι «αετόπουλα» ταξίδευαν στη γειτονιά των αγγέλων, αφήνοντας την τελευταία τους πνοή στην αιματοβαμμένη κοιλάδα των Τεμπών, είναι η πιο σπαρακτική στιγμή της σύγχρονης ιστορίας του Π.Α.Ο.Κ.
Επιλέξαμε να μείνουμε σε 9+4 στιγμές που καταγράφηκαν πάνω στο χορτάρι. Εκεί όπου κερδήθηκαν μάχες, κατακτήθηκαν τρόπαια, εκεί όπου οι σημερινοί 50αρηδες έκαναν ταχύρρυθμα μαθήματα για το τι πραγματικά εστί Π.Α.Ο.Κ.
Αρχίζουμε! Και μην ξεχνάτε... #ΜένουμεΣπίτι!
Το βράδυ της 5ης Ιουλίου του 1972 ο Γιώργος Κούδας πήρε από το χέρι τον Π.Α.Ο.Κ. και τον οδήγησε στην κατάκτηση του πρώτου κυπέλλου της Ιστορίας του. Ήταν η πέμπτη φορά που ο Δικέφαλος συμμετείχε σε τελικό και η τέταρτη που κατέβαινε στην Αθήνα για να διεκδικήσει το κύπελλο Ελλάδας. Μία κούπα βγαλμένη μέσα από τα πιο τρελά όνειρα των χιλιάδων φίλων του «Δικεφάλου», ένας ήρωας που έπαιξε με βγαλμένη, σχεδόν, την ωμοπλάτη του! Ο «Μεγαλέξανδρος» ήταν πια στα 26 του, είχαν περάσει τέσσερα χρόνια από την επιστροφή του στην Τούμπα, πήρε φόρα και σκόραρε στο ξεκίνημα (2’) όσο και στο φινάλε (87’) του τελικού κόντρα στον πρωταθλητή Παναθηναϊκό του Πούσκας. Στο τέλος, μάλιστα, πήρε την μπάλα στο...σπίτι του, καθώς την είχε ζητήσει από τον Χρήστο Μίχα. Ο Αθηναίος πρώην ρέφερι φρόντισε να ακυρώσει ένα από τα ωραιότερα γκολ που έχουν σημειωθεί ποτέ σε τελικό κυπέλλου. Το γιατί μόνον εκείνος το γνώριζε, το πήρε μαζί του «φεύγοντας» από τη ζωή το 2010. Στο 80ο λεπτό ο Γιάννης Μαντζουράκης, αφού ο Κούδας του σήκωσε την μπάλα, πετάχτηκε στο… θεό και με εκπληκτικό ανάποδο ψαλίδι έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του εμβρόντητου Οικονομόπουλου, όμως ο Αθηναίος διαιτητής ακύρωσε το γκολ προς γενική έκπληξη όλων όσων ήταν στο γήπεδο αλλά και όσων παρακολουθούσαν την αναμέτρηση από το κρατικό κανάλι της ΕΙΡΤ, υποδεικνύοντας επιθετικό φάουλ, ενώ ο παίκτης του ΠΑΟΚ δεν είχε κανέναν αντίπαλο δίπλα του!
Ήταν 2 Μαΐου του 1976, όταν ο Νέτο Γκουερίνο έστελνε την μπάλα στα δίχτυα της εστίας που βρίσκεται μπροστά από το πέταλο της θύρας 4 και μαζί έστελνε χιλιάδες ΠΑΟΚτσήδες στα ουράνια. Το γκολ που χάρισε ένα πρωτάθλημα, το πρώτο στην ιστορία του μεγαλύτερου συλλόγου της Βορείου Ελλάδας, έγινε «κόμικ» και μπορεί άνετα να σταθεί, μαζί με το γκολ του Ζήση Βρύζα στο «Χάιμπουρι», το γκολ του Γιώργου Γεωργιάδη στον τελικό απέναντι τον Άρη το 2003, το γκολ του Ζλάταν Μουσλίμοβιτς στην Πόλη, και την γκολάρα του Αντρέ Βιεϊρίνια στο Αγρίνιο κόντρα στον Παναιτωλικό στο Top-5 των πιο ιστορικών γκολ του «Δικεφάλου του Βορρά». Ακόμη και σήμερα ο βετεράνος άσος των Πρωταθλητών Ελλάδας έχει κάθε δικαίωμα να καυχιέται για εκείνο το γκολ στο 89ο λεπτό της αναμέτρησης με την ΑΕΚ μπροστά σε σχεδόν 50.000 κόσμο στην κατάμεστη Τούμπα.
3. Το χαμένο πέναλτι του Δαμανάκη
Η ευρωπαϊκή ιστορία του Π.Α.Ο.Κ. έχει πολλές και έντονες στιγμές, που παραμένουν αναλλοίωτες στο πέρασμα του χρόνου. Όπως αυτές στο παγωμένο Μόναχο πριν από 37 χρόνια. Στο τέλος έμεινε η πίκρα και η απογοήτευση του αποκλεισμού. Όλοι στέκονται στο χαμένο πέναλτι του 19χρονου, τότε, Κώστα Μαλιούφα. Στο επόμενο ο Ζαν-Μαρί Πφαφ θα ευστοχήσει και θα κορνιζάρει τη φωτογραφία στο σαλόνι του σπιτιού του. Όμως, η μεγάλη στιγμή για τους «ασπρόμαυρους» ήταν στο πέναλτι του Γιάννη Δαμανάκη. Αν ο Κρητίκαρος λεβέντης από τα Χανιά είχε ευστοχήσει όλα θα είχαν τελειώσει και η ιστορία θα είχε γραφτεί διαφορετικά. Ο Άγγλος ρέφερι, Αλαν Ρόμπινσον, που νωρίτερα είχε στείλει τρεις φορές τον Κλάους Αουνγκεντάλερ στην «άσπρη βούλα» δεν έκανε το ίδιο με τον Πφαφ να έχει φτάσει στη… μικρή περιοχή!
Πίσω στο 1985, στο κατάμεστο ΟΑΚΑ (74.043 εισιτήρια), Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ κοντραρίστηκαν στο ντέρμπι κορυφής του πρωταθλήματος. Πρώτος εναντίον δεύτερου, με το «Δικέφαλο» μπροστά σε περίπου 5.000 οπαδούς του να παίρνει ένα μεγάλο «διπλό» βάζοντας τα θεμέλια για την κατάκτηση του δεύτερου πρωταθλήματος. Για τους «ασπρόμαυρους» ήταν μια ιστορική νίκη (0-1), χάρη στην κεφαλιά-ψαράκι του Ράντε Πάπριτσα στο 80ο λεπτό, γι’ αυτό μνημονεύεται 35 χρόνια μετά. Τα φώτα «έπεσαν», λογικά, πάνω στον χρυσό σκόρερ, ωστόσο ο πραγματικός ήρωας του Π.Α.Ο.Κ. ήταν ο Λάκης Στεργιούδας. Ο Χαλκιδικιώτης τερματοφύλακας, μετά από 11 χρόνια σπουδαίας καριέρας στην ΑΕΚ, είχε αποκτηθεί από την ομάδα της Θεσσαλονίκης στη μεταγραφική περίοδο του Δεκεμβρίου, αλλά είχε να παίξει σε επίσημο παιχνίδι έναν ολόκληρο χρόνο! «Ηταν το μεγαλύτερο ματς της καριέρας μου», δήλωνε στα «ΝΕΑ» μετά το τέλος εκείνου το ντέρμπι ο Έλληνας πορτιέρο, που με τις αποκρούσεις του κράτησε όρθιο τον Π.Α.Ο.Κ.
5. Το «παράσημο» του Μαραντόνα
Οι Ιταλοί βάπτισαν τη νύχτα της 6ης Οκτωβρίου του 1988 ως «La battaglia di Salonicco» («η μάχη της Θεσσαλονίκης») η νύχτα όπου ο ποδοσφαιρικός «θεός», Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, υποκλίθηκε στο μεγαλείο της Τούμπας! Τριάντα δύο χρόνια πίσω, οι εικόνες παραμένουν φωτεινές, δυνατές, έντονες, το ίδιο και οι ιαχές 45.000 εκστασιασμένων ανθρώπων, που αρχικά «εξαφάνισαν» εν ριπή οφθαλμού τα «μαγικά χαρτάκια» και εν συνεχεία «γκρέμισαν τις πόρτες», τέσσερις ώρες πριν από την σέντρα, στην ιδέα και μόνο, ότι δε θα προλάβαιναν να πιάσουν θέση στα θρυλικά τσιμέντα της Τούμπας. Εκείνο το βράδυ το γήπεδο γέμισε ασφυκτικά (κόπηκαν 39.848 εισιτήρια) κι ο μεγάλος Γιάννης Διακογιάννης από το μικρόφωνο της ΕΡΤ, απορούσε για το πως «στις εξέδρες είναι πάνω από 45.000» και πως «μπήκαν και πως χώρεσαν κανείς δεν ξέρει…»! Χιλιάδες άνθρωποι, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον, ήθελαν να αποτελέσουν μέρος της ιστορίας, ωστόσο η Νάπολι πήρε την πρόκριση και έφτασε ως το τέλος της διαδρομής κατακτώντας το κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Στο φινάλε της βραδιάς αυτό που έμεινε ήταν η δήλωση-«παράσημο» για την Τούμπα και τον κόσμο του ΠΑΟΚ από τον Ντιέγκο Μαραντόνα.
Η προηγούμενη γενιά των ΠΑΟΚτσήδων πρόλαβε και έζησε το «έπος του Χάιμπουρι», η τωρινή γεύτηκε το «νέκταρ της ευτυχίας» στο γειτονικό «Γουάιτ Χαρτ Λέιν». Για την ιστορία του αγώνα ανάμεσα στην Άρσεναλ και στον ΠΑΟΚ (από την οποία προέκυψε το «Έπος του Χάιμπουρι») θα μπορούσε να γραφτεί ολάκερη εγκυκλοπαίδεια από την αφεντιά μου, όχι ανάλογη μ’ αυτή του «διπλού» επί της Τότεναμ, αν και υπήρξα από τους τυχερούς που έζησε από κοντά αυτές τις στιγμές με διαφορά 14 ετών στο Λονδίνο. Το ημερολόγιο έδειχνε 30 Σεπτεμβρίου του 1997, όταν οι «ασπρόμαυροι» που είχαν γυρίσει μετά από χρόνια και ζαμάνια στα Κύπελλα Ευρώπης, πετούσαν εκτός την ομάδα, η οποία ήταν μέσα στο top-3 για την κατάκτηση του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ και λίγους μήνες μετά θα κατακτούσε το δεύτερο από τα συνολικά τρία νταμπλ της ιστορίας της. Τα… κανόνια «βομβάρδιζαν» μέσα κι έξω από την περιοχή, ισοφάρισαν με τον Μπέργκαμπ το σκορ του πρώτου αγώνα (1-0) αλλά στη συνέχεια φρόντισε και «κατέβασε ρολά» ο Νίκος Μιχόπουλος. Ο αγώνας κυλούσε, έφτανε προς το τέλος της κανονικής διάρκειας όταν στο 87’ ο Ντέιβιντ Σίμαν θα κάνει ένα ακόμη τραγικό λάθος σε ευρωπαϊκό αγώνα της Άρσεναλ. Το βολέ του θα στείλει την μπάλα πάνω στους παίκτες του ΠΑΟΚ κι από εκεί θα ξεκινήσει η φάση του χρυσού γκολ. Ο Γιώργος Τουρσουνίδης θα μεταβιβάσει γρήγορα την μπάλα στον Κώστα Φρατζέσκο κι αυτός «με μια» στο Ζήση Βρύζα. Η μπάλα θα κολλήσει στο αριστερό πόδι του Ελληνα επιθετικού. Θα «χορέψει» ζεϊμπέκικο πρώτα τον Άνταμς και μετά τον Μπουλτ πριν εκτελέσει τον Σίμαν μπροστά στα μάτια των 3.000 ΠΑΟΚτσήδων! Την επόμενη ημέρα η «Sun» έγραφε για τον αποκλεισμό της Άρσεναλ από τον ΠΑΟΚ: «Zisis the end»!
7. Το γκολ από τη μητέρα του Πάμπλο
Ήταν Νοέμβριος του 2008 όταν ο Π.Α.Ο.Κ. κατέβηκε στο Καραϊσκάκη για να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό. Όταν ο Πάμπλο Γκαρσία μπήκε για πάντα στις καρδιές των ΠΑΟΚτσήδων, έγινε ένας από αυτούς, είδε το όνομά του να γίνεται σύνθημα: «ΠΑΟΚ, θρησκεία, τρομοκρατία, τιμή και δόξα στον Πάμπλο τον Γκαρσία»! Όμως, η «στιγμή» του ήρθε δύο χρόνια (και κάτι…) αργότερα, αφού πρώτα η σχέση του με την «ασπρόμαυρη» κερκίδα θεμελιώθηκε από πολλά περιστατικά. Το χειμώνα του 2010 ο «Δικέφαλος» του Φερνάντο Σάντος είναι «μέσα στο κόλπο» του πρωταθλήματος, κυνηγάει τον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό του Σισέ και λίγες μέρες πριν από το ντέρμπι της Τούμπας, το Φεβρουάριο, ο Γκαρσία «χάνει» την αγαπημένη του μητέρα. Ταξιδεύει μόνος στην Ουρουγουάη για την κηδεία της, αλλά το μυαλό του είναι στην Ελλάδα. Αν και θα μπορούσε να μείνει δίπλα στους δικούς του ανθρώπους, επιστρέφει «άρον – άρον» στη Θεσσαλονίκη και στην τελευταία προπόνηση πριν από το ντέρμπι λέει στον προπονητή του: «Είμαι έτοιμος, μπορείς να με υπολογίζεις». Ο «Τσε» των ΠΑΟΚτσήδων μπαίνει στην κατάμεστη Τούμπα κι όχι μόνο αγωνίζεται, αλλά πετυχαίνει ένα εντυπωσιακό γκολ με απευθείας εκτέλεση φάουλ. Ένα γκολ-ποίημα, το οποίο με δάκρυα στα μάτια το αφιέρωσε στη μητέρα του. Δυνατός στη ψυχή και στην καρδιά, μπορεί να μην κέρδισε τίτλους με τον Π.Α.Ο.Κ., αλλά μέσα στην Πόλη στην πρόκριση επί της Φενέρμπαχτσε σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης, ένοιωσε Ελληνας και συνεχίζει να έχει στάση ζωής το περίφημο μότο που κουβαλάει πάνω στο σώμα του: «Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς»!
Για τους 3.000 ΠΑΟΚτσήδες το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη, το καλοκαίρι του 2010 για τη ρεβάνς με την Φενέρμπαχτσε, έμοιαζε με ιερό προσκύνημα. Τυχεροί που έζησαν από κοντά όλη αυτή τη μυσταγωγία εκείνη την Αυγουστιάτικη βραδιά στις όχθες του Βοσπόρου. Θα έχουν να το λένε στα εγγόνια τους, θα υπερηφανεύονται ότι ήταν εκεί στα μέρη όπου «γεννήθηκε» ο Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Ομιλος Κωνσταντινουπολιτών (Π.Α.Ο.Κ.) και βίωσαν από κοντά μία από τις πιο μεγάλες βραδιές στη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου. Η «Πόλις Εάλω», με το γκολ του Ζλάταν Μουσλίμοβιτς στην παράταση και η επιστροφή της ομάδας στις ρίζες της, στη γενέτειρα πόλη της, συνοδεύτηκε από μια ιστορική πρόκριση επί της πανίσχυρης (τότε) Φενέρμπαχτσε. Όλοι όσοι το έζησαν ανατριχιάζουν στην ιδέα και μόνο της στιγμής με τον «Μούσλι», μετά την επίτευξη του γκολ, να τρέχει στο άλλο άκρο του γηπέδου, να κρεμάει την φανέλα του στο σημαιάκι του κόρνερ και υψώνει τον Δικέφαλο Αετό, ψηλά στον ουρανό της Κωνσταντινούπολης!
Το καλοκαίρι του 2013 στη «Φέλτινς Αρένα» του Γκελζενκίρχεν ένα γκολ του Μίροσλαβ Στοχ, είχε διαμορφώσει το τελικό 1-1 στον πρώτο αγώνα κόντρα στη Σάλκε για τα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ. Η ρεβάνς στην άδεια Τούμπα, λόγω τιμωρίας για τα επεισόδια με τη Ραπίντ Βιέννης ένα χρόνο νωρίτερα, αποδεικνύεται πραγματικός «εφιάλτης». Οι «βασιλικοί μπλε» προηγούνται δύο φορές, οι «ασπρόμαυροι» αντιδρούν και ισοφαρίζουν 2-2, με τα γκολ των Αθανασιάδη και Κατσουράνη, με το ρολόι να χαϊδεύει το 80ο λεπτό. Στα τελευταία σκάρτα δεκαπέντε λεπτά, τα πιο συγκλονιστικά που έχουν παιχτεί εδώ και δύο δεκαετίες, ο ΠΑΟΚ έψαχνε ένα γκολ για τη μεγάλη ανατροπή. Οι Γερμανοί, μετά το 2-2, έδειχναν να τα’ χουν χαμένα και εκεί μέσα στην αναμπουμπούλα ο Στοχ ξεγλιστράει από τους αμυντικούς και έρχεται φάτσα με την εστία, σηκώνει το κεφάλι και με το δεξί πόδι εξαπολύει έναν κεραυνό βλέποντας εκτός εστίας τον Χίλντεμπραντ. Η τροχιά της μπάλας έχει κατεύθυνση προς τα δίχτυα, οι λιγοστοί φίλοι της ομάδας είναι έτοιμοι να πανηγυρίσουν το γκολ, αλλά για κακή τους τύχη, η μπάλα θα «γλείψει» το δεξί κάθετο δοκάρι της εστίας, που βλέπει στις θύρες 7-8, καταλήγοντας άουτ! Ο Σλοβάκος ξέρει ότι για λίγα εκατοστά θα μπορούσε να είχε γράψει εντελώς διαφορετικά την ιστορία του στην Τούμπα. Εκείνο το σουτ πάντα θα στοιχειώνει τα όνειρα των ΠΑΟΚτσήδων.
9+1. O πρώτος μεγάλος «τίτλος» του Ιβάν Σαββίδη
Ο Γιώργος Παντελάκης έκανε τον Π.Α.Ο.Κ. μεγάλη ομάδα. Ο Πέτρος Καλαφάτης ήταν ο πρόεδρος του πρώτου επαγγελματικού πρωταθλήματος. Ο Θόδωρος Ζαγοράκης παρέλαβε έναν ημιθανή σύλλογο και τον έβγαλε από την εντατική. Όμως, ο Ιβάν Σαββίδης είναι εκείνος που τον ανέστησε, τον σήκωσε όρθιο, του έδωσε δύναμη και ορμή. Τον έκανε ξανά πρωταθλητή! Ο Έλληνας ομογενής επιχειρηματίας το καλοκαίρι του 2012 αγόρασε την ΠΑΕ Π.Α.Ο.Κ. ολοκληρώνοντας ένα φλερτ, που είχε ξεκινήσει έξι χρόνια πριν, διακόπηκε για ένα μεγάλο διάστημα, αλλά συνέχιζε να είναι ένα καυτό… φλερτ. Στις 12 Μαΐου του 2015 κατέθεσε στο ελληνικό δημόσιο 10.886.811 ευρώ και ο «Δικέφαλος» έπαψε να ζει με τον εφιάλτη των χρεών. Ήταν μια στιγμή που κάθε φίλος της ομάδας όφειλε να πανηγυρίσει σαν τίτλο. Από εκείνη την ημέρα έφερε παικταράδες στην ομάδα, δημιούργησε ένα πανίσχυρο σύνολο, που κατέκτησε τρία κύπελλα και πέρσι έφτασε ως τη Γη της Επαγγελίας με την κατάκτηση του αήττητου πρωταθλήματος.
11 Μαρτίου 2018: Ημερομηνία που θα μνημονεύεται για πολλά χρόνια. Το παιχνίδι που άλλαξε τα πάντα στην εξέλιξη του πρωταθλήματος. Το γκολ του Φερνάντο Βαρέλα στο 89ο λεπτό, που άλλαξε για πάντα τις σχέσεις των δύο «Δικεφάλων». Ο Κομίνης και ο βοηθός Ποντίκης πρώτα το κατακύρωσαν και μετά από πέντε λεπτά αποφάσισαν να το ακυρώσουν. Ο Π.Α.Ο.Κ. έχασε το πρωτάθλημα, αν και συγκέντρωσε περισσότερους βαθμούς μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, από τις αποφάσεις των αρμόδιων επιτροπών, ενώ ο Αφρικανός στόπερ έμεινε με το παράπονο. «Αυτό που θα λέω, είναι πως μου έκλεψαν το πιο σημαντικό γκολ στην καριέρα μου. Μου έκλεψαν το τίτλο που περίμενα και εγώ και η ομάδα για 33 χρόνια να το κατακτήσει . Κάθε φορά που θα το θυμάμαι θα με στεναχωρεί, θα με θυμώνει και θα λέω πως με έκλεψαν».
Ο Π.Α.Ο.Κ. όχι μόνο έχει κουβαλήσει τα τρία τελευταία χρόνια (2017, 2018, 2019) την «κούπα» στον Λευκό Πύργο, αλλά έχει βρει τον τρόπο να μην χάνει από την ΑΕΚ ούτε στα ματς που έδωσε στο ΟΑΚΑ για το πρωτάθλημα. Ο «Δικέφαλος» έχει κατακτήσει επτά φορές (1972, 1974, 2001, 2003, 2017, 2018, 2019) το Κύπελλο Ελλάδας, ωστόσο στην κορυφή της λίστας μπαίνει δικαιωματικά το προ διετίας κύπελλο, που κατέκτησε απέναντι στην Ένωση. Ένα τρόπο που ισοδυναμούσε με λύτρωση για όλα όσα είχαν βιώσει οι παίκτες, οι παράγοντες, οι φίλαθλοι εκείνο το διάστημα εκτός αγωνιστικών χώρων. Αυτός που ήξερε καλύτερα από κάθε άλλον τι σήμαινε «εκείνος» ο τελικός δεν ήταν άλλος απ’ τον αρχηγό του! Οι «ασπρόμαυροι» ήταν καθολικά ανώτεροι των «κιτρινόμαυρων». Η λύση τελικά ήρθε από τον άνθρωπο που έφτιαξε το σλογκαν εκείνης της ποδοσφαιρικής χρονιάς! Ο Αντρέ Βιεϊρίνια με μια εκτέλεση φάουλ «τι είναι αυτό ρε», νίκησε τον Βασίλη Μπάρκα και έφερε τον Π.Α.Ο.Κ αγκαλιά με το τρόπαιο, που τόσο πολύ ήθελε και ποθούσε. Ο «δικός μας» Αντρέ έστειλε χιλιάδες ΠΑΟΚτσήδες στα ουράνια, με εκείνο το γκολ-φάουλ στον τελικό του ΟΑΚΑ, με την κλωτσιά στη διαφημιστική πινακίδα, με τους πανηγυρισμούς πάνω στο δοκάρι, με τα όσα είπε μετά τον τελικό, με την αγανάκτηση που έβγαλε ακόμα και τους επόμενους μήνες. «Είναι ένας από εμάς», λένε κουβεντιάζοντας στα τσιμέντα της Τούμπας και δεν πέφτουν έξω, άλλωστε το κριτήριο του κόσμου είναι σχεδόν πάντα αλάνθαστο.
9+4. Η είσοδος Βιεϊρίνια στη φιέστα του τίτλου
Η σεζόν 2018-19 ήταν ιστορική. Τα 34 χρόνια υπομονής ήταν πολλά για μια ομάδα του μεγέθους και της ιστορίας του «Πανθεσσαλονίκειου Αθλητικού Ομίλου Κωνσταντινουπολιτών», αλλά έφταναν στο τέλος τους. Η Θεσσαλονίκη ζούσε μες στην παραζάλη και το αμόκ των «ασπρόμαυρων» για την κούπα του πρωταθλητή. Ο ίδιος ήταν απολαυστικός, έκανε τα πάντα στο γήπεδο και κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα στο αήττητο πρωτάθλημα και στο νταμπλ. Τραυματίστηκε σοβαρά μια εβδομάδα νωρίτερα, αλλά δεν μπορούσε και δεν έπρεπε να απουσιάζει από την στέψη. Κανονικά με ποδοσφαιρική στολή, παπούτσια, το περιβραχιόνιο στο μπράτσο και τη μικρή Κριστίνα, εκεί δίπλα στον πάγκο να του δίνει συμβουλές. Το βράδυ της μεγαλειώδους φιέστας για χάρη των Πρωταθλητών Ελλάδας η Τούμπα «λύγισε» κι έβαλε μαζί με τον Αντρέ Βιεϊρίνια τα κλάματα την στιγμή που ο εμβληματικός αρχηγός πατούσε στο χορτάρι της. «Από το πρώτο λεπτό του αγώνα άκουγα να φωνάζετε ρυθμικά το όνομα μου και παιδιά αυτό με έκανε να ανατριχιάσω, δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ την στιγμή που μπήκα στον αγώνα! Χάρη σε σας ήμουν εκεί μέσα στο χορτάρι, χάρη στην αγάπη σας», είχε γράψει την επομένη ο Πορτογάλος σούπερ σταρ. «Είναι μια κορυφαία στιγμή που τη βάζω δίπλα στην κατάκτηση του Euro το 2016 με την Πορτογαλία», είπε πρόσφατα στο αφιέρωμα του Canal 11. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία…
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
