Πρέπει να υπολογίσει και το κακό σενάριο

Είναι προφανές ότι κανείς δεν θα βγει αλώβητος από την υγειονομική κρίση. Οι ισορροπίες στον επαγγελματικό αθλητισμό κρέμονται από μια κλωστή και η πορεία του θα εξαρτηθεί από τις αποφάσεις του Υπουργείου Υγείας. Στη μικρή εικόνα, βασικό αντικείμενο συζήτησης είναι η επανέναρξη του φετινού Πρωταθλήματος και η ολοκλήρωσή του, εντός των αγωνιστικών χώρων. Σχετική πρόθεση εκφράστηκε με κάθε τρόπο από τον Υφυπουργό Αθλητισμού, Λευτέρη Αυγενάκη, υποστηρίζεται και από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, αλλά η κατάθεση της τροπολογίας δίνει τη δυνατότητα σε Ομοσπονδίες και Λίγκες να ξεπεράσουν τα στενά όρια των προκηρύξεων και να δώσουν οι ίδιες το τέλος που επιθυμούν. Σε κάθε περίπτωση όμως, στις κερκίδες δεν θα υπάρχουν φίλαθλοι, άρα το ποδόσφαιρο δεν θα ικανοποιήσει τον αντικειμενικό στόχο του καθώς θα πάψει να είναι είδος θεάματος.

Αυτό σημαίνει ότι τα οικονομικά επιτελεία των ομάδων θα πρέπει να επανεξετάσουν τη λίστα εσόδων-εξόδων, να υπολογίσουν τη χασούρα και να βρουν τρόπους για την κάλυψή της. Το μέγεθος της ζημίας δεν είναι το ίδιο για όλες. Δεν γίνεται δηλαδή να μπουν στην ίδια ζυγαριά οι τέσσερις ομάδες της Superleague οι οποίες έχουν πενταψήφιο μέσο όρο εισιτηρίων στο Πρωτάθλημα, με τις αντίστοιχες των οποίων οι αγώνες γίνονται μεταξύ συγγενών και φίλων. Άρα, εδώ βρίσκεται ο πρώτος διαχωρισμός εταιριών.

Ακολουθεί η επενδυτική δυνατότητα του κάθε ιδιοκτήτη. Αυτές που διαθέτουν μεγαλομετόχους ή χρηματοδότες οι οποίοι έχουν την οικονομική επιφάνεια για την κατάθεση ισχυρών κεφαλαίων, προφανώς θα εκμεταλλευτούν τη χαλάρωση των κανόνων financial fair play για να καλύψουν μέρος της ζημιάς. Οι υπόλοιπες, υποχρεωτικά, θα εισέλθουν σε μνημονιακή περίοδο, θα προχωρήσουν σε δραστική μείωση του συνολικού προϋπολογισμού (με πρώτο ασφαλώς τον αγωνιστικό) και σίγουρα θα χρειαστεί να μετακυλίσουν χρέη στην επόμενη περίοδο. Πρόσφατα, στη διάρκεια συζήτησης με γνωστό οικονομολόγο της Θεσσαλονίκης ο οποίος ασχολείται με τους ισολογισμούς των αθλητικών ανωνύμων εταιριών, είπε δίχως τον παραμικρό ενδοιασμό ότι… «οι πλούσιοι θα γίνουν πλουσιότεροι και οι φτωχοί, φτωχότεροι».

Ο Άρης ανήκει στο γκρουπ των ομάδων που δέχθηκαν ισχυρό πλήγμα. Ο μέσος όρος εισιτηρίων του στο Πρωτάθλημα είναι 10.265 κι ενόψει των Playoffs του Πρωταθλήματος (δεδομένης της εμπορικότητας των αγώνων) υπολόγιζε ότι θα «έκοβε» περί των 70-75 χιλιάδων εισιτηρίων. Υπολόγιζε επίσης ακόμη 20.000 εισιτήρια από τον δεύτερο ημιτελικό αγώνα με την ΑΕΚ στο πλαίσιο του Κυπέλλου Ελλάδας, πέραν ασφαλώς της εμπορικής εκμετάλλευσης των αγώνων. Είτε γίνουν κεκλεισμένων των θυρών είτε ακυρωθούν οι διοργανώσεις, οι «κίτρινοι» θα πρέπει να βρουν τρόπους κάλυψης της ζημιάς που ανταποκρίνεται σε έσοδα από τη διάθεση 90-95 χιλιάδες εισιτηρίων, εκτός των υπολοίπων εμπορικών εσόδων μέσα από τη διάθεση προϊόντων είτε από την μπουτίκ είτε από άλλα καταστήματα της ΠΑΕ. Αφαιρώντας τα έξοδα των αγώνων και το Φ.Π.Α. το μέγεθος της ζημίας είναι τουλάχιστον στο 1.000.000 ευρώ μόνο από τα εισιτήρια.

Επαναλαμβάνουμε όμως ότι το φετινό Πρωτάθλημα βρίσκεται στη μικρή οθόνη. Στη μεγαλύτερη εντοπίζεται το ενδεχόμενο να διεξαχθούν όλοι οι αγώνες του 2020 κεκλεισμένων των θυρών. Εκεί η ψαλίδα ανοίγει επικίνδυνα καθώς και η ΠΑΕ Άρης δεν θα έχει τη δυνατότητα έκδοσης εισιτηρίων διαρκείας, πέραν ασφαλώς της αφαίρεσης εσόδων και από τα μεμονωμένα εισιτήρια. Φέτος, η ΠΑΕ Άρης διέθεσε περί των 6.700 εισιτηρίων διαρκείας. Το νούμερο ήταν χαμηλότερο σε σχέση με τις προσδοκίες των επιτελών της εταιρίας, επρόκειτο όμως για ένα από τα βασικά έσοδα της ΠΑΕ, συνυπολογίζοντας και τα 133.441 μεμονωμένα εισιτήρια.

Στο ενδεχόμενο διεξαγωγής των αγώνων κεκλεισμένων των θυρών, δεν υπάρχει τρόπος κάλυψης αυτής της χασούρας. Πώς μια εταιρία θα εκδόσει εισιτήρια διαρκείας όταν ο φίλαθλος κόσμος δεν θα μπορεί να πάει στο γήπεδο; Είναι εξαιρετικά επιπόλαιο και αφελές να πιστεύει κανείς ότι η ζημιά θα καλυφθεί μέσω της αύξησης των εσόδων από τα τηλεοπτικά συμβόλαια καθώς ήδη η πλειοψηφία των ομάδων εισπράττουν περισσότερα χρήματα σε σχέση με την πραγματική αξία του προϊόντος, κυρίως όμως δεν υπάρχει ο τηλεοπτικός πάροχος που θα αραδιάσει κάποιες δεκάδες εκατομμυρίων στο τραπέζι. Η ΕΡΤ επιδίωξε να φύγει από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο με… ελαφρά πηδηματάκια, πλέον βέβαια δεν ξέρει κανείς αν με κυβερνητική απόφαση θα αποφασιστεί η στήριξη των εταιριών μέσω της κρατικής τηλεόρασης. Στον ιδιωτικό τομέα, τα κανάλια αντιμετωπίζουν σοβαρές απώλειες με την πτώση της διαφήμισης και τα μηνύματα δεν είναι ενθαρρυντικά για το μέλλον. Άρα, πώς θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις παροχής μεγαλύτερων συμβολαίων όταν μάλιστα δεν εξυπηρετούνταν ούτως ή άλλως τα υπάρχοντα, παρότι η χώρα βρισκόταν σε πορεία ανάπτυξης; Άρα θα αντέξουν οι εταιρίες οι οποίες θα μειώσουν τους προϋπολογισμούς τους και ταυτόχρονα θα γίνει μεγαλύτερη εισροή κεφαλαίων από τους ιδιοκτήτες.

Το πρόβλημα είναι εξίσου μεγάλο και για τον μπασκετικό Άρη. Εκεί τα έσοδα είναι… σαν δύο σταγόνες νερού και τα οφέλη τόσο από τα εισιτήρια διαρκείας όσο και από τα μεμονωμένα εισιτήρια καλύπτουν περί του 25% του συνολικού προϋπολογισμού. Για την ακρίβεια, στην τελευταία πενταετία ο μέσος όρος εισιτηρίων διαρκείας της ΚΑΕ Άρης είναι περί των 1500, κύριο στήριγμα της ΚΑΕ είναι όμως τα μεμονωμένα εισιτήρια. Δίχως τηλεοπτικό συμβόλαιο για την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο και με τη διαφαινόμενη αποχώρηση των κεντρικών χορηγών του Πρωταθλήματος, στο ενδεχόμενο διεξαγωγής των αγώνων κεκλεισμένων των θυρών, η ΚΑΕ Άρης θα είναι μια εταιρία α) δίχως ισχυρό ιδιοκτήτη καθώς ο Δημήτρης Γουλιέλμος βρίσκεται σε πορεία αποχώρησης και ούτως ή άλλως όμως δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει, β) με υπέρογκα χρέη τα οποία υπολογίζονται στα 4εκ. ευρώ, γ) δίχως εξασφαλισμένα έσοδα. Κατ’ επέκταση, είναι λογική η αμφιβολία για τη βιωσιμότητά της.

ΥΓ: Η πώληση ενός παίκτη δεν εξαρτάται από το επίπεδο οικονομικής ανάγκης μιας ομάδας αλλά και από τον τρόπο σκέψης του ίδιου του αθλητή. Ο Άρης δεν έβαλε πωλητήριο σε κανέναν παίκτη, ίσα-ίσα που απέρριψε προτάσεις. Αν ένας ποδοσφαιριστής έχει συμβόλαιο για έναν ακόμη χρόνο, δεν θέλει να το επεκτείνει και ταυτόχρονα έχει ζήτηση στην αγορά, η πώλησή του στη σωστή τιμή είναι η πιο λογική απόφαση. Αυτό ισχύει και για τον Λούκας Σάσα.

ΥΓ1: Ο Άρης πρέπει να αποκαταστήσει τις σχέσεις του με τους ατζέντηδες γιατί καλώς ή κακώς, είναι τα πρόσωπα που επηρεάζουν (αν όχι διαμορφώνουν) τον τρόπο σκέψης του αθλητή. Πιο χαρακτηριστική περίπτωση από τον Λίντσεϊ Ροζ δεν υπάρχει. Δεν ξέρω αν ο Άρης θα απαιτήσει 1εκ. ευρώ αυτήν την περίοδο, σίγουρα όμως δεν θα πάρει και την προσφορά του μισού εκατομμυρίου που του κατέθεσαν από το Βελιγράδι. Σίγουρα επίσης δεν θα μπει καν σε διαδικασία συζήτησης προσφορών σαν αυτή που κατέθεσε ο ΑΠΟΕΛ.