«Εγγυημένες» συμμετοχές μπορεί να... εγγυηθεί μόνο ο παίκτης

• Ο ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ
• Η "ΖΥΓΑΡΙΑ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΠΑΙΚΤΗ

Είχε ζητήσει «εγγυημένες συμμετοχές» ποτέ ο Σωτήρης Νίνης σε κάποια από τις ανανεώσεις συμβολαίου που είχε υπογράψει στον Παναθηναϊκό; Ο Χάρης Μαυρίας; Ο Στέφανος Καπίνο;

Ζήτησε «εγγυημένες συμμετοχές» πιο πρόσφατα ο Γιάννης Μπουζούκης ο οποίος ανανέωσε πέρυσι το συμβόλαιό του με τον Παναθηναϊκό; Ζήτησε «εγγυημένες συμμετοχές» ο Τάσος Χατζηγιοβάνης; Αμφότεροι βασικοί ήταν επί έναν ολόκληρο χρόνο, τη σεζόν 2018-2019. Θα μπορούσαν να το ζητήσουν στις διαπραγματεύσεις για την παραμονή τους. Δεν το έκαναν όμως. Ούτε στο πρώτο βήμα – αυτό της υπογραφής επαγγελματικού συμβολαίου – ούτε στο δεύτερο βήμα, όταν είχαν πια ενταχθεί στην «πρώτη ομάδα» και άρχισαν να κοιτάζουν πιο ψηλά… Όπως δεν το είχε κάνει ουδείς και από τους πιτσιρικάδες της Ακαδημίας τα τελευταία χρόνια! Πλην δύο: του Στέφανου Ευαγγέλου και του Λάζαρου Λάμπρου!

Είναι λάθος, λοιπόν, από τον όποιο νεαρό παίκτη να ζητά συγκεκριμένο αριθμό συμμετοχών στην περίπτωση που συμπεριλαμβάνει αυτόν ως όρο στις διαπραγματεύσεις για την υπογραφή νέου συμβολαίου. Είναι θεμιτό, ναι. Μπορεί να κριθεί ακόμα και ως λογικό, αν έχει αμφιβολίες... Υπό ποια οπτική γωνία όμως; Της εξέλιξης του ποδοσφαιριστή. Και γιατί κάτι τέτοιο να μπει σε συμβόλαιο ή έστω να συμφωνηθεί προφορικά και... λογοτιμίτικα; Δεν έχει εμπιστοσύνη ο παίκτης, ή η οικογένειά του ή οι μάνατζέρ του στο κριτήριο αξιολόγησης του προπονητή; Αν ο προπονητής θεωρεί ότι ένας νεαρός παίκτης είναι έτοιμος, δεν θα τον βάλει να παίξει; Δεν θα θέλει να «πιστωθεί» και ο ίδιος την ανέλιξη και την πρόοδό του; Δεν θα επιθυμεί το καλό για την ομάδα του που έχει άμεση αντανάκλαση και στον ίδιο;

Και για να το συγκεκριμενοποιήσουμε: Ειδικά ο Γιώργος Δώνης (που έχει δώσει αρκετές ευκαιρίες και χρόνο συμμετοχής σε νεαρούς παίκτες), ειδικότερα σ’ αυτόν τον Παναθηναϊκό που συνεχίζει να λειτουργεί υπό «μνημονιακό καθεστώς» με τελικό στόχο το μηδενισμό του χρέους, δεν θα δώσει περισσότερες συμμετοχές στον Γιώργο Βαγιαννίδη την επόμενη σεζόν αν διαπιστώσει ότι τις αξίζει;

Ο ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ

Σχεδόν όλα εξαρτώνται από την πολιτική και τις πράξεις του κλαμπ, όχι μόνο από τον προπονητή και τον παίκτη. Θα είναι σφάλμα, λοιπόν, από τον Γιάννη Αλαφούζο αν συναντηθεί και συμφωνήσει με τον Γιώργο Βαγαννίδη και την οικογένειά του για «εγγυημένες συμμετοχές». Δικαίωμά του είναι ασφαλώς. Αφεντικό είναι, ό,τι γουστάρει κάνει. Όμως αν το κάνει δίχως τη συναίνεση και την έγκριση του προπονητή και του τεχνικού διευθυντή, δεν θα είναι ωφέλιμο για τον Παναθηναϊκό το «καπέλωμα». Ακόμα κι αν κάποιος εκ των δύο (ή και αμφότεροι) κάνει πίσω, το «καταπιεί» και προχωρήσει παρακάτω…

Προσοχή: δεν μιλάμε για την περίπτωση που ο Αλαφούζος καταφέρει να κλείσει το deal απλώς για την παραμονή του παίκτη, όπως το είχε κάνει στην περίπτωση του Δημήτρη Κουρμπέλη και του Τάσου Χατζηγιοβάνη. Μιλάμε για την περίπτωση να δεσμεύσει το κλαμπ για συγκεκριμένο αριθμό συμμετοχών του 18χρονου δεξιού μπακ χαφ στις επόμενες σεζόν, προκειμένου να τον πείσει να παραμείνει στον Παναθηναϊκό, τώρα που βλέπει ότι ξένοι σύλλογοι επιπέδου Ιντερ και Μονακό είναι αληθινά "ζεστοί' για τον Βαγιαννίδη. Αυτός ο παράγοντας, άλλωστε, το... πόσο θα αξιοποιηθεί στα επόμενα χρόνια ο παίκτης, ήταν και ένα από τα βασικά σημεία τριβής στις συζητήσεις της πλευράς Βαγιαννίδη και με τον Νίκο Νταμπίζα και με τον Τσάβι Ρόκα, ενώ και ο Γιώργος Δώνης είχε εκφράσει δημοσίως την αντίθεσή του μετά την προηγούμενη επικοινωνία Αλαφούζου – πλευράς Βαγιαννίδη και δημοσιεύματα σχετικά με το θέμα των συμμετοχών.

Είχε πει χαρακτηριστικά ο κόουτς στη Nova (20/2): «Και στην συγκεκριμένη διαχείριση διαφωνώ και δεν αφορά τον μικρό. Για μένα είναι χαρά όσο χρόνια είμαι στο ποδόσφαιρο να συμμετάσχω σε μια διαδικασία εξέλιξης ενός νέου παιδιού που μπορεί να βλέπω μια προοπτική σε ένα παιδί που έχει τόσο μεγάλο ταλέντο όπως ο Γιώργος και άλλα παιδιά που έχουμε στην ομάδα. Στον τρόπο που το διαχειρίζεται ο Τύπος που θέλει νέα πρόσωπα το καταλαβαίνω, στον τρόπο που το διαχειριζόμαστε εμείς στην ομάδα διαφωνώ. Φυσικά και θα πρέπει η ομάδα να επικοινωνήσει με τους γονείς, να υπάρχουν άνθρωποι που θα μπορούν να εξηγήσουν το πρότζεκτ του κάθε αθλητή, αλλά μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό δεν μπορεί να εγγυάται συμμετοχές σε νέους ποδοσφαιριστές, εμένα μου φαίνεται αδιανόητο. Το κάθε παιδί είναι για να δουλέψει, να αποδείξει, να τις κερδίσει με το σπαθί του, όπως τις κέρδισα και εγώ όταν ήμουν 18 χρονών στον Παναθηναϊκό. Με την ίδια λογική, θα υπογράφουμε συμβόλαια που κάθε ποδοσφαιριστής θα έχει εγγυημένες συμμετοχές».

Η "ΖΥΓΑΡΙΑ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΠΑΙΚΤΗ

Η μητέρα του παίκτη είχε διαψεύσει με δηλώσεις της πως είχε τεθεί τέτοιου είδους ζήτημα (συμμετοχών) στην προηγούμενη συζήτηση που είχε με τον μεγαλομέτοχο της ΠΑΕ Παναθηναϊκός και αυτό πρέπει να επισημανθεί. Οπως θα πρέπει επίσης να τονιστεί πως αν στη "ζυγαριά" για την τελική απόφαση του παίκτη το θέμα της αξιοποίησής του είναι πιο σημαντικό για τον ίδιο από το οικονομικό - τουλάχιστον σ' αυτή τη φάση της καριέρας του και για τα επόμενα πέντε χρόνια, ως τα 23 του - μάλλον περισσότερο χρόνο θα πάρει σ΄αυτόν τον Παναθηναϊκό, παρά στη Μονακό ή στην Ιντερ...

Όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας, το «θέμα Βαγιαννίδη» έχει πολλές πτυχές, καθώς οι ισορροπίες στον Παναθηναϊκό είναι ήδη λεπτές αυτή την περίοδο. Και ο Νταμπίζας και ο Ρόκα «απέτυχαν» να κλείσουν τον παίκτη σ’ ένα σίριαλ που διαρκεί εδώ και ένα χρόνο, αρνούμενοι να "δεσμεύσουν" καθ' οιονδήποτε τρόπο τον προπονητή σχετικά με το πώς και το πόσο θα τον αξιοποιήσει. Γι’ αυτό και οι χειρισμοί των διοικούντων στο θέμα θα πρέπει να είναι «χειρουργικοί». Εδώ που έχουμε φτάσει, άλλωστε, έκπληξη θα είναι αν μείνει ο παίκτης στο Τριφύλλι. Συνεπώς, βιαστικές κινήσεις δεν χρειάζονται. Βιαστική κίνηση επί παραδείγματι σ' αυτή τη φάση είναι μια συνάντηση Αλαφούζου - παίκτη χωρίς την παρουσία του τεχνικού διευθυντή...