Νικητής σε πρόσωπα και νοοτροπία!

• Η κομβική στιγμή του ματς
• Η ματσάρα του Ανουάρ
• Είναι δυνατόν αυτό το παιδί να μην έχει φέτος τουλάχιστον 15 συμμετοχές;
• Ξένοι διαιτητές και στο γηπεδάκι του εξοχικού μου

Ο Παναθηναϊκός τα έκανε σχεδόν όλα σωστά το βράδυ της Κυριακής στο ΟΑΚΑ. Το πλάνο του Γιώργου Δώνη να αφήσει την μπάλα στον Ολυμπιακό με στόχο να του κλείσει όλους τους χώρους και να μην του δώσει σπιθαμή να εκμεταλλευθεί την ποιότητα που διαθέτει συνολικά και ατομικά πάνω στο χορτάρι, να παίξει με 3-4-2-1, να πρεσάρει ανά διαστήματα ψηλά και να προσπαθήσει να χτυπήσει στο επιθετικό τρανζίσιον, λειτούργησε άψογα.

Το Τριφύλλι δεν απειλήθηκε σε κανονική ροή παιχνιδιού, είχε καταπληκτική προσήλωση στο πλάνο και για να συμβεί αυτό έπρεπε να φτάσει και έφτασε σε πολύ υψηλά επίπεδα συγκέντρωσης. Ο Έλληνας προπονητής είχε προετοιμάσει άριστα την ομάδα του, τόσο τακτικά όσο και πνευματικά και αυτό του πιστώνεται στον απόλυτο βαθμό.

Οι πράσινοι μπορεί να μην νίκησαν αλλά έχουν κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένο για την νοοτροπία και την θέληση που κατέθεσε μέσα στο γήπεδο αλλά και για κάποια πρόσωπα που ξεχώρισαν κόντρα στον Ολυμπιακό.

Η κομβική στιγμή του ματς

Ο Παναθηναϊκός εκμεταλλεύθηκε το νωθρό και δίχως συγκέντρωση πρώτο δεκάλεπτο του Ολυμπιακού και κατάφερε να φτιάξει δύο πολύ καλές ευκαιρίες. Αμφότερες προήλθαν από το πολύ κακό βράδυ του Μπα στο κέντρο της άμυνας των ερυθρολεύκων και από την εξαιρετική παρουσία του Γιάννη Μπουζούκη στο πρώτο ημίχρονο. Ο μέσος του Τριφυλλιού κλέβει την μπάλα στην πρώτη ευκαιρία έξω από την περιοχή και σουτάρει άουτ και στην δεύτερη περνά υπέροχη κάθετη πάσα στον Μακέντα. Μισό γκολ.

Αυτή η φάση, το τετ α τετ του Ιταλού στο 10᾽ θα μπορούσε να είχε αλλάξει τα πάντα και να γείρει την πλάστιγγα σημαντικά υπέρ του Παναθηναϊκού, ο οποίος ανασταλτικά ήταν καταπληκτικός απέναντι σε έναν Ολυμπιακό εμφανώς κουρασμένο και με έλλειψη καθαρού μυαλό και συνεργασιών.

Σε αυτά τα παιχνίδια, οι λεπτομέρειες καθορίζουν το αποτέλεσμα. Ο Μακέντα όσο καλός ποδοσφαιριστής και αν είναι, αυτές τις φάσεις τις πάει... μία-μία. Μία θα βάλει, μία θα χάσει. Για σέντερ φορ του Παναθηναϊκού όχι και τόσο καλή επίδοση. Στα τετ α τετ, ειδικά όταν είναι τόσο ξεκάθαρα μεγάλες ευκαιρίες και με καθαρό οπτικό πεδίο και δυνατότητα καλής εκτέλεσης, πρέπει δύο στις τρεις φορές να... γράφει.

Η ματσάρα του Ανουάρ

Ο Κουρμπέλης στην φυσική του θέση, αυτή του κεντρικού αμυντικού, ήταν απροσπέλαστος, όπως και οι Κολοβέτσιος και Σένκεφελντ. Η τριάδα στο κέντρο της άμυνας έπιασε υψηλή απόδοση, ωστόσο, ο mvp του ντέρμπι δεν είναι από την άμυνα του Παναθηναϊκού αλλά από την μεσαία του γραμμή.

Ο Ανουάρ έκανε απίθανα πράγματα. Στο καλύτερό του παιχνίδι με την φανέλα της ομάδας. Ο ΙσπανοΜαροκινός έκλεβε μπάλες, πήρε πολλές προσωπικές μονομαχίες, αρκετές επανακτήσεις κατοχής, ακόμη περισσότερα χιλιόμετρα και είχε πάντα σιγουριά με την μπάλα στα πόδια όταν ο Ολυμπιακός τον πίεζε για να κλέψει ψηλά και να πατήσει ευκολότερα περιοχή. Μέχρι και το τελευταίο λεπτό κάλυπτε χώρους, έβγαζε την ομάδα του μπροστά και ήταν ένα... μηχανάκι που δεν σταμάτησε στιγμή να λειτουργεί!

Είναι δυνατόν αυτό το παιδί να μην έχει φέτος τουλάχιστον 15 συμμετοχές;

Πρώτη φορά σε αιώνιο ντέρμπι για τον Σωτήρη Αλεξανδρόπουλο ως βασικός. Ο 20χρονος μέσος έβγαλε σκληράδα, τρομερή ωριμότητα, είναι γρήγορος για την θέση του, καλός με την μπάλα στα πόδια. Πέρασε το τεστ με άριστα. Αυτό το παιδί είναι ένας έτοιμος ποδοσφαιριστής. Προφανώς δεν έγινε το τελευταίο δεκαήμερο που αρχίζει να παίρνει ευκαιρίες. Ήταν από το περυσινό καλοκαίρι όταν ο Νταμπίζας φώναζε πως αυτός πρέπει να είναι το μπακ απ του Κουρμπέλη και όχι να γίνει μεταγραφή.

Τελικά και μεταγραφή έγινε(που πέρασε και δεν ακούμπησε) και ο μικρός... εξαφανίστηκε λόγω και ενός τραυματισμού στο χέρι τον Δεκέμβριο. Από αυτά που έδειξε στο ντέρμπι απέναντι σε σούπερ ποιοτικά χαφ, είναι δυνατόν αυτός ο ποδοσφαιριστής να μην έχει γράψει τουλάχιστον 15 συμμετοχής φέτος; Είναι δυνατόν να ψάχνει για μεταγραφή εξαριού ο Παναθηναϊκός; Μπροστά στα πόδια του, τον έχει τον ποδοσφαιριστή που ψάχνει. Το θέμα είναι να θέλει να τον στηρίξει, να τον πιστέψει να μπει στην διαδικασία να τον αναδείξει.

Δεν θα πούμε περισσότερα για τον μικρό. Θα παραθέσουμε μόνο μια φωτογραφία, γιατί είναι πολύ όμορφη και δείχνει το δέσιμο κάποιων παιδιών με αυτό που λέμε φανέλα. Πόσο μας έχουν λείψει τέτοιες εικόνες υγείας και αγνής αγάπης. Πραγματικά...

Ξένοι διαιτητές και στο γηπεδάκι του εξοχικού μου

Πάμε για... grande φινάλε. Ο Κομίνης μετά τα όσα έζησε στο περιβόητο ΠΑΟΚ-ΑΕΚ στην Τούμπα το 2018 είναι άλλος άνθρωπος. Όχι απλά διαιτητής. Άλλος άνθρωπος. Βλέπεις στα μάτια του έναν φόβο κάθε φορά που μπαίνει να σφυρίξει ένα σημαντικό παιχνίδι. Και είναι λογικό με τόσο μπούλινγκ που έχει δεχθεί. Ο Παναθηναϊκός, όμως, τι φταίει;

Αυτό που κάνει στο πέναλτι που δίνει υπέρ του Ολυμπιακού απλά δεν έχει ξαναγίνει. Ο Βαλμπουενά πατάει τον Ανουάρ και σφυρίζει φάουλ υπέρ του Γάλλου στα όρια της περιοχής. Είναι ξεκάθαρο πως δεν υπάρχει η παραμικρή παράβαση. Και έπειτα πάει στο VAR μετά από ειδοποίηση. Πηγαίνει στο video για να δει αν αυτό που σφύριξε είναι εντός η εκτός περιοχής. Όχι για να δει αν υπάρχει φάουλ ή όχι. Για να δει αν είναι πέναλτι. Βάσει κανονισμού δεν μπορεί να πάρει πίσω την αρχική απόφαση για φάουλ, ακόμη και αν δει στο βίντεο πως έχει κάνει γκέλα.

Από την στιγμή, λοιπόν, που αυτό που είδε ότι έγινε, έγινε μέσα στην περιοχή, ήταν... υποχρεωμένος να κάνει λάθος στο λάθος! Αυτή η φάση, όπως είναι, θα πρέπει να πάει στην επιτροπή διαιτησίας της ΦΙΦΑ και να τροποποιηθεί ο κανοσμικός για το ποιες αποφάσεις μπορεί να ανακαλέσει ένας διαιτητής μέσω του βίντεο. Υπάρχει ξεκάθαρη παράληψη σε περιπτώσεις όπως αυτή του πέναλτι του Ολυμπιακού.

Φυσικά, δεν ήταν μόνο η φάση αυτή. Ο Κομίνης χαρίζει πεντακάθαρη δεύτερη κίτρινη στον Μπα(πατάει τον αστράγαλο του Ανουάρ έξω από την περιοχή), βγάζει κίτρινη κάρτα στον Θεοχάρη σε φάση που δεν κάνει ούτε φάουλ!

Μην το κουράζουμε. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο Κομίνης. Το επίπεδο της ελληνικής διαιτησίας είναι πάρα πολύ χαμηλό, οι άνθρωποι επηρεάζονται πολύ εύκολα από την ατμόσφαιρα που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο, για αυτό η λύση είναι μία. Ξένοι διαιτητές παντού. Ακόμη και στο εξοχικό μου που παίζουμε μπαλίτσα κάθε Αύγουστο...