Δεν είχε λογική αυτό που έγινε με τον Ραντζέλοβιτς…

Τι μου άφησε το χθεσινό παιχνίδι του Ολυμπιακού στο Ηράκλειο; Κατά βάση δύο πράγματα.

Το πρώτο, μία χαρά: για πρώτη φορά είχαμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο την αποθέωση ενός πρωταθλητή από την αντίπαλη ομάδα, με το λεγόμενο pasillo. Ο ΟΦΗ είχε την μαγκιά να το κάνει κι ο Ολυμπιακός να είναι ο πρώτος στον οποίο γίνεται η τιμή-ποιος άλλος εξάλλου θα ήταν ο πρώτος αν δεν ήταν ο Ολυμπιακός, με τα 20 πρωταθλήματα στα 24 τελευταία χρόνια!

Το δεύτερο, μία απορία: γιατί δεν έπαιζε τόσο καιρό στα πλέϊ οφ ο Ραντζέλοβιτς; Όχι, δεν λέω ότι ένας αγώνας με τον ΟΦΗ και δη χωρίς τους μισούς βασικούς παίκτες της κρητικής ομάδας είναι ένα ασφαλές κριτήριο για την πολυτιμότητα ενός «ερυθρόλευκου» ποδοσφαιριστή. Ωστόσο, σχεδόν όλα τα ματς των πλέϊ οφς με τέτοιες συνθήκες έγιναν, με απουσίες σε κάθε παιχνίδι.

Το Σερβάκι χθες έκανε ένα πραγματικά πολύ γεμάτο 60λεπτο, μέχρι που προφανώς τον εγκατέλειψαν οι δυνάμεις του, ελλείψει ρυθμού, καθώς τόσο καιρό δεν έπαιζε παρά ελάχιστα. Αν μη τι άλλο είδαμε έναν εξτρέμ που μπούκαρε και ξαναμπούκαρε και βρέθηκε έτσι πέντε (!) φορές κοντά στο γκολ, που σέντραρε, που συνεργάστηκε, που ταλαιπώρησε γενικά την άμυνα του αντίπαλου, έκλεψε μπάλες, το πάλεψε ρε παιδί μου. Έβαλε ένα γκολ, νικήθηκε δύο φορές από τον γκολκίπερ σε σουτ στην κλειστή γωνία και μία τρίτη ο γκολκίπερ τον πρόλαβε με έξοδο κινδύνου για να έρθει ο Μπουχαλάκης και να έχει το δοκάρι, ενώ είχε κι ένα ακόμη σουτ λίγο άουτ.

Με λίγη τύχη, αλλά και προσοχή μπορούσε χθες να κάνει ένα ωραιότατο χατ τρικ ο Ραντζέλοβιτς, που φάνηκε ότι πήρε τόση ψυχολογία από το πρώτο του γκολ, έστω προτελευταία αγωνιστική, στο πρωτάθλημα (κι ενώ είχε σκοράρει στην Ευρώπη και στο Κύπελλο!), ώστε κάποια στιγμή επιχείρησε να κρεμάσει τον τερματοφύλακα του ΟΦΗ με σουτ από τα…60 μέτρα! Γιατί στο ποδόσφαιρο η ψυχολογία πολλές φορές είναι το άλφα και το ωμέγα κι ο μικρός εσχάτως δεν είχε και την καλύτερη ψυχολογία, καθώς ήταν μονίμως στον πάγκο, κι άντε καμιά φορά αλλαγή.

Να πάμε, όμως, πίσω, λίγο πριν σταματήσει το ποδόσφαιρο λόγω πανδημίας: ο Ολυμπιακός κάνει τη νίκη της χρονιάς (1-0) στην Τούμπα, με το μοναδικό γκολ-αυτογκόλ του Γιαννούλη να έρχεται από το γύρισμα του Ραντζέλοβιτς. Κι αμέσως μετά, κάνει και τη νίκη της ιστορίας του στο Λονδίνο επί της Άρσεναλ (2-1) με τον Σέρβο στην ενδεκάδα για 77 λεπτά (1-0 έως εκείνη την στιγμή). Κι ακόμη και στο πρώτο ματς του Κυπέλλου στην Τούμπα (3-2 ο ΠΑΟΚ) μπαίνει αλλαγή στο 76’ και κερδίζει την αποβολή του Γιαννούλη στο 84’.

Θα περίμενε λοιπόν κανείς στην επιστροφή από την πανδημία, ο μικρός να ήταν έστω ένα από τα εναλλακτικά όπλα του Ολυμπιακού. Κι αντί γι΄ αυτό, τι είδαμε: τον Ραντζέλοβιτς να παίζει πρώτη φορά βασικός στο 10^ο παιχνίδι της ομάδας μετά την επανέναρξη της σεζόν, χθες με τον ΟΦΗ! Κι απλά να έχει μπει αλλαγή λίγα λεπτά σε τέσσερα παιχνίδια και να έχει μπει αλλαγή και στο ημίχρονο της ρεβάνς Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ, με το αποτέλεσμα στο 0-0 και τον Σέρβο να βοηθάει στη διαμόρφωση του 2-0 στο β΄ ημίχρονο (ας θυμηθούμε π.χ. το έτοιμο γκολ που έβγαλε στον Ελ Αραμπί κι αυτός το έχασε), αλλά και την γενικά πολύ ζωντανή παρουσία του. Ακόμη και την Κυριακή με τον ΠΑΟΚ που μπήκε στο 85’, ο Ραντζέλοβιτς ενόχλησε πραγματικά την αντίπαλη άμυνα. Συνεργάστηκε καλά με τον Φορτούνη, μετά έβγαλε τη σέντρα στο απευθείας βολέ του Χασάν που έδιωξε ο Πασχαλάκης, αλλά και στο τέλος, σε μία βαθιά μπαλιά του Σεμέδο, χώθηκε στην περιοχή και κοντρόλαρε ωραία την μπάλα με το στήθος με στόχο να την στρώσει στον Σισέ, που για λίγο δεν πρόλαβε να σουτάρει.

Και το ερώτημα είναι για ποιο λόγο ο Ραντζέλοβιτς δεν πήρε ούτε μία ουσιαστική ευκαιρία στις οκτώ προηγούμενες αγωνιστικές των πλέϊ οφ. Την στιγμή π.χ. που ο Λοβέρα έπαιξε τέσσερα ματς βασικός. Και για ποιο λόγοι έπρεπε ο Μασούρας να παίξει και στα εννιά ματς (!), στα εφτά βασικός και αλλαγή στα δύο με τον Παναθηναίκό, με συνέπεια να φτάσουμε στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ την προηγούμενη Κυριακή κι ο Έλληνας διεθνής να μην μπορεί να πάρει τα πόδια του. Με τον Μασούρα έτσι, με τον Καμαρά να παίζει επίσης και τα εννιά ματς (κι όλα βασικός!) και τους Τσιμίκα και Γκιγιέρμε να αγωνίζονται τραυματίες, πώς να μην χάσει ο Ολυμπιακός το αήττητο.

Κοιτάξτε, εγώ δεν υποστηρίζω ότι ο Ραντζέλοβιτς είναι κανένας…σούπερ εξτρέμ. Άσε που καμιά φορά μου σπάει τα νεύρα! Χθες για παράδειγμα, εκεί που συνεργάστηκε με τον Ελ Αραμπί, αυτό που 100-0 έπρεπε να κάνει ήταν να γυρίσει την μπάλα στον συμπαίκτη του που θα ήταν σε ιδανική θέση για να σκοράρει, κι όχι να σουτάρει πάλι ο ίδιος ο Ραντζέλοβιτς στην κλειστή γωνία. Κι ήταν πολύ κακό αυτό που έκανε, γιατί ο Αραμπί είναι μακριά από το γκολ τον τελευταίο καιρό, έχει χάσει τη ρέντα του και για τον επιθετικό-γκολτζή δεν υπάρχει τίποτα χειρότερα από το να μην σκοράρει. Χθες λοιπόν ήταν ιδανικό ματς για να επέστρεφε στα γκολ ο Μαροκινός-το έχασε με την άστοχη κοντινή προβολή του, εκεί που του γύρισε ωραία την μπάλα ο Λοβέρα, αλλά μου φαίνεται ότι δύσκολα θα το έχανε ευρισκόμενος σε άριστη θέση αν του την έσπαγε κι ο Σέρβος στο 46’.

Τέλος πάντων, αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο Ραντζέλοβιτς πράγματι είναι ακόμη ανώριμος. Θέλει πολλή δουλειά, ειδικά στο κομμάτι της διάσπασης μίας μαζικής άμυνας, ενώ πρέπει να κοιτάξει να γίνει πιο «στρωτός», να μειώσει κάποιες….ατσούμπαλες κινήσεις του.. Όμως, «κάτι» έχει. Και πίσω γυρίζει να μαρκάρει και επικίνδυνος είναι μπροστά. Και δεν μπορεί να είναι καλός για να παίζει κόντρα στην Μπάγερν και στην Άρσεναλ και γενικά στα Κύπελλα Ευρώπης, όπως και κόντρα στον ΠΑΟΚ, τη δεύτερη καλύτερη ελληνική ομάδα, και να μην παίρνει ένα νορμάλ χρόνο συμμετοχής στα υπόλοιπα παιχνίδια του Ολυμπιακού. Ειδικά αφότου έφυγε κι ο Ποντένσε το Γενάρη.

Η διαχείριση του από τον Μαρτίνς, ιδίως σε επίπεδο πλέϊ οφς, νομίζω ότι δεν ήταν η κατάλληλη. Με συνέπεια, εκτός των άλλων, και να «ξεπατωθεί» ο Μασούρας.

Άσχετο: Ακούω ότι η ΑΕΚ δεν θα κάνει ένσταση.

https://twitter.com/Esp_Interativo/status/1277348546891657217