Tώρα στα γεράματα...

• Έχεις άποψη για κάποιο αθλητικό θέμα; Στείλε το κείμενό σου στο [email protected] και δες το δημοσιευμένο στο αγαπημένο σου site.

Πολλές φορές γυρεύεις τον τρόπο να γίνεις πιο «σοφός». Διαβάζεις βιβλία, βλέπεις ταινίες, κάνεις ταξίδια, συγχρωτίζεσαι σε μπαρ με κόσμο ανταλλάσσοντας απόψεις. Προσπαθείς να εντυπωσιάσεις τα πλήθη: «ο Καμύ είχε πει αυτό, ο Χέμινγουέι εκείνο» και πολλές φορές υποτιμάμε τις ρήσεις του πάνσοφου λαού μας, που αν και απλοϊκές στην έκφραση τους, παραμένουν αλάνθαστες αιώνες τώρα…

Όταν ο Βαλβέρδε ταπείνωσε το image της Μπαρτσελόνα απέναντι σε Ρόμα και Λίβερπουλ στο Champions League, ούτε δύο σερί πρωταθλήματα δεν θα ήταν ικανά για να του δώσουν το συγχωροχάρτι. Παρά το ότι η Μπάρτσα παρέμενε οριακά πρώτη στη σχετική βαθμολογία του πρωταθλήματος, οι κακές εμφανίσεις ήταν σύνηθες φαινόμενο και η πλειοψηφία του κόσμου είχε καταλήξει στο συμπέρασμα πως το «μυρμήγκι» ήταν ακατάλληλο για έναν τόσο απαιτητικό πάγκο, ωθώντας έτσι τη διοίκηση στο να το λιώσουν.

ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΣΕΤΙΕΝ ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥ ΒΑΛΒΕΡΔΕ

Τα σχόλια μένους για τον «λίγο» κατά πολλούς Βαλβέρδε έδιναν και έπαρναν, σε βαθμό που όταν ανακοινώθηκε η άμεση πρόσληψη του Κίκε Σετιέν, οι επικριτές του Βάσκου δήλωσαν χαρούμενοι ενθυμούμενοι ένα 3-4 της Μπέτις στην έδρα των “Μπλαουγκράνα” πριν από δύο χρόνια και το γεγονός πως η Μπέτις είχε τερματίσει στην τιμητική –για εκείνη- 6η θέση της La Liga. Ουδείς σχολίαζε το γεγονός ότι η πρώην ομάδα του Σετιέν είχε δεχτεί παραπάνω από 100 γκολ μέσα σε 2 χρονιές. Ίσα-ίσα. Τα επιχειρήματα τροποποιούνταν υπέρ του αντικαταστάτη του «τσινγκούρι», «και ο Πεπ άπειρος ήταν, γιατί να μην πετύχει ο Σετιέν;» ή «πέντε χρόνια μεγαλύτερος είναι ο Σετιέν απ’ τον Βαλβέρδε, δεν έχουν και κάποια μεγάλη διαφορά», παραβλέποντας την ουσία. Πως, δηλαδή, στα περίπου είκοσι χρόνια που προπονούν αμφότεροι, όταν ο Βαλβέρδε περνούσε από τους πάγκους των Βιγιαρεάλ, Εσπανιόλ, Βαλένθια κι έκανε διπλή θητεία σε Μπιλμπάο και Ολυμπιακό, ο Σετιέν αντίστοιχα «θήτευε» στους πάγκους β’ και γ’ κατηγοριών όπως των Λογρονές, Εχίδο, Λούγκο, συνεχίζοντας στις Μπέτις και Λας Πάλμας, έχοντας και μια εμπειρία από εθνικές ομάδες: εκείνης της Γουινέας και στο ρώσικο beach soccer…

Ο.Κ, ο Βαλβέρδε δεν έκανε. Ας συμφωνήσουμε. Είναι παράλογο όμως να προσπαθούμε να πείσουμε πως μας κάνει κάποιος ολοφάνερα υποδεέστερος. Βρες έναν εμπράκτως καλύτερο.

Όταν μετέπειτα, η Μπάρτσα θα πετούσε τον έναν βαθμό μετά τον άλλον, όταν οι τηλεοπτικοί φακοί θα έπιαναν τον Μέσι έξαλλο να μη δίνει σημασία στον προπονητή και το βοηθό του, ακόμη θα εφευρίσκονταν δικαιολογίες: ο Βαλβέρδε είχε προλάβει να καταστρέψει τη Μπάρτσα, τραυματίστηκε ο Σουάρες, η Ρεάλ πήρε πολλά σφυρίγματα, συνέπεσε και ο Covid19. Οι δικαιολογίες, αν θες, δε στερεύουν ποτέ. Το θαρραλέο βέβαια, είναι να παραδεχτείς το λάθος.

ΤΑ ΛΑΘΗ ΚΑΙ ΤΟ ΡΙΣΚΟ ΤΟΥ ΜΠΑΡΤΟΜΕΟΥ

Όταν προπονητές με κατακτήσεις ευρωπαϊκών τίτλων εξακολουθούν να αμφισβητούνται, είναι άδικο να αβαντάρεις έναν εκ των πραγμάτων ανεπαρκή για υψηλό επίπεδο προπονητή. Όταν κριτικάρονται ολόκληροι Ζιντάν, Μουρίνιο, Αντσελότι ως «τυχεράκιες», «απαρχαιωμένοι» κτλ, φαίνεται πραγματικά σουρεαλιστικό να προσδοκάς να επιβληθεί σε ολόκληρο Μέσι ένας προπονητής σαν τον Σετιέν. Το ότι ο Βαλβέρδε δεν ικανοποίησε, δε σημαίνει πως πρέπει να βρεις τον πρώτο τυχόντα επειδή κάποτε σε νίκησε με 3-4 στο γήπεδο σου.

Φυσικά το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι και ο Μπαρτομέου σε μια ιδεατή πραγματικότητα, θα όφειλε να απολογηθεί στο λαό της Μπαρτσελόνα, αλλά ακόμη χειρίζεται τους γύρω του σαν ομοιώματα κουκλοθέατρου, κινώντας τα νήματα… Φέρνει φθηνό προπονητή, αποκτά παίκτες σαν τον Πιάνιτς και καλύπτει το κενό του τραυματία Σουάρες με κάποιον Braithwaite, που αν και δηλώνει σέντερ φορ, οι άμυνες δεν τον αισθάνονται. Τέτοιες μεταγραφές με έναν εκρηκτικό χαρακτήρα σαν τον Κλοπ δε θα πραγματοποιούνταν, κι ίσως ούτε ο ηπίων τόνων Βαλβέρδε να μη δεχόταν… Ούτε καν για έξι μήνες.

Εν κατακλείδι το ποδόσφαιρο είναι και συναίσθημα. Κι αν σου κάτσει; Το επιχειρείς, κι αν βγει, βγήκε. Ο Μπαρτομέου ρίσκαρε σε ένα πείραμα, σαν τον τζογαδόρο που παίζει χίλιες φορές το μηνιάτικο του μέχρι να πιάσει ένα 7/7 στο ΚΙΝΟ, αφού έχει δαπανήσει τα τριπλάσια προσπαθώντας. Κι ίσως οι υπέρμαχοι του Σετιέν να προσδοκούσαν μια ακόμη Εθνική Ελλάδος του 2004 ή μια Λέστερ του Ρανιέρι... Ένα παραμύθι που ο προπονητής των μικρών κατηγοριών θα νικούσε όλους τους δράκους και χάρη στο δαιμόνιό του η Μπαρτσελόνα θα κατακτούσε τους εγχώριους τίτλους του 2020 μαζί με την κούπα με τα μεγάλα αυτιά. Φευ…

Όταν σε ρίχνουν στα βαθιά σε μεγάλη ηλικία, χρειάζεσαι ως συμμάχους πολλή υπομονή από τον κόσμο κι εσύ να φερθείς με καλοσύνη και αγάπη στους παίκτες, για να «μιλήσεις» στο φιλότιμο τους, αναπληρώνοντας το χαμένο χρόνο. Άλλωστε, κάθε δεκαετία που βαραίνει τους ώμους σου, σε κάνει πιο πεισματάρη, ξεροκέφαλο και απόλυτο: «δεν πρόκειται να αλλάξω τη φιλοσοφία μου», είχε δηλώσει ο νυν προπονητής των δευτεραθλητών της La Liga. Ποια φιλοσοφία; Πού βρέθηκαν οι παραστάσεις για το ύψιστο επίπεδο; Την τεχνογνωσία δεν την έχεις για να τη μεταλαμπαδεύσεις. Η έκτη θέση της Μπέτις είναι ικανοποιητική και είναι αργά για παραπέρα. Τώρα στα γεράματα, μάθε γέρο γράμματα...

Έχεις άποψη για κάποιο αθλητικό θέμα; Στείλε το κείμενό σου στο [email protected] και δες το δημοσιευμένο στο αγαπημένο σου site.